Zonsondergang over de Feinsumer Feart

Woensdag 18 april 2018 

Zonsondergang over de Feinsumer Feart

Bestuursvergadering Nijkleaster van april 2018

Dinsdag 17 april 2018 

In het koor van de Sint-Radboudkerk van Nijkleaster in Jorwert

Stille overgang
De bestuursvergadering van de Stifting Nijkleaster vindt vanavond plaats in de Voorkerk van de Sint-Radboudkerk te Jorwert.
Voorafgaand aan de volle vergaderagenda, nemen we met zijn allen eerst voldoende tijd om in een korte viering op passende wijze de overgang te maken van onze dagelijkse bezigheden naar het bestuurswerk van Nijkleaster.
Daartoe beginnen we deze bijeenkomst in de kring in het koor van de Jorwerter dorpskerk.
We worden stil, er wordt uit de Bijbel gelezen, we benutten een meditatief moment om de bijbeltekst in ons door te laten klinken, en we danken en bidden met voorzang en samenzang.
Na de heenzending gaan we in stilte naar de vergaderkamer.

Bestuurszaken
Daar krijgen we in de bestuursvergadering een verslag van alle activiteiten waarmee de Kleasterried van Nijkleaster bezig is.
Ook allerlei zaken die te maken hebben met de beoogde kloostervestiging komen aan bod, zoals bestemmingsplanprocedure, duurzaamheid, bouwplannen, exploitatie, en vooral ook de fondsenwerving, want de benodigde successen inzake het tijdig verkrijgen van voldoende financiering voor aankoop, restauratie en bouw worden in de komende maanden van doorslaggevende betekenis. Alleen als we de beschikking krijgen over voldoende financiële middelen, kunnen we onze droom en missie van Nijkleaster gaan realiseren, en we zijn er zeker nog niet.

Iets van waarde zoeken en gevonden
We blikken terug op 2017 aan de hand van het concept van het Jaarverslag 2017 van Nijkleaster, dat we over enkele weken zullen publiceren.
Met de aangepaste begroting kunnen we het reeds ingezette boekjaar verder in, om die in de komende kwartalen periodiek te spiegelen aan de realisatie van de begrotingsposten.
En dankbaar kijken we vooral ook terug op de waardevolle Verwondering-Paasviering die met een prachtige televisieuitzending is bekroond op de tv-zender NPO2 op de late avond van Stille Zaterdag. Uit de vele reacties die we tot op heden nog blijven ontvangen, blijkt hoe bijzonder veel tv-kijkers onze Nijkleaster-Paasviering hebben ervaren, hetgeen ons bevestigt dat we met Nijkleaster in veel opzichten iets moois te bieden hebben aan de Friese en ook Nederlandse samenleving, van mensen die hier zoeken en die hier bij ons ook iets goeds en van waarde vinden. 

4 geslachten op 82e verjaardagsviering

Zondag 15 april 2018 

Gelske & Wies & Rinskjen & Rennie als 4 geslachten bijeen

82e verjaardagviering
Ter gelegenheid van mim haar 82e verjaardag van morgen, komen we vanmiddag en vanavond als naaste familie bijeen in Hotel en Restaurant De Stripe te Wijnjewoude.
De jaarlijkse verjaardag wordt volgens familietraditie begonnen met een ontvangst met koffie, thee en fris, gevolgd door een heerlijk warm en koud buffet, afgesloten met een mooi verzorgd desserbuffet.
Naast al dat lekkers gaat het op zo'n feestelijke dag natuurlijk voornamelijk om het ontmoeten van elkaar als elkaars ouders, kinderen, kleinkinderen, neven en nichten, ooms en tantes, naar analogie van het buffet van 'koude en warme kant'.

4 geslachten
Hierboven heb ik één van de hoogtepunten van vandaag nog niet genoemd. Voor het eerst namelijk is in onze gezinskring zowel een overgrootmoeder als een achterkleinkind aanwezig. Sinds kort is mim namelijk overgrootmoeder geworden bij de geboorte van haar achterkleindochter Rinskjen.
Onder grote belangstelling van alle fotografen in de familie wordt bij deze feestelijke gelegenheid een korte fotosessie belegd, waarbij iedereen in de gelegenheid wordt gesteld om een eerste foto te maken van deze vier geslachten.
Alle zorgen en verdriet van het afgelopen levensjaar ook benoemd hebbend, past het ons vandaag om dankbaar te zijn en te danken voor het oude en nieuwe leven dat ons in de kring van onze naaste familie is en wordt geschonken.

Promise met haar Credo in De Hege Stins van Stiens

Zondagochtend 15 april 2018 

Promise in De Hege Stins van Stiens

Credo, bewerkt door Promise
De gospelgroep Promise van Urk heeft het indrukwekkende gospelmuziekproject 'Credo' van het Oslo Gospel Choir vanuit het Noors en Latijn naar het Nederlands vertaald en bewerkt. Dat is een prachtig en indrukwekkend project geworden, dat ons even stil zet en ons bepaalt bij ons geloof. Dirigent Menno Hakvoort bleef dicht bij het originele stuk, maar heeft zijn bewerking een geheel eigen Promise-sound gegeven, die velen boeit, zo blijkt vandaag in Stiens.
De oorspronkelijke versie van 'Credo' is geschreven door Tore W. Aas van het Oslo Gospel Choir. De bewerking door Menno Hakvoort met zijn arrangementen voor koor en band, gebaseerd op die Noorse versie, vergroten de toegankelijkheid van deze gospelproductie, met als resultaat dat wij vanmorgen in De Hege Stins van Stiens een waarde(n)volle ervaring rijker worden.

Credo
Credo is een geloofsbelijdenis. Credo betekent: ‘Ik geloof’.
Het gospelmuziekproject 'Credo' is door Promise samengesteld tot een complete liturgie, die vanmorgen in De Hege Stins te Stiens wordt gebracht in de wekelijke zondagochtendkerkdienst.
Liederen zoals ‘Kyrie’, ‘Agnus Dei’ en ‘Laudamus’ vertellen vanmorgen in Stiens elk een essentieel onderdeel van onze geloofsbelijdenis. Het gaat vandaag in de kerk over het belijden van zonde, over vergeving ontvangen en over Gods genade.

Alles voor een betere wereld
Wij belijden hier en nu in De Hege Stins Gods Woord. Dat geeft ons vandaag en morgen licht en zicht op onze wegen. Wij mogen ons daaraan vasthouden in een lijdende wereld, vol dreiging, chaos en onrust. Denk maar aan de recente Syrische gifgasaanval en de daarop volgende internationale represaillemaatregel met de raketaanval van gisteren. Dat is óók de wereld waarin wij leven.
Toch mogen we hoopvol ervaren hoe Gods genade en goedheid ons volgen in deze roerige tijd, alle dagen van ons leven. We hopen dat ons dat rust mag geven, dat we dankbaar mogen zijn voor al het goede dat wij desalniettemin ontvangen. Promise bidt en hoopt dat zij met hun versie van 'Credo' iets bij ons los maakt, waar de wereld een beetje beter van zal worden.

Sfeertekening
Een flink gevulde kerkzaal met kerkgangers geniet vanmorgen volop van dit prachtige gospelproject. Als kerkdienst heeft het alles in zich. Er wordt gebeden, gezongen - ook samen - en gezegend. Het evangelie wordt verkondigd in duidelijke teksten en muziek, vol passie.
Ademloos zitten de gemeenteleden te luisteren, en om haar waardering te laten blijken wordt daar waar het maar enigszins past tijdens de viering aanmoedigend geapplaudiseerd.
De vele solo's en duetten doen het goed, evenals de variaties in gesproken woord en de muzikale begeleiding, waarvan onder andere de viool en de mooie gitaarsolo het goed doen. Ook de bewegingsexpressie en de ondersteunende teksten en foto's op het beamerscherm dragen bij aan de voortdurend boeiende sfeertekening.
Vanaf 2013 is het vandaag al de derde keer dat Promise haar muzikale evangelie vanaf Urk naar onze Protestantse Gemeente van Stiens brengt. Als ze nog eens weer in Stiens komen, zullen ze vast en zeker weer warm worden onthaald.

Sloop van het Ontmoetingscentrum van Stenden Hogeschool Leeuwarden

Vrijdag 13 april 2018

De sloop van het Ontmoetingscentrum van Stenden Hogeschool vordert

Ontmoetingscentrum met Stiltecentrum
Zo'n 25 jaar hebben studenten, medewerkers en gasten van de Christelijke Hogeschool (Noord-)Nederland (CHN) en later Stenden Hogeschool gebruik gemaakt van het Ontmoetingscentrum, dat was gebouwd tussen het toenmalige Hotel Wyswert (later Stenden Hotel) en het hoofdgebouw van onze Leeuwarder hogeschool.
In het Ontmoetingscentrum was ook een Stiltecentrum gesitueerd, dat onder andere bestond uit drie religieus verschillend georiënteerde gebedsruimtes, als stilteplek voor iedereen die deze ruimte wilde gebruiken voor stilte, meditatie, gebed.
Daarnaast was er een grote zaal in het Ontmoetingscentrum, die voor allerlei soorten bijeenkomsten werd gebruikt, zoals conferenties, herdenkingsbijeenkomsten, cursussen, diploma-uitreikingen, workshops, colleges en vieringen.

