Pelgrimeren van Montgiscard naar Toulouse

Van Arles richting Santiago de Compostela

Via Tolosana van Montgiscard naar Toulouse

Dinsdag 16 juli 2019 – 29,8 km 

Dag 23: 444,9 – 474,7 km

Aankomst bij de Basilique Saint-Sernin in Toulouse

Een warme dag

Vandaag gaan we de etappe van Montgiscard naar Toulouse lopen, over een afstand van 29,8 kilometer. Een lange wandeldag, met veel verschillende ingrediënten die het tot een intensieve dag maken op de Via Tolosana.

Het begint met een vroege ochtendtemperatuur van zo’n 20 graden Celsius, maar dat verandert in de loop van de dag in een hele warme dag; zo voelt het met name op de trajecten waarop je in de volle zon loopt; en al helemaal als je dan ook nog flink heuvelopwaarts moet klimmen zonder een zuchtje wind. De temperatuur loopt vandaag op tot 34 graden Celsius; aan het eind van de middag gemeten in Toulouse.

Montgiscard

We staan om 6:00 uur op. Met onze auto rijden Durkje en ik om 7:00 uur vanaf camping Municipal du Pont Tourné in L’Isle-Jourdain naar Montgiscard. We parkeren de auto om 8:00 uur in het centrum van Montgiscard.

Daarna lopen we naar het kruispunt waar we gisteren onze etappe eindigden. De route voert ons ten zuiden van de bebouwde kom naar het westen van Montgiscard, waar we nabij het plaatsnaambord deze plaats verlaten.

Ter hoogte van Le Baroux wandelen we over een mooi karrenspoor tussen de akkers door. Veel van deze akkers staan nog vol met bloeiende zonnebloemen, die in dit heuvelachtig landschap als geel-glooiende dekens over de heuvelhellingen liggen.

Verderop volgt een heel mooi bospad door een langgerekt smal bosperceel.

Corronsac

Bij een boerderij in La Plaine verlaten we de doorgaande asfaltweg, om over een mooi veldpad verder te gaan, heuvel op, heuvel af.

Het eerste dorp dat we doorkruisen, is Corronsac. Een stil dorp, waarin we geen horeca en winkels passeren, maar wel de oude dorpskerk met een hoge spitse kerktoren.

Spoedig verlaten we Corronsac al weer.

Rebigue

Het volgende dorp dat we door wandelen, is Rebigue. We lopen langs een huis, waarvan de tuin is omzoomd met hoog opgeschoten coniferen, maar waarvan de onderkanten kaal zijn geworden in de loop van de jaren. De huiseigenaar heeft de kale onderkant van de coniferenhaag ter afdichting opgevuld met allerhande materialen, waaronder dikke takken, en enkele boerenwerktuigen, zoals een oude ijzeren ploeg en eg.

Op het kerkhof rondom de dorpskerk van Rebigue zijn werklieden bezig met het opknappen van de wandelpaden tussen de graven. We wandelen over de in aanleg zijnde paden over het kerkhof naar deze dorpskerk van Rebigue, waarvan het front bestaat uit een klokkengevel.

Lunchen bij de Mairie van Mervilla

Vanuit Rebigue wandelen we wederom frequent stijgend en dalend over prachtige paden naar het dorpje Mervilla. In de verte zien we de dorpskerk boven op de heuvelrug staan.

We hebben nog geen horecagelegenheid gezien, maar hebben al wel zo’n drie uren gelopen, dus het is hoog tijd voor een etenspauze. We lopen om de dorpskerk heen en zien dan aan de voorzijde van de kerk dat daar een gebouwtje is gebouwd, dat het plaatselijke gemeentehuis blijkt te zijn. De deur staat open, en de gemeenteambtenares zet graag het gemeentestempel in onze pelgrimspaspoorten, en uiteraard mogen we hier ook gebruik maken van het toilet van deze Mairie. Buiten op een muurtje in de schaduw eten en drinken we wat, om weer uitgerust en gesterkt verder te kunnen gaan op deze warme dag.

