Dinsdag 17 juni 2025
 |
| Bij de Waldkindergarten nabij Bippen in het bos van Maiburg |
Eerst Hondsrugpad heen
De Duitse ‘Hünenweg’ en het Nederlandse ‘Hondsrugpad’ werden in 2021 gecombineerd tot een langeafstandswandelpad tussen het Nederlandse Groningen en het Duitse Osnabrück van 324 kilometer.
De Nederlandse versie van het Hondsrugpad is beschreven in de Nederlandstalige versie van de wandelgids ‘
Hondsrugpad – Wandelen door de prehistorie, esdorpen en grenzeloze natuur’ (2021) van Fokko Bosker. Die wandelgids beschrijft de route zuidoostwaarts vanuit Groningen naar het Duitse Meppen, en gaat dus niet verder naar het Duitse Osnabrück. Dat traject van de 9 etappes van het ‘Hondsrugpad’ hebben Durkje en ik al gelopen in de periode van 16 april 2023 tot en met 10 juni 2023, inclusief de bijbehorende 2 Verbindingsroutes, de 2 Trajecten en de 7 Rondwandelingen.
Dan Hünenweg terug
De Duitse versie van de Hünenweg is beschreven in de Nederlandstalige versie van de wandelgids ‘Hünenweg - Hondsrugpad’ (2023) van Idhuna Barelds. Die wandelgids beschrijft de route noordwestwaarts vanuit het Duitse Osnabrück via het Duitse Meppen naar het Nederlandse Groningen, dus – in tegengestelde tot de hierboven genoemde wandelgids – wèl het hele traject van de Hünenweg/Hondsrugpad.
Omdat Durkje en ik de heenweg-route van Groningen naar Meppen al hebben gelopen, gaan we aansluitend de 150 kilometer lange terugweg-route van Osnabrück naar Meppen lopen, opdat we – eenmaal aangekomen in Meppen de 324 kilometer lange route van de Hünenweg/Hondsrugpad geheel wandelend hebben voltooid.
Deze route wordt gemarkeerd met een blauw schrift op gele achtergrond.
Van Ankum naar het Restruper hunebed
Vandaag lopen we de vijfde etappe van de Duitse Hünenweg, over een afstand van 19,1 kilometer, van Ankum naar het Restruper hunebed.
We verblijven deze vijfdaagse op Camping Waldoase nabij het Duitse Merzen, dat ongeveer op de helft van de eerste vijf etappes ligt.
We vertrekken vanmorgen om 7:20 uur vanaf de camping, en rijden dan met de auto - met op het fietsenrek onze beide fietsen - naar het Restruper hunebed, waar we onze auto parkeren in de buurt van dat hunebed op de kruising van de Suddenfeldstrasse en de Bippener Strasse. Dan fietsen we van dit Restruper hunebed de 8,6 kilometers naar Ankum, waar we onze fietsen stallen nabij het See- & Sporthotel van Ankum.
Bij vertrek is het 16 graden Celsius, en bij aankomst om 13:40 uur bij het Restruper hunebed is het 26 graden Celsius.
Het is en blijft vandaag droog, en voortdurend zonnig, met een licht verkoelende wind; kortom, heel mooi wandelweer.
Vandaag wandelen we over de grotendeels beboste eindmorenenheuvels van de Ankumer Höhen, onder andere langs de heksendansplaats, en door het Tangendal, op weg naar het Restruper hunebed nabij Bippen.
In en buiten Ankum
Als we om 8:30 uur onze fietsen hebben gestald bij het See- & Sporthotel van Ankum, gaan we van start.
Aan de achterzijde van het hotel komen we langs de grote vijver in het park van Ankum.
Daar passeren we ook een etappebord van de Hünenweg.
Bij de gerestaureerde watermolen zijn werklui druk in de weer met het heraanleggen van dit deel van het waterrijke park.
Over een breed halfverhard pad lopen we Ankum uit. In de berm langs het pad zien we een haas zitten, die lang blijft zitten.
Pas als we heel dichtbij komen, kiest hij het hazenpad, de aanliggende maïsakker op, waar de haas voor ons uit het zicht verdwijnt.
Tegen tien uur krijgen we een mooie overgang, als we vanuit een bosperceel het open veld weer op gaan, over een veldpad te midden van maïsakkers.
Van de Krippenfeldberg via Klein Bokern naar de Stappenberghut
In de buurt van de Krippenfeldberg steken we bij de opslag van houtkap een asfaltweggetje over.
Vlak voordat we de B214 naderen, zien we alweer een haas in het veld. En ook deze haas heeft bepaald geen haast om op de vlucht te gaan.
Maar als we dan toch te dichtbij komen, verdwijnt de haas in het hoge gras verderop.
Na de oversteek over de B214 gaan we in een rechte lijn over asfalt naar het hoger gelegen Klein Bokern.
Voorbij Klein Bokern volgen we enkele veldpaden heuvelopwaarts naar de Stappenberghut.
Daar is volgens onze routegids een hunebed, maar die zien we niet. Het grootste deel van dit hunebed met zeven dekstenen is namelijk met aarde bedekt.
We gaan deze grote boshut binnen voor onze koffiepauze van vanmorgen. Vanuit de houten hut hebben we een prachtig vergezicht over de gele en groene akkers van het heuvelland vóór ons.
Bos van Maiburg
Na deze koffiepauze gaan we het uitgestrekte bosgebied van Maiburg in.
