donderdag 31 oktober 2019

Een nieuw begin

Donderdag 31 oktober 2019 - Hervormingsdag
De cover van de Veertigdagentijdkalender 2019

Op weg naar Pasen
In de Veertigdagentijd van Aswoensdag 6 maart 2019 tot en met Paaszondag 21 april 2019 leefden we toe naar Pasen, het feest van een nieuw begin.
Jezus’ liefde leert ons dat we steeds weer een nieuwe start kunnen maken en dat we Zijn liefde mogen delen met anderen.
De Veertigdagentijdkalender 2019 daagde ons uit tot bezinning in de 40 dagen op weg naar Pasen. De Veertigdagenkalender getiteld 'Een nieuw begin´ bood ons de rode draad door alle dagen van deze Passieweken. Deze kalender gaf ons ook nieuwe vormen om invulling te geven aan de Vastentijd, bijvoorbeeld door ons te motiveren om te vasten van snoep, sociale media of vlees.
Wij kregen deze Passie-kalender aangeboden door het magazine 'Petrus'.

Bezinning en inkeer
De jaarlijkse Veertigdagentijdkalender 2019 van de Protestantse Kerk, Kerk in Actie, JOP en van het Nederlands Bijbelgenootschap was in een nieuw jasje gestoken.
Miranda Ockerse en Tineke van der Stok zorgden voor de samenstelling en de redactie.
De dagelijkse Bijbeltekst met daarbij steeds een quote, een recept, een verhaal of een gedicht brachten ons steeds een stapje dichter bij het feest van een nieuw begin, het feest waarbij we vieren dat Jezus de dood overwon, het Paasfeest.
De Vastentijd is een tijd van bezinning en van inkeer. Het is de tijd van bidden en vasten. Deze kalender hielp je daarbij, door elke dag een moment van bezinning te geven.

Veertigdagen
Voor elke dag van de Passietijd kreeg je een bijbeltekst, met daarbij de handreiking voor een moment van:

  • Overdenking, bijvoorbeeld: Hoe brengt u uw geloof in praktijk? Doet u daarbij iets nieuws of iets anders dan de mensen om u heen?
  • Gebed, bijvoorbeeld: Lieve God, help mij om mijn medemens door Uw ogen te zien.
  • Aansporing, bijvoorbeeld: Pas vandaag een kleine verandering toe in uw leven, waardoor u meer vrucht draagt.

Inspiratie
Daarbij kreeg je tussendoor dan ook nog een extra inspiratie in de vorm van:

  • Een lied, bijvoorbeeld een gedeelte uit het lied 'Neem de tijd' van Gerald Troost.
  • Een gebed uit bijvoorbeeld Cuba, dat begint met 'Maak ons tot nieuwe mensen".
  • Een stiltepagina, met bijvoorbeeld een spreuk van Martin Luther King.
  • Een Doe Het Zelf-pagina, bijvoorbeeld om elke dag een kaartje naar iemand in je omgeving te sturen.
  • Een recept voor zowel een sobere als feestelijke maaltijd, bijvoorbeeld voor een Indiase Love Cake.
  • Een persoonlijk verhaal, bijvoorbeeld over het nieuwe begin voor de afgestudeerde Razza.


woensdag 30 oktober 2019

Margaret Prins exposeert in NHL Stenden Hogeschool

Woensdag 30 oktober 2019
Zee-schilderij van Margaret Prins in de NHL Stenden Art Gallery



















Schilderijen-expositie
Tot en met 14 januari 2020 exposeert kunstschilderes Margaret Prins enkele van haar schilderijen in de Art Gallery van NHL Stenden Hogeschool te Leeuwarden.
Deze publiek toegankelijke expositieruimte bevindt zich op de begane grond achter het Auditorium van ons Leeuwarder hogeschoolgebouw aan de Rengerslaan 8.
NHL Stenden Hogeschool organiseert deze expositie in samenwerking met het Leeuwarder Kunstbureau Art Connection.

Werk van Margaret Prins
Vroeger schilderde Margaret Prins vooral figuratief (stillevens en bloemen), maar tegenwoordig vooral abstract. Dat doet ze pas enkele jaren.
Het schilderen van abstracte werken vindt ze heerlijk om te doen. Daar kan ze helemaal los in gaan,  en dan ondertussen de tijd volledig vergeten.
Ze werkt bij voorkeur op grote schilderdoeken.
Soms schildert ze in opdracht. Meestal gaat het dan om portretten. Dat kunnen zowel portretten van mensen als van dieren zijn. Bij dergelijke opdrachten werkt ze van foto’s. De uitwerking daarvan kan getekend worden met krijt, of geschilderd met olieverf of acryl.
Haar schilderijen van landschappen kenmerken zich meestal door de aanwezigheid van de zee.
Haar laatste schilderijen van landschappen vormen een overgang naar haar abstracte werk.

Zonsondergang in Feinsum

Dinsdag 29 oktober 2019
Zonsondergang in Feinsum






















maandag 28 oktober 2019

Onderweg met vele anderen

Maandag 28 oktober 2019
Cover van de biografie over broeder Fons

Biografie Broeder Fons van der Laan
Soms ontmoeten we op onze levensweg mensen waarmee iedereen het graag te doen heeft.
Het klikt, en mensen bemoedigen elkaar!
Fons van der Laan - broeder van de congregatie Onze Lieve Vrouw van Lourdes - is zo'n man.
Als broeder-kok werkte hij in grote en in kleine communiteiten.
Broeder Fons sloeg zijn vleugels uit, en ging op pelgrimstocht naar Santiago de Compostela.
Dat zou grote gevolgen hebben.
In het Brabantse Vessem realiseerde hij met vele anderen twee mooie projecten: de Pelgrimshoeve en de Jacobushoeve.
Harrie Wenting, ook lange tijd onderweg met broeder Fons op zijn levenspad, schreef een biografie over broeder Fons in de ik-vorm, waarin wij als lezers van deze biografie kunnen volgen met wie broeder Fons op weg was.
Deze biografie kreeg als titel 'Onderweg met vele anderen' en als subtitel 'Biografie Broeder Fons van der Laan'.

Overnachten in de Vessemse Pelgrimshoeve Kafarnaüm
Op ons pelgrimspad vanuit het Noordhollandse Den Oever richting Spaanse bedevaartsstad Santiago de Compostela wandelden Durkje en ik op het Nederlandse 'Pelgrimspad' op 23 oktober 2018 van Haaren naar Vessem.
Die nacht overnachtte we in de Pelgrimshoeve Kafarnaüm in Vessem, om na een goede nachtrust de volgende dag, op 24 oktober 2018 vanuit Vessem naar Valkenswaard te lopen.
Op die dag was onze bepakking iets zwaarder, want van de gastvrije hospitalera's Jolanda en Adrie hadden we intussen de biografie van Harrie Wenting over het leven en werken van broeder Fons van der Laan gekocht, en die meegenomen in onze rugzak. Broeder Fons is de oprichter van deze Pelgrimshoeve Kafarnaüm, en wij wilden graag kennis nemen van het levensverhaal van deze broeder Fons. Wij hadden de pech dat we broeder Fons niet hebben ontmoet in Kafarnaüm, want hij was aan het eind van de middag net vertrokken toen wij arriveerden. Het kopen van zijn biografie maakte het in elk geval mogelijk om later in alle rust te lezen over de belevenissen van deze bijzondere broeder.

Van roeping tot klooster
Harrie Wenting begint op het titelblad voorin het boek zijn biografie met het citaat: "Alleen met de stilte om je heen, en je hoofd leeg, voor nieuwe ideeën".
In zijn voorwoord schrijft Jac Naus - voorzitter van de pelgrimshoeve - dat deze biografie een prachtig beeld geeft van: een kloosterroeping, het leven in grote kloostergemeenschappen, het nieuwe elan in kleine communiteiten, het werken tussen leken, een zoektocht in het kerkelijk leven, de Camino en zijn inspiratie, en over de projecten op de Pelgrimshoeve en op de Jacobushoeve, eveneens in Vessem, ook een initiatief van broeder Fons.
In haar voorwoord schrijft Henny Houben-Sipman - voorzitter van de Stichting Jacobushoeve - over dit boek, over broeder Fons en over zijn werk onder andere: dit is een prettig lezende, wijze levensgeschiedenis, wij leren in dit boek naar onze wortels en naar onze opgave te kijken, wij zien gedachten en wensen onderweg werkelijkheid worden, dat rust pas werd gevonden toen mensen tijd voor elkaar namen waar stilte is voor bezinning. Wij leren in dit boek dat je in een echte ontmoeting telkens een stukje van jezelf loslaat ten gunste van de ander, en dat sober leven, nooit opgeven, liefde voor de medemens, met name voor de minst bedeelden, van levensbelang zijn voor broeder Fons, en dat de kracht ligt bij het werk van de vele vrijwilligers.
Bij het lezen van dit boek moest ik vaak denken aan Nijkleaster, waar we met veel bezielde mensen in het Friese Jorwert heden ten dage zo vaak iets dergelijks ervaren van wat Harrie Wenting schrijft over het leven en het werk van deze broeder Fons.

