Pelgrimeren van Saint-Martin-d’Orb naar Saint-Gervais-sur-Mare

Van Arles richting Santiago de Compostela

Via Tolosana van Saint-Martin-d’Orb naar Saint-Gervais-sur-Mare

Zaterdag 4 augustus 2018 – 25,2 km 

Dag 11: 202,1 – 227,3 km

Op de Col de Liourel

Saint-Martin-d’Orb

Met onze auto rijden we vlak na 7:00 uur vanaf camping Les Sources in Soubès naar Saint-Gervais-sur-Mare. Het is 22 graden Celsius. Durkje en ik parkeren de auto om 8:00 uur bij de basisschool en lopen dan door het centrum naar het mooi gekleurde gemeentehuis.

De gereserveerde taxi zal ons om 8:30 uur bij deze Mairie afhalen. De taxi arriveert mooi op tijd, en brengt ons dan naar Saint-Martin-d’Orb, waar onze bergwandeling van vandaag aanvangt aan de voet van de heuvel waarop de dorpskerk staat.

Wegwijs in La Seguinerie

De route voert over de straat tussen de woningen door direct naar boven. De ware klim zal direct al na het buurtschap La Seguinerie beginnen.

Bij de eerste centrumhuizen staat een bermpaal met de aanduiding van de Via Tolosana, en daarop staat ook dat het vanaf  hier nog 1.366 kilometer is naar Santiago de Compostela.

Het dorp brengt je direct al in de chemin-sfeer met tegen de muur een profiel van een pelgrim.

Daarnaast hangt een decoratie, waarop de Chemin wordt genoemd.

Enkele meters verder wordt met een Jacobsschelp-decoratie duidelijk gemaakt dat we linksaf moeten.

Op de plaats waar we linksaf gaan, wordt dat met nog eens weer een Jacobsschelp herhaald.

Stijgen en klimmen

Door enkele kleine steegjes komen we bij een smal pad. Dat gaat direct stevig omhoog, en voordat we het in de gaten hebben, zijn we al sterk aan het klimmen, over hele smalle paadjes alsmaar heuvelopwaarts. We nemen rustig de tijd voor deze anderhalf uur durende klim, om onze krachten goed over de komende dag te verdelen, want we gaan vandaag zo’n vier à vijf uren klimmen. De eerste anderhalf uur gaat over steile steenachtige paadjes, en dan soms even over een golvend hellingpad, en tussendoor met grote stappen snel stijgend over rotsblokken, meer klimmend dan lopend. Ondertussen wordt het uitzicht over de omgeving steeds weidser.

Brede boswegen

Dit pad brengt ons veel hogerop naar een breed pad langs de heuvelhelling. Die helling is rijkelijk versierd met prachtig paarsbloeiende heide.

Over dit brede steenachtige hellingpad gaat het aangenaam licht dalend en licht stijgend verder, totdat we aankomen op Col de Clares, waar meerdere bospaden bij elkaar komen, en waar een picknicktafel staat, waarbij we rusten en een broodje eten.

We komen nu op een deel van de route, alsmaar over brede hellingpaden, die de komende uren voornamelijk omhoog gaan. Gelukkig niet al te steil, dus we gaan langzaam maar zeker steeds hoger. Vanaf de Col de Peyremale hebben we een prachtig uitzicht over de omliggende bergen en dalen.

Onderweg zien we ook steeds meer van de resultaten van het werk van de boswerkers, die hier de boomstammen meters hoog opstapelen langs de rand van de boswegen.

Minder mooi is op sommige plekken de zichtbare kaalslag die de boswerkers tegen de hellingen creëren.

