Pelgrimeren van Artiguelouve naar Oloron-Sainte-Marie

Van Arles richting Santiago de Compostela

Via Tolosana van Artiguelouve naar Oloron-Sainte-Marie

Zondag 28 juli 2019 – 26,2 km 

Dag 33: 712,4 – 738,6 km

Bij het standbeeld van de pelgrim in Artiguelouve

Tussen 14 en 25

Vandaag gaan Durkje en ik de pelgrims-etappe van Artiguelouve naar Oloron-Sainte-Marie lopen, over een afstand van 26,2 kilometer. Deze dag begint voor ons met een frisse temperatuur van 14 graden Celsius, en de temperatuur loopt vandaag uiteindelijk op naar 25 graden Celsius. Mooie temperaturen voor een wandeldag op het Franse pelgrimspad.

Vertrek vanuit Artiguelouve

We staan om 6:20 uur op. Met onze auto rijden Durkje en ik om 7:25 uur vanaf camping Pyrénées Nature in Oloron-Sainte-Marie naar het treinstation van Oloron-Sainte-Marie.

Daar kopen we bij de kaartjesautomaat twee treinkaartjes voor de enkele reis van Oloron-Sainte-Marie naar Pau.

Om 7:55 uur vertrekken we met de trein vanuit Oloron-Sainte-Marie, om dan om 8:31 uur in Pau aan te komen. Vóór het station stappen we direct over in een beschikbare taxi, en dan brengt de taxichauffeur ons op deze zondag naar de kerk van Artiguelouve, waar we gisteren onze voorgaande etappe beëindigden.

  

Schelpen en wijn

We zijn in Artiguelouve nog maar net op pad, als we al een prachtig standbeeld van een pelgrim zien staan in een parkje op een mooie zichtlocatie langs de doorgaande weg.

Natuurlijk moeten we even bij deze grote vriend op visite, en met hem op de foto, alvorens wij verder gaan,

En dan is er ook nog een verrassing aan het andere eind van het dorp. Op de plaats waar de pelgrims Artiguelouve verlaten, heeft men van natuursteen een grote Jacobsschelp gemetseld, en de binnenvlakken daarvan gevuld met gekleurde steentjes.

Een mooie manier - door mede gebruik te maken van wegwijzers – om de pelgrims duidelijk te maken om vanaf hier de plaats rechtsaf uit te wandelen.

Iets later komen we net buiten Artiguelouve langs Domaine de Cinquai, een vooraanstaand wijnhuis in deze regio.

Links van dit wijnhuis begint een bospad, dat we heuvelopwaarts volgen, om uiteindelijk helemaal boven aan de heuvel voor het eerst vandaag uitzicht te verkrijgen op de Pyreneeën.

Als we overigens daar de andere kant uit kijken, zien we diep in het dal verderop de stedelijke bebouwing van de stad Pau.

Toch wel regen

Onderweg komen we ook vandaag af en toe langs een boerenbedrijf.

Veelal ligt onder een afdak een stapel brandhout voor de komende winter.

Het woonhuis ziet er nog wel goed en bewoonbaar uit, maar voor de schuren op dit boerenerf – met gaten in de muren – is weinig hoop op betere tijden.

We hadden gehoopt dat we vandaag niet weer regen zouden krijgen, en de weerberichten zijn in dat opzicht wel positief. Toch is dat ijdele hoop, want verderop zien we toch wel regenwolken zich ontwikkelen. Het duurt dus niet zo lang, en dan begint het zacht te regenen. Wij schuilen even onder een grote boom, omdat we denken dat het een kortdurende bui is. Dat biedt ons ook mooi de gelegenheid om even iets te eten en te drinken.

Het begint harder te regenen, en ook onder de boom worden we nat. Daarom gebruiken we de beide paraplu’s erbij. Als het even later weer veel zachter begint te regenen, gaan we onder de paraplu toch maar verder.