Eerste zicht op Toulouse

Als we even later op grotere hoogte lopen, kunnen we af en toe een glimp opvangen van stedelijke bebouwing, hetgeen Toulouse lijkt te zijn. Een eind verder – als we van een asfaltweg af gaan om langs een graanveld verder te gaan - zien we in de verte de witte gebouwen van wat inderdaad Toulouse blijkt te zijn.

Pechbusque

Maar we zijn nog lang niet in Toulouse. Eerst komen we nog door het dorpje Pechbusque, dat we vanuit het veld over een veldpad binnenwandelen ter hoogte van de dorpskerk, met ook hier weer een klokkengevel.

Voorbij Pechbusque gaan we zigzaggend heuvelopwaarts. Tegen deze heuvelhelling – nabij Ramonville-St.-Agne - is een grote kruidentuin aangelegd, waarbij nagenoeg alle planten duidelijke naambordjes bij zich hebben, opdat je kunt zien welk kruid hier staat. Een mooie oase in dit stille hellingbos.

Fresco in Pouvourville

Ondertussen kun je duidelijk zien dat we het voorstedelijk gebied van Toulouse binnenwandelen. In Pouvourville komen we langs de plaatselijke kerk met klokkengevel.

De meeste kerken in deze streek zijn gesloten voor het publiek, maar van deze kerk staat de kerkdeur open, hetgeen ons de gelegenheid biedt om ook het kerkinterieur te bezichtigen. Eén van de zijkapellen van deze kerk heeft een mooi plafondfresco.

Bij het paardencentrum van Pech David verderop krijgen we weer een prachtig overzicht over de stad Toulouse.

Zoekplaatje in Toulouse

De routebeheerders van dit pad hebben er alles aan gedaan om ons zoveel mogelijk over groene paden naar de stad te geleiden. We lopen stijgend en dalend door een parkachtig landschap en dalen geruime tijd later af naar de Periferique van Toulouse. Nagenoeg de hele dag hebben we in een stille streek gelopen, maar nu begint alle lawaai van het verkeer op de Periferique behoorlijk de overhand te krijgen. We wandelen over deze overdrukke ringweg heen, en komen dan in de stedelijke bebouwing van Toulouse. Daar volgen we de rood-witte wegwijzers, totdat we op een plek komen waar men het hele gebied naast en voorbij een nieuw winkelcentrum compleet op de schop heeft genomen, met als gevolg dat alle straatmeubilair met daarop alle benodigde wegwijzers zijn verwijderd. Achter het winkelcentrum pauzeren we in een wat rommelig parkje tegenover een gemeentehuis van deze stadswijk. In dat gemeentekantoor weten ze niet – zeggen ze - waar we langs moeten, en na enige uitleg zijn ze dan weer wel bereid om een gemeentestempel van Toulouse van het secretariaat op te halen, om dat in onze pelgrimspassen te stempelen.

Buiten proberen we met de globale routekaart in onze wandelgids en met de gps-tracker op de smartphone te ontdekken hoe en waar we onze route in Toulouse moeten hervatten. Dat gaat goed, want we lopen in de goede richting, en komen dan uit bij de drukke verkeersweg die parallel aan de rivier La Garonne loopt.

Thuis- en daklozen langs de rivieroever van La Garonne

We lopen een eindje terug langs die weg, want verderop is een brug over de rivier, dus daar zouden we af moeten kunnen dalen van deze verkeersweg naar het pad dat veel lager gelegen langs de rivier La Garonne loopt. Dat is namelijk ook het pelgrimspad de stad in.

Het lukt, dus vanaf de brug wandelen we over het betonpad langs de oever van La Garonne.

Het ziet er hier niet bijster uitnodigend uit, want op diverse plekken in het gras tussen het betonpad en de hoog opgaande berm van de verkeersweg hebben vele thuis- en daklozen hun provisorische onderkomens gebouwd. We lopen langs een heel divers aantal aftandse tentjes, oude caravans, oude auto’s en hutten van hout en doek en plastic.