1. Noord Holland

  • Wijs nooit iemand af.
  • Het niet direct vragen, deed toch een beroep op mijn gevoel.
  • Zou ik een leven kunnen leiden met arbeid, waar je niet met geld beloond wordt, maar met andere dingen? Wat zijn dan die andere dingen?
  • Je leven in dienst stellen van goede werken en een gelofte van armoede afleggen, heeft verstrekkende gevolgen voor de rest van je leven.

2. Dongen

  • Ik zie het meer als een voorbestemming.
  • Wat er wel is, is het zoekende, om op weg te gaan. Het verlangen om nooit af te wijzen. Het voornemen om niet alleen zelf, maar ook met anderen op weg te gaan.
  • Het maken van een keuze houdt in dat je gaat voor die keuze.

3. Negen briefjes

  • Ik kom nog dagelijks zaken tegen waarover ik me verbaas. Het zijn niet altijd zaken waar ik invloed op heb, en ik merk dat als ik het accepteer, ik er geen negatieve energie aan over houd.
  • Een praatje is nog altijd de basis voor een goede samenwerking.
  • Mode. Steeds meer vrouwen schijnen ermee bezig te zijn.
  • De wereld van eenvoud en bezinning lijkt parallel langs de andere wereld te lopen.
  • Iedereen verandert doorlopend.
  • Zonder relatie met de ander ben ik niets.

4. De grote keuken

  • Ik merk dat ik steeds meer geïnteresseerd raak in de mens achter de patiënt. Het zijn stuk voor stuk mensen, die ieder hun eigen verhaal en hun geschiedenis hebben. Ook al kost het soms veel tijd, ik besteed er toch mijn aandacht aan.
  • Ik ben ervan overtuigd dat in ieder mens iets goeds schuilt. Dat het slechts een kwestie van tijd en creativiteit is om dat naar boven te halen.

5. Bezinning

  • Ik ben de keuze die ik ooit aangegaan ben, trouw gebleven en diep in mezelf ben ik daar wel trots op.
  • Ik besef dat er maar weinig in het leven vanzelf komt.
  • Geef nooit op.
  • Blijkbaar hebben wij mensen veel woorden nodig om weer te geven wat er in ons leeft.
  • Als wij een toekomst willen, zullen we die zelf mee uit moeten zetten.
  • Als je kijkt wat er in de loop der jaren voor ons bedacht is, dan wordt het hoog tijd dat we zelf wat meer inbreng leveren.
  • Wij mensen kunnen ons alleen handhaven als we dat doen in ontmoeting met anderen. We zullen de maatschappij in moeten.
  • Het meest wonderlijke aan de situatie vind ik dat als je je gevoel deelt met een ander, die persoon daarna vaak vanzelf volgt.
  • Door tafelgesprekken voel ik me geprikkeld om verder over de zaken na te denken, en ik merk dat er dan altijd wel wat gebeurt.
  • Ik heb een keuze gemaakt en die zal ik trouw blijven. Weerstanden zijn er om te overwinnen. Trouw blijven aan die keuze, zie ik ook als trouw aan mezelf.
  • Het is gewoon erg moeilijk om jarenlang dicht bij elkaar te leven. Dat vraagt een continue afstemmen, en je moet altijd een stukje van jezelf loslaten ten gunste van de ander.
  • Het kost ook tijd om aan grotere vrijheid te wennen.
  • Elk vertrek creëert weer een nieuw begin.
  • Is het dan mijn lot dat er steeds weer een vernieuwing op komst is?
  • Uiteindelijk gaat het om het maken van contact met medemensen en het creëren van een plek waar mensen zich thuis voelen. Mijn motto: een plek creëren waar mensen zich thuis voelen.

6. Kafarnaüm

  • Het lijkt of ik ook steeds dieper tot een kern in dit leven kom.
  • Hoe meer we diepgaand over dingen praten, hoe dichter we tot de kern komen.
  • Een plek voor onszelf, waar toch ruimte is voor ontmoeting met anderen.
  • Drie woorden die regelmatig terugkomen: Gastvrijheid. eenvoud en bezinning.
  • Kafarnaüm duidt een plek aan waar mensen op verhaal kunnen komen.
  • In feite moeten wij allemaal tot rust komen. In deze woelige wereld met al zijn veranderingen, is tot rust komen een weldadig iets, wat voor iedereen goed zou kunnen zijn.
  • Als ik zelf niet weet welke richting het in gaat, hoe kan ik daar dan richting aan geven?
  • Elkaar niet kennen, betekent meestal ook weinig begrip voor elkaar hebben.
  • Hoeveel zijpaden passeer ik nog, en wat is mijn uiteindelijke bestemming?
  • We hebben afgesproken dat we allen een baan voor halve dagen gaan zoeken, om zo tijd te houden om in huis ook nog iets te betekenen. We willen zo voldoende ruimte houden voor verdieping en bezinning.
  • Alle auto's de deur uit.
  • Een andere waarde die we met elkaar benoemd hebben, is gastvrijheid.

7. Bladel

  • Op weg voor mijn eerste pelgrimstocht. Ik zie mijn eigen schaduw voor me uit lopen.

8. De Tocht der tochten

  • Ik moet meer mijn eigen weg gaan. Maar waar is die, en waar leidt die naar toe?
  • We vonden elkaar in bezinning.
  • We probeerden op eigen wijze een vorm van broederlijk samenleven, eenheid en verbondenheid uit te stralen. Daarbij zetten we altijd de deur open voor een gastvrije ontvangst.
  • Als je dit wilt doen, moet je het ook echt doen. Dit soort dingen moet je niet uitstellen. 
  • We moeten onze blik op het hoofddoel houden. Dit betekent vast houden aan het routeschema.
  • Al het mooie van wat mensen ooit creëerden, zal ooit tot niets terug gaan.
  • Een ander land, een andere taal, maar wat universeel is, is het willen delen.
  • Wat mij het meest bij blijft, is de gastvrijheid die ze ten toon spreiden.
  • De mensen die we ontmoeten, zijn nog steeds overwegend gastvrij en vriendelijk.
  • We zijn zo bezig met de etappe van elke dag, en zijn daardoor zo gericht op het einddoel, dat we niet moeten vergeten om te genieten van de tocht zelf.
  • We zijn zo gewend geraakt aan een dagelijks ritme, dat het onderbreken daarvan eerder een frustratie is dan een zegen.
  • Ongelofelijk hoe goed je iemand in negentig dagen leert kennen.
  • Aan ideeën alleen heb je niets. Zonder ideeën gebeurt er ook niets.

9. Een plaats voor iedereen

  • Die voettocht naar Santiago de Compostela was ook een tocht om nooit te vergeten.
  • Wat je van binnen voelt dat je moet doen, moet je gewoon doen.
  • Zou het ook mogelijk zijn om een plek te creëren waar mensen welkom zijn en tot rust kunnen komen? Een plaats waar het niet draait om het materiële, maar om de ontmoeting.
  • Het is niet mijn eigen project. Het is vooral een project van ons. Wie dat zullen zijn, zal later zeker nog wel blijken.
  • Streven naar balans tussen inkomsten en uitgaven in materiële zin, maar ook streven naar balans met betrekking tot spiritualiteit en realiteit.
  • Vanuit eenvoud een doel nastreven.
  • De Camino is een symbool van ontmoeting geworden.
  • Natuurlijk zat niet iedereen altijd op dezelfde lijn, maar het doel bleef wel altijd overeind.
  • We hebben een bestuur gevormd, maar ik heb vaak het gevoel dat ik overal - in alles wat er gebeurt - mee moet kijken.
  • Iedereen heeft wel een kwaliteit waar hij goed in is.
  • Wat minder goed verloopt, is de afstemming in de organisatie. We zijn begonnen met een mand vol idealen. Iedereen had zo zijn eigen verwachtingen. 
  • Ik hoor soms terug dat anderen vinden dat ik soms impulsief handel, en op eigen houtje bezig ben. Hierdoor ontstaat er soms ruis op de lijn. Ik merk dat het verschil van inzicht spanningen met zich mee brengt. De spanning loopt op en er wordt op de persoon gespeeld. Ik moet er niet aan denken dat ons hele project nu al aan interne twist ten onder zou gaan.
  • Dat mensen uit de organisatie stappen, is jammer, maar blijkbaar is het onvermijdelijk. Dit gebeurt in elke organisatie. Elk project krijgt pas na zeven jaar zijn echte diepgang.
  • Achter elke goede bedoeling zit een maar.
  • Het zijn verschillen die soms onoverbrugbaar zijn.
  • Soms zijn er kleine dingen die je tonen dat je toch op de goede weg bent.
  • Op mijn levensweg passeerde ik vele kruispunten. Dat leverde altijd weer nieuwe ontmoetingen op. Maar ik bleef wel mijn geloof, en vooral mezelf trouw.

