Van Arles richting Santiago de Compostela
Via Tolosana van Arles naar Saint-Gilles-du-Gard
Via Tolosana van Arles naar Saint-Gilles-du-Gard
Maandag 23 juli 2018 – 22,5 km.
Dag 1: 0,0 – 22,5 km
Dag 1: 0,0 – 22,5 km
 |
| Het kathedraalstempel van Arles wordt in onze pelgrimspaspoorten gezet |
Na twee reisdagen met de auto
en de caravan van Feinsum naar Camping Bellevue en Camargue in Aimargues tussen
Nîmes en Montpellier - met aansluitend gisteren nog een rustdag - is het
vandaag dan eindelijk – na twee jaar - zover dat Durkje en ik het pelgrimspad
van Sint Jacobus weer op kunnen. Dit jaar zijn we van plan om het eerste deel
van de Via Tolosana te lopen, die gevolgd door de Camino Aragonés de aanlooproute
vormt voor de Camino Franchés vanuit Puente la Reina. De Camino Franchés hebben
we al helemaal gelopen, maar deze – voor ons derde - oude Franse aanlooproute is
voor ons nieuw.
De Europese
Sint-Jacobspelgrimswegen kennen in Frankrijk vier Middeleeuwse verzamel- en
startplaatsen voor de pelgrimage naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de
Compostela, te weten: Vézelay, Le Puy-en-Velay, Arles en Parijs. Onze eerste
pelgrimage vanuit het Nederlands-Fries-Bildtse Sint-Jacobiparochie voerde ons
al door de pelgrimsstad Vézelay. Na aankomst in Santiago de Compostela in 2012
zijn Durkje en ik onze tweede pelgrimage begonnen in 2013 in Le-Puy-en-Velay
richting Santiago de Compostela. En nu in 2018 starten we dus in de derde
pelgrimsstad, in Arles. En ondertussen zijn we enerzijds een nieuwe pelgrimage
al begonnen vanuit het Noordhollandse Den Oever, via Amsterdam en inmiddels
gearriveerd in Den Bosch, richting Parijs, en anderzijds startten we al met de
Camino Portugues vanuit Lissabon naar Santiago de Compostela.
De Via Tolosana begint in het
Zuid-Franse Arles. Dat is waar we vandaag beginnen.
Naar de arena van Arles
Durkje en ik staan vanmorgen
op om 6:30 uur. Na het ontbijt rijden we om ongeveer 8:00 uur met onze auto
vanaf de camping in Aimargues naar Saint-Gilles-du-Gard. Daar parkeren we de
auto bij de plaatselijke camping, in het centrum.
Aan twee dames van de camping
vragen we een taxi voor ons te bellen, want we hadden al gehoord dat het niet mogelijk is om met de
trein of met de bus naar Arles te rijden. Pas bij de vierde poging van één van
de dames lukt het om voor ons een taxi af te roepen bij de ingang van de
camping. Tien minuten zouden we daar moeten wachten, maar al na zo’n vijf
minuten arriveert de taxi, die ons vlot naar Arles rijdt, en ons om 9:00 uur laat
uitstappen bij de antieke arena van Arles. Daar zien we ook direct al de eerste
wegwijzer van de pelgrimsroute.
Cathédral Saint Trophime
We maken eerst een rondgang
om de immense arena, want we willen in elk geval een aantal essentials van het
oude Arles gezien hebben, voordat we onze pelgrimstocht hier beginnen.
Daarom bezoeken we na de
arena ook nog het nabijliggende amphitheater, waarvan twee originele hoge
zuilen van het theater nog fier overeind staan te midden van de geruïneerde
overige resten.
Daarna wandelen we door naar
de Eglise Saint Trophime, voorheen de kathedraal van Arles, momenteel de
startplaats voor pelgrims, die hun keuze hebben gemaakt om hier hun bedevaart
aan te vangen naar Jeruzalem, naar Rome, of naar Santiago de Compostela. Al
eeuwenlang vertrekken vanaf hier de pelgrims naar één van deze drie
bedevaartsoorden, en tegenwoordig ook wel naar Lourdes.