Op een driesprong staat een mooi oud huisje met prachtige pastelblauwe luiken. Op deze plek wordt de wit-rode routemarkering zowel rechtdoor als linksaf aangegeven. Als we even overwegen wat de juiste route is, komt een jonge vrouw aangelopen, die al van verre roept dat we linksaf moeten gaan. Ze heeft net de hond uitgelaten, en vertelt dat ze hier in dit huisje op bezoek is bij haar vader. Zelf woont en werkt ze al geruime tijd in Nieuw-Zeeland, waar ze over enige tijd weer naar terug zal gaan.

Dan is het ook wel weer droog, dus de paraplu’s kunnen worden opgeruimd.

Daarna komen we langs een groentetuin, waar de eigenaar enige pelgrimsattributen heeft geplaatst ter decoratie. Wil dat wil, kan ook een tekst achter laten in het gastenboek.

Lacommande

Na twee uren lopen komen we aan in het plaatsje Lacommande.

We bezoeken de kerk en de buiten op het oude kerkhof de nog aanwezige oude steles (ronde grafstenen met diverse symbolen).

In de tuin van de kerk ligt ook een betonnen Jacobsschelp, met daarop enkele bloeiende planten.

In de buitenmuur zien we nog een oude nis.

Als we om deze Eglise Saint-Blaise heen lopen, vinden we tenminste nog wel één kerkdeur die open is.

We bezichtigen derhalve ook het interieur van deze dorpskerk.

Tegenover de kerk staat het wijnhuis Maisons des vins du Juracon.

Het bos in gestuurd

Ten zuiden van Lacommande gaan we het bos in, vele kilometers lang, twee uren.

Nu volgt een mooie, maar vanwege alle dalende en stijgende paden ook uitdagende, route diep de hellingbossen in.

Als we afdalen, is dat vaak vanwege een bosbeek die we moeten oversteken, al dan niet op een doorwaadbare plaats.

Op de plek waar een asfaltweggetje het hellingbos doorsnijdt, ontmoeten we een jager en een vrouw, die net drie jachthonden in de benches in de auto hebben gezet. Hij is werktuigbouwkundige en spreekt geen Engels, maar zij is – vertelt ze – docente Engelse taal op een school voor voortgezet onderwijs. Zij hebben zojuist met de drie honden een boswandeling gemaakt, die mede bedoeld was om de jachthonden op te voeden tot gehoorzaamheid aan de baas.

Wij gaan weer verder, over af en toe hele steile paden over de beboste hellingen.

Op de donkere en vochtige plekken in het bos hebben de mossen de oude boomstronken prachtig bemost.

We kunnen niet zomaar alleen over zachte bosgrond of over zandpaden lopen, want een groot aantal hellingpaden zijn uitermate rots- en steenachtig. Omdat alles nog nat is van de regen, is het veelal ook glad om hier te lopen, dus voorzichtigheid is geboden.

Hijgend hert

Na ongeveer twee uren hellingboswandelen, verlaten we het bos, om dan tussen de bosrand en maïsvelden verder te lopen over een kampad, heerlijk in de aangenaam warme zon.

Een mooie blauwe lucht en halfbewolkt, met prachtige uitzichten over de Pyreneeën maken dit wandelen tot een feest.

Als ik even de tijd neem om de Pyreneeën met de telelens te fotograferen, loopt Durkje alvast verder langs de maïsvelden. Even later roept ze me toe dat er een hert vlak vóór haar staat.

Het hert was uit het maïsveld gekomen, en Durkje en het hert staan elkaar even aan te kijken, net op het moment waarop ik een foto van hen kan maken. Direct daarna rent het hert snel en springend weg door het naastliggende maïsveld, waarvan ik nog net de laatste meters met mijn fotocamera in een kort filmpje kan vastleggen.

Picknick met hond

Verderop komen we in het hooggelegen buurtschap Haut d’Estialesq. Op een heuveltje aan de rand van het gehucht staat een picknickbank, die Durkje en ik gebruiken voor onze lunch. Een hondje komt wild blaffend aan rennen, maar wordt dichterbij al snel stil en rustig als de hond merkt dat wij ons er toch niets van aantrekken. De hond loopt nog wat om ons heen, en voordat hij verderop in de schaduw gaat liggen, springt de hond nog even naast Durkje op de picknickbank om te kijken wat er gegeten wordt.