Van Ontmoetingscentrum naar De Eendragt
Deze faciliteiten en de activiteiten in het Ontmoetingscentrum zijn aanvang 2018 verhuisd naar de onlangs prachtig gerestaureerde, verbouwde en uitgebreide molen; molen De Eendragt, op het Kennisplein tussen de gebouwen van Stenden Hogeschool en NHL Hogeschool.
Het oude Ontmoetingscentrum maakt nu plaats voor de bouw van de nieuwe hoofdingang aan de noordzijde van het hoofdgebouw van Stenden Hogeschool.

Herinrichting na sloop
Afgelopen maandag schreef ik op deze weblog al over de aangevangen sloop van het Ontmoetingscentrum.
Tijdens de werkdagen van deze werkweek hebben de slopers en bouwers hun werkzaaamheden voortgezet, met als gevolg dat vandaag te zien is dat de hele opbouw van het Ontmoetingscentrum inmiddels is gesloopt.
Een kraan is vanmorgen bezig om de restanten van de opbouw af te voeren van de betonvloer waarop het Ontmoetingscentrum zich voorheen bevond.
Als over enige tijd ook de betonvloer is gesloopt en afgevoerd, kan worden begonnen met de herinrichting van deze ruimte op onze Leeuwarder Kenniscampus.

Opleidingscommissie: strategisch partner onderwijskwaliteit

Donderdag 12 april 2018

Iben Damen en Bjarn Brunenberg spreken over het studentenperspectief

Opleidingscommissie in hoger onderwijs
Opleidingscommissies in het hoger beroepsonderwijs werken sinds januari 2017 binnen de kaders van de Wet Versterking Bestuurskracht van hoger onderwijsinstellingen. Deze wet biedt hen veel ruimte om onderwijskwaliteitsthema’s te kiezen waar zij gevraagd en ongevraagd advies over kunnen geven.
Ook geeft de wet ruimte om zelf het ambitieniveau van samenwerking met het management in te vullen. Dat kan gaan van reageren en instemmen, tot intensief samenwerken en co-creëren. Instemmingsrecht heeft de Opleidingscommissie - bestaande uit studenten en docenten - onder andere op het OnderwijsExamenReglement (OER) en op de evaluaties van de betreffende opleiding.

• Maar over welke onderwerpen praten Opleidingscommissies nog meer mee? 
• Wat is hun rol bij beleidsontwikkeling?
• In hoeverre worden ze uitgenodigd mee te denken op strategisch niveau? 
• Welke rol ambieert de Opleidingscommissie in de dialoog met de eigen achterban over de kwaliteit van de opleiding? 
• En hoe ervaart de Opleidingscommissie haar rol bij het opstellen van het studentenhoofdstuk in de zelfevaluatie ten behoeve van de opleidingsvisitatie?
• Draagt dit bij aan de ontwikkeling naar strategisch partnerschap op het gebied van onderwijskwaliteit?

Visies en ervaringen vanuit verschillende perspectieven
Over onder andere deze vraagstukken komt het Platform HBO van het Nederlands Netwerk voor Kwaliteitsmanagement (NNK) vanmiddag bijeen in het Cursus- en Vergadercentrum Domstad te Utrecht.
De ongeveer 50 aanwezigen worden aan het begin van deze netwerkbijeenkomst verwelkomd door dagvoorzitter Paul van Deursen, die een introductie op het programma verzorgt.
Vóór de pauze vernemen we visies en ervaringen vanuit de perspectieven van de Opleiding, van de Studenten en van de Onderwijsinspectie.

Caroline Leeuwenkamp spreekt over het opleidingsperspectief

Opleidingsperspectief
Eerste spreekster is Caroline Leeuwenkamp, opleidingsmanager HRM van de Hogeschool Utrecht.
Zij spreekt over de visie op de Opleidingscommissie als strategische kwaliteitspartner; over hoe ver de Opleidingscommissie (OC) hier nog vanaf zit, en wat zij doet om haar Opleidingscommissie te stimuleren om er een volwaardige, co-creërende, strategische kwaliteitspartner van te maken.
Wat maakt het dat studenten hun uren aan de OC willen geven?
Welnu, bijvoorbeeld: om de vertaalslag te maken van wat onder de studenten speelt naar hoe deze zaken kunnen veranderen, of omdat ze met een kritische blik hun studie aantrekkelijker willen maken; om die te optimaliseren. OC-studenten willen bijdragen aan de ontwikkeling van de opleiding, en ook de eigen persoonlijke ontwikkeling speelt voor deze studenten een rol, naast ook het nemen van je verantwoordelijkheid voor de opleiding en voor je medestudenten. En ook kwaliteitsverbetering vanuit studentenperspectief is een beweegreden die hier wordt genoemd. Studenten doen het OC-werk daarmee ook voor zichzelf, om onder andere nu op je opleiding alvast de regie te nemen op je eigen ontwikkeling en op je organisatie.
Maar, zo was het voorheen niet altijd.
Toen haar opleiding kelderde in de landelijke ranking, bleek dat de OC van Caroline haar opleiding met haar docenten en medewerkers ineens tevoorschijn kwam, om mee te gaan denken over de toen zo gewenste verbeteringen. Ook een directie die leiderschap toont en die laat merken dat de mening van studenten er echt toe doet, helpt om studenten te activeren, om bij te dragen aan de kwaliteit van de opleiding.
Inmiddels is de OC in de opleiding van Caroline weer strategische gesprekspartner voor onderwijskwaliteit. De OC denkt onder andere mee over beroepsprofilering, over onderwijsinnovatie en over internationaliseringsbeleid. In de praktijk blijkt het mogelijk te zijn dat studenten ook zinvol meedenken en input leveren op strategisch niveau.
Daarna benoemt Caroline een aantal succesbepalende factoren, zoals dat juist de studenten het studeerbaarheidsperspectief het beste kunnen verwoorden. Verder zorgt de OC zelf voor de aansluiting met de achterban. Daartoe moet de OC weten hoe de opleiding en de instelling er als kennisorganisatie uitziet. De OC moet zich ook voortdurend blijven professionaliseren. En het serieus verankeren van de OC op instellingsniveau is eveneens succesbepalend.
Belangrijk is in elk geval dat je de OC serieus neemt en serieus blijft nemen.

Martine Pol reflecteert met het inspectieperspectief

Reflectie van inspectiezijde op deze presentatie.
Martine Pol komt als referent met een eerste reactie op deze presentatie. Martine Pol is inspecteur hoger onderwijs en auteur van het onderzoeksrapport ‘Recht van Spreken’ (over Opleidingscommissies in het hoger onderwijs).
Zij vertelt over haar onderzoekservaringen op dit gebied, en gaat in op hoe volgens de onderwijsinspectie gestimuleerd kan worden dat Opleidingscommissies de stap richting strategische kwaliteitspartner maken.
De Opleidingscommissie is verankerd in de wet. Als ze zelf hun eigen prioriteiten stellen, en hun eigen speerpunten formuleren, gaat zo’n OC ook echt werken.
Naast ingebed zijn in de organisatie, is ook het vroegtijdig inschakelen van de OC van belang. Te vroeg ingezet worden, heeft overigens ook zijn nadelen, want de vraag is of je als OC dan nog toekomt aan het onafhankelijk toezicht uitoefenen en beoordelen van wat er is ontwikkeld. Maar dat kun je oplossen door met een taakverdeling binnen OC’s te gaan werken, waarbij de één aan de voorkant participeert en een ander aan de achterkant te werk gaat, bij het beoordelen van de resultaten van de co-creatie.
Aanvankelijk wisten veel studenten niet van het bestaan van een OC. Het helpt dat op verschillende fronten vooral duidelijk wordt gemaakt wat de resultaten zijn van de inzet van de OC. Dat motiveert andere studenten om lid te worden van een OC. Behalve over de afgehandelde zaken te rapporteren, helpt het ook om alvast toekomstige thema’s te presenteren.

Studentenperspectief
Sprekers voor het tweede perspectief zijn Rik van Veghel, studentlid van de Opleidingscommissie Journalistiek van Fontys Hogescholen, en Bjarn Brunenberg met Iben Damen, beiden studentlid van de Opleidingscommissie Bedrijfskunde-MER van Fontys Hogescholen. Zij blikken vanuit hun studentenperspectief terug op de ervaringen met de opleidingsvisitatie in het najaar van 2017, en ze vertellen hoe dit een opstap kan zijn naar een meer strategische rol van de Opleidingscommissie.
Iben en Bjarn waren betrokken bij de opleidingsvisitatie. Bij Fontys schrijven de studenten van de OC het studentenhoofdstuk van de Zelfstudie. Op grond van hun onderzoek werden de sterke en zwakke punten van de opleiding en een reflectie op de kernvakgebieden opgenomen in dit studentenhoofdstuk.
Daarbij hebben ze ook afwijkende meningen opgenomen in de studenteninbreng, ook als die afweek van de inhoud van het studentenhoofdstuk. Dat hebben ze gedaan met een video, waarvan we vanmiddag enkele minuten krijgen te zien.
Bij vier van de zeven panelgesprekken tijdens de visitatie waren studenten betrokken, en daarnaast verzorgden ze de rondleiding.
Als succesfactoren voor een Opleidingscommissie noemen de studenten:
- Contact onderhouden met een onafhankelijk professioneel adviseur van de opleiding.
- Zorgen voor diversiteit aan bij de OC betrokken studenten.
- Werken vanuit het verwachtingspatroon van de toekomstige beroepsbeoefenaar.
- Toelichting vragen vanuit het studentencollectief, maar ook van individuele studenten.
Waaraan moet je denken bij de strategische rol van de OC:
De OC heeft een sterke professionalisering doorgemaakt; hetgeen als een belangrijk punt wordt gezien. Professionalisering was gericht op Representativiteit, op Notulering en op de Actiepuntenlijst.
De strategische rol bij het verbeteren, ging werken in een continue dialoog met:

• ontwikkelingsgesprekken van en met verschillende commissies, 
• korte communicatielijnen, 
• de evaluatie van de resultaten, die gaat naar een auditbureau voor een inhoudelijke beoordeling en advisering.

