Pelgrimeren van Codognan naar Saint-Geniès-des-Mourgues

Van Arles richting Santiago de Compostela

Via Tolosana van Codognan naar Saint-Geniès-des-Mourgues

Woensdag 25 juli 2018 – Sint-Jacobsdag - 26,2 km

Dag 3: 46,4 – 72,6 km

De top van de heuvel bereikt

Wachten op de taxi in Saint-Geniès-des-Mourgues

Als Durkje en ik vanmorgen om 7:15 uur de camping van Aimargues verlaten, is het 22 graden Celsius. Het belooft weer een warme dag te worden. De temperatuur loopt vandaag namelijk op tot 37 graden Celsius, hetgeen ons het wandelen bemoeilijkt.

Met onze auto rijden we naar Saint-Geniès-des-Morgues. Daar parkeren we de auto in het dorpscentrum. We gaan in het dorp op zoek naar een taxi die ons naar Codognan kan brengen.

Aan een man in de plaatselijke Tabac-winkel vragen we een taxi voor ons te bellen. Hij belt direct, maar krijgt nul op het rekest. Ook het tweede nummer lukt niet, maar daar krijgt hij wel een ander telefoonnummer, en bij de derde poging is het raak, alhoewel de man ons vertelt dat we dan wel tot 9.30 uur moeten wachten. Een andere oplossing is er in zijn ogen niet, dus we reserveren deze taxi. Omdat we nu anderhalf uur moeten wachten, verwijst de net gearriveerde vrouw van de Tabac ons om hogerop in het dorp het café op te zoeken, om daar tot half tien te wachten. Dat doen we, dus daar drinken we koffie op het caféterras.

Starten in een warm Codognan

Om 9:00 uur lopen we terug naar de Tabac, en buiten worden we bij aankomst aangesproken door een man die daar bij een statafel een kop koffie staat te drinken. Hij vraagt of wij naar Codognan willen, en hij blijkt de taxichauffeur te zijn die vlak vóór ons hier al arriveerde. Hij drinkt zijn koffie op en dan stappen we in zijn taxi en brengt hij ons naar Codognan.

Bij ons beginpunt op Place de la Bascule rekenen we af en nemen we afscheid.

Om 9:45 uur begint hier ons pelgrimstraject van vandaag, nogal later dan we hadden verwacht, en met ruim 26 kilometers in het vooruitzicht bij een hoge temperatuur. We gaan ervoor!

Gallargues-le-Montueux

We wandelen Codognan uit en gaan bij een richtingwijzer die aangeeft dat het nog 1.604 kilometer naar Santiago de Compostela is het veld in, door de plaatselijke wijngaarden.

Over een met hoge planten overwoekerd ruig terrein en daarna over het plaatselijke bedrijventerrein wandelen we Gallargues-le-Montueux binnen. Bij het begin van het centrum zien we twee andere pelgrims aan de overzijde van de weg wandelen.

Als we ze even later inhalen, vertellen de Franse jongemannen dat ze vanmorgen zijn begonnen in Vauvert.

Op het dorpsplein van Gallargues-le-Montueux kopen we twee flesjes koud drinken, en genieten we tijdens een kort rustpauze van deze koele traktatie.

Een vrouw parkeert vlak vóór ons op een invalidenparkeerplaats op dit volle dorpsplein, en wandelt weg. Even later komt een motoragent aanrijden, die bij de auto stopt en enkele foto’s van de auto maakt ten behoeve van de parkeerboete. Dan komt de vrouw snel aanlopen, en praat even met de agent, waarna beiden wegrijden.

Le Vidourle

We wandelen Gallargues-le-Montueux uit en buigen vlak voor de rivier Le Vidourle naar rechts af. De route gaat hier verder aan de voet van een met rotsblokken gemetselde rivierdijk, die eventuele overstromingen van de rivier moet voorkomen.

Daarna passeren we de plek vanwaar je even van de route af kunt om de restanten van de oude Romeinse brug van de voormalige Via Domitia te bekijken.

Verderop gaan we door een viaduct onder de A9 door. Hier pauzeren we even.

Bij een paardenweide met enkele paarden buigen we af om verderop weer parallel aan Le Vidourle richting Villetelle te lopen.

We lopen langs onder andere prachtige zonnebloemenvelden.

Een eind verder arriveren we bij de stuw in Le Vidourle. Drie werkmannen zitten aan de oever van de rivier te lunchen. Grote vissen zwemmen vlak vóór hen langs de oever van de rivier.

Villetelle

We steken de rivier over en kopen voor een korte pauze flesjes koud water bij een horecagelegenheid aan de rivier.

Daarna lopen we door Villetelle en in de buitenwijk van deze plaats zoeken we een schaduwrijke plek langs de zojuist geasfalteerde doorgaande weg, om hier te lunchen op een tuinmuurtje bij één van de villa’s van deze parkachtige wijk.

Klimmen over steen en dalen over rots

Buiten Villetelle zetten we al snel de klim in. We gaan via langzaam stijgende steenachtige paden de heuvels in.

Al vrij snel hebben we een prachtig vergezicht over de omgeving.

Het steenachtige pad verandert echter in een rotspad, dus we moeten voorzichtig lopend verder gaan langs de heuvelhelling.