Binnen blijkt dat men met de
inrichting óók rekening heeft gehouden met de pelgrims van Sint Jacob, want we
vinden hier bijvoorbeeld een vitrine met allerlei publicaties over deze
pelgrimsroute.
En verderop zien we ook een
pop staan, die is gekleed in pelgrimsstijl.
Gidstour voor pelgrims
Omdat we onze pelgrimstocht
hier door de kerk officieel willen laten bekrachtigen met het kerkstempel,
vragen we na het bezichtigen van het interieur van de oude stadskerk een oude
mevrouw of ze ons daarbij kan helpen.
Ze nodigt ons mee uit naar de
sacristie, waar we het hele ceremonieel van onze bedevaart doorlopen. In een
groot kerkboek schrijft ze nauwgezet alle relevante gegevens op, zoals namen, herkomst,
bestemming, dat we wandelend gaan, dat dit onze derde pelgrimage is, en dat we
pelgrimeren naar Santiago de Compostela.
Daarna worden er twee
stempels in onze pelgrimspaspoorten gezet, waarvan de eerste van de
Saint-Trophime is, en de tweede vermeldt dat we de pelgrimstocht van Sint Jacob
maken richting Santiago de Compostela.
Daarna regelt ze bij een
collega dat we als pelgrims verderop met een gids gratis de relieken in de
crypte mogen bezoeken.
De meertalige gids neemt ons
mee naar buiten voor een uitgebreide gidstour buiten en binnen de kerk. In het
Engels krijgen we een buitengewoon uitgebreide toelichting over de ingangspartij
van de grote kerk. Onze gids wijst ons ook op de apostel Jacobus in de gevel
van de kerk.
De gidstour buiten duurt al
zo’n drie kwartier, en omdat we toch ook wel snel aan de wandel willen,
bedanken we de gids - voordat we weer naar binnen gaan - voor zijn mooie uitleg
en nemen we afscheid van hem.
Trinquetaille
Vanaf het Place de la
Republique volgen we de wegwijzers voor pelgrims de stad uit.
Ondertussen begint de
temperatuur in de stad al aardig op te lopen, dus we drinken snel een kop
koffie in een café aan de rand van de binnenstad, om daarna om ongeveer 10:30
uur via de lange en hoge Pont Trinquetaille de hier zo brede rivier de Rhône
over te steken.
We lopen over de lage
rivierkade langs enkele oude vissersscheepjes in noordelijke richting om de
stadswijk Trinquetaille heen.
We komen dan ook langs het
oude brughoofd, bestaande uit twee hoge pijlers met daarop twee leeuwen. Ze
staan nog aan beide zijden van de rivier, maar de brug is gesloopt.
Rivierdijk langs Le Petit Rhône
Even later komen we op de
hoge rivierdijk, die we bijna tot aan Saint-Gilles-du-Gard zullen volgens langs
de oever van Le Petit Rhône, een zijtak van de Rhône. Even later komen we langs
een brug over de Rhône.
Daarna volgt een vele
kilometers lang traject over deze ongeveer acht meter hoge rivierdijk. Dit zou
vroeger ook zomaar een spoordijk geweest kunnen zijn. De temperatuur is
inmiddels al flink omhoog gegaan, dus het wordt al behoorlijk warm om hier op
de rivierdijk te lopen. Gelukkig steekt af en toe de wind behoorlijk op, die
voor enige verkoeling zorgt. Het is een eenzame en eentonige route, met slechts
af en toe een boerderij verderop links van ons gelegen.
Waar we hier en daar onder
bomen en tussen bomen lopen, worden we overspoeld met krachtige en steeds weer
aanzwellende geluiden van krekels in alle bomen. We passeren onder andere
graanvelden, maar ook rijstvelden.
Een eind voorbij de hoeve Mas
Vert komen we bij een onderdoorgang onder de A54 door. Hier kunnen we onderaan
de snelweg bij de ingang van de stalen onderdoorgang een schaduwplekje vinden,
waar we een rustpauze nemen om iets te eten en te drinken.