10. Het vuur doorgeven

  • Tijdens lange wandeltochten raakt je hoofd vanzelf leeg. Er komt dan ruimte, en je wordt ontvankelijk voor nieuwe ideeën.
  • Ik vind het ongelofelijk dat we dezelfde tocht gelopen hebben. Hij schrijft over heel andere dingen dan ik. Het lijkt wel of we allebei op hetzelfde moment ergens anders waren.
  • Er zijn ook dingen die pas weer aan de oppervlakte komen als er op doorgevraagd wordt.
  • De passage van Saint-Jean-Pied-de-Port, op de overgang naar Spanje, was een bijzonder moment, waarvan de betekenis pas later tot me doordrong.
  • Terwijl ik begin te vertellen, komen de herinneringen aan de tocht weer tot in het kleinste detail naar boven.
  • Ik heb me erover verbaasd hoeveel verbondenheid het geeft om met meerdere mensen dezelfde richting uit te lopen, dezelfde weg te volgen, hetzelfde doel te hebben.

11. Tegenslag

  • Als je met zoveel personen samenwerkt, ontkom je er niet aan om een aantal regels op te stellen.

12. De Pelgrimshoeve

  • Het projectconcept van de pelgrimstochten voor de jeugd bestaat uit een drietal uitgangspunten: bewustwording (van de eigen levensweg die iedereen aflegt), beweging en belangstelling.
  • De rugzak van je leven is gevuld met eigenschappen zoals vriendelijkheid en geduld.
  • Er is geen betere leerschool dan het verhaal uit de praktijk.

13. Met de jeugd op weg
Hoe verder je komt, hoe meer mensen je ziet die dezelfde kant op lopen.

14. Nieuw elan

  • Als je iets nieuws wilt beginnen, vergeet dan niet je dromen mee te nemen. Het is de inspiratiebron van waaruit mooie dingen kunnen ontstaan.

15. Gastheer en gastvrouw

  • Als je je als pelgrim op weg begeeft, lijkt het alsof je lid wordt van een geheim genootschap. Iedereen met wandelschoenen aan spreekt je aan, en je groet elkaar.

16. Nieuwe ideeën

  • Heb ik voldoende in beweging gezet om mijn weg altijd maar door te laten lopen?
  • De route die ik liep naar Santiago de Compostela markeert voor altijd mijn leven. Ik had op dat moment niet kunnen vermoeden dat het afleggen van deze tocht mij zoveel nieuwe dingen zou bieden. Ik werd er gegrepen door de gastvrijheid en in één keer vielen er vele puzzelstukjes in elkaar. De gastvrijheid was er altijd al, maar had altijd vele gezichten.
  • Het verlies van naasten is zo'n onlosmakelijk gevolg van het leven.
  • Door met elkaar in gesprek te gaan, ontstaan vaak de mooiste ideeën. Ingevingen die vanuit inspiratie opborrelen; door er samen over te praten, wordt het concreet.
  • Elke weg is eindig, elk mens komt ooit aan de einde van zijn tocht.
  • Ik realiseer me dat ik me het beste kan richten op wat wel haalbaar is.
  • Toch word je overal herkend en geholpen als je de camino aflegt. Dat maakt het bijzonder.
  • Soms hebben ideeën het nodig om te rijpen. Soms blijft een idee op de plank liggen, om er uiteindelijk als stof af te worden geblazen. Zo is het met alles in het leven.

17. Een nieuw thuis

  • Als je iets ziet met veel details, moet je proberen daar doorheen te kijken, om het grote geheel nog te zien.

18. Weer een wandeling

  • Rust is de beloning van een vroege wandeling.
  • Mijn route voor vandaag ken ik, maar daar houdt het wel een beetje op.
  • Alles wat ik gedaan heb, had ik ook anders kunnen doen, maar het werd wat ik deed. Dit is het dan.
  • De kruispunten die ik op mijn weg passeerde, leverden vrijwel zonder uitzondering nieuwe ontmoetingen op.
  • Vaak kruisten dezelfde mensen meerdere malen mijn pad, maar dan weer in een geheel andere context.
  • Eigenlijk is alles tijdelijk!
  • Hoe zullen mensen mij later herinneren?
  • De een zijn werkelijkheid is niet die van de ander.
  • Niet alle ontmoetingen zijn vruchtbaar met een vervolg.
  • Koffie is het symbool van ontmoeting. Arme koffieboeren, die in andere werelddelen zich inspannen. Waarschijnlijk onwetend wat zo'n bakje troost voor anderen kan betekenen.

Nawoord van de schrijver

  • Hij bleef zijn voornemen trouw en hield zijn blik gericht op de stip aan de horizon.
  • Als je een doel stelt en er aan vasthoudt, dan is er veel mogelijk. Veel meer dan je zou verwachten.
  • Je stelt een doel, je zet een werkwijze uit, en je houdt daar zoveel mogelijk aan vast. Ook al was hij nooit van de vastomlijnde planning, een plan was er altijd wel.


zondag 27 oktober 2019

Gegroet, jij die om liefde komt en licht

Zondag 27 oktober 2019 
Aanbieding van de 'Zalige Eenvoud' aan alle mede-auteurs van Nijkleaster

















Zevende Jaardag van Nijkleaster in Jorwert
Op het programma van de zevende Jaardag van Stifting Nijkleaster in Jorwert staat om 14:00 uur de 'Inloop' op het programma. En dat gebeurt in groot getal, want als Nijkleaster-bestuurder Sietske Visser alle gasten van deze Jaardag welkom heet, zit de Sint-Radboudkerk - de kloosterkerk van Nijkleaster in Jorwert - vol. Extra stoelen zijn naar binnen gebracht om ook de laatste gasten een goede zitplaats te bieden.

In ûnsljocht paad mei tûkelteammen
Stichtingsbestuursvoorzitter Henk Kroes vertelt onze gasten een en ander over de huidige stand van zaken betreffende Nijkleaster, en duidt de afgelopen succesvolle bestaansjaren terecht als 'in ûnsljocht paad mei tûkelteammen'. En het gaat goed met Nijkleaster, want we werken hard aan zaken als bestemmingsplan, onderzoeken, bouwvergunning, ontwerpen, en inmiddels hebben we als Stifting Nijkleaster boerderij It Westerhûs gekocht, om dat te gaan verbouwen en verder vorm te geven als toekomstig oecumenisch klooster in Friese context. Er ligt een gedegen bouwplan, uitgaande van de principes van de 'groene kerk', waarbij we bijvoorbeeld materialen van het huidige gebouwencomplex zullen gaan hergebruiken in de toekomstige kloostervestiging.

Voorzitter en bouwpastor
Volgende programmapunt is de voorzitterswisseling. Na zeven jaar bestuursvoorzitterschap geeft Henk Kroes de voorzittershamer letterlijk door aan Alex Riemersma, onze nieuwe voorzitter van het stichtingsbestuur van Nijkleaster.
Henk Kroes maakt in zijn overdrachtsspeech bekend dat hij wel bestuurslid van Nijkleaster blijft, maar zich in de komende tijd vooral zal richten op de bouwzaken, in de functie van bouwpastor. Bij de voorzittersoverdracht overhandigt Henk Kroes de voormalige voorzittershamer van Simmer 2000 aan Alex Riemersma, die daarmee het voorzitterschap aanvaardt van de Stifting Nijkleaster.
Alex Riemersma memoreert dat hij al vanaf de oprichting in 2012 bij Nijkleaster was betrokken, aanvankelijk als lid van het Comité van Aanbeveling, en sinds 2017 als bestuurslid, in welke hoedanigheid hij de bestuursvergaderingen al voorzat. Ook noemt Alex dat wij met zijn allen de droom van Nijkleaster werkelijkheid willen laten worden, en dat we dat zullen gaan doen tussen 'oude kloostermoppen en nieuwe waterleiding'.
Nijkleaster gaat vooral ook door met de geliefde kleasterkuiers, die niet alleen het lichaam, maar ook je geest in beweging brengt, als een spirituele reis, in Fryslân niet de berg op, maar de terp op.