De passie van deze studenten ligt voornamelijk bij de wens tot verbetering van de kwaliteit van je eigen opleiding. En als je als student Bedrijfskunde in een OC gaat zitten, past het OC-werk ook heel goed bij je opleiding, waarin het bijvoorbeeld gaat om de verbetering van je organisatie (en dat kan in dit verband heel goed ook je eigen opleiding en instelling zijn).

Rik van Veghel spreekt over het studentenperspectief

De derde student, Rik van Veghel, is journalist in opleiding.
Hij vertelt over de studentenparticipatie vanuit een heel ander perspectief. Zijn opleiding is een kleine, dus iedereen kent elkaar en ziet elkaar veel, en heeft volop de gelegenheid om het elke dag met elkaar over de kwaliteit van de opleiding te hebben.
Als OC-leden spreken ze veel met andere studenten over hun ervaringen met de studie.
Deze studenten - als journalisten in opleiding - hebben doorgaans al een heel sterke eigen mening, en ook als die afwijkt van wat docenten vinden, benoem je het toch, en vertel je toch wat je er als student van vindt.
Referent Martine Pol van de onderwijsinspectie vraagt zich af – en dat is ook haar vraag aan de studenten - of deze verschillende aanpak van verschillende OC’s per definitie ook tot verschillende bevindingen leidt, of zou dit toch tot dezelfde (soort) resultaten kunnen leiden?
Daar blijkt moeilijk een antwoord op te geven, omdat je als OC-lid in jouw opleiding alleen vanuit jouw eigen positie en context kunt spreken.

Subgroepen

Gesprek over vragen en casuïstiek
Na de pauze gaan we eerst in subgroepen met elkaar in gesprek over de aangedragen vragen en casuïstiek; over bijvoorbeeld de samenwerking van OC's met verschillende stakeholders; waar worden die voorbeelden gevonden, en welke vorm werkt goed?
Zo inventariseren we in subgroepen voorbeelden van strategische samenwerking van OC met bijvoorbeeld de Curriculumcommissie, met de Toetscommissie, met de Opleidingsexamencommissie, met de werkveldadviesraad en met de stafmedewerkers Kwaliteit. Ook zijn we op zoek naar tips om die strategische rol van OC's steeds beter in te vullen.
De resultaten zetten we op stickers, die naar thema op verschillende wandposters worden geplakt, waarna in wisselende samenstelling in postersetting met elkaar tot verdieping wordt gekomen. Wat zijn bijvoorbeeld de kritische succesfactoren, en welke lessen leren we hier vanmiddag uit?

Postersetting

Deze netwerkbijeenkomst wordt tenslotte plenair afgesloten met een korte samenvatting per posterdiscussie, waarop de vier sprekers van vanmiddag en ook Martine Pol van de onderwijsinspectie vanuit hun eigen perspectief, ook op grond van de resultaten van het inspectieonderzoek, reflecteren, teneinde te komen tot enkele conclusies van deze sessie.

Fries volkslied op zingende weg stopt met klinken en daveren

Woensdag 11 april 2018

Einde van de zingende weg ter hoogte van Jelsum

Zingende wielen
Sinds afgelopen weekend kennen we in Fryslân een nieuw fenomeen: de zingende weg.
Het verschijnsel 'zingende wielen' kennen we al vele jaren. Door het contact dat rollende autobanden bij een bepaalde snelheid maken met het wegdek, kan met hoge of lage tonen een zingend geluid ontstaan. Al van vroeger ken ik het (truckers-)wegrestaurant dat de passende naam 'De Zingende Wielen' droeg, waar je overigens ook nu nog steeds een culinaire stop kunt maken, in Den Oever, in de kop van Noord-Holland.
Zo heeft Noord-Holland dus 'De Zingende Wielen' en heeft Fryslân sinds enkele dagen een 'zingende weg'.

Zingende weg
Wie vanuit Feinsum en Stiens richting Leeuwarden rijdt, treft vlak vóór de Jelsumer rotonde een nieuw gelegenheidsverkeersbord aan in de berm, met daarop de aankondiging dat je 'de zingende weg' nadert.
Voorbij de rotonde rijd je dan tussen een lange rij met Friese provincie-banieren beklede betonblokken aan weerszijden van de weg.
Op het wegdek staan muzieknoten, en op een gegeven moment kom je op een traject van enkele honderden meters over stroken witte strepen die met weloverwogen tussenruimtes haaks op de rijrichting op het wegdek zijn aangebracht. Noem het maar 'ribbelmarkering'.
Door daar nu met een bepaalde snelheid over heen te rijden (maximaal 60 kilometer per uur is toegestaan), krijg je (alleen) in de auto het refrein van het Friese volkslied te horen.

Klink dan en daverje
Het al dan niet genieten van dit muzikale kunstwerk is maar van korte duur, want mede onder druk van de geluidsoverlastklachten van omwonenden heeft de Provincie Fryslân besloten dat het muzikale kunstwerk weer van het wegdek wordt verwijderd.
Daaraan voorafgaand werd in de afgelopen dagen 's avonds al de betreffende rijstrook afgesloten, zodat auto's gedurende de avond en nacht in elk geval niet het door enkelen ongewenste omgevingslawaai konden produceren. Dat kon echter een enkele overnieuwsgierige automobilist er niet van weerhouden om het tijdens deze sluitingsperiode toch even te proberen, want ook 'de zingende weg-toeristen' wilden het Friese volkslied wel eens met eigen banden en oren horen.
Door de grote mediabelangstelling - waaronder ook het NOS Journaal - is door de provincie Fryslân bereikt dat bij veel mensen in beeld & geluid is gebracht dat het Friese volkslied ook op heel eigenzinnige wijze nog steeds kan en/of moet "klinken en daveren". 
Voor allen die hinder ervoeren van dit bijzonder kunstwerk geldt in elk geval de passende zinsnede uit het Friese volkslied: Klink dan en daverje fier yn it rûn.

Zon maakt plaats voor uil

Dinsdag 10 april 2018

Kerkuil op de grens van Feinsum en veld

Zonsondergang?

Even leek het erop dat we vanavond een mooie zonsondergang zouden krijgen, die boven de horizon de lucht weer kleurrijk zou tooien.

Zonsvervaging

Toch is dat niet wat we vanavond in Feinsum krijgen te zien. De lucht is namelijk niet helder, maar enigszins bewolkt. Voordat de zon onder kan gaan, vervaagt het aanvankelijk nog heldere zonlicht.

Zonsverdwijning

In slechts enkele minuten verdwijnt langzamerhand het rode zonlicht. Steeds vager wordt het rood, totdat het helemaal weg is.

Op de scheiding van dag en nacht

Juist op het moment dat de zon niet meer zichtbaar is en ik de fotocamera terzijde wil leggen, komt boven me een kerkuil aanvliegen.
Al meerdere malen had ik in het donker een uil zien rondvliegen rondom ons huis, maar nu op de prille scheiding van dag en nacht kan ik hem in het laatste licht van de dag goed zien.
De kerkuil strijkt naast ons huis neer op het verkeersbord van de invalidenparkeerplaats op het Flinterplein in Feinsum.
Even blijft de uil zitten, om dan al spoedig op te vliegen, en aan de overzijde van het water direct al weer te landen, nu op het straatnaambord van de Hege Hearewei, net buiten de bebouwde kom van Feinsum.
Hier, op de scheiding van dorp en veld, op de scheiding van dag en nacht begint het nachtelijke jacht-avontuur van deze Feinsumer kerkuil.

Realiseren van een nieuwe hoofdingang

Maandag 9 april 2018 

Sloop van het Ontmoetingscentrum van Stenden Hogeschool te Leeuwarden

Nieuwe hoofdingang
Nadat de nieuwbouw aan de zuidkant van het onderwijsgebouw van Stenden Hogeschool gerealiseerd was, werd in ons hogeschoolgebouw begonnen met het bouwen van een nieuwe hoofdingang aan de noordzijde van het hogeschoolgebouw, aan de zijde van het Kennisplein tussen Stenden Hogeschool en NHL Hogeschool, die als instellingen per 1 september 2018 gaan fuseren.