Hier hebben talloze thuis- en daklozen hun verblijfplaats voor de nacht gekozen. Hier en daar zitten de bewoners alleen of in groepjes bij hun provisorische verblijfsplaatsen.

Schrijnend is het aantal kleine kinderen dat we hier ook bij zien zitten. Het zou ons niet verbazen dat deze kinderen van deze kansarmen al even kansarm of wellicht nog kansarmer zullen worden dan hun ouders en familie hier langs de oevers van La Garonne. Zou er hier dan niemand zijn die zich bekommert om het lot van deze arme kinderen?

En wat zullen deze kinderen en hun familie denken van dat buitenlandse stel wandelaars dat hier ogenschijnlijk ook zonder vaste woon- en verblijfplaats voorbij trekt met rugzakken op de rug, lopend met wandelstokken, en met die bonte hoed met brede rand. Ook zij zullen vast hun eigen beelden hebben bij wie wij zijn en hoe wij leven.

Pont Neuf en Basilique Saint-Sernin

Voorbij al die armoedige verblijfs- en slaapplekken, waarvan er één zichtbaar is verbrand, met hier en daar veel rotzooi van oude matrassen, plastic, afval, en wat al niet meer, komen wij na drie kilometer rivieroeverpad aan bij de mooie oude stenen brug over La Garonne: de Pont Neuf.

Dit is het eindpunt van onze etappe van vandaag. Morgen gaan we hier de brug en de rivier over.

Vanaf het begin van de brug lopen we het stadcentrum van Toulouse in, op zoek naar de VVV. Daar krijgen we een stadsplattegrond, die we kunnen gebruiken om op zoek te gaan naar de Saint-Sernin-basiliek, die de grootste romaanse kerk van heel Europa schijnt te zijn.

We gaan deze bijzondere, kolossale basiliek binnen, en lopen bij de ingang tussen een groep Spaanse toeristen door, die van hun gids net op dat moment krijgen te horen dat deze basiliek sinds eeuwen wordt vereerd met het bezoek van heel veel pelgrims die op weg naar Santiago de Compostela deze basiliek bezoeken, ook vanwege het groot aantal relieken dat al eeuwenlang in deze basiliek wordt bewaard.

Een Spaanse toerist van die groep komt later binnen nog even bij ons langs om te vertellen dat zij ook de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela heeft gelopen, vanuit Bilbao over de Camino de la Costa.

Een bewaker van de basiliek leidt ons naar de plek waar een man aan een tafeltje zit in de hoek van de basiliek, van wie wij stempels krijgen in onze pelgrimspaspoorten. We krijgen twee stempels: één van de basiliek, en één van de plaatselijke vereniging van vrienden van het pelgrimspad. In het pelgrimsregister van deze basiliek schrijft hij wie wij zijn, waar wij vandaag komen, en welke pelgrimsroute wij lopen. Op onze vraag hoeveel pelgrims vandaag hier al zijn geweest, zegt hij: “Vijf”.

Met de trein weer terug

Als we weer buiten de basiliek zijn, is het de hoogste tijd om door de stad verder te lopen naar het centraal station van Toulouse, vanwaar we de trein terug nemen naar het treinstation van de plaats Montlaur. De trein vertrekt iets na 17:15 uur, en rond 17:45 uur stappen we uit op het perron van Montlaur, het station vanwaar we gisteren per trein reisden naar Villenouvelle.

Van het station van Montlaur lopen we langs de D31 tenslotte door naar het dorp Montgiscard, waar we vanmorgen onze auto parkeerden. Na ongeveer een half uur onbeschut lopen in de brandende zon arriveren we voorbij de sluis in het Canal du Midi aan de overzijde van het kanaal bij onze geparkeerde auto.

Met onze auto rijden we vervolgens via Toulouse weer terug naar onze Camping Municipal du Pont Tourné, waar we heerlijk in de schaduw in de warmte van de vroege avond kunnen uitrusten van deze prachtige tweede, lange en warme wandeldag van deze zomervakantie op de Via Tolosana.