Boekpresentatie Zalige eenvoud
Ter gelegenheid van het zevenjarig bestaan van Nijkleaster presenteert Stifting Nijkleaster vandaag haar nieuwe boek met als titel 'Zalige Eenvoud'. Dit boek is geschreven rond de acht zaligsprekingen uit de Bergrede, zoals die in de Bijbel staan. Een groot aantal mensen van Nijkleaster - enkele beroepskrachten en veel vrijwilligers - heeft een bijdrage geleverd aan deze jubileumbundel, waarin wordt gereflecteerd op de eerste zeven jaren van Nijkleaster, en waarin de mensen van Nijkleaster iets laten zien van hun eigen spiritualiteit in relatie tot Nijkleaster.
De boekpresentatie begint met een dans van Henneke Nauta, waarvan een aantal zogenoemde 'stills' in het boek staan. Daarna worden de eerste exemplaren van deze nieuwe Nijkleaster-publicatie aangeboden aan alle medewerkers die dit nieuwe Nijkleaster-boek samen hebben gemaakt.

Zó heeft God ons bedoeld
Na deze boekpresentatie krijgen alle aanwezigen de gelegenheid om in de zogenoemde 'Heilige Chaos' her en der in de kerk nader kennis te nemen van de bijdragen in de feestbundel 'Zalige Eenvoud', en van de actuele plannen voor de doorontwikkeling van Nijkleaster voor de komende zeven bestaansjaren.
Deze Jaardag wordt afgesloten met een korte viering, die aanvangt met het elkaar toezingen van de groet: "Gegroet, jij, jij, die om liefde komt en licht, gegroet".
Na een korte inleiding van kleasterpastor Saskia Leene over de zaligsprekingen, wordt het gedicht 'De zalige Zachtmoedige' voorgedragen door Nijkleaster-dichter Lieme Lautenbach. We zingen, en luisteren naar de bijbellezing van de Zaligsprekingen, en krijgen te horen dat deze zegenspreuken niet  zozeer over anderen gaan, maar vooral over onszelf. Jezus nodigt ons namelijk uit om te leven zoals in de zaligsprekingen, om zo mens te worden en mens te zijn, want dan ben ik gezegend hier op deze aarde, en zó heeft God ons bedoeld.

Stilte, bidden, en heenzending met zegen
Na een moment van stilte, zingen we het lied over de zeven adviezen van Mevlana, in de vertaling en op de muziek van de Nijkleaster-musicus Hindrik van der Meer, in de versie zoals die ook is opgenomen in de jubileumbundel 'Zalige Eenvoud', die vandaag is gepresenteerd.
Het slotgebed sluiten we af met het gezamenlijk zingen van Het Onze Vader, in de Friese taal: "God fan fier en hein ús Heit'.
Met de zegen van de voorgangster worden wij tenslotte heengezonden, om terug te keren naar onze plekken van wonen en werken in deze wereld, om daar te zijn zoals God ons heeft bedoeld.

't Liwwadster Rondje

Zaterdag 26 oktober 2019
De sloep 'Zee-otter' passeert de Noorderbrug in de Leeuwarder stadsgracht












Sloeproeien
’t Liwwadster Rondje is de succesvolle sloeproeiwedstrijd in en door Leeuwarden, de mooie hoofdstad van Fryslân.
Als jaarlijks terugkerend evenement is ’t Liwwadster Rondje een mooie aanvulling op de andere sloeproei-evenementen in de omgeving en in de rest van Nederland.
Met een lengte van 16 kilometer is de wedstrijd prima vol te houden als voorlaatste wedstrijd in het huidige sloeproei-seizoen.
Dit jaar is er plek voor 90 deelnemende sloepen.
’t Liwwadster Rondje wordt elk jaar georganiseerd door leden van Studentenvereniging Osiris, waarvan de leden allen op de Leeuwarder hogeschool Van Hall Larenstein zitten of hebben gezeten.

Route
Deze sloeproeiwedstrijd start bij Citycamping de Wetterpôlle en gaat via de Froskepôlle en het Alddeel naar de legendarische Bonkevaart.
Vervolgens gaan de sloeproeiers via de Dokkumer Ee naar de Leeuwarder stadsgrachten, om dan door de mooie binnenstadsgrachten van Leeuwarden te roeien, om tenslotte weer richting de finish te gaan bij Citycamping de Wetterpôlle.
Op het moment dat Durkje en ik de binnenstad in wandelen via de Noorderbrug, passeert een aantal sloepen, met daarin hardwerkende roeiers, die allen hun uiterste best doen om een scherpe wedstrijdtijd neer te zetten.

zaterdag 26 oktober 2019

Naar buiten over de Kalmthoutse Heide (25.2) en Door Boerenland en langs villa’s (25.1)


Donderdag 24 oktober 2019
 
Wandelen op de Kalmthoutse Heide in België



















Wandeldriedaagse in België
Tijdens deze wandeldriedaagse in de herfstvakantie staan zes wandelingen in België op ons outdoor-programma, opgebouwd uit zes verschillende wandelroutes, waarvan elke keer twee wandelingen van dezelfde dag een startplaats hebben die in elkaars nabijheid liggen, in drie verschillende regio’s in België.
Eergisteren wandelden we ten zuiden van Eindhoven, op Het Hageven en op De Plateaux nabij het Belgische Grote Heide en over de Lommelse Sahara bij Lommel in België, en gisteren wandelden we van Kasteel Ooidonk naar de Leie en daarna de Eiernestroute; beide routes gelegen ten zuidwesten van Gent.

Kalmthout
De twee routes die we vandaag wandelen, zijn achtereenvolgens de routenummers 25.2 met als titel ‘Kalmthoutse Heide en 25.1 met als titel ‘Door boerenland en langs villa’s; beide routes ten noorden van Antwerpen, zoals beschreven in de wandelgids met als titel ‘naar buiten! – 25 wandel-weekenden’. De eerstgenoemde route is 9 kilometer lang en de tweede route is 11 kilometer, dus we wandelen vandaag totaal 20 kilometer.
Om 8.15 uur ontbijten we in Hotel De Spiegel in Sint-Niklaas, waar we vannacht hebben overnacht, evenals de voorgaande nacht. Om 9:00 uur gaan we via de vanmorgen heel vroeg al opgebouwde warenmarkt de parkeergarage in onder de Grote Markt in, om van daaruit naar de plaats Kalmthout te rijden, waar we onze auto parkeren op de parkeerplaats bij het Natuureducatief Centrum De Vroente.
Het is vandaag een aangename herfstdag, waarin de temperatuur stijgt van 16 naar 18 graden Celsius. Aan het eind van de dag horen we op de autoradio dat in De Bildt vandaag 19,5 graden Celsius is gemeten, hetgeen een warmterecord is voor deze datum. Als we halverwege onze eerste route zijn op de Kalmthoutse Heide, begint het een halfuurtje heel licht te motregenen, maar daarna breekt de zon door en kan de trui uit, om de tweede wandeling in wandelshirt te lopen. Al met al krijgen we vandaag een prachtige herfstwandeldag.

Nederlands-Belgisch Grenspark De Zoom-Kalmthoutse Heide
Het is er gezellig druk als we om 10:00 uur het parkeerterrein van De Vroente op rijden. Groepjes wandelaars komen net terug van een vroege heidewandeling, en volgende wandelaars maken zich hier klaar om over de Kalmthoutse Heide te gaan wandelen, waarbij ze gebruik kunnen maken van meerdere bewegwijzerde wandelroutes. Wij volgen de heideschaap-route, een negen kilometer lange route, die goed wordt bewegwijzerd met de afbeelding van een wit schaap op een rond blauw bordje.
Op het begin – en ook later aan het eind - van onze wandelroute passeren we enkele groepen basisschoolkinderen, die onder begeleiding van hun leerkracht en van een natuurgids van De Vroente een educatieve rondleiding krijgen over de heide.
Wij wandelen door het open heidegebied naar de Putse Moer, een heideven, waarin veel ganzen zwemmen. De route gaat afwisselend over de heide en door de bospercelen, die aan de westzijde van het heidegebied liggen. Hier en daar passeren we groepjes heideschapen.