Ontmoetingscentrum
Om die nieuwe noordelijke hoofdingang te realiseren, moet het huidige Ontmoetingscentrum van Stenden Hogeschool worden gesloopt. Dat Ontmoetingscentrum is aanvang negentiger jaren gebouwd uit eigen financiële middelen van onze toenmalige Christelijke Hogeschool Noord-Nederland. In dat Ontmoetingcentrum waren onder andere de verschillende gebedsruimtes ingericht voor studenten, medewerkers en gasten van verschillende religieuze huize.

Eerst verhuizen, dan slopen
Die functies van religieuze aard zijn inmiddels verplaatst naar de pas gerealiseerde molen De Eendragt, die op de oostzijde van het Kennisplein staat.
Nadat in de verhuizing van deze belangrijke functies van onze hogeschool op prachtige wijze is voorzien, kon met een gerust hart een 'go' worden gegeven op de sloop van het Ontmoetingscentrum.
Vandaag is een kraanmachinist aan het werk op onze campus om dit Ontmoetingscentrum te slopen, opdat na de nodige werkzaamheden op afzienbare termijn hier de nieuwe hoofdingang aan het Kennisplein wordt gerealiseerd.

Naar buiten door het Rechterense Veld (8.1) en over de Lemeler- en Archemerberg (8.2)

Zondag 8 april 2018 

Passage van de open paardenkoets op het bospad van de Diezerstraat

Wandeldagen in Overijssel
Tijdens dit weekend staan twee wandeldagen op ons outdoor-programma, opgebouwd uit vier verschillende wandelroutes, waarvan de eerste twee van gisteren eenzelfde startplaats hebben, en de tweede twee van vandaag in elkaars nabijheid van start gaan, en waarvan de beide duo-wandelroutes in dezelfde regio liggen, namelijk in Overijssel.
Gisteren stond het oerhollandse veenpolderlandschap van natuurgebied De Weerribben rondom Kalenberg op het programma. Vandaag staan het bos, de heidevelden en weilanden bij Dalfsen en Lemele op het programma.
De twee routes die we vandaag wandelen, zijn de routenummers 8.1 met als titel ‘Rechterense Veld’ en 8.2 met als titel ‘Lemeler- en Archemerberg’; beide routes uit de wandelgids met als titel ‘naar buiten! – 25 wandel-weekenden’. De eerste route is 11 kilometer lang en de tweede route is 10 kilometer, dus we wandelen vandaag totaal 21 kilometer.
Het belooft vandaag een zonnige voorjaarsdag te worden, waarbij de temperatuur aan het eind van de middag is opgelopen naar 24 graden Celsius, kortom, een prachtig zonnige en betrekkelijk warme wandeldag.

Van Dalfsen naar het Hessumse Veld 
Na onze overnachting, ontbijt en uitchecken uit Hotel Restaurant De Barones te Dalfsen rijden we met de auto naar het NS-station van Dalfsen, waar we onze auto parkeren voor de eerste etappe van vandaag.
Op de Rietmansweg komen we op een traject van het Kastelenpad Dalfsen.
Al vrij spoedig verlaten we de Rietmansweg, om verder te gaan over de onverharde wegen van de Millingersteeg en de Houtmars, waarna dat ter hoogte van een kleine stuw in de Marswetering over gaat in onverharde paden.
Verderop links zien we het grote Kasteel Rechteren, het enige middeleeuwse kasteel van Overijssel, staand op een eiland in een dode rivierarm van de Overijsselse Vecht.
We steken de Dalmsholterweg over en nadat we voor de derde maal de Marswetering over zijn gestoken, gaan we over bospaden een bosperceel in. Aan de overzijde van Schaapskooiweg gaan we over mooie bospaden door het Hessumse Veld.
De vroege ochtendzon schijnt prachtig tussen de boomkruinen door op het schilderachtige mos en hier en daar op de al schitterend geelbloeiende wilgen.
Over een boerenerf tussen twee enthousiast blaffende honden door arriveren we op de onverharde Vennenbergweg, die we volgen tot we de Dalmsholterweg oversteken.

Door het Rechterense Veld naar Dalfsen
Aan de overzijde van de Dalmsholterweg wandelen we over zanderige bospaden het Rechterense Veld van Natuurmonumenten in.
Aan de overzijde van dit landgoed komen we op de onverharde Diezerstraat, die we volgen in de richting van Millingen. Halverwege dit stuk moeten we even aan de kant, omdat vóór ons een open paardenkoets nadert, teneinde het tweespan paarden ruim baan te geven.
Aan het eind van de Diezerstraat, gaan we rechtsaf de Heinoseweg op, richting Dalfsen.
Op de Heinoseweg komen we langs landgoed met havezate Den Berg, een mooi monumentaal pand.
En dan zijn we al spoedig weer terug bij het NS-station van Dalfsen.
Bij het station genieten we in de volle zon van een broodjespicknick, op een bankje tegenover het kunstwerk 'De Zwevende Kei', een enorme zwerfkei die balanceert op een scheef staand zuilelement.

De Zwevende Kei van Dalfsen

De Archemerberg
Na bovenstaande eerste elf kilometers rijden we met de auto van Dalfsen naar Restaurant De Lemelerberg, dat het startpunt is voor onze tien kilometer lange tweede etappe, over de Lemeler- en Archemerberg. Op haar zonovergoten gezellige terras genieten we eerst van een koffiepauze, alvorens we hier onze tweede dagetappe aanvangen.
Achter het restaurant gaan we direct de trappen op, naar het Monument Park 1813, een standbeeld van een leeuw, waarmee vanaf 1913 het honderdjarig bestaan van de onafhankelijkheid van Nederland wordt gevierd.
Al spoedig komen we op een eerste uitzichtpunt en ook een tweede uitzichtpunt. Aan de voet van dit tweede uitzichtpunt staat een schaapherder met zijn schaapskudde en hond.

Dan wandelen we de Archermerberg op, om vervolgens via een kilometers lange route van bospaden dit natuurgebied te doorkruisen.
Daarbij passeren we enkele malen de Oude Raalterweg, een onverharde bosweg. Nogmaals beklimmen we de Archemerberg, waarbij we nu over het hoogste uitzichtpunt op 78 meter hoogte gaan.
In dit eerste deel van de route komen we onder andere langs een zendmast, waterputten, een pomp waar je zelf grondwater mee naar boven kunt pompen, een schuilhut en informatiepunt over deze omgeving.

De Lemelerberg
Als we de laatste maal bij parkeerterrein de Dalmsholte de Oude Raalterweg kruisen, beginnen we met de beklimming van de Lemelerberg. Daarbij komen we uiteindelijk uit bij het eindpunt van deze tien kilometer lange route, bij Restaurant De Lemelerberg.
Op het terras van de kiosk worden we met de pelgrimgroet 'Buen Camino' aangesproken door een man van tegen de tachtig jaar. Hij herkent op onze wandeluitrusting de pelgrimssymbolen, en vertelt dat hij zelf jaren geleden al eens de pelgrimsroute vanuit Nederland naar Santiago de Compostela heeft gefietst. Zijn vrouw en hij hebben ook jaren lang een bed & breakfast gehad, waarin ze wandelaars en fietsers onderdak hebben gegeven. En voordat je het weet, sta je elkaar allerlei pelgrimsverhalen te vertellen over wandelen en fietsen naar de Spaanse bedevaartsstad.
Onze terugweg vanaf de Lemelerberg gaat met enige omweg via Westerbork, waar we de hoogzwangere Baukje & Rauke bezoeken. Na het avondeten bij hen rijden we weer terug naar Feinsum, terugziend op een heerlijke wandeltweedaagse van totaal 45 kilometer in een zonnig Overijssel.

Naar buiten Langs Weren en Ribben (7.1) en Naar Nederland (7.2)

Zaterdag 7 april 2018 

Rietwerkers aan het werk in De Weerribben

Wandeldagen in Overijssel
Tijdens dit weekend staan twee wandeldagen op ons outdoor-programma, opgebouwd uit vier verschillende wandelroutes, waarvan de eerste twee eenzelfde startplaats hebben, en de tweede twee in elkaars nabijheid van start gaan, en waarvan de beide duo-wandelroutes in dezelfde regio liggen, namelijk in Overijssel.
Morgen staan het bos, heidevelden en weilanden bij Dalfsen en Lemele op het programma, en vandaag het oerhollandse veenpolderlandschap van natuurgebied De Weerribben rondom Kalenberg.
De twee routes die we vandaag wandelen, zijn de routenummers 7.1 met als titel ‘Langs Weren en Ribben’ en 7.2 met als titel ‘Naar Nederland’; beide routes uit de wandelgids met als titel ‘naar buiten! – 25 wandel-weekenden’. De eerste route is 15 kilometer lang en de tweede route is 10 kilometer, dus we wandelen vandaag totaal 25 kilometer.

Van Feinsum naar De Wicher
Om 8.45 uur rijden we een lichtbewolkt Feinsum uit. Via Heerenveen rijden we naar de kop van Overijssel, het natuurgebied De Weerribben in. De temperatuur is onderweg al opgelopen van 8 naar 12 graden Celsius als we om 9.45 voor onze eerste wandeling vertrekken bij de Spinnenkopmolen De Wicher, waar we onze auto voor de rest van de wandeldag hebben geparkeerd. Het belooft vandaag een zonnige voorjaarsdag te worden, waarbij de temperatuur aan het eind van de middag is opgelopen naar 21 graden Celsius, kortom, een prachtig zonnige en betrekkelijk warme wandeldag.