Een mooi traject van smalle en brede bospaden door een dicht bos en door meer open delen volgt nu.
We komen dan ook langs de Deuvels Brotschapp en de Hexentanzplatz, waarvan onze wandelgids aangeeft dat niet duidelijk is of de hier verspreid liggende keien een toevallige verzameling van zwerfstenen is, of dat dit de resten zijn van een hunebed.
Hier en daar bloeien prachtige hoog opgaande witte en paarse lupinen.
We halen een stel wandelaars in, die niet de Hünenweg bewandelen, maar vertellen dat zij hier in het bos een wandelroute van Komoot lopen.
We steken de L102 over, en gaan verder door het bos, parallel lopend aan de L102. Een wandelaar staat bij een bosvijver met een lang geel lint het water in. Aan het eind van de lijn zien we een Duitse herder in het water staan. De begeleidende man vertelt dat de hond hier al heel lang stilstaat in het water, zich waarschijnlijk verkoelend verkwikkend vanwege de betrekkelijk hoge omgevingstemperatuur in het bos.
Waldkindergarten
Waar onze bosroute de L102 nadert, gaat de route onder een houten wandelportaal door.
Daar ontmoeten we twee begeleidsters met een groepje kleuters. Eén van de meisjes roept ons toe dat ze padvinder is. We raken met het groepje in gesprek, en horen dat het twee begeleidsters zijn met een groepje kinderen van de Waldkindergarten verderop in het bos. Twee meisjes vertellen dat ze al eens in Nederland zijn geweest, onder andere bij de tulpenvelden, en een jongetje die nog niet zo goed kan aansluiten bij onze gespreksonderwerpen, gooit zomaar een ander onderwerp in de groep, vertellend dat ze thuis zelf worst hebben gemaakt. Eén van de leidsters vertelt ons dat haar moeder enkele jaren geleden de Camino heeft gelopen in Spanje, tot aan Santiago de Compostela.
Daarna lopen we verder het bos in, en komen we langs een grote speelplaats van deze Waldkindergarten.
Bij het bosschooltje ontmoeten we een derde leidster, die vertelt dat ze hier de zorg hebben voor zo’n vijftien kinderen, die hier altijd in het bos verblijven, en dan nagenoeg de hele dag buiten zijn, het hele jaar door. Best wel bijzonder, zo’n Waldschule voor kleuters.
Langs en door het kerfdal van de Tangenschlucht
Maar ons avontuur is ook tijdens de laatste kilometers van deze etappe en van deze wandelvijfdaagse nog niet voorbij, want eerst komen we nog langs een bosvijver.
En toch wel veel meer bijzonder is dat we op een gegeven moment tamelijk hoog langs een afgrond in het bos lopen.
We zijn namelijk aangekomen bij de zogenoemde Tangenschlucht in dit bos.
Dat is een toch wel spectaculair diep kerfdal in het bos, dat heel lang geleden ooit is ontstaan door oude waterlopen uit de Maiburg.
Die vroegere waterlopen hebben een diep klovensysteem door het bos gekerfd, die als een tang door de eindmorenes dringt. Vandaar ook de naam Tangenschlucht.
En we moeten dwars door zo diepe boskloof naar de overzijde.
Houten trappen maken het gemakkelijk om af te dalen in de kloof, om een bosbeek over te steken, en om aan de overzijde weer uit de kloof te klimmen.
Aan de overzijde van deze boskloof gaat de route dan verder over mooie bospaden.
Restruper Schalen- of Näpfchenstein & hunebed
Verderop komen we in dit bos langs een informatiepaneel van de Hünenweg, waarop een aftakking van de Hünenweg staat afgebeeld in noordelijke richting tot aan Papenburg, een aftakkingsroute die niet in onze wandelgids staat, en die wij tot op heden ook nog niet kenden.
Kennelijk kun je dus ook in noordelijke richting naar Papenburg, in plaats van in westelijke richting naar Meppen en Nederland.
We verlaten het bos, en steken even later de L73 over. Dan zien we links van ons veldpad de boerderij staan, waarbij deze etappe eindigt.
Waar we linksaf kunnen gaan naar de grote zwerfkei en het hunebed, staat een informatiepaneel van de Hünenweg.
Omdat hier ook een houten bank staat, nemen we daarop plaats om eerst onze lunchpauze te houden, alvorens we deze vijfde etappe beëindigen.
Na deze pauze lopen we naar de boerderij, waar we op de rand van het boerenerf arriveren bij de Restruper Schalen- of Näpfchenstein.
Deze 1,75 meter lange granieten zwerfkei telt nota bene 66 ongeveer 2 centimeter diepe schaalachtige holtes, waarvan niet duidelijk is wat daarvan de bedoeling ooit is geweest.
Deze grote zwerfkei – ook wel de Schälchenstein of Deuvelstain genoemd - is elders in de buurt gevonden, en met behulp van het leger naar deze plek verhuisd, waar die nu de achterliggende hunebed markeert.
Langs deze zwerfkei lopen we naar het grote hunebed dat achter deze kei te vinden is.
Over het boerenerf lopen we vervolgens naar de doorgaande verkeersweg, waar we vanmorgen iets verderop onze auto hebben geparkeerd. Met de auto halen we op de terugweg onze fietsen op uit Ankum, en dan rijden we vanuit Ankum terug naar onze Camping Waldoase bij Merzen. Hiermee beëindigen we vandaag onze prachtige vijfdaagse wandeltocht op de Duitse Hünenweg, van Osnabrück naar Bippen.
