Pelgrimeren van Saint-Gilles-du-Gard naar Codognan

Van Arles richting Santiago de Compostela

Via Tolosana van Saint-Gilles-du-Gard naar Codognan

Dinsdag 24 juli 2018 – 23,9 km.
Dag 2: 22,5 – 46,4 km

Prachtig hol pad tussen hoog opgaande wanden

Geen taxi in Codognan

Als Durkje en ik vanmorgen om 7:30 uur de camping van Aimargues verlaten, is het al 21 graden Celsius. Het belooft weer een warme dag te worden.

Met onze auto rijden we naar Codognan. Daar parkeren we de auto op het plein in het dorpscentrum, achter het gemeentehuis. We gaan in het dorpscentrum op zoek naar een taxi die ons naar Saint-Gilles-du-Gard kan brengen. Twee passerende taxi’s die door de dorpsstraat rijden stoppen echter niet als we aangeven dat we graag mee willen. Dus we zullen het moeten proberen in een café of in een winkel.

Aan een dame in de plaatselijke Tabac-winkel vragen we een taxi voor ons te bellen. Ze maakt duidelijk dat dat problematisch is, maar als ik haar een taxi-telefoonnummer uit onze wandelgids geeft, is ze bereid te bellen, echter zonder succes. Ze zegt dat het toch niet gaat lukken.

Daarom gaan we weer naar buiten, en wandelen we door de smalle dorpsstraten, waar alles nog dicht en stil is. Maar dan zien we door een smalle straat dat verderop de warenmarkt wordt opgebouwd. Tegenover het marktplein is een klein dorpscafé, waar toch al wel behoorlijk veel klanten binnen en buiten zitten. We vragen de café-eigenaar Patrick of hij voor ons een taxi kan bellen. Hij geeft aan er niet één te kennen, legt onze vraag voor aan enkele cafégasten en probeert via internet toch enkele taxi-telefoonnummers te vinden. Hij belt enkele taxibedrijven, maar geen van de taxi’s zal ons afhalen en vervoeren.

Tóch wèl een ‘taxi’ met chauffeur

Een cafégast die dit alles heeft aangezien, stapt op Patrick af en zegt hem dat hij ons naar Saint-Gilles-du-Gard zal rijden met zijn auto. Als hij ons dan vraagt om hem de tijd te gunnen om nog zijn kop koffie op te drinken, bestellen wij er ook nog maar één en drinken we onze koffie rustig op, alvorens we met de goede man op weg gaan.

Onderweg vertelt hij (62 jaar) dat hij inmiddels gepensioneerd is, en tot vorig jaar nog vrachtwagenchauffeur was voor koeltransport van levensmiddelen naar onder andere scholen en ziekenhuizen. Dat betekende jarenlang ’s nachts om 2:00 uur opstaan, met de vrachtwagen alle levensmiddelen afleveren en dan om 13.00 uur weer naar huis om te slapen. Zwaar werk, ook vanwege het werken in grote temperatuursverschillen, maar gelukkig hoeft het nu niet meer. Hij komt van oorsprong uit de Champagne, en gaat jaarlijks op vakantie naar de Savoye om daar elke dag zo’n 15 kilometer te wandelen.

Bij aankomst in Saint-Gilles-du-Gard bedanken we hem hartelijk, en alhoewel hij het absoluut niet wilde, betalen we hem de taxivergoeding voor de rit, die hij dan toch in grote dank en met drie kussen voor ons beiden accepteert. Een heel mooi begin van deze wandeldag. We zwaaien hem uit in Saint-Gilles-du-Gard, en gaan dan direct aan de wandel.

Pruimen en druiven

Eerst wandelen we Saint-Gilles-du-Gard uit, en dan wandelen we over een asfaltweggetje tussen een aantal pruimenboomgaarden door.

We steken de D6572 over en gaan dan in de richting van het Canal Philippe Lamour. Eerst passeren we het grote wijnchateau Lamargue, waar op dat moment net een grote tankauto het bedrijfsterrein verlaat; een wolk stof achter zich latend.

Verderop volgen we het kanaal in zuidwestelijke richting.

Onderweg passeren we een stuw in het kanaal.

Vlak voordat we het kanaal oversteken, zien we aan de andere zijde twee andere pelgrims wandelen. We begroeten elkaar over het brede kanaal. Daarna steken ook wij het kanaal over.

Twee Duitse pelgrims op pad

De route gaat verder tussen de wijngaarden door in de richting van Finestralle. Vlak vóór een bocht naar links zien we de andere twee pelgrims lopen.