Via Kalenberg naar Ossenzijl
Via de Hoogeweg en het Kalenbergerpad lopen we naar Kalenberg. Het is nog redelijk vroeg, dus veel wandelaars en fietser zien we nog niet, maar dat verandert wel naarmate de dag vordert.
In Kalenberg steken we via de ophaalbrug de Kalenburgergracht over, om daarna aan de overzijde langs de Kalenburgergracht het lange fiets- en wandelpad te volgen naar Ossenzijl. De eerste bewoners van de woningen langs de gracht zijn al in hun tuin aan het werk, we passeren enkele sportvissers die her en der zitten te vissen, hier en daar komen de eerste toeristen al uit hun recreatiewoningen, en vlakbij Ossenzijl komt ons al de eerste kano met enkele roeiers en stuurman tegemoet, waarvan er vandaag nog vele zullen volgen.
Bij de ophaalbrug in het centrum van Ossenzijl vinden we een mooie plek op een terras van Eetcafé Kolkzicht aan het water, uit de wind en heerlijk volop in de zon. Na de eerste kilometers een welverdiende koffiepauze, met aangenaam verpozen.

Van Ossenzijl naar Spinnenkopmolen De Wicher
Na deze koffiepauze verlaten we Ossenzijl via de Venebosweg, om verderop over te gaan op de Hoogeweg, en daar waar de Hoogeweg afwijkt van het kanaal vervolgen we onze route over het Wandenpad langs het kanaal van Ossenzijl naar Steenwijk.
Rechts van het pad passeren we enkele groepen rietwerkers, die allen bezig zijn om het afgesneden riet te verwerken en het te bundelen in lange schoven, die in langgerekte stapels langs het pad aan het kanaal worden gelegd.
Waar de brug over het kanaal gaat, gaan we rechtsaf over de Hoogeweg, met rechts de Lokkenpolder en links de Boonspolder. Regelmatig zien we groepjes ganzen, en in de Boonspolder – niet ver van de weg af – is een zwanenpaar aan het nestelen.
Teruggekomen bij de Spinnenkopmolen De Wicher nemen we plaats op een picknickbank, om hier te lunchen. We hebben nu de eerste 15 kilometers achter de rug.

Van Spinnenkopmolen De Wicher naar Kalenberg Zuid
Na de lunchpicknick vervolgen we onze weg over de Hoogeweg, om iets verderop langs de Heuvenweg naar het centrum van Kalenberg te lopen. Daar vinden we een goede plek op het terras aan het water bij Pieter Jongschaap, die zijn horecagelegenheid heeft in de voormalige Hervormde kerk van Kalenberg. Tijd voor een theepauze voordat we verder gaan.
Daarna wandelen we langs het water door Kalenberg Zuid naar het natuurgebied De Kampen. Onderweg passeren we een ooievaarspaar, dat aan het nestelen is bovenop een dode boom. Waar we De Kampen binnen gaan, ontmoeten we een man en vrouw met volle bepakking op hun fietsen. Het stel vertelt dat ze enkele dagen geleden zijn vertrokken uit Gent om via Luik en Maastricht ons land in te fietsen. Hun einddoel is om via Leeuwarden en Holwerd naar Lauwersoog te gaan, om daar de boot te nemen naar Schiermonnikoog.

Van Kalenberg Zuid naar Wetering
Via het Kooibomenpad wandelen we door naar het buurtschap Nederland, bekend om haar rietproductie. Daar worden we gebeld door Hotel Restaurant Het Roode Hert uit Dalfsen dat onze hotelkamerboeking een dubbeling blijkt te zijn, en of het akkoord is dat we overgeboekt worden naar Hotel Restaurant De Barones, ook in Dalfsen. Prima, dan gaan we straks daarheen. Als we maar een passende slaapplek hebben om morgen onze tweede wandeldag vlot aan te kunnen vangen, dan is het prima, en de eerste hotelier heeft alles met de tweede hotelier goed geregeld, dus dat volgen we; komt wel goed.
Vanuit Nederland lopen we over de Rietweg door Polder Wetering-West naar het buurtschap Wetering. Hier steken we de Wetering over, om dan over het fietspad van Wetering Oost langs de Wetering terug te lopen naar de Spinnenkopmolen De Wicher.
Daar aangekomen, zien we tot onze verrassing dat de molenaar die wij tijdens onze picknicklunch daar al zagen arriveren, de molen in werking heeft gesteld, dus wij arriveren bij een snel draaiende spinnenkopmolen, die goed gebruik maakt van de stevige wind die af en toe even opsteekt. Bij de molen aangekomen, nodigt de molenaar ons uit om de spinnenkopmolen – de enige van Overijssel – te komen bezichtigen. Daar maken we graag gebruik van, en binnen krijgen we dan enige toelichting op de molen en op het molenaarsvak met bijbehorende molenaarsopleiding.

Verplaatsing naar Dalfsen
Daarna rijden we met de auto naar Hotel Restaurant De Barones in Dalfsen, waar we inchecken, een warme douche nemen, om daarna 's avonds in het restaurant te dineren alvorens we de welverdiende nachtrust ontvangen na deze prachtige wandeldag van 25 kilometer door het natuurschoon van De Weerribben.

Gedenken in de molen

Vrijdag 6 april 2018 

Gedenkplek ter nagedachtenis aan Jesse van Maastrigt

Verdriet bij afscheid
Ook wij ontkomen er in onze hogeschool - zoals in alle andere organisaties - helaas niet aan dat we met verdriet afscheid moeten nemen van een dierbare in eigen kring.
Het lief, en zeker ook het leed gaat onze NHL Stenden Hogeschool - en daarmee allen die deel uit maken van die gemeenschap - niet voorbij.
Wij allen ontvingen het nieuws dat één van onze studenten, Jesse van Maastrigt, kortgeleden is overleden.
Deze charmante hotelschool-student was geliefd in zijn opleiding binnen onze hogeschool.
Hij maakte onder andere deel uit van een team dat binnen onze hogeschool een liefdadigheidsevenement organiseerde voor 'Mary's Meals', wat resulteerde in een opbrengst en gift van 2.500 euro.
Jesse zal erg worden gemist.

Samen steun betuigen
Een aparte ruimte in onze molen De Eendragt op het Kennisplein is beschikbaar gesteld voor alle studenten en medewerkers om daar hun respect te betuigen.
En wie dat wil, kan ook via een online-register een condoleance-bericht aan Jesse zijn familie richten.
Wij wensen allen binnen onze hogeschoolgemeenschap die Jesse kenden, en bovenal ook zijn ouders, familie en vrienden Gods kracht om dit grote verlies te dragen.

Zonsondergang in Feinsum

Donderdagavond 5 april 2018 

Zonsondergang in Feinsum

Inrichtingsplannen - Places of Hope

Donderdag 5 april 2018 

Waddenlandschap in de kelder van De Kanselarij te Leeuwarden

Bestuursstaf
Vandaag zijn we met zijn allen als medewerkers van de Bestuursstaf van het College van Bestuur van NHL Stenden Hogeschool bijeen in De Kanselarij te Leeuwarden om met elkaar na te denken, te spreken en af te stemmen met betrekking tot het Inrichtingsplan van de Bestuursstaf.
Door de per 1 januari 2018 voltrokken bestuurlijke fusie en de per 1 september 2018 daarop nog volgende instellingenfusie van NHL Hogeschool en Stenden Hogeschool is en wordt de nieuwe fusiehogeschool opnieuw ingericht.

Inrichtingsplan
Alle hogeschool-afdelingen voor Onderwijs, Onderzoek en Bedrijfsvoering (Diensten) hebben van het bestuur de opdracht gekregen om voor de eigen afdeling een Inrichtingsplan op te stellen, dat over enkele weken gereed moet zijn ter afstemming en vaststelling.
Als Bestuursstaf hebben we in de afgelopen weken voor onze veel kleinere sub-teams teaminrichtingsplannen gemaakt, die vandaag aan elkaar worden aangeboden, om ze goed met elkaar door te spreken, met als doel dat ze in de komende dagen en weken met elkaar zullen worden gecombineerd, om te komen tot één Inrichtingsplan voor onze Bestuursstaf.

Places of Hope
Rond het middaguur krijgen we van het management van De Kanselarij een rondleiding door De Kanselarij, waar ook onze hogeschool een aanmerkelijk aandeel in heeft. We krijgen te zien waar onze studenten en collega's van allerlei opleidingen aan het werk zijn, en we worden geïnformeerd op welke wijze onze studenten en collega's op deze ontwikkelplek in nauwe relatie staan met allerlei andere samenwerkende partijen die ook van De Kanselarij gebruik maken.
Als onderdeel van de rondleiding krijgen we ook in vogelvlucht iets te zien van de interessante expositie 'Places of Hope', die gisteren onder grote belangstelling hier in De Kanselarij is geopend.
Daarbij komen we onder andere in de kelder van De Kanselarij, die voor deze gelegenheid is ingericht als een Waddenzee-landschap. We gaan met zware tred door het duinzand, en wanen ons even op een Waddeneiland.

