Pelgrimeren van Murat-sur-Vèbre naar La-Salvetat-sur-Agout

Van Arles richting Santiago de Compostela

Via Tolosana van Murat-sur-Vèbre naar La-Salvetat-sur-Agout

Dinsdag 7 augustus 2018 – 21,4 km 

Dag 13: 250,9 – 272,3 km

We zijn dus in elk geval goed op weg

Beginnen in La-Salvetat-sur-Agout

Met onze auto rijden we om 7:15 uur vanaf camping Le Plô in Le Bez naar La-Salvetat-sur-Agout. We parkeren de auto bij het postkantoor en omdat we al vroeg op locatie zijn, gaan we eerst nog een kop koffie drinken op een terras in het centrum. Een kwartier vóór de afgesproken afhaaltijd van 8:30 uur lopen we terug naar het postkantoor en vijf minuten later arriveert onze taxi al. Het is nu 21 graden Celsius; een aangename temperatuur om mee te beginnen. Vandaag loopt de temperatuur op tot 30 graden Celsius.

Enkele minuten vóór 9:00 uur zet de taxichauffeur ons af op ons startpunt aan de Chemin de Compostelle in Murat-sur-Vêbre.

Hier bij het Sint-Jacobskruis start de 21,4 kilometer lange etappe van Murat-sur-Vêbre naar La-Salvetat-sur-Agout. Bij het startpunt staat dat de netto wandeltijd daarvan 4,5 uur is. In onze wandelgids staat er netto vijf uur en drie kwartier voor, en bij aankomst in La-Salvetat-sur-Agout blijkt dat wij deze etappe bruto (inclusief pauzes) in vijf uren en drie kwartier hebben gelopen.

Candoubre

Met de klokslag van 9:00 uur van de dorpskerk van Murat-sur-Vêbre begint onze etappe van vandaag. We vervolgen het oude pad achter het dorp langs, als vervolg van waar we gisteren eindigden. Vanaf de visvijver van het dorp laten we Murat-sur-Vêbre achter ons.

Nadat we een klein stukje langs de D622 hebben gelopen, slaan we bij een Sint-Jacobskruis linksaf, een pad op dat tussen de velden door loopt.

Rechts van ons verderop aan de voet van de hoog opgaande bergen graast een kudde roodbruine koeien.

Na de eerste kilometers arriveren we al in het dorpje Candoubre, een overwegend agrarische plaats. We lopen achter een boerderij langs, waar enkele kippen met kuikens over het erf lopen.

In een open schuur staat een oude wagen, volgeladen met brandhout, en daar bovenop een roestige ijzeren loopbrug, die kennelijk ook moet worden bewaard.

Buiten de plaats in het open veld zien we rechts van ons een grote schaapskudde in het veld lopen. Een eind verderop, achter de schapen, loopt de schaapherder. Met een fluitje dirigeert hij het zo dat alle schapen zich rondom de herder verzamelen.

Bewaakte schapenweide

We gaan verder over de mooie boerenpaden, waarvan te zien is dat deze ook worden gebruikt om kuddes schapen van de ene weide naar een andere weide te brengen.

Verderop passeren we een uitgestrekte akker, waarop het graan al is geoogst.

Op het land liggen de ronde rollen stro al keurig op het graanstoppelveld om te zijner tijd van het land te worden afgehaald.

Op een schapenpad tussen de velden komt ons een grote witte schaapshond blaffend tegemoet. Hij loopt even bij ons langs om in te schatten of wij enige bedreiging zijn voor de schapen. Kennelijk zijn wij voor de hond en voor de schapen als goed volk bevonden, want wij worden zonder enig ingrijpen van de hond toegelaten op het vervolg van het pad, dat verderop langs een weiland met een fikse kudde schapen loopt. De schapen ontvangen ons met veel geblaat, en grazen daarna weer rustig verder. De hond blijft op het pad bij de weide liggen. Wij kunnen rustig verder langs de schapen.

Stormschade

In de buurt van Condomines krijgen we vanaf ons hoge pad het uitzicht over Lac du Laouzas verderop in de diepte.