Hazenduinen
Nadat we het meest noordwestelijke punt van deze route hebben bereikt, draaien we naar het oosten en zuidoosten, om dan over het open heidegebied en door de Hazenduinen weer terug te wandelen. Het lopen gaat nu iets zwaarder, omdat we enkele kilometers door het rulle zand van de duinen lopen. Het is een prachtig natuurgebied, gelegen in de driehoek van Bergen op Zoom, Breda en Antwerpen. De Belgisch-Nederlandse grens loopt door dit natuurgebied, waarbij de heidevelden voornamelijk Belgisch grondgebied zijn, en de bossen grotendeels Nederlands grondgebied. Onze route door het bos blijft echter in België.
Na anderhalf uur lopen, passeren we ter hoogte van Oasis de hoge uitkijktoren op de bosrand, een brandtoren, die in de brandgevaarlijke periodes wordt gebruikt om heide- en bosbranden te signaleren. We lopen door naar Zwartenheuvel, maar gaan vlak vóór de bebouwde kom weer het bos in, om in zuidelijke richting terug te lopen naar de parkeerplaats bij De Vroente. Daar komen we weer langs enkele groepen basisschoolkinderen, die spelend genieten van hun vrijheid in de duinen.

Van De Vroente naar de Sint-Jacobsplaats
Bij aankomst op de parkeerplaats bezoeken we eerst het Natuureducatief Centrum De Vroente, om daarna een kop koffie te drinken in het café-restaurant tegenover De Vroente.
Daarna rijden we van De Vroente naar het centrum van Kalmthout, waar we onze auto parkeren op het grote marktplein. Dan lopen we naar de Sint-Jacobsplaats, waar onze tweede wandelroute van vandaag begint. Tot onze verrassing vinden we hier allerlei zaken die te maken hebben met de pelgrimsroute naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela. Hier op de Sint-Jacobsplaats heeft vroeger namelijk een kapel (1488)  - sinds 1625 de Sint-Jacobskapel geheten - gestaan. Die is helaas afgebroken, maar men heeft hier een mooi monument van cortex-staal gemaakt (onthuld op Sint-Jacobsdag, 25 juli 2009), met daarin een tekst, die de herinnering oproept aan de pelgrimskapel die hier vroeger heeft gestaan. Boven in het cortex-staal is uitgesneden dat de afstand vanaf hier naar Santiago de Compostela nog 2.150 kilometer is. In een hoog staalwerk hangt nog de oude luidklok, en ernaast een vlag met daarop een Jacobsschelp en caminopijl. En om het geheel compleet te maken, heeft men iets verderop nog een blauw-hardstenen beeldhouwwerk van Jorg van Daele staan, met de naam ‘Pelgrim’. Durkje en ik zijn nu niet aan het pelgrimeren, maar het is wel mooi om te zien met hoeveel toewijding de gemeentelijke overheid hier zo passend aandacht heeft geschonken aan deze bedevaartsplek, waar al vele eeuwen pelgrims passeren richting Santiago de Compostela.

Rustgevend boerenland vlakbij Antwerpen
Om 12:45 uur beginnen we aan onze tweede wandeling van vandaag. De route voert ons eerst naar villa de Strijboshof (1875). Door het Strijboshof-park wandelen we op een landweggetje het buitengebied ten oosten van Kalmthout in.
Tussen akkerlanden en weidegronden door lopen we naar de bosrijke villawijk De Greef, gelegen tussen Kalmthout en Wildert. Verderop steken we de spoorlijn over, en komen dan bij Kasteel de Boterberg in het bosgebied van De Zoom-Kalmthoutse Heide.
Nog net buiten de bebouwde kom komen we langs een paardenweide, waar vier paarden grazen. Ze schrikken en draven weg als we hen naderen. Volgens de eigenaresse - die even later bij ons komt als we daar pauzeren op een bankje - schrokken ze van onze wandelhoeden. Kennelijk zijn ze niet gewend dat hier passanten met hoeden passeren.
Na deze laatste rustpauze wandelen we door de villawijk Acht Zaligheden aan de noordzijde van Kalmthout, waarna we over de Lindendreef naar de Heilig Hart-kerk lopen. Langs deze dreef passeren we een groot aantal kleine kapelletjes op palen, waarin afbeeldingen staan van heiligen.
Bij de Heilig Hart-kerk buigen we af naar het centrum, waarbij we voorbij het Arboretum en de spoorwegovergang weer terugkomen op de parkeerplaats in het centrum van Kalmthout. Daar drinken we nog een kop koffie alvorens we weer huiswaarts rijden, waar Pieter & Esther ons verwennen met een heerlijke avondmaaltijd bij hen thuis in Stiens.

Chapeau!
Wij blikken terug op drie schitterende wandeldagen in het noorden van België. In de afgelopen drie dagen hebben we zes verschillende wandelingen gelopen, over een totale afstand van 55,5 kilometer. Onderweg hebben meerdere Belgen gesproken, die allen zo enthousiast waren over de schoonheid van Nederland, en twee van hen met name ook over Fryslân. Vooral de Noordzeekust, de Friese meren, de fietspaden en het mooie Nederlandse landschap werd door hen geroemd. Die eer valt echter ook België en de Belgen toe, want ook deze Nederlands-Belgische grensstreek in noord-België is een prachtig gebied om in te vertoeven; wandelend en fietsend. Vermeldenswaard is in elk geval ook het feit dat de Belgen de door ons bezochte wandelgebieden bij Grote Heide en bij Lommel weer fraai hebben gemaakt door de door de vervuilende industrie verontreinigde gronden te saneren en te transformeren in mooie natuurgebieden. Het vraagt moed van overheden om zoveel geld te investeren in het herscheppen van verontreinigd industriegebied tot natuurgebied, waar wandelaars en fietsers naar hartenlust kunnen re-creëren. Chapeau!

Naar buiten van Kasteel Ooidonk naar de Leie (23.1) en op de Eiernestroute (23.2)


Woensdag 23 oktober 2019
 
Oversteek over de Oude Leie met het zelfbedieningsveer 'Bathio'


















Wandeldriedaagse in België
Tijdens deze wandeldriedaagse in de herfstvakantie staan zes wandelingen in België op ons outdoor-programma, opgebouwd uit zes verschillende wandelroutes, waarvan elke keer twee wandelingen van dezelfde dag een startplaats hebben die in elkaars nabijheid liggen, in drie verschillende regio’s in België.
Gisteren wandelden we ten zuiden van Eindhoven, op Het Hageven en op De Plateaux nabij het Belgische Grote Heide en over de Lommelse Sahara bij Lommel in België, en morgen gaan we over de Kalmthoutse Heide en door het boerenland nabij het Belgische Kalmthout, gelegen ten noorden van Antwerpen.

Van Kasteel Ooidonk naar de Leie en op de Eiernestroute
De twee routes die we vandaag wandelen, zijn de routenummers 23.1 met als titel ‘Van Kasteel Ooidonk naar de Leie en 23.2 met als titel ‘Eiernestroute; beide routes uit de wandelgids met als titel ‘naar buiten! – 25 wandel-weekenden’. De eerste route is 10 kilometer lang en de tweede route is 12,5 kilometer, dus we wandelen vandaag totaal 22,5 kilometer.
Om 8.15 uur ontbijten we in Hotel De Spiegel in Sint-Niklaas, waar we vannacht hebben overnacht, en ook de komende nacht nog zullen overnachten. Om 9:00 uur gaan we de tegenover het imposante stadhuis van Sint-Niklaas gelegen parkeergarage onder de Grote Markt in, om van daaruit naar het dorpje Bachte-Maria-Leerne te rijden, waar we onze auto parkeren op de parkeerplaats net voorbij de Onze-Lieve-Vrouw-en-Sint-Jan-kerk.
Het is vandaag een aangenaam zonnige herfstdag, waarbij de temperatuur vandaag stijgt van 14 naar 18 graden Celsius. Aan het eind van de ochtend waait het even stevig, maar als later de zon door de wolken breekt, gaat de wind liggen en krijgen we een prachtige najaarsdag.

Kasteel Ooidonk
Over de Ooidonkdreef verlaten we Bachte-Maria-Leerne, om direct al buiten de bebouwde kom door het poortgebouw en over de kasseien door de lange laan met oude bomen naar Kasteel Ooidonk te gaan.
Deze middeleeuwse versterkte burcht is een uniek voorbeeld van de Spaans-Vlaamse architectuur uit de Renaissance. Het kasteel is in 1595 herbouwd, en is momenteel één van de mooiste kastelen in België. Opvallend zijn de trapgevels en de uivormige torens.

Leie en Oude Leie
Over mooie boomrijke dreven lopen we voorbij het kasteel over een dijkje naar de rivier de Leie. We bereiken de rivier echter op de plaats waar een grote oude meander in noordelijke richting afdraait tot aan het dorp Bachte. Dit is nog de meanderende Oude Leie. Vanaf de plaats waar we de Leie bereiken, is de Leie rechtgetrokken, om die lange meander voor de scheepvaart overbodig te maken. We gaan naar het Sas van Astene, en passeren dan de sluis met ophaalbrug die hier bij het sluiscafé in de Leie ligt.
Verderop verlaten we de Leie, om dan door het Natuurreservaat Leyhoek in de binnenbocht van de Oude Leie te lopen. Net voorbij de openbare zwemplek Vosselareput in de Oude Leie komen we aan bij de oever van de Oude Leie. Hier ligt het zelfbedieningsveer ‘Bathio’ aan de steiger, waarmee we ons zelf middels een draaiwiel over de Oude Leie zetten.