Analogie en universeel werk
Veel van de in deze expositie gebruikte terminologie past - als je er even over nadenkt - eigenlijk ook wel heel goed bij de Inrichtingsplannen die wij als hogeschool-collega's ontwikkelen voor onze nieuwe hogeschool.
Wat te denken van bijvoorbeeld:

• de expo-titel 'Places of Hope' en 
• het expo-motto 'Zin in de toekomst' en 
• de expo-insteek 'hoe we samen de toekomst vormgeven' en 
• daarbij 'de uitdagingen van de 21e eeuw te lijf gaan' 
• op 'een plek voor iedereen die geïnteresseerd is in de toekomst'. 

Zonsondergang in Feinsum

Woensdag 4 april 2018 

Zonsondergang in Feinsum

Pelgrimeren is voor iedereen

Dinsdag 3 april 2018 

Samen beleef je meer op het Jabikspaad

Die moeilijke beslissing
Er wordt wel eens gezegd dat één van de moeilijkste beslissingen voor de pelgrim is om op weg te gaan. Tot dat besluit komen en dan ook nog de deur achter je dicht doen en vanuit Fryslân de duizenden kilometers lange pelgrimsroute volgen, doe je niet zomaar op een doordeweekse namiddag. Daar komt veel bij kijken, en het betekent nogal wat voor je leven en voor je naaste omgeving.

Zo kan het ook
Als je al het besluit hebt genomen om op bedevaart naar bijvoorbeeld Santiago de Compotela te gaan, zal ook een besluit moeten worden genomen over allerlei zaken, zoals: wanneer vertrek ik, welke route volg ik, ga ik alleen of met anderen samen, wat moet ik allemaal meenemen (wat je thuis laat, is meegenomen), wat moet ik vooraf allemaal regelen, en hoe ga ik pelgrimeren: lopen, op de fiets, te paard; en enkelen kiezen voor gemotoriseerd, middels electrische fiets, bromfiets, motor of auto.
Het kan allemaal, maar het kan ook nog anders!

Gewoon bijzonder
Er zijn meerdere voorbeelden bekend van pelgrims die hun pelgrimage op bijzondere wijze doen, soms ook met de onmisbare hulp van anderen.
Ik las het boek van de slechtziende pelgrim Robert van der Wolk, die het toch aandurfde om op pad te gaan.
In 2011 was ik bij een presentatie van de blinde pelgrim Bert Glorie, die met behulp van een stok werd begeleid door de ziende pelgrim André Brouwer.
En van televisiedocumentaires en van YouTube ken ik voorbeelden van pelgrims die het aandurven om in hun rolstoel de pelgrimstocht te doen. Stoer zijn de filmbeelden van de rolstoelers die samen met hun begeleider(s) - en op bijkans onmogelijke trajecten vaak ook met extra hulp van passerende andere pelgrims - toch volhouden, om uiteindelijk triomfantelijk en bovenal dankbaar bij de kathedraal van Santiago de Compostela aan te komen, na vele onvergetelijke kilometers en persoonlijke contacten.

Het kan wel
Aan dat alles moest ik aan het eind van vanmiddag denken toen ik vóór ons huis in Feinsum een groep pelgrimerende wandelaars en rolstoelers over de Hege Hearewei Feinsum zag naderen, waarna ze vrolijk over de slingerende Hege Hearewei het Jabikspaad vervolgden richting Stiens.
Bepakt met rugzakken, wandelschoenen aan en een enkeling zelfs met de Jacobsschelp op de rugzak.
Het zag er allemaal gezellig uit, en wat is het een pracht en waardevol dat zo'n samengestelde groep van rolstoelers samen met wandelaars deze fascinerende pelgrimsroute begaan.
Een mooi voorbeeld van kijken hoe iets wel kan, en bewijzen dát het ook echt kan; een schoolvoorbeeld voor al die weifelaars en twijfelaars, die ooit eens van plan waren om op pelgrimage te gaan, maar die het vaak ook tot hun eigen spijt tot op heden nog niet deden.

Your life-changing experience
Er zijn veel meer redenen te bedenken om het niet te gaan doen, maar wellicht hoef je maar één goede reden te bedenken om de knoop toch door te hakken, om vandaag of morgen het levensveranderende besluit te nemen om de pelgrimstocht wel te gaan ondernemen.
Als je dat moedige besluit eenmaal hebt genomen, zal er toch ook een oplossing komen voor alles wat moet worden gedaan om op weg te gaan, om te volharden tijdens de tocht, om op eigen wijze en op eigen tijd eens het magische stadsplein op te lopen, om dan na de eerste emoties de indrukwekkende kathedraal van Santiago de Compotela binnen te gaan.

Pelgrimeren, een 'life-changing experience'.

Wat beweegt de pelgrim?

Paasmaandag 2 april 2018 

Wat beweegt deze pelgrim?

Wat beweegt de pelgrim?
Ook in 2018 organiseerde de Werkgroep Geschiedenis & Cultuur van ons Nederlands Genootschap van Sint Jacob weer een cyclus van vijf lezingen, met dit jaar als centraal thema ‘Wat beweegt de pelgrim?’

• Wat inspireert hem of haar? Het gaan naar een heilige plaats? Of naar een bijzonder persoon, een heremiet bijvoorbeeld, waarvan naam en faam van verre lokt? 
• Is ‘t het avontuur tegemoet te gaan, naar vreemde landen, naar verre streken? 
• Lokt de wildernis? 
• Of is het de faam van kunst en cultuur: het zien van mooie steden; oude, roemrijke kloosters, grootse kathedralen? 
• Misschien is het slechts de uitdaging, het sportieve gebeuren? 
• Of het innen van persoonlijk belang: boetedoening, het verkrijgen van een aflaat, het oplossen van een conflict, of eenvoudigweg een zakelijk belang? 
• Wellicht ook spelen meerdere motieven tegelijkertijd?
• In een vijftal lezingen hebben gerenommeerde sprekers, ieder vanuit de eigen deskundigheid en met casuïstiek, de beweegredenen van de pelgrim nader belicht.

Lezingencyclus in vijf delen
Achtereenvolgens werden in Utrecht de volgende vijf lezingen verzorgd:

1. De eerste lezing 'Inspiratiebronnen van de pelgrim' werd op 24 januari 2018 verzorgd door Charles van Leeuwen;
2. De tweede lezing 'Pelgrimeren als uitdaging' werd op 7 februari 2018 verzorgd door Arita Baaijens;
3. De derde lezing 'Jacobus en Mohammed: de camino vanuit een multicultureel perspectief' werd op 21 februari 2018 verzorgd door Kati Ihnat; 
4. De vierde lezing 'Emo's reis, pelgrimeren met een belang' werd op 21 maart 2018 verzorgd door Dick de Boer;
5. De vijfde lezing 'De tocht als oefening' werd op 28 maart 2018 verzorgd door Paul van Tongeren.

De weblink hierboven brengt je naar een webimpressie van de betreffende avondlezing.

Speenkruid als voorjaarsbode

Paaszondag 1 april 2018

Speenkruid op de voorgrond, Feinsum op de horizon

Voorjaarsgeel
Geel is niet alleen een kleur die doet denken aan Pasen.
Geel is ook een kleur die bij de lente hoort.
Denk daarbij bijvoorbeeld aan de Narcis, de Forsythia, en de gele onder de krokussen.
Een andere gele lentebode is het bloeiend Speenkruid.
Op de zuidwestelijke slootwal langs de Hege Hearewei tussen Stiens en Feinsum bloeit tussen haar eigen frisgroene blaadjes het Speenkruid al weer, zich warmend tijdens de nog schaarse momenten dat de voorjaarszon de aarden wallen van de sloten verwarmt.
Ziehier, het geelbloeiend Speenkruid, als voorjaarsbode, óók in Fryslân.

Time to slow down @ Refugio Ultreia Feinsum

Stille Zaterdag 31 maart 2018 

Vier Belgisch-Vlaamse pelgrims pauzeren bij Refugio Ultreia Feinsum

It's time to slow down
Op het moment dat ik de blog over Goede Vrijdag schrijf, zie ik vanuit mijn werkkamer vier wandelaars Feinsum naderen. Op de Hyltsjebrêge blijven ze even staan, en wijzen elkaar op de raamdecoraties van onze Refugio Ultreia Feinsum.
Ook vanwege hun bepakking schatten we in dat het om pelgrims gaat, die het Jabikspaad in zuidelijke richting lopen. Dat blijkt inderdaad het geval te zijn, waarna we ze uitnodigen om bij ons even een korte pauze te nemen, waar ze graag gebruik van maken.

Go Camino
Het blijkt een viertal te zijn uit Belgisch-Vlaanderen. Eén van hen is Elvira Rog, die als zelfstandig onderneemster het bedrijf '!Go Camino!' runt, dat pelgrimstochten voor groepen organiseert. Ze begeleidt onderweg de wandelgroepen die bij Elvira een meerdaagse pelgrimage boeken. Zo is ze hier vandaag ook met een groep van drie, waarvan één blogger, die de digitale verslaglegging verzorgt.

Buen Camino
Na een gezellig samenzijn waarin we iets van onze pelgrimservaringen delen, worden de wandelschoenen weer aangetrokken en moet het laatste deel van de geplande dag-etappe nog worden afgelegd. Vanuit Feinsum nog naar Stiens, waar ze overnachten, en dan morgen door naar Leeuwarden.

