Pelgrimeren van Saint-Geniès-des-Mourgues naar Montpellier

Van Arles richting Santiago de Compostela

Via Tolosana van Saint-Geniès-des-Mourgues naar Montpellier

Donderdag 26 juli 2018 – 20,4 km

Dag 4: 72,6 – 93 km

Dit is de Via Tolosona naar Santiago de Compostela

Wachten met koffie

Als Durkje en ik vanmorgen om 7:15 uur de camping van Aimargues verlaten, is het al 26 graden Celsius. Het belooft wederom een warme dag te worden. De temperatuur loopt vandaag namelijk op tot 38 graden Celsius, maar we raken er steeds meer aan gewend, omdat de voorgaande drie wandeldagen ook al warm waren.

Met onze auto rijden we naar Saint-Geniès-des-Morgues. Daar parkeren we de auto in het dorpscentrum vlakbij de Tabac-winkel.

We lopen naar de dorpskerk en naar het gemeentehuis om daar een stempel in onze pelgrimspaspoorten te ontvangen. Beide zijn gesloten, en bij het gemeentehuis staat dat het gemeentehuis straks open gaat, om 8.00 uur, dus nog 15 minuten wachten.

Dat biedt ons de kans om een eindje verderop in het dorp eerst nog een kop koffie te drinken. En dan kunnen we om 8:00 uur nog wel op stap. Op het terras van het dorpscafé zit naast ons ook de burgemeester, in korte broek, bij een groep mannen. Als ik hem vertel dat wij graag een gemeentestempel in onze pelgrimspaspoorten willen hebben, bevestigt hij dat dat straks zeker gaat lukken. Wij bestellen en krijgen vlot koffie van de café-eigenaar.

Stempelen en lopen in Saint-Geniès-des-Mourgues

Klokslag 8:00 uur staan we op, nemen we afscheid van de anderen op het terras en wandelen we naar het gemeentehuis, waarvan op dat moment de deur al uitnodigend open staat. Binnen vragen we de receptioniste om een gemeentestempel in onze pelgrimspaspoorten, hetgeen ze vlot voor ons verzorgt. Daarna kunnen we naar buiten en op stap.

Vandaag wandelen we naar de stad Montpellier, over een afstand van 20,4 kilometer.

Door de smalle dorpsstraatjes wandelen we Saint-Geniès-des-Mourgues uit, en daarna over een smal asfaltweggetje tussen de wijngaarden door. Vóór ons loopt een Franse mevrouw, die we al snel inhalen en groeten, en achter ons zien we over het veld het dorp Saint-Geniès-des-Mourgues nog enige tijd tegen en op de heuvel liggen.

Daar bij die rivier

Verderop lopen we een eind langs een brede asfaltweg in de richting van de A9. Voorbij een driesprong gaat het verder over een steenachtig boerenpad. In de buurt van de A9 steken we de rivier Le Bérange over, en vlak vóór de A9, buigt onze route zich weer van de A9 af over het erf van een boerderij.

Het wandelpad door ruig terrein is eerst steenachtige, maar verandert iets verderop in een rotsachtig pad.

Alhoewel we steeds links van ons de parallelle snelweg horen, loopt het hier heel mooi, voor de felle zon behoorlijk beschut door de hier en daar dichte begroeiing van bomen.

Wegwijzers

De bewegwijzering is hier ook prima, zelfs met een wegwijzer die al verwijst naar de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela.

Vanwege de gevaarlijke oversteek over de D65 volgen we op enig moment een omleidingsroute. Die wordt overigens met een duidelijke toelichting erbij gemarkeerd met grote en duidelijk routestickers, dus die volgen we dan maar, in afwijking van onze gidsroute.

Zo komen we uiteindelijk uit bij een grote bosvijver vlak vóór het dorp Vendargues.

Een vrouw die hier de hond uitlaat, vertelt ons hoe we verder moeten doorlopen naar Vendargues. Even later haalt ze ons met de hond in de auto in, en ze nodigt ons uit om een eindje met haar mee te rijden naar het dorp. We bedanken haar hartelijk voor het aanbod, maar blijven rustig doorwandelen, om een eindje verderop de drukke D65 over te steken via een zebrapad.

Daarna volgt een lang traject door Vendargues, voortdurend goed bewegwijzerd met de grote routestickers.

Lac du Crès

Vendargues loopt bijna ongemerkt over in het volgende dorp: Le Crès.