Verderop krijgen we een prachtig uitzicht over Le Vidourle.

Zo langzaam als we eerder stegen, zo langzaam gaat ook de afdaling tot vlak boven rivierniveau.

Van Saturargues via Verargues naar Chateau Le Pouget

Het volgende dorp waar we arriveren, is Saturargues.

We zijn nog maar op de helft van onze dagtocht, en het is al bijna twee uur in de middag, en bloedheet.

Toch gaan we door, onder een autoweg door, naar het volgende dorpje Verargues. Hier pauzeren we even in een abri in het dorp.

Voorbij Verargues gaat het door een aangenaam bebost landschap naar het Chateau Le Pouget, dat we langs de hoge kasteelmuur passeren.

Heel veel koud water op de kermis van Saint-Christol

Voorbij het kasteel zien we in de verte al het volgende dorp liggen: Saint-Christol.

We zijn van plan om in het dorpscentrum een iets langere pauze te nemen. Saint-Christol verwelkomt de pelgrims aan de dorpsrand met een mooi informatiepaneel.

Op het dorpsplein van Saint-Christol komen we terecht in een vroege aanloop van het dorpsfeest. Over het kleine kermisterrein lopen we naar het plaatselijke café, en nemen we plaats aan een nog beschikbare terrastafel. Aan de buitenbar bestel ik thee en vier flesjes koud bronwater, maar ze zijn hier niet van de thee. Aan de jongeren hier op het dorpsplein wordt vooral alcoholhoudende dranken geschonken, en thee zit vandaag niet in het assortiment. Koffie kunnen we wel krijgen, dus dan maar een dubbele espresso, om ook voldoende warm vocht tot ons te nemen. De flesjes koud bronwater zijn in een ommezien op, dus ik haal nogmaals vier flesjes ijskoud bronwater, om daarmee onze grote waterflessen bij te vullen. De grote hoeveelheid lege flesjes kunnen we niet kwijt op de terrastafel, dus daarmee vullen we een lege kuipstoel naast ons. Een passerende bargast kijkt ons bevreemd aan, als hij ziet dat wij geen alcohol, maar een grote hoeveelheid bronwater hebben gedronken. Het is ook wel een vermakelijk gezicht in dit drankgelag, maar voor ons is het super cool.

Over lichtbeschaduwde paden

Na deze lange pauze van koelen, koffie en koud water hervatten we onze tocht, want we moeten het hete pad weer op om nog de laatste - bijna tien – kilometers vandaag af te leggen.

Langs een asfaltweg zien we – half verscholen in het struikgewas - een veldkruis met eronder een betonnen muurtje, waarop staat dat het vanaf hier nog 1.569 kilometer is naar Santiago de Compostela.

We willen vanmiddag aankomen in Saint-Geniès-des-Mourgues, waar onze dagtocht eindigt.

Over mooie verharde en half verharde paden met lichte schaduw door de vele bomen, lopen we verderop langs een irrigatiekanaal naar La Bruyère, waar ook een druk bezocht pretpark en een rustige visvijver zijn.

Door een smalle corridor van hekwerken lopen we naar de wijnvelden, waar we tussen de druivenstokken door lopen naar een volgend bosachtig perceel.

Saint-Geniès-des-Mourgues

Dat mooie pad brengt ons aan de voet van de heuvel waarop Saint-Geniès-des-Mourgues is gebouwd. Via smalle en stijgende dorpsstraten lopen we in de schaduw naar boven, waarbij we het caféterras passeren waar we vanmorgen ruim een uur op de taxi hebben gewacht.

Rechtdoor gaan we naar het gemeentehuis en naar de er tegenover staande kerk. Al deze gebouwen zijn gesloten om even vóór 17.00 uur, dus we lopen zonder aankomststempel door naar onze geparkeerde auto.

Op een muurtje gaan we eerst even zitten afkoelen en drogen, voordat we in de auto stappen.

De thermometer aan de gevel van de apotheek verderop geeft de temperatuur van 37 graden Celsius aan. Bijna niemand laat zich zien in het straatbeeld, het is stil om ons heen, want wie wil er nu ook met deze hoge temperatuur buiten rondlopen?

Sint-Jacobsdag

Pelgrimeren was voor ons vandaag nogal een warme activiteit, maar de mooie gevarieerde route heeft daarentegen wel weer goed gedaan. Het was een warme pelgrimsdag voor de ware doorzetter, en dan kom je warm maar voldaan aan op je bestemming. Als je dan op zo’n dag op het moment dat je het hard nodig hebt, in een heel klein dorp als Saint-Christol, op het dorpsplein een buitenterras vindt waar je je kunt laven aan ijskoud bronwater, dan is het net alsof Sint Jacob ons even hielp op het moment dat we dat zo hard nodig hadden.

Vandaag vierde men in Santiago de Compostela op grootse wijze weer Sint-Jacobsdag, en ook in het Friese Sint-Jacobiparochie en in Zwarte Haan wordt als feestelijke en ook warme afsluiting van het project Santiago aan het Wad deze Sint-Jacobsdag gevierd. Zo verbindt de heilige Jacobus vandaag al die pelgrims in onder andere Spanje, Frankrijk en Fryslân, ook al zijn zij enkele duizenden kilometers van elkaar verwijderd.