Dan vanuit Feinsum over het Jabikspaad naar Stiens

Als alles duister wordt

Goede Vrijdag 30 maart 2018 

Kraaien vliegen onrustig rond de Sint-Vituskerk van Stiens

Het Goede van Vrijdag
Het is vandaag Goede Vrijdag, de vrijdag vóór Pasen.
Op deze dag, en vanavond in de volle Sint-Vituskerk van Stiens herdenken we de kruisiging en het sterven van Jezus Christus.
Zijn dood beschouwen we als een offer, want Gods Zoon - Jezus - offerde Zijn eigen leven op, zodat onze menselijke zonden vergeven worden.
Deze dag wordt in christelijke kringen de 'Goede Vrijdag' genoemd, waarbij het 'Goede' verwijst naar de betekenis: de verlossing van onze zonden.

Ingetogen
De vesper in de Sint-Vituskerk heeft vanavond een ingetogen karakter. Lector Els Schraa verzorgt de opeenvolgende schriflezingen en kerkelijk werkster Tine de Vries en dominee Jaap Overeem zorgen voor de verbindende gesproken teksten.
We zingen samen enkele liederen en als in de liturgie het moment is gepasseerd dat Jezus overlijdt, wordt aan het eind van de vesper de grote paaskaars gedoofd door ouderling van dienst Jan Keuning, waarna hij de kaars de kerkzaal uit draagt. Wij allen volgen in stilte, en verlaten zo de kerk.

Er hangt iets in de lucht
Op het moment dat we de kerk verlaten, valt de schemer over het centrum van Stiens. Nog even en het zal donker zijn.
Als alle kerkgangers de kerk verlaten, vliegt een groot aantal van de honderden kraaien op vanuit de dubbele lindenrij rondom de eeuwenoude dorpskerk. Het onrustig vliegen en het lawaaierig krijsen van de kraaien past - zij het ongeregisseerd - bij de dramatische ontknoping van deze Goede Vrijdag.
Morgen is het Stille Zaterdag, om daarna overmorgen het Paasfeest te kunnen vieren.

Visitatie Toets Nieuwe Opleiding Master Content & Media Strategy

Donderdag 29 maart 2018 

Het visitatiepanel presenteert haar bevindingen van deze audit in de Studio

Doelmatigheid en Kwaliteit
Enkele maanden geleden heeft de Minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap op de zogenoemde Doelmatigheidtoets een positief besluit genomen, met als gevolg dat NHL Stenden Hogeschool overheidsbekostiging zal ontvangen voor haar nieuwe Master degree-opleiding (M) Content & Media Strategy, mits deze opleiding binnen de daartoe gestelde termijn van de Nederlands-Vlaamse Accreditatieorganisatie (NVAO) een positief accreditatiebesluit verkrijgt.
Daartoe organiseert Stenden Hogeschool vandaag in haar hogeschoolvestiging te Leeuwarden een visitatiedag voor de zogenoemde Toets Nieuwe Opleiding (TNO).

Visitatiecommissie
Een auditpanel van de NVAO, dat bestaat uit een groep onafhankelijke en gezaghebbende deskundigen heeft ter voorbereiding op deze visitatiedag het gehele TNO-aanvraagdossier bestudeerd, en wordt vandaag in de studio-visitatiekamer in de gelegenheid gesteld om een set aanvullende stukken en opleidingsitems te bestuderen.
Nadat het audit team zich terdege heeft voorbereid, verzorgen de medewerkers en een vertegenwoordiging uit het werkveld een zogenoemde Showcase, om wat meer kleur en inhoud te geven aan de essenties van deze mooie nieuwe HBO-Master-opleiding die met ingang van 1 september 2018 haar eerste studenten met deze studie wil laten beginnen.

Panelgesprekken
Daarna gaat de visitatiecommissie in de Studio achtereenvolgens in audit-gesprek met aspirant studenten (onder andere van de HBO-Bachelor-opleiding Media en Entertainment Management), met onze bestuursvoorzitter, met het management team en de projectleider, met de ontwikkelaars van deze nieuwe opleiding, en tenslotte ook met de hogeschoolmedewerkers die vanuit het perspectief van verschillende borgingscommissies een kwaliteitsborgende bijdrage leveren aan het onderwijsprogramma van deze nieuwe Master-opleiding in het hoger beroepsonderwijs.
Aan het eind van deze visitatiedag verzorgt het visitatiepanel een presentatie over haar positieve onderzoeksbevindingen van deze kwaliteitskeuringsdag, dus we mogen na vandaag met vertrouwen het paneladviesrapport tegemoet zien, waarmee onze hogeschool over enkele weken de accreditatie kan en zal aanvragen bij de NVAO.

De tocht als oefening

Woensdagavond 28 maart 2018 

Spreker Paul van Tongeren

Wat beweegt de pelgrim?
Ook in 2018 organiseert de Werkgroep Geschiedenis & Cultuur van ons Nederlands Genootschap van Sint Jacob weer een cyclus van vijf lezingen, met dit jaar als centraal thema ‘Wat beweegt de pelgrim?’

• Wat inspireert hem of haar? Het gaan naar een heilige plaats? Of naar een bijzonder persoon, een heremiet bijvoorbeeld, waarvan naam en faam van verre lokt? 
• Is ‘t het avontuur tegemoet te gaan, naar vreemde landen, naar verre streken? 
• Lokt de wildernis? 
• Of is het de faam van kunst en cultuur: het zien van mooie steden; oude, roemrijke kloosters, grootse kathedralen? 
• Misschien is het slechts de uitdaging, het sportieve gebeuren? 
• Of het innen van persoonlijk belang: boetedoening, het verkrijgen van een aflaat, het oplossen van een conflict, of eenvoudigweg een zakelijk belang? 
• Wellicht ook spelen meerdere motieven tegelijkertijd?
• In een vijftal lezingen zullen gerenommeerde sprekers, ieder vanuit de eigen deskundigheid en met casuïstiek, de beweegredenen van de pelgrim nader belichten.

Paul van Tongeren
Vanavond is de vijfde lezing in het Institutio Cervantes te Utrecht.
Titel van deze avondlezing is: ‘De tocht als oefening’. 
Deze lezing wordt verzorgd door Paul van Tongeren.
Paul van Tongeren (1950) studeerde theologie en filosofie en was tot zijn emeritaat hoogleraar wijsgerige ethiek in Nijmegen en Leuven. Hij loopt zelf (in etappes) naar Assisi.

Kunst door oefening
Oefening baart kunst. En pelgrimeren is een kunst. Maar misschien bestaat ook die kunst zelf wel in een voortdurende oefening. De lezing van vanavond gaat niet over het oefenen als voorbereiding op de pelgrimstocht, maar wel over de tocht zelf als een soort oefening. Daarbij vormen gedachten over levenskunst en deugd-ethiek, en beperkte eigen ervaringen, de achtergrond.

Wandelend denken
We gaan vanavond nadenken over wat we doen als we zo’n lange pelgrimstocht ondernemen.
We kennen veel (rond)wandelende denkers, zoals Aristoteles, Heidegger, Nietzsche, Wittgenstein; weliswaar geen denkers die lange tochten hebben ondernomen, maar wandelingen van slechts enkele uren per dag.
Holzwege - naar de titel van een boek van Heidegger - zijn houthakkerspaden, die de wandelaar juist probeert te voorkomen, het zijn de wegen diep het bos in, die tot niets leiden.
Filosofen wandelen doorgaans op een doelloze wijze. De filosoof wandelt om na te denken; en een doelgerichte tocht zou zomaar een verstoring kunnen betekenen voor het filosofische denkproces tijdens het ‘slenteren’.
Nietzsche zijn wandelboeken zijn wandelend geschreven, en die zouden eigenlijk ook wandelend moeten worden gelezen, althans; eerst een tekst lezen, en dan tijdens het wandelen onderweg van alles meemakend, om onderwijl onderweg steeds na te denken of de vooraf gelezen tekst iets zegt over wat ik vandaag meemaak, of wellicht zegt mijn ervaring onderweg iets over de tekst die ik zojuist heb gelezen. In die tekst-wandel-denk-confrontatie gaat de gelezen tekst jou iets zeggen.

Oefenen in het algemeen
Vanavond gaat het Paul van Tongeren om de tocht als oefening, geïnterpreteerd vanuit zijn eigen rooms-katholieke traditie.
Daarin beschouwt hij de oefening als een activiteit (actus). Een oefening en het beoefenen betekent ook dat je er nooit bent, er nooit mee klaar bent.

• 'Poièsis' betekent doen, gericht op een doel, op zo’n manier, dat je er mee ophoudt als je dat doel hebt bereikt'.
• 'Praxis' betekent ook doen, gericht op een doel, maar nu is dat doel de perfectionering van de activiteit zelf, dus datgene waar het in de activiteit om gaat. Bijvoorbeeld: spelen om het spelplezier. Hier zit het doel in de activiteit. Als het spelen lukt, ga je door met het spel.