Ook hier krijgen we weer te maken met een route-omleiding. Volgens onze routegids zouden we door moeten lopen langs de drukke doorgaande weg, maar vlak vóór het meer Lac du Crès wordt aangegeven dat de route hier is veranderd. Bij het meer is een groot parkeerterrein voor alle automobilisten die op dergelijke warme dagen - zoals vandaag - willen recreëren bij het meer. Daar staat ook een foodtruck met een klein terras, dus voor ons een mooie gelegenheid om onze eerste pauze te houden. We bestellen thee en koud bronwater, en in een ommezien zitten we welvoorzien als eerste daggasten op dit mobiele terras. Om ons heen komen steeds meer auto’s aanrijden, veelal gezinnen met kinderen, die verderop naar het meer gaan.

De omleidingsroute gaat over een stil weggetje rondom dit Lac du Crès, en geeft ons onderweg even de gelegenheid om een blik te werpen op deze mooie recreatieplas.

Castelnau-le-Lez

Door een ruig terrein, onder een verkeersweg door en langs een grote nieuwbouwwijk wandelen we daarna de plaats Castelnau-le-Lez binnen. Vanuit de nieuwbouw komen we in de oudbouw, en lopen we heerlijk in de schaduw van de hoge bomen van de langs de weg liggende tuinen naar het dorpscentrum. Omdat de foodtruck geen toiletgelegenheid had, biedt in het centrum van Castelnau-le-Lez het gemeentehuis uitkomst.

Iets verderop komen we langs de oude dorpskerk, die we binnen bezichtigen.

Bijzonder zijn de gestileerde en divers gekleurde glas-in-lood-ramen van deze kerk.

Net als in veel andere kerken, branden ook hier enkele kaarsen, veelal aangestoken door parochianen en voorbijkomende pelgrims, als een stille voorbede.

Over een smalle lange stenen trap dalen we af naar de rivier Le Lez, die de scheiding vormt tussen Castelnau-le-Lez en Montpellier.

Vóór ons rijst een kolossale nieuwbouw op. De bouwhekken versperren ons de originele doorgaande route richting Montpellier.

Weer een omleiding

Wederom krijgen we te maken met een omleidingsroute, om dit grote nieuwbouwcomplex van het nieuwe Parador heen.

Verderop pakken we de oorspronkelijke routesignalen weer op, en dan wandelen we langs een brede groene grasstrook de bebouwde kom van Montpellier binnen. In die grasstrook liggen twee spoorlijnen, waarover de karakteristieke kleurrijke trams van Montpellier heen en weer rijden. Juist op het moment dat wij Montpellier in wandelen, passeert ons zo’n vrolijk gekleurde tram.

Comédie

Door de Rue du Pila Saint-Gély gaan we de binnenstad in. Hier komen we in de stedelijke drukte van mensen, uit hoorbaar allerlei windstreken, die op deze warme zomerdag de stad komen bezoeken.

Aan die drukte kunnen we even ontsnappen door via een geopende kerkdeur een grote kerk binnen te stappen. Hier is het stil en koel.

Desgevraagd vertelt een medewerkster van de kerk ons dat we pas in de tweede helft van de middag een kerkstempel in onze pelgrimspassen kunnen krijgen, maar daarop willen wij niet wachten.

Daarom lopen Durkje en ik door naar Place de la Comédie, het kloppende hart van Montpellier, waar we om 13.15 uur arriveren.

Stempelen en taxiën

Op een druk terras genieten we van enige verkoelende drankjes, en dan lopen we daarna over het plein naar de het kantoor van de Toeristeninformatie, waar we een plaatsstempel in onze pelgrimspaspoorten krijgen.

En dan gaan we tot slot op zoek naar een taxi, waarmee we terugrijden naar de plaats waar we vanmorgen vertrokken: Saint-Geniès-des-Mourgues. Het is 38 graden Celsius als we hier aankomen. Door regelmatig in de schaduw iets te drinken, te eten en stil te staan, maar toch ook wel door te zetten en vol te houden, hebben we de afstand van 20,4 kilometer in ruim vijf uren afgelegd. Dat is iets langzamer dan normaal, maar wel een wandelsnelheid die ons past op zo’n hete dag als vandaag.

Kou-klap en hitte-douche

Met een kou-klap krijgen we enige tijd later te maken als we enige boodschappen halen bij een supermarkt van Aimargues. Met uiteraard daarna een onaangename hitte-douche als we deze supermarkt even later verlaten om onze boodschappen naar de ook al verhitte auto te dragen.

De airco van de auto draagt ons door het warme achterland van Aimargues, en op onze camping kunnen we in de schaduw van een dicht bladerdek van bomen rustig bijkomen van deze wandeldag, en ook dit dagverslag ervan schrijven.