Béarn en Pyreneeën

Voorbij dit buurtschap gaat het mooi verder over een kamweg, waarbij we links het zicht op de Pyreneeën hebben, en rechts uitzicht op de Béarn, de regio die we zo langzamerhand achter ons gaan laten.

We krijgen eerst nog een akelig steile afdaling over een superglad pad met veel dikken stenen, en verderop bij het kleine Lac du Faget gaat het weer steil omhoog over een mooi veldpad. Ondertussen loont het de moeite om tijdens het klimmen even stil te staan en om te draaien, om volop te genieten van het prachtige uitzicht over het heuvelachtige Béarn.

We klimmen alsmaar verder, totdat er een moment komt dat we over de heuvelrug heen komen, en dan aan de overzijde van de heuvel weer kunnen genieten van het prachtige uitzicht op de Pyreneeën.

We moeten er stevig voor klimmen, maar daarmee verkrijgen we ook een prachtig uitzicht op deze mooie zonnige zomerdag.

Goés

Verderop komt dan het moment dat we heel ver vóór ons alvast de stad Oloron-Sainte-Marie in het dal zien liggen. Daar gaan we vandaag naar toe.

Na nog enig draaien, dalen en klimmen in een hellingbos komen we het bos uit, en zien we onder ons in het dal de plaatsen Goès en Oloron-Sainte-Marie liggen.

We zetten de laatste afdaling in, en wandelen dan de plaats Goès in.

De kerkdeur is gesloten, dus de kerk kunnen we niet bezichtigen. Wel zien we verderop een oud château staan, met twee burchttorens, en op een promotiebord zie ik staan dat het hier gaat om een paardencentrum.

Rivieren en wielrenners in Oloron-Sainte-Marie

Als we de plaats Goès uit lopen, duurt het maar even, en dan wandelen we onze plaats van bestemming voor vandaag in: Oloron-Sainte-Marie.

We kunnen zo van bovenaf rechtdoor de stad in wandelen.

In de stad gaan we eerst over de brug over de Gave d’Ossau.

Direct daarna gaan we via de rivierbrug over de Gave d’Aspe.

Op deze zondagmiddag is het rustig in de stad. Het enige bijzondere dat we hier zien, zijn de wielrenners die rondjes rijden over een parcours door de stad, daarbij gadegeslagen door het weinige publiek dat vóór en achter de dranghekken kijkt naar de snel voorbij fietsende wielrenners.

Cathédral Sainte-Marie

Voordat we weer terug gaan naar onze auto, willen we de kathedraal van Oloron-Sainte-Marie bezoeken. We lopen derhalve door de stad naar de Cathédral Sainte-Marie.

Het bijzondere van deze stad is dat die is ontstaan door de samenvoeging van de oorspronkelijke plaatsen Oloron en Sainte-Marie. De kathedraal Sainte-Marie staat daarom geenszins in het centrum van de fusie-stad, waar dat in heel veel andere kathedraalsteden wel het geval is.

Achter de kathedraal – waar wij arriveren – staat een betonnen gedenkblad, dat de aandacht vestigt op de Chemin Saint-Jacques-de-Compostelle.

Aan de andere zijde gaan we onder het timpaan in de gevel de kathedraal binnen.

We bezichtigen de kathedraal.

Ook krijgen we van een mevrouw die aan een tafeltje bij de zij-ingang zit, een stempel van de kathedraal in onze pelgrimspaspoorten.

Als ik haar vraag hoeveel pelgrims hier vandaag al zijn geweest, vertelt ze dat wij de eersten van vandaag zijn, dat er in de afgelopen dagen in de tweede helft van deze week geen pelgrims zijn geweest, en klaagt ze over het feit dat er in tegenstelling tot vroeger hier bijna geen pelgrims meer komen. Dat heeft waarschijnlijk met de perifere ligging van de kathedraal te maken in deze fusiestad.

We nemen afscheid van deze gastvrouw van de kathedraal, en lopen door de stad weer terug naar het treinstation, waar we vanmorgen onze auto hebben geparkeerd. Door de stad rijden we terug naar de rand van de stad, waar onze camping is.