Maar, wat is de activiteit van het 'leven' dan?
Wij willen doorgaan met leven, als het on lukt om te leven. Het doel van ons leven ligt eigenlijk bij de 'praxis'.
Bij ons wandelen gaat het om het wandelen. De waarschuwing aan ons als pelgrim is dan ook dat het doel van de praxis bedreigd kan worden door poièsis.
Sommige pelgrims vrezen – naarmate ze dichter bij de bestemming komen - het doel (Santiago de Compostela), hetgeen aangeeft dat die pelgrim het pelgrimeren wil zien of ziet in de betekenis van Praxis, in plaats van Poièsis. Het doel zou meer het instrument moeten worden om de activiteit te beoefenen.

Paul van Tongeren: "Wat zouden we kunnen oefenen?"

Hieronder vier antwoorden, die hij vanavond nader belicht:

1. Omgaan met de tijd, met het verstrijken van de tijd.
Het probleem is dat voor je gevoel de ene week veel langer duurt dan de andere week.
Je kunt al lijden aan de ervaring dat je weekend straks weer voorbij is, terwijl je weekend nog maar net begint.
Augustinus – die nadacht over de tijd - zei daar zinnige dingen over, bijvoorbeeld dat de tijd iets is in jezelf, gericht op de tijd tussen je (1) verleden en je (2) toekomst, ofwel tussen (1) waar je niet meer bent, en (2) waar je ook nog niet bent.
Als je wilt dat iets snel gebeurt, voelt het alsof het heel lang duurt, en als je wilt dat iets heel lang duurt, is het voor je gevoel zomaar voorbij. Ons verlangen is in die zin een spiegel van de tijd.
Wij lijden - in meer of mindere mate - allen aan het verstrijken van de tijd.
Hoe moeten wij dan omgaan met dat verstrijken van de tijd? Helemaal in het nu zijn, bijvoorbeeld, kan niet. Een dier kan dat wel, kan niet anders, maar een mens is altijd waar hij niet meer is, en nog niet waar hij wil zijn.
Als mens moet je gelijke tred houden met de tijd. Dáár komt het wandelen in beeld. Wandelen is de meest ideale manier om geen last meer te hebben van de tijd. Je kijkt minder op je horloge, en meer naar de tekenen van de tijd (zonsopgang, hoogstaande zon). Je lichaam doet je voortdurend voelen of de tijd nog jong is, of al ver is verstreken (bijvoorbeeld aan het begin of eind van een wandeldag).
Aan het eind van de wandeling ben je blij dat je klaar bent met de wandeling. Hier is een soortgelijke tred mogelijk, waarin je lichaam het instrument van het horloge overneemt.
Het mooiste moment van de start van een pelgrimage-wandeldag is dat je dan nog niet weet waar je vanavond zult zijn, zult eten en zult slapen. Pijnlijk (bijna elke pelgrim overkomt dat wel eens) is het dan dat je na enige tijd onderweg ontdekt dat je eerder vanmorgen iets hebt laten liggen waar je vannacht overnachtte. Op dat moment verstoort je plotseling opgekomen onrust je wandeldag nogal. Daar begint voor jou dan het moment van oefenen.

2. Loslaten
Loslaten van allerlei zaken kun je onderweg tijdens je tocht oefenen en leren, bijvoorbeeld waar het gaat om je vaste gewoonten. De wandeltocht is een confrontatie met de gewoonten waarin je vast zit. Bijvoorbeeld: je krant ligt ’s morgens niet voor je klaar op de deurmat.
We zitten ook vast in allerlei overtuigingen/opvattingen. Nietzsche zei: als je mijn (korte) teksten leest om kant en klare oplossingen te krijgen, kom je bedrogen uit.
Je mag ook geen haast hebben; kijk bijvoorbeeld bij het lezen van een boek niet meer hoeveel bladzijden van het boek je nog moet lezen.
Ten derde moet je niet je eigen Bildung/opvattingen tussenbeiden brengen. Kritisch lezen betekent: laat de tekst van een ander iets tegen jou zeggen waar je het niet mee eens bent, kortom gebruik de tekst van die ander om te beoordelen wat je eigen opvattingen zijn.
De ervaring van alleen te lopen is ongelooflijk ingrijpend en insnijdend, want dan kun je ontdekken hoe die ander (je partner, echtgenoot, collega, vriendin) anders altijd om je heen is. Allééngaand (wandelend) duurt het dagen voordat  je ontdekt dat je alléén lopen ook wèrkelijk alleen lopen is. Hoe lang duurt het voordat je alle vertrouwde anderen (zoals de thuisblijvers) los hebt gelaten? Ook dan zul je steeds ontdekken dat een ander/die ene ander toch wel weer even bij je terugkomt in je gedachten. Zo wordt (en misschien blijft) wandelen een ware oefening, want het zou je ook wel eens kunnen overkomen dat jij die ander niet los kunt laten.
Waar je bent, waar je aankomt, ontdek je onderweg dat - bijvoorbeeld - dat dorp voor deze mensen het centrum van de wereld is. Je bekijkt als mens immers altijd de werkelijkheid vanuit de plek waar je op dat moment bent. Zo ligt het centrum van de wereld dus overal.

3. Vrij worden
Het maken van een pelgrimstocht is een vrijheidservaring.
Je bent al snel geneigd jezelf te binden aan de plannen die je zelf hebt gemaakt. Vrijheid en autonomie is zelfbepaling, doen wat je zelf bepaalt, en dan realiseer je je ineens dat je jezelf met het resultaat minder vrij voelt. Door zelfbepaling kun je gevangen raken in je eigen plannen.
Vrijheid zit hem in dat jou iets kan overkomen, dat iets kan gebeuren wat niet gepland is. Vrijheid impliceert de mogelijkheid dat iets gaat gebeuren dat niet afhankelijk is van je eigen plannen, met het risico dat je nu - en misschien ook straks wel - iets moet loslaten.
Met de mate waarin je vasthoudt aan wat je jezelf voorneemt, mis je de vrijheid waarin iets kan gebeuren, binnen kan komen, wat veel belangrijker is dan wat je gepland hebt. Om iets te ontdekken moet je iets loslaten, met overigens wel het risico dat het niet gaat lukken. Gedachten oproepen zal wellicht niet lukken, maar wellicht lukt het wel als je even gaat zitten suffen, maar het gevaar is dan wel dat je in slaap valt, en dan niets ontdekt.
Vrijheid die zich los denkt van het risico, die zich probeert te verzekeren, is geen vrijheid. Al met al dus een nogal paradoxale aangelegenheid.

4. Dankbaar zijn
Ons Nederlands Genootschap van Sint Jacob is een merkwaardig gezelschap, omdat het bestaat uit ook heel veel seculiere leden, die aan een activiteit doen die aanvankelijk gebaseerd was op sterk religieuze motieven.
Het verschijnsel van dankbaarheid kun je ook als probleem zien en ervaren, of je zou kunnen denken dat een ander het wellicht als een ietwat vreemd verschijnsel kan zien.
Dankbaarheid uitdrukken herinnert velen aan een religieuze taal, die mensen van vroeger wel kennen, maar die ze niet meer willen of durven te gebruiken, want wellicht zullen anderen – die niet in die religieuze context staan - vreemd aankijken tegen het feit dat jij dankbaar bent. Paradoxaal is dat je de dankbaarheid wel voelt en ervaart, maar dat je dat niet met die term uitspreekt.
Typisch in onze tijd is dat we iets niet meer – kunnen – uitdrukken in een taal die we niet meer willen en/of kunnen spreken.
Religieuze taal is merkwaardig geworden, bij bijvoorbeeld de term 'dankbaarheid; waarbij het gevoelsmatig als het ware een betaling is geworden voor iets dat je hebt gekregen.
Het extreem zakelijke taalgebruik van vandaag de dag toont het gevoel dat je iets niet meer wilt zeggen zoals dat vroeger wel altijd werd gedaan. Hoe vaak zie je tegenwoordig bijvoorbeeld nog het woord 'dankbaar(heid)' staan in een geboortekaartje. We hebben tegenwoordig de adequate taal niet meer, dus doen we het (al te) zakelijk.
Hoe kunnen we dankbaarheid nu wel weer uitdrukken, zonder dat het in religieuze taal wordt uitgedrukt of zo wordt geïnterpreteerd?
De relatie tussen de gever, het geschenk en de ontvanger ligt zo (gemakkelijk) voor de hand, maar is het wel nodig om een gever daaraan te verbinden? Zouden we zonder dat de gever (Gever) in beeld is nog dankbaar kunnen zijn?
Zouden we de werkelijkheid wellicht als geschenk kunnen ervaren, zonder dat we er het gevoel bij krijgen dat we de Schenker (schenker) daarvoor zouden moeten bedanken?
Onderweg op je pelgrimspad zou je een dankbaarheidservaring (bijvoorbeeld natuurbeleving) kunnen beleven, zelfs ook als je honger hebt, en zere voeten hebt, dan in het besef dat je deel uit maakt van een groter geheel dat een soort goedheid uitdrukt, dat voor je gevoel overkoepelend goed is.

Paul van Tongeren:

• Wandelen is het maken van omzwervingen.
• Je moet gericht zijn op het doel om goed te kunnen wandelen, juist omdat het niet om het doel gaat. Daarin schuilt de paradox van het oefenen.
• Wandelen is een prachtige metafoor voor het leven.
• Oefening baart kunst.
• Leven is een kunst.