Als het pad de wijnheuvels op gaat, zijn we tot vlak achter de andere pelgrims gekomen.

We halen ze vlak vóór de heuveltop in, en wisselen daar dan enige informatie over elkaar. Het zijn twee jonge Duitse dames, die al verschillende camino’s hebben gelopen, en die nu van plan zijn om de Via Tolosana tot aan de Pyreneeën te bewandelen.

Paarden en druiven van de Camargue

We nemen afscheid en gaan weer verder. We lopen langs wijngaarden en maïsvelden.

Dagelijks passeren we percelen waarop één of meerdere paarden lopen, al dan niet met veulen(s). De Camargue is onder andere bekend geworden om haar Camargue-paarden.

We gaan weer door, langs wijngaarden, waar de wijnstokken inmiddels behoorlijke druiventrossen torsen, veelal nog groen, maar hier en daar zijn de rijpende gele en blauwe druiven al zichtbaar.

Mooie holle heuvelpaden

Tussen de wijnvelden door genieten we op de beboste heuvelhellingen enerzijds van de schaduw, maar ook van de prachtige oude holle paden, die hier heuvel op en af gaan. De hoog opgaande wanden naast het pad tonen ons de verschillend gekleurde aardlagen, waarvan één aardlaag is bedekt met een laag grind.

De variatie en de beschutting tegen de hete zon maken dat we aangenaam de stukken van deze holle paden bewandelen.

Koele lunch in Vauvert

Een tijd later wandelen we de plaats Vauvert binnen. We passeren twee caféterrassen en nemen naast de moderne markthal plaats op een bankje in de schaduw. We willen na de eerste 17 kilometers onze voorraad drinken hier in Vauvert eerst aanvullen, alvorens we voor de nog komende 7 kilometers verder gaan.

In de dorpsstraat wijst een jongeman ons de weg terug naar de supermarkt.

Vanmiddag loopt de temperatuur op tot 33 graden Celsius, dus de verkoeling van de geaircoolde winkel is ons bijzonder welkom. Na het afrekenen van onze boodschappen nemen we plaats op een bankje voorbij de kassa’s, waar we in die aangenaam gekoelde winkel onze lunch kunnen nuttigen, en ondertussen prima afkoelen en rusten.

Om Vauvert te verlaten, passeren we het dorpsplein nogmaals.

Vissen en meloenen

Buiten Vauvert gaan we via een oude stenen brug over het riviertje Le Vistre. Grote forellen zwemmen in de rivier aan beide zijden van de brug.

Daarna passeren we een meloenenveld. De meloenen liggen op het land heerlijk in de zon te rijpen; de boer is verderop met zijn tractor aan het werk.

Daarna volgt weer een traject tussen wijngaarden door.

Puffen, drinken en koelen

De temperatuur loopt vanmiddag op tot 33 graden Celsius. De hele dag maken we regelmatig van de gelegenheid gebruik om op schaduwrijke plekken even uit te puffen en wat te drinken en af te koelen.

Met al ons einddoel in zicht, vinden we een nogal aangename koel- en rustplek op een betonnen muurtje onder een treinviaduct. De schaduw, de koele tunnelwind en het zojuist in Vauvert gekochte drinken doen ons goed.

Dan is het tijd om de laatste kilometers te lopen naar de rand van de bebouwde kom van Codognan.

Stempel en water

Met de 23,9 warme kilometers achter ons, wandelen we door de hoofdstraat van Codognan naar het gemeentehuis, waar twee vriendelijke baliemedewerksters ons een mooi gemeentestempel in onze pelgrimspaspoorten geven.

En of we ook nog koud water willen drinken van de waterkoeler die hier in de ontvangsthal staat. Ja, graag, die kans laten we niet onbenut, want wat is een beker ijskoud water toch heerlijk na zo’n 24 kilometer wandelen bij een temperatuur van rond de dertig graden. Kortom, grote dank aan de gemeente Codognan voor stempel en water.

Voordat we met de auto weer terug rijden naar onze camping in Aimargues, nemen we in de schaduw van het plein achter het gemeentehuis plaats op een houten bankje, om eerst in de schaduw van een aantal prachtige platanen af te koelen van deze warme tocht, alvorens we in onze oververhitte auto stappen richting camping.

Wandelen bij dergelijke hoge temperaturen is een uitdaging, maar gelukkig hebben wij al veel ervaring opgedaan met het wandelen bij lage en hoge temperaturen, zodat we met deze ervaring ook deze tropische dag weer goed konden doorstaan.