Van Bachte naar Vosselare
Aan de overzijde van de Oude Leie lopen we naar het dorp Bachte. Daar proberen we de Bachter dorpskerk te bezoeken, maar dat kan niet, omdat die momenteel wordt gerestaureerd. Daarom lopen we verder langs de drukke Leernsesteenweg, totdat we afslaan, om dan verderop parallel aan de Oude Leie verder te lopen. Met een grote U-bocht komen we uiteindelijk weer terug op de Leernsesteenweg, die we dan maar even volgen, om verderop linksaf te gaan naar het buurtschap Vosselare.

Sint-Rochus als pelgrim
 Terug naar Bachte-Maria-Leerne
Vanuit Vosselare lopen we dan tenslotte terug naar Bachte-Maria-Leerne. Voordat we naar de auto teruglopen, bezichtigen we nog de Onze-Lieve-Vrouw en Sint-Jan-kerk. In het interieur ga ik op zoek naar een beeltenis van Sint Jacob als pelgrim of als apostel, maar uiteindelijk vind ik een glas-in-lood-raam van Sint Rochus, gekleed als pelgrim; herkenbaar aan de Jacobsschelpen op zijn kleding, en de staf met kalebas in de hand.
Als we daarna weer terug komen bij de auto, hebben we de eerste tien wandelkilometers van vandaag voltooid.

Eiernestroute vanuit Sint-Martens-Latem
We stappen in de auto en rijden van Bachte-Maria-Leerne naar het begin van onze volgende wandeling, die begint in Sint-Martens-Latem.
Nadat we van de Latemstraat de Vennenlaan in zijn gegaan, begint een uitdagend stukje van deze wandeling. De routebeschrijving geeft aan dat we bij een zwart-witte villa een onverhard paadje moeten nemen. Op die locatie is echter een nieuwbouwhuis gebouwd, en het lijkt er op dat het bedoelde paadje daardoor niet meer bestaat. Toch lopen we naar de villa, en pas als we daar zijn, zien we tussen de villa en de nieuwbouwwoning toch nog een wel heel smal paadje, dat je pas kunt zien als je er recht voor staat.
Aan het eind van dat paadje moeten we een eind verderop nog een ander smal paadje nemen, dat tussen twee woningen door gaat. Twee huizen verder zien we een bont gekleurde voordeur van een woning. De eigenaresse verlaat het huis als wij ervoor staan, en op onze vraag naar de herkomst van die deur vertelt ze dat ze die deurdecoratie zelf heeft gemaakt met behulp van kleurrijke knipsels, die ze als een collage op de deur heeft geplakt.

Naar Deurle
We verlaten de bebouwde kom van Sint-Martens-Latem, en komen dan in het buitengebied, gelegen in het gebied tussen de dorpen Sint-Martens-Latem, Baarle en Deurle. De route brengt ons weer terug naar een pad langs de meanderende Leie.
Dan lopen we weer terug naar de rand van de bebouwde kom van Sint-Martens-Latem, om daarna weer door het buitengebied ten noorden van de Royal Latem Golf Club in de richting van het kasteel van Deurle te lopen.
Daarna volgen allerlei onverharde dreven, door dicht beboste woonwijken met veelal grote villa’s en landhuizen aan beide zijden van de doorgaande dreven. Deze dreven brengen ons achter de dorpskerk van Deurle, waar we kort pauzeren om iets te eten en te drinken, zittend in de heerlijk warme herfstzon.

Overnachten in Sint-Niklaas
Daarna gaat de route weer verder over dezelfde soort dreven als zojuist, totdat we aankomen bij de Brandstaat, waarover we uiteindelijk weer terug wandelen naar Sint-Martens-Leerne.
We arriveren tegen 16:00 uur bij onze auto, waarna we met de auto vanuit Sint-Martens-Leerne via Gent over de E17 terug rijden naar de stad Sint-Niklaas, waar we ook voor de tweede nacht een hotelkamer hebben gereserveerd in Hotel De Spiegel.
Na het douchen, wandelen we om 19.30 uur het stadscentrum in, waar we een restaurant vinden om daar te genieten van een warme maaltijd. Daarna maken we nog een korte wandeling door het stadscentrum van Sint-Niklaas, en gaan we tenslotte terug gaan naar ons hotel aan de Grote Markt.

Naar buiten over Het Hageven & De Plateaux (21.1) en de Lommelse Sahara (21.2)


Dinsdag 22 oktober 2019
 
Houten hangbrug over de Dommel in Het Hageven


















Wandeldriedaagse in België
Tijdens deze wandeldriedaagse in de herfstvakantie staan zes wandelingen in België op ons outdoor-programma, opgebouwd uit zes verschillende wandelroutes, waarvan elke keer twee wandelingen van dezelfde dag een startplaats hebben die in elkaars nabijheid liggen, in drie verschillende regio’s in België.
Morgen wandelen we ten zuidoosten van Antwerpen nabij Kasteel Ooidonk en de Leie, en overmorgen gaan we over de Kalmthoutse Heide en door het boerenland nabij Kalmthout, gelegen ten noorden van Antwerpen.

Het Hageven en De Plateaux
De twee routes die we vandaag wandelen, zijn de routenummers 21.1 met als titel ‘Het Hageven-Plateaux en 21.2 met als titel ‘Lommelse Sahara; beide routes uit de wandelgids met als titel ‘naar buiten! – 25 wandel-weekenden’. De eerste route is 7 kilometer lang en de tweede route is ook 7 kilometer, dus we wandelen vandaag totaal 14 kilometer.
Om 8.30 uur rijden we een mistig Feinsum uit. Via Heerenveen rijden we door de IJsselmeerpolders en via Utrecht, Den Bosch en Eindhoven naar de Belgische plaats Grote Heide, net over de Nederlands-Belgische grens. De temperatuur is onderweg al opgelopen van 11 naar 14 graden Celsius als we om 11.30 uur onze auto parkeren bij het Natuurpunt-bezoekerscentrum De Wulp, waar we – ondanks het feit dat het eigenlijk gesloten is - binnen toch wel eerst een kop koffie mogen drinken, alvorens we vlak voor 12.00 uur van start gaan in Het Hageven. Binnen zit een man op een tv-scherm een zwart-wit-film uit de vijftiger jaren van de vorige eeuw te bekijken, van een kanovaarder die over de laaglandbeek de Dommel kanoot, nog voordat de Dommel is rechtgetrokken.
Het wordt vandaag een aangename – af en toe - zonnige herfstdag, waarbij de temperatuur aan het eind van de middag nog steeds 14 graden Celsius is. Het waait nauwelijks, dus het is een prachtige najaarsdag.

Het Hageven
Het is al bijna 12:00 uur als we bij de auto vertrekken, om over het terrein van Bezoekerscentrum De Wulp het natuurreservaat Het Hageven in te wandelen. We wandelen hier door een nat gebied, met vennen en sloten, en dat wordt doorkruist door het riviertje de Dommel.
Bij de Gemeentevijver staat een vogelkijkhut, waar we naar binnen gaan om de watervogels van de Gemeentevijver te observeren.
Aan beide zijden van ons wandelpad zien we veel verschillende paddenstoelen, vooral de vliegenzwam, ‘rood met witte stippen’.
We volgen de routebeschrijving van ‘Het Verkeerde-Lieve-Heer-pad’ in onze wandelgids ‘naar buiten’, maar die blijkt verouderd te zijn, want het pad door het rietveld is met prikkeldraad afgesloten, en de paarse route die we lopen, is naar het noorden verplaatst, waardoor we ongeveer een kilometer extra wandelen; dus niet de in de wandelgids aangegeven 6, maar ongeveer 7 kilometer.

De Plateaux
We steken de Dommel over via een houten bruggetje, en daarna wandelen we natuurgebied De Plateaux in, waarbij we eerst naar de Belgisch-Nederlandse landsgrens lopen, en vanaf het moment dat we die hebben bereikt, lopen we verder over het Belgisch-Nederlandse grenspad. We komen langs een mooi heideven, en passeren een grenspaal, die hier heel prominent midden op het heideveld van De Plateaux staat.