Franse pelgrims op Col de Liourel

Op Col de Liourel staat een prachtige houten hut tegen de helling, vanwaar we een schitterend uitzicht krijgen over de omgeving. We lopen om de hut heen om aan de voorzijde van dit uitzicht te genieten. Als we de open hut in stappen, liggen er twee Franse pelgrims languit over de houten vloer. Hun spullen liggen op de banken in de hut. Ze hebben hier gegeten, en rusten nu even uit voor de rest van de nog lange klim. Ze geven aan dat ze voor ons snel ruimte zullen maken op de zitbanken, maar we vertellen dat wij zojuist al gepauzeerd hebben, en dat wij direct weer door gaan. De mannen zijn vanmorgen begonnen in Lunas. Eén van hen wijst op mijn camera en vraagt of hij een uitzichtfoto van Durkje en mij zal maken, hetgeen ons een leuk idee lijkt, dus hij maakt twee mooie foto’s van ons, met het bergland op de achtergrond.

Cols

Durkje en ik gaan dan weer vrolijk verder, ondertussen volop genietend van al dat mooie uitzicht rondom.

Langs het bergpad zien we in een bocht een houten bordje staan met de pelgrimswens ‘Buen Camino’, die wij van Spanje ook heel goed kennen.

We gaan alsmaar hoger en hoger.

Om 12:15 uur komen we aan op Col de Serviès.

Hier kun je ervoor kiezen om 3,5 kilometer af te dalen naar Serviès, waar je in een gîte kunt overnachten, om morgen weer terug te gaan naar deze route, of om via een alternatief tracé bij Col du Layrac weer aan te sluiten bij de basisroute.

Wij blijven gewoon op de reguliere route, en passeren eerst Col d’Ernest, met zijn 944 meter hoogte het hoogste punt van de route van vandaag. De routegids geeft aan dat we vandaag al met al 950 meter klimmen.

Een eind verderop in het bosgebied passeren we een kolossale mierenhoop, waarin en waarbij het krioelt van de duizenden, of wellicht wel tienduizenden mieren.

Door open terrein

Na een lange afdaling over brede bergpaden komen we aan bij de bosrand. Vanaf hier gaat het door een veel meer open landschap, met enkele bomen, en veel lagere struiken.

We komen nu weer volop in de felle zon te lopen. De temperatuur loopt vanmiddag op tot 38 graden Celsius, maar door de hoogte, de bosschaduw en de koele bergwind hebben we het eerder vandaag nog niet zo warm gehad. De heide bloeit hier prachtig.

Kale boomstammen met kale takken steken schril af tegen de lagere begroeiing. We vermoeden dat de kale bomen de restanten zijn van een bosbrand lang geleden.

Het dal onder ons is begroeid met veel bos.

Wij gaan een aantal keren met haarspeldbochten naar beneden. Resultaat is dat ik af en toe veel lager dan Durkje in tegengestelde richting naar beneden loop. Een vriendelijke groet aan elkaar is dan snel gemaakt, en daar moeten we het dan vandaag ook wel van hebben, want andere wandelaars komen we hier niet tegen.

Water in Mêcle

Na een steile afdaling over de heuvelhelling, komen we uit bij een hele kleine ommuurde begraafplaats, hoog gelegen boven het buurtschap Mêcle.

Aan de buitenkant van de muur ligt op een verhoging een dikke betonnen plaat, waarop we in de koele schaduw kunnen zitten om te lunchen. Daarna dalen we verder af naar Mêcle. Bovenaan een stenen trap bij een refugio zit een jong stel. Het blijken twee Duitse pelgrims te zijn uit Bonn, die twee weken pelgrimeren op een tussendeel van de Via Tolosana, en die ons vertellen dat ze gisteren geen slaapplaats konden reserveren in Saint-Gervais-sur-Mare, omdat het daar in dit weekend enkele dagen dorpsfeest is, en alle accommodatie bezet is. Gelukkig konden ze deze slaapplaats in Mêcle nog wel krijgen, en hebben ze nog wat brood en wortelsalade, waarmee ze voor de rest van de dag deze middag, avond en nacht moeten doorkomen, in dit gehucht van slechts enkele huizen, waar verder niets te doen en niets te koop is. Ze hebben ook nog een zak chips, dus die maken ze nu eerst soldaat.