Irrigatiesysteem voor tomaten en rijst
De velden links en rechts van
ons moeten regelmatig worden geïrrigeerd. De tomatenplanten hebben veel vocht
nodig, maar vooral alle rijstvelden moeten nat zijn. Rondom de akkers liggen
lage dijkjes, waarbinnen het water met de vele pompstations langs onze route de
akkers op worden gepompt. De vele irrigatieslangen, de smalle betonnen
aanvoerkanaaltjes en de pompstations zijn nodig om de akkers voldoende water te
bieden.
Veel drinken bij 37 graden Celsius
De temperatuur blijft
stijgen, en aan het eind van de middag is zelfs de 37 graden Celsius bereikt.
Deze hoge temperatuur veroorzaakt dat we moeilijk onze overtollige
lichaamswarmte kwijt kunnen, dus we moeten zorgvuldig doorwandelen en daarbij
veel vaker dan normaal even pauzeren onder een schaduwbiedende boom, waar we
dan enigszins kunnen afkoelen door de verkoelende wind, en waar we tijdens de
rustminuten weer iets kunnen drinken. Gelukkig hebben we vandaag ongeveer één
liter meer aan drinken meegenomen dan voor ons te doen gebruikelijk is. Dat
moest ook wel, want we hebben vandaag onderweg nergens de mogelijkheid om water
of ander drinken bij te vullen. Aan het eind van deze wandeldag is alle
meegenomen drinken wel op, maar we hadden sowieso genoeg bij ons.
Bij de oude spoorbrug over Le
Petit Rhône geeft de wegwijzer van de GR653 rechtdoor aan, verder langs de
rivier, maar de gele pelgrimspijl en pelgrimsschelp geven aan dat we hier
rechtsaf moeten, om hier via deze oude spoorbrug de rivier over te steken. Dat
doen we dan ook.
Sporen en kanalen
Aan de overzijde van de
rivier moeten we het graspad langs de oude spoorlijn volgen. Verderop passeren
we een nat weiland waarin tientallen zwarte stieren grazen en door het water
lopen. Deze stieren zijn bedoeld voor de stierengevechten hier in deze regio.
We blijven dit spoorpad
volgen tot de plaats waar een doorgaande weg ons spoorpad kruist. Hier komen de
GR653 en de pelgrimsroute weer bij elkaar, om nu samen verder te gaan over een
steenachtig pad richting Saint-Gilles-du-Gard. Hier zien we voor het eerst ook
de wegwijzer die ons naar Saint-Gilles-du-Gard leidt.
Verderop steken we een
kanaaltje over.
Nog verder gaan we via een
hoge brug nogmaals over een breder kanaal, over het kanaal van de zijtak van de
Rhône.
Afstempelen in l’Abbatiale de Saint-Gilles
Via deze laatste brug
wandelen we Saint-Gilles-du-Gard binnen. Daarbij maken we een klim over asfalt
en over een stenen trap, waar bovenaan de trap een ambulance staat geparkeerd,
als zou die daar staan om de oververhitte pelgrims bij aankomst in het dorp te
verplegen.
Mooi in deze pelgrimsplaats
is dat de ijzeren hekken met daarin een Jacobsschelp ons mooi de weg wijzen
naar het centrum van de plaats.
Langs het stadhuis komen we
aan bij l’Abbatiale de Saint-Gilles, de voormalige abdijkerk. Het exterieur en
het interieur van deze kerk worden momenteel gerestaureerd.
Binnen staat een mooi beeld
van Sint Jacobus als pelgrim.
We krijgen een stempel van de
kerk in onze pelgrimspaspoorten, en rusten na een bezichtiging van de kerk uit
op de kerkbanken.
Einde van de eerste pelgrimsdag
Na dit kerkbezoek wandelen we
langs de plaatselijk refugio naar het centrum, waar we in het toeristenkantoor
een Nederlandse vrouw ontmoeten die hier bij die refugio enkele dagen verblijft
als hospitalera.
Bij de camping waar we
vanmorgen een taxi lieten bellen, drinken we een kop warme thee en koud
bronwater, waarna we in onze auto stappen, om terug te rijden naar de camping
in Aimargues.
We zien terug op onze eerste
pelgrimsdag op de Via Tolosana, die een wel heel warme dag was. Maar de kop is
eraf, want de eerste 22,5 kilometer van deze pelgrimstocht hebben we afgelegd.
Morgen gaan we weer verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten