Pelgrimeren van La-Salvetat-sur-Agout naar Anglès

Van Arles richting Santiago de Compostela

Via Tolosana van La-Salvetat-sur-Agout naar Anglès

Woensdag 8 augustus 2018 – 18,8 km 

Dag 14: 272,3 – 291,1 km

 

Bosriviertje oversteken over stapstenen

Beginnen in La-Salvetat-sur-Agout

Met onze auto rijden we om 7:20 uur vanaf camping Le Plô in Le Bez naar Anglès. Durkje en ik parkeren de auto om 7:45 uur vlakbij het plein bij de kerk en het café. De marktkooplui zijn bezig om de weekmarkt op te bouwen.

Omdat we mooi op tijd zijn, is er nog gelegenheid om een kop koffie te drinken op het caféterras aan het plein waar de taxi ons vanmorgen om 8:00 uur zal afhalen.

Op de afgesproken afhaaltijd arriveert onze taxi. Het is dezelfde taxichauffeur Guillaume die ons gisteren ook afhaalde in La-Salvetat-sur-Agout.

Het was bij het wegrijden in Le Bez 18 graden Celsius, met laaghangende bewolking tegen de berghellingen. Vandaag loopt de temperatuur tijdens onze etappe op tot 28 graden Celsius.

La-Salvetat-sur-Agout

Als we in La-Salvetat-sur-Agout arriveren, is de zon al aardig doorgebroken. Om 8:30 uur begint onze etappe van vandaag bij de oude stadspoort van het centrum van La-Salvetat-sur-Agout.

De wandelgids geeft aan dat onze etappe van vandaag van La-Salvetat-sur-Agout over een afstand van 18,8 kilometer gaat, maar bij de VVV in het stadscentrum waar deze etappe begint, staat een afstand van ruim 22 kilometer. We houden het maar op de afstand uit onze wandelgids, en zien wel hoelang we onderweg zullen zijn.

Via de stenen brug steken we de rivier Agout over, en dan zijn we de stad uit.

Eerst moeten we voorbij de Pont de la Lune nog enkele kilometers langs de D62 lopen.

De menhir van Gieussels

We verlaten de D62 om over een smallere asfaltweg verder te lopen. Na een aftakking wordt de asfaltweg nog smaller, en op een gegeven moment voorbij een oude boerderij gaat de asfaltweg over in een breed steenpad. Hier passeren we ook de menhir van Gieussels in de berm van het pad. Er zijn hier in deze regio opvallend veel menhirs opgericht, en er is ook een route gecreëerd om deze menhirs te bekijken.

We volgen wisselend brede en smallere paden, en komen op een gegeven moment langs een helling, waar alle oude bomen zijn omgezaagd, en waar ze na het opruimen van alle hout weer nieuwe bomen hebben geplant, waaronder een groot aantal eiken.

Bosloop

Als we hogerop komen en rechts achterom kijken, zien we ver in de diepte het Lac de la Raviège liggen.

De enorme stuwdam (barrage) is vanaf deze grote afstand goed te zien.

Evenals gisteren zien we ook vandaag weer verschillende Jacobskruisen langs de paden, bedoeld als wegwijzer, af en toe versierd met Jacobsschelpen en met stenen en steentjes.

Hier en daar schijnt de zon tussen de bomen door, waardoor we prachtige sfeerbeelden te zien krijgen van contrasterende lichte en donkere kleuren in de natuur.

Ook vandaag lopen we door het bos langs langzaam en snel stromende bosriviertjes. Hier en daar kruist het pad deze waterstromen en lukt het met enkele in het water gelegde stapstenen om met droge voeten over te steken.

Op enkele plaatsen in het bos komen we langs aan de bomen opgehangen leistenen, waarop korte teksten staan, zoals een citaat van Mahatma Gandhi: ‘Ma Vie est mon message: Mijn leven is mijn boodschap’.

Schuilhut in Fôret Dominiale du Haut Agout

Waar het bospad een asfaltweg kruist, vinden we iets verder van de weg af twee picknickbanken op een open plek in het bos, met een er tegenover stromende waterkraan.

We zijn hier gearriveerd bij een schuilhut, zo ongeveer tussen de 853 meter hoge Puech de la Crémade en het buurtschap Les Crouzettes. Voor ons is dit een ideale plek en een passend moment voor een lunchpauze.

In deze in 1992 gebouwde schuilhut staat een lange tafel met zitbanken.

Er tegenover is een open haard gebouwd.

Verder staan en hangen op diverse plekken verschillende soorten pannen, die kunnen worden gebruikt om in de haard eten klaar te maken.

Er ligt een groot gastenboek op de lange tafel. Veel Fransen hebben er in de loop van de jaren hun waarderende bewoordingen in geschreven. Ook pelgrims hebben hun dankwoorden voor deze schuilplek erin geschreven.

Les Crouzettes

Als we de wandelkaart goed hebben gelezen, zullen we over enkele minuten voorbij de schuilhut in een buurtschap komen. Dat blijkt inderdaad te kloppen, want we wandelen al vrij snel na onze picknick het gehucht Les Crouzettes binnen.

We passeren een boerenbedrijf met oude en nieuwe elementen. Eén van de eerste bouwwerken die opvalt, is de oude stenen waterput met opbouw.

De waterput is voor de veiligheid overigens met houten luiken afgesloten, met een ketting en een slot, waarvan je kunt zien dat die al jaren niet meer zijn gebruikt.

Zoals dat bij zoveel boerenbedrijven alhier het geval is, zien we ook hier weer in open schuurtjes een grote hoeveelheid materialen en gereedschappen die al geruime tijd hun laatste rustplaats in zo’n hok hebben gevonden.

Occitanen

Vanuit Les Crouzettes volgen we een smalle asfaltweg, heuvel op en heuvel af. Deze asfaltweg komt uit op de veel drukkere D52 richting Anglès. Een Range Rover komt achter ons aanrijden, stopt naast ons, en een vrouw opent het autoportierraam. Ze vertelt dat haar echtgenoot in deze buurt ook bezig is met pelgrimeren, en dat ze haar man straks in Anglès gaat afhalen. Vanuit de andere richting komt een auto aanrijden, die ook stopt.

En daar achter komt nog een auto, die ook stopt. Dan is de D52 geheel geblokkeerd.

De twee mannen stappen uit en vragen welke route wij lopen. Het zijn geen Fransen, maar - zo te horen - Spanjaarden, dachten wij aanvankelijk. Ze vertellen dat ze niet echt Frans spreken, maar een dialect: Occitaans.

Ze vertellen dat er vanuit Anglès twee routevarianten zijn, en dat wij een route volgen die niet de beste is. En als we dan aan de hand van onze routekaart laten zien dat we ‘rode’ pelgrimsroute lopen, is dat al helemaal niet goed, want wij zouden beter de gele route kunnen volgen, hetgeen de doorgaande verkeerswegen zijn van dorp naar dorp. In Spanje hebben we dat enkele jaren geleden wel vaker meegemaakt, dat men ons niet wijs acht als wij oude paden en wegen volgen in plaats van de meer eigentijdse en comfortabele doorgaande asfaltwegen.

We bedanken voor alle ontvangen adviezen en vervolgen onze weg richting Anglès.

Anglès

Vlak vóór Anglès komen we langs een moderne, vrij nieuwe woning, veel moderner dan Fransen in deze regio gebruikelijk bouwen.

De bewoners hebben kennelijk iets met pelgrimeren, want op een tuinmuurtje hebben ze een Jacobskruis met Jacobsschelp bevestigd.

Daarnaast zien we een ingemetselde witte steen, waarin een mooie afbeelding van een pelgrim staat.

Vlak daarna wandelen we de bebouwde kom van Anglès binnen.

Information en Alimentation

Langs de doorgaande weg staat de nieuwe vestiging van de VVV. We willen daar graag naar binnen voor een pelgrimsstempel en om een taxi voor morgen te laten reserveren, maar die kans krijgen we niet. Het is nu 12.30 uur en pas om 16.00 uur gaat de VVV weer open. Daar gaan we niet op wachten, dus we lopen door naar het dorpsplein.

Tegenover het dorpsplein staat een heel oud kruidenierswinkeltje, getuige het gevelbord ‘Alimentation’.

We gaan naar binnen, en stappen dan zo’n 50 jaar terug in de tijd. Een oud vrouwtje van tegen de tachtig jaar helpt van achter een lage toonbank een Franse mevrouw. De winkel is zo vol gestouwd met artikelen, dat het ons onmogelijk is gemaakt om tussen de stellingen door de winkelpaden te volgen.

Ik maak enkele foto’s van deze bijzondere winkel, maar zodra de oude vrouw dat ziet, roept ze me toe: “Pas de photo’s”. Dat respecteer ik, dus ik stop met fotograferen. We wurmen ons tussen de stellingen, de toonbank en de Franse klant door, om de smalle doorgang naar en door de deur te benutten.

Thee met stempel

Over het dorpsplein lopen we naar de kerk. Tegenover de kerk zijn de laatste marktkooplui bezig om hun marktkramen en koopwaar op te ruimen. De kerkdeur staat open en we bezoeken de dorpskerk.

Daarna gaan we weer naar het café waar we vanochtend koffie dronken. We bestellen bij de caféhouder een pot thee op het terras en worden in de gelegenheid gesteld om zijn pelgrimsstempel in onze pelgrimspaspoorten te zetten.

Na het theedrinken lopen we door de Chemin de Saint Jacques verder op de route door het dorp.

Bij de oude stadpoort komen we weer op de doorgaande verkeersweg, waar de chemin verder gaat het dorp uit.

Daarna rijden we naar Brassac om daar een taxi voor morgen te bestellen, en om onze boodschappen voor de komende dagen bij de Spar te halen.