Bij de dorpspomp genieten we even van de koele waterstroom. Dit is na bijna 7 uren lopen vanuit La Seguinerie de eerste plek waar we weer water kunnen krijgen. Wij hebben vanmorgen daarom – ook in verband met de lange klim bij deze hoge temperatuur – samen ongeveer 9 liter drinkvoorraad meegenomen, waarvan we onderweg vandaag 8 liter hebben gedronken.

Bij de waterpomp is een pelgrimstableau geschilderd.

We passeren verderop een kerk; dus zelfs in dit kleine plaatsje ontbreekt het Godshuis niet.

Voor de rest bestaat Mêcle uit hele oude huizen, veelal gebouw van plaatselijk beschikbaar bouwmateriaal, dus veel keien.

Riskante afdaling naar de rivier

Wij gaan weer verder naar beneden. We dalen over een oud hol pad, vol stenen en keien.

Hier en daar staan jarenoude bermmuurtjes, grotendeels overwoekerd door mos, kruiden en struiken.

Verderop lopen we over een heuvelkampad, met uitzichten links en rechts.

Daar krijgen we op zeker moment ook onze bestemmingsplaats te zien: Saint-Gervais-sur-Mare.

Het ligt diep vóór ons in het dal, met links vóór ons op een heuveltop nog de ruïne, van wat vroeger de burcht was van Saint-Gervais-sur-Mare.

Daarna volgt nog een riskante afdaling, over een smal rotsachtig pad, met veel losliggende grote en kleine stenen, en hier en daar nogal steile delen. Verderop gaat dit hellingpad over in een ons al bekende vorm van Calzada: grote rotsstenen die zo in het pad zijn gelegd dat er als het ware een voetpad ontstaat, waarbij we over de ronde rotsstenen iets gemakkelijker kunnen afdalen naar de rivier.

Saint-Gervais-sur-Mare

Bij de eerste tuinmuren van Saint-Gervais-sur-Mare zie ik in die tuinmuren kleine nissen, waarin de aanwonenden Jacobsschelpen hebben gelegd, waaronder een glazen kaarsenstanddaard, en enkele Jacobsschelpen met een ijzeren kruis.

Via de middeleeuwse stenen boogbrug steken we de rivier La Mare over.

Bij een mooi gebouw met arcaden wandelen we dan de pelgrimsplaats Saint-
Gervais-sur-Mare binnen.

In de hoofdstraat passeren we de Mairie, waar we vanmorgen werden afgehaald.

Bij het dorpsplein dat in gereedheid wordt gebracht voor de muziekavond steken we de rivierbrug in het centrum over.

Voor Vreemdelingen Verkeer

Onderweg naar onze auto passeren we de VVV. Daar gaan we naar binnen, en vragen we de VVV-medewerkster of ze ons een pelgrimsstempel kan geven, die ze inderdaad afdrukt in onze pelgrimspaspoorten.

We zijn vandaag haar eerste bezoekers en ze is van harte bereid om voor ons een taxi voor aanstaande maandagmorgen te reserveren. Na een eerste telefoontje meldt ze ons triomfantelijk dat het voor ons is geregeld, dus prachtig zo.

We mogen ook het inpandige streekmuseum bekijken, waarin we veel oude lokale gebruiksvoorwerpen voor binnenshuis en van ambachten aantreffen.

Naar een nieuwe uitvalsbasis

Daarna gaan we naar onze auto en rijden we terug naar Soubès. Morgen trekken we met onze caravan weer zo’n honderd kilometer verder, waar we dan op zoek gaan naar een nieuwe camping als uitvalsbasis.

Vandaag hebben we in elk geval de 200-kilometergrens van onze pelgrimage gepasseerd.

We hebben de 25,2 uitdagende bergkilometers vandaag met succes afgelegd, en merken dat we al weer aardig getraind lopen, en dat we onderweg bovenal ook buitengewoon genieten van al dat moois dat wij onderweg zien en beleven.