Galloway-runderen in de herfst
Verderop lopen we door een grote grazersgebied. Op de plek waar we een mooi uitzicht hebben over natuurreservaat Het Hageven, waar we een groep Galloway-runderen zien grazen, nemen we plaats op een picknickbank, waar we wat eten en drinken. De zon schijnt lekker, dus het zit hier prima op deze picknickplaats, en bovendien is het uitzicht op de grote grazers ook mooi.
Vervolgens lopen we langs en over de heide en door het bos naar het betonnen rolstoelpad, waarover we terug wandelen naar het bezoekerscentrum De Wulp, waar we vanmorgen onze auto parkeerden.

Nieuwe Koop
Nu we de eerste wandeling erop hebben zitten, rijden we met de auto vanaf De Hageven naar de Belgische plaats Lommel, waar we onze auto parkeren bij het sportcentrum De Soeverein. Vanaf deze parkeerplaats lopen we langs verschillende sportvelden naar het bos. Over een onverhard pad wandelen we het bosperceel van Nieuwe Koop in.
Na enige tijd komen we vlakbij een kanaal, waar we afbuigen naar rechts, om aan de zuidzijde van dat kanaal naar de kanaalbrug te lopen, waarmee we het Maas-Schelde-kanaal oversteken.

Lommelse Heidegebieden
Aan de overzijde gaan we in westelijke richting over een smal onverhard bospad langs het kanaal, maar al snel buigt dat pad af naar het noorden , waarna we de Lommelse Heidegebieden betreden.
Uiteindelijk voeren ook deze paden door de Lommelse Heidegebieden ons weer terug naar het Maas-Schelde-kanaal. Het kanaal steken we over via een prachtig vormgegeven stalen voetgangersbrug, die met enkele bochten hoog over het kanaal gaat.

Terug in de Nieuwe Koop
We komen dan in een gebied dat oorspronkelijk werd gebruik voor industrie en voor zandafgraving. We lopen tussen de uitgestrekte zandwinputten door, en arriveren dan bij de ongeveer dertig meter  hoge stalen uitkijktoren, die we beklimmen, om van bovenaf een prachtig uitzicht te verkrijgen over de Lommelse Sahara, en over omliggende plaatsen zoals Lommel.
Weer beneden aangekomen, blijven we het routekaartje, de routebeschrijving en de bewegwijzering van de rode pijlen door de stuifduinen volgen, maar nadat we een eind langs de waterlijn van één van die zandwinputten hebben gelopen, schatten we na een korte picknick in dat we te ver in westelijke richting lopen, in plaats van in oostelijke richting, terug naar Lommel. Na het bestuderen van het gps-systeem op de smartphone constateren we dat we om moeten draaien, waarna we door het bos en verderop langs de bosrand (in plaats van door het bos) terug lopen naar Lommel.

Overnachten in Sint-Niklaas
We arriveren tegen 17:00 uur bij sportcentrum De Soeverein, waarna we met de auto vanuit Lommel via Antwerpen door rijden naar de stad Sint-Niklaas, waar we een hotelkamer voor de komende twee nachten hebben gereserveerd in Hotel De Spiegel, aan de Grote Markt tegenover het imposante stadhuis van Sint-Niklaas.
Na het inchecken en douchen, wandelen we om 19.30 uur het stadscentrum in, waar we een restaurant zoeken en vinden om daar te genieten van een warme maaltijd. Daarna wandelen we rond het omvangrijke marktplein – de Grote Markt - en door enkele winkel- en horecastraten, waarna we terug gaan naar ons hotel, om daar dit dagverslag te schrijven.

vrijdag 18 oktober 2019

Frankreich: Jacobsweg GR 653 Via Tolosana

Donderdag 17 oktober 2019
Cover van de wandelgids Via Tolosana

Pelgrimeren naar Santiago de Compostela

Ten behoeve van onze pelgrimstochten kochten Durkje en ik als vervolg op onze vorige pelgrimages enkele wandelgidsen van de zogenoemde 'Via Tolosana'. Dat is de pelgrimstocht naar het Spaanse Santiago de Compostela, die begint in de Franse stad Arles, dat één van de vier middeleeuwse startplaatsen is, van waaruit al eeuwenlang de pelgrims van Sint Jacob hun pelgrimage naar Santiago de Compostela aanvangen.
Tijdens onze eerste pelgrimage passeerden we in Frankrijk de pelgrimsplaats Vézelay, toen wij vanuit het Friese Sint-Jacobiparochie pelgrimeerden naar Santiago de Compostela.
De tweede Franse startplaats voor pelgrims is Le Puy-en-Velay, van waaruit wij op 14 juli 2013 vertrokken voor onze tweede pelgrimage naar Santiago de Compostela. Langs twee verschillende routevarianten van de 'Camino del Norte' (de 'Camino Primitivo' en de 'Camino de la Costa') pelgrimeerden wij naar Santiago de Compostela.
Toen resteerden voor ons nog de startplaatsen Parijs en Arles, en besloten Durkje en ik om Arles als startplaats van onze volgende (3e) pelgrimage te kiezen.
Er zijn verschillende pelgrimsgidsen die je de weg wijzen van Arles naar Santiago de Compostela, en één daarvan is de Duitstalige wandelgids 'Frankreich: Jacobsweg GR 653 Via Tolosana', die ons ook door de stad Toulouse (Tolosana) liet wandelen.

Der Weg ist das Ziel
Ondanks het feit dat het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela wel de wandelbestemming is van de pelgrimstocht van Sint Jacob, vormt voor de meeste pelgrims van vroeger en heden vooral de pelgrimsweg daar naar toe het doel.
Een pelgrim is geen toerist. Een toerist is veelal gericht op een reisbestemming, maar voor een pelgrim is daarentegen met name de weg naar die bestemming van groter belang voor de ervaringen die je als mens in den vreemde (pelgrim) opdoet.
Pelgrimsgidsen kunnen de pelgrim heel goed van dienst zijn om van de pelgrimstocht een onvergetelijke belevenis te maken. Pelgrims kopen soms meerdere pelgrimsgidsen, om zich vooraf te oriënteren op wat de tocht gaat brengen en/of om na afloop met veel genoegen nog eens terug te lezen en te bekijken wat zoal nog dierbare herinneringen van onderweg oproept.

De Rother-gids van Stein
Deze Duitstalige pelgrimsgids van Stein is geschreven en met foto's geïllustreerd door Norbert Rother.
De Via Tolosana is het eerste traject van de Frans-Spaanse pelgrimstocht naar Santiago de Compostela. De Via Tolosana begint in Arles en loopt tot boven op de Pyreneeën, op de Col du Somport, de berggrens tussen Frankrijk en Spanje. Vanaf deze col gaat de pelgrimsroute verder via de Spaanse 'Camino Aragones' tot aan Puente la Reina, waarna de pelgrim verder pelgrimeert op de 'Camino Franchés'.
De wandelgids bevat 53 kleurenfoto's, 23 kaartschetsen, 17 hoogteprofielen van etappes en 2 overzichtskaarten.
Na de informatie over de auteur, en diens voorwoord, volgt een informatief hoofdstuk over de pelgrimstocht naar Santiago de Compostela. Daarna volgt specifieke informatie over allerlei aspecten waarmee de pelgrim onderweg te maken krijgt, zoals bijvoorbeeld: uitrusting, lokale feestdagen, medische zaken, overnachten en bewegwijzering.
Dan volgt een routebeschrijving van de bijna 800 kilometer van de Via Tolosana in 40 etappes, die qua afstand variëren tussen 9 en 32 kilometer. Gemiddeld is dat zo'n 20 kilometer per etappe.
Het boek besluit met een korte taalgids Duits-Frans, en sluit af met een trefwoordenregister.

Onze 36 etappes van de Via Tolosana
Gebruik makend van enerzijds ook de Duitstalige pelgrimsgids van Albrecht Ritter (Jakobsweg - Via Tolosana) en de Franstalige pelgrimsgids van Mireille Retail (Miam Miam Dodo) hebben Durkje en ik per wandeldag de etappes qua plaats van vertrek en aankomst en qua afstand zelf ingedeeld, en hebben daarmee de bijna 800 kilometers wandelend niet afgelegd in 40, maar in 36 etappes, waarmee de gemiddelde etappe niet ongeveer 20, maar - voor ons - 22 kilometer werd.
Hieronder staan de 36 etappes zoals Durkje en ik die hebben gelopen in de zomers van de jaren 2018 en 2019, waarbij achter elke etappe het etappenummer tussen haakjes (#) staat, zoals dat is beschreven in de pelgrimsgids van Nobert Rother.



woensdag 16 oktober 2019

Feestbanket voor tien jaar Túnmanswente in Koarnjum

Woensdag 16 oktober 2019
Draaiend rad bij het jubileumfeest van de Túnmanswente in Koarnjum



















10-jarig jubileum
Het is inmiddels al weer tien jaar geleden dat de Túnmanswente in het Friese Koarnjum haar deuren opende (in 2009).
Het huis naast Martenastate moest vooraf flink worden verbouwd, maar het restaurant, het Bêd & Brochje (B&B), de winkel en ook de theetuin waren op een gegeven moment klaar voor het publiek.
In die afgelopen tien jaren is er van alles gedaan in de Túnmanswente. Zo werd er geleerd door bijvoorbeeld studenten van het Friesland College en van Nordwin College, werd er gelogeerd, gegeten, gedronken en vergaderd door allerlei gasten, en werden hier ook huwelijken gesloten.