We zetten de afdaling in, in de richting van dit meer. Op het steenachtige hellingpad passeren we een stuk hellingbos waar een verwoestende storm indertijd behoorlijk wat schade heeft toegebracht aan de hellingbomen. Zo is er een plek bij waar enkele grote bomen over elkaar heen zijn gevallen, die nu schots en scheef tegen de helling en over ons pad liggen.

Peyroux-Murat

We steken de D162 over en komen dan in het plaatsje Peyroux-Murat.

In een oude natuurstenen schuur staat het restant van wat vroeger waarschijnlijk een platte boerenwagen is geweest.

Voorbij deze plaats, dalen we vanaf de D62 af naar de oever van het meer Lac du Laouzas.

We volgen het oeverpad langs het meer.

Nu eens lopen we laag nabij het water, dan weer moeten we met een grote boog buitenom en hoog over om de route langs het meer te blijven volgen.

Villelongue

Na een behoorlijk eind langs het meer, zien we in de verte het dorp Villelongue hoog boven het meer liggen.

In Villelongue gaat de route steil omhoog, naar de dorpskerk. De kerkdeur staat uitnodigend open, dus we bezoeken de kerk.

Op het pleintje vóór de kerk staat een houten picknickbank, dus die vormt voor ons de plek bij uitstek voor onze lunchpauze.

Het weer is vandaag zonnig, met af en toe enige bewolking, en regelmatig een verfrissende wind. Heel mooi weer om te wandelen, en ook prima om hier hoog boven het meer te genieten van de zonnewarmte en gelijktijdig van de verkoelende wind.

We herkennen deze dorpskerk, want die staat afgebeeld op onze Duitstalige Rother-wandelgids.

Als we langs de kerk naar boven lopen in de richting van de D62 krijgen we omkijkend exact het uitzicht over de kerk en haar omgeving, zoals die staat afgebeeld als foto op ons routeboekje.

Een wegwijzer van de Chemin de St. Jacques maakt duidelijk dat we de D62 moeten oversteken voor het vervolg van onze etappe.

Hard werken om hogerop te komen

Aan de overzijde van de D62 moeten we direct al hard werken, want ons pad langs enkele huizen en over het onverharde pad hogerop gaat steil omhoog. Later genieten we van het mooie hellingpad dat als een prachtig holle weg tussen hier en daar mooie bermmuurtjes verder omhoog gaat.

We passeren hogerop de stenen schuilhut La Jasse dal Baccut.

Schilderachtig landschap

We passeren de boskruising Croix du Poul en komen veel verderop voorbij het heuvelbos door een schilderachtige hellingvegetatie.

Voorbij een bocht in het steenachtige hellingpad krijgen we van bovenaf zicht op een klein meertje, een visvijver.

Met een grote boog lopen we naar dit meertje. Daarbij gaan we vlak bij die visvijver langs een graanveld, waarop een combine bezig is met oogsten.

Ook verderop, als we al veel dichter bij La-Salvetat-sur-Agout lopen, komen we langs grote graanvelden.

De oogst is van veel akkers nog niet binnengehaald, maar de graankorrels zijn wel oogstrijp, en smaken al prima.

Dat we hier door een agrarisch gebied lopen, blijkt ook wel uit de oude landbouwmachines die je in tuinen, op erven en langs de weg ziet staan. Ze zijn de mooie getuigen van het vele en het goede werk dat generaties voorgaande boeren hebben verzet.

La-Salvetat-sur-Agout

Om 14.45 uur wandelen Durkje en ik onze plaats van bestemming La-Salvetat-sur-Agout binnen.

We lopen direct door naar het stadscentrum, naar de kerk. We kunnen er geen kerkstempel krijgen, maar kunnen het interieur van deze kerk wel bekijken.

Daarna gaan we naar de VVV om daar een stempel van aankomst af te halen, waarna we alvast de taxi voor morgen laten reserveren bij het taxibedrijf dat ons vanmorgen hier ook afhaalde en naar ons beginpunt bracht. Ook dat is snel geregeld, dus dat zal morgen wel weer goed komen, daar vertrouwen we dan maar weer op. Vandaag is alles verder naar wens verlopen, en we kunnen weer een hele mooie pelgrimsdag bijschrijven als één van onze etappes op de Via Tolosana.