4-gangen banket
Dit tienjarig bestaan is een goede reden voor een jubileumfeest. Het plan werd opgevat om een smakelijke en gezellige avond te organiseren, en om daarin de studenten van de opleiding 'Fastservice & Catering' van het Friesland College uit te nodigen om voor deze avond een feestelijk viergangen banket te organiseren.
Dat plan werd op de kaart gezet, en zo kregen we een uitnodiging om dit heuglijke jubileumfeest vanavond met vele andere genodigden mee te vieren.
Als de vrijwilligers van de Túnmanswente samen met zoveel studenten van het Friesland College er alles aan doen om er een smaakvolle avond van te maken, kunnen wij niet achterblijven, dus Durkje en ik zijn vanavond te gast bij het jubileum van de Túnmanswente.

Binnen en buiten feest
Bij aankomst bij de Túnmanswente valt ons de grote witte feesttent op, die tegen deze mooie accommodatie aan is geplaatst. Hier worden alle feestgangers met een welkomstdrankje ontvangen, en kunnen we buiten en/of binnen elkaar ontmoeten.
Tussen half zes en zes uur zijn de meesten van de tientallen gasten wel gearriveerd, worden we allen welkom geheten en wordt uitgelegd wat op hoofdlijnen het programma van deze feestelijke avond is.
Daarna kunnen buiten in de tent en binnen in de winkel achtereenvolgens de vier gerechten van het viergangenmenu worden afgehaald, om daar binnen of buiten van te genieten.
Tussen de maaltijdgangen door worden lootjes verkocht, en vallen er in de feesttent allerhande gesponsorde prijzen te winnen bij het Rad van Fortuin.

Culinair en muzikaal feest
De opzet van dit lopend banket maakt dat mensen elkaar binnen en buiten gemakkelijk kunnen ontmoeten, en de combinatie van heerlijke maaltijdcomponenten, de enthousiaste bediening door studenten en vrijwilligers, de muziek van de jazzband binnen en de vrolijke sfeer die onder de genodigden heerst, maken dat het een geslaagde feestavond wordt.
Chapeau voor alle vrijwilligers en studenten, die een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan het welslagen van deze mooie avond in de Túnmanswente van Koarnjum.

Dêr wie nûmer 39 al

Dinsdag 15 oktober 2019


















Passie voor boeken
Als kind werd ik vroeger al getriggerd door de boeken die ik aantrof bij de grootouders van beide zijden. Mijn grootouders van vaders zijde op de boerderij op Nieuwe-Bildtdijk kochten hun boeken op de markt. Als 'pake' naar de veemarkt in Leeuwarden ging, nam hij de boeken mee die zij hadden gelezen, en ruilde die in op de volgende te lezen boeken die hij op de vrijdagmarkt in Leeuwarden kocht. Eén boek werd nooit ingeruild, namelijk het dikke boek over de 'Vaderlandsche Geschiedenis der Lage Landen', het lijvig boekwerk dat ik later kreeg, en het met grote interesse als lagere schoolkind geheel las.
Mijn andere grootouders van moeder zijde, uit Oude-Bildtzijl, hadden op de overloop van hun woning een lange, lage boekenkast staan, die vol stond met boeken. Zij waren lid van de KFFB, de Kristlik Fryske Folksbibleteek, en kregen daarvan elk jaar een aantal Friese boeken, veelal romans. Jaren later kreeg ik een deel van die serie van mijn grootouders, en ik heb ze altijd goed bewaard.

Besturen en verzamelen
Vele jaren later - toen wij na 13 jaar Groningen en Hoogeveen weer terug kwamen wonen in Fryslân - werd ik benaderd door een bestuurslid van het verenigingsbestuur van de KFFB met het verzoek of ik bestuurslid zou willen worden van deze christelijke Friese boekenclub. Na eens een bestuursvergadering te hebben bijgewoond, stemde ik in met dat verzoek, en ben vanaf dat moment jaren lid geweest van het KFFB-bestuur, waarvan een aantal jaren vice-voorzitter van het KFFB-bestuur.
In die bestuursjaren groeide mijn interesse verder in het werk van de KFFB, en besloot ik in de aanloop naar het 75e bestaansjaar zoveel mogelijk KFFB-boeken te verzamelen.
In het begin verliep het verzamelen nog vlot, maar zoals bij veel verzamelingen het geval is, is het altijd lastig om net ook die laatste exemplaren van het hele boekenfonds van deze Friese uitgeverij te verkrijgen.

It lêste boek
In de maand mei van dit jaar (2019) werd ik benaderd door KFFB-bestuurslid Martsje de Jong, die mij vertelde dat ze als redacteur van de Friestalige literatuurkrant van de KFFB - 'De Fleanende Krie' - graag eens langs wilde komen voor een interview, omdat het bestuur in de veronderstelling was dat ik de enige persoon zou zijn die alle 500 boeken van de KFFB in bezit zou hebben.
Naar aanleiding van het feit dat de KFFB het plan heeft opgevat om een aantal van die KFFB-boeken opnieuw uit te gaan geven - maar dan als e-book - wilde het bestuur graag een interview met mij om over mij en mijn KFFB-verzameling een artikel in deze Friese literatuurkrant van de KFFB te publiceren.
Toen ik vertelde dat ik nog wel één KFFB-boek moest zien toe te voegen aan mijn KFFB-collectie om het aantal van 500 exemplaren te voltooien, was dat geen probleem, maar werd dat als een uitdaging gezien, want wellicht zou dat artikel ertoe kunnen leiden dat iemand mij dat ene ontbrekende boek nog zou willen schenken, teneinde de hele collectie compleet te krijgen. De Fleanende Krie wordt namelijk verspreid onder alle leden van deze Friese boekenclub, dus de kans zou reëel zijn dat er tenminste nog één lid zou zijn die er welwillend aan zou willen meewerken, om tenminste op één plek in Fryslân de gehele collectie van alle 500 KFFB-boeken compleet te maken.

Interview 1: Zoeken
Zo gezegd, zo gedaan. Het interview werd gehouden in de maand mei 2019, en aanvang juni 2019 verscheen het 'Maaie 2019-nûmer fan De Fleanende Krie" met daarin het verslag van genoemd interview.
In dat interviewverslag doet de redactrice een oproep om het ontbrekende KFFB-boek mij aan te bieden, teneinde de collectie te completeren.
En toen was het afwachten of er iemand zou reageren met de mededeling dat hij of zij in het bezit is van KFFB-boek-nummer 39.

Interview 2: Gevonden
Al enkele weken na publicatie meldde zich een lezer van 'De Fleanende Krie' zich bij me, met de mededeling dat hij in het bezit was van KFFB-boek met volgnummer 39. Al snel gaf Andries Hibma - want zo heet deze mede-boekenverzamelaar - aan dat hij me dat laatste boek voor mijn KFFB-collectie zou toezenden, om daarmee ons gestelde doel van een complete KFFB-collectie te behalen. Wat we hoopten, werd bewaarheid, met als gevolg dat ik de KFFB-boekencollectie nu geheel compleet heb, waarmee we kunnen stellen dat de hele collectie in elk geval op één plek compleet is.
KFFB-redactrice Martsje de Jong wilde - enthousiast als altijd - weer bij me langs komen, en Andries Hibma nodigden we daarbij uit, want van dit heuglijke feit moest sowieso een mooi resultaat-artikel in de volgende krant (De Fleanende Krie) worden gepubliceerd. Van de officiële aanbieding van dit bij mij tot voor kort nog ontbrekende boek nummer 39 door Andries aan mij werd een foto gemaakt, en in inmiddels staat in het september 2019-nummer van De Fleanende Krie het artikel, waarin de Krie-lezers kunnen zien dat we met zijn allen hebben bereikt dat de hele collectie van ruim 500 boeken compleet is.
Dat artikel op pagina 9 van de Friese literatuurkrant 'De Fleanende Krie' staat hierboven afgebeeld.
Als je met de muis op die afbeelding van die krantenpagina klikt, verschijnt het artikel groter op je beeldscherm, hetgeen het lezen van bovenstaand artikel vergemakkelijkt.