Pelgrimeren van Toulouse naar Brax

Van Arles richting Santiago de Compostela

Via Tolosana van Toulouse naar Brax

Woensdag 17 juli 2019 – 26,8 km 

Dag 24: 474,7 – 501,5 km

Op bezoek bij Sint Jacob in de Sint-Jacobskapel van de Cathédrale Saint-Etienne in Toulouse

Een warme dag

Vandaag gaan we de etappe van Toulouse naar Brax lopen, over een afstand van 20,8 kilometer. Al aan het begin blijkt echter dat we onze plannen moeten wijzigen, en dat we een langere variant gaan lopen, met als gevolg dat de geplande afstand met ongeveer 6 kilometer toeneemt, naar 26,8 kilometer. Het wordt een tamelijk lange wandeldag, met veel verschillende – vooral ook niet verwachte - ingrediënten die het tot een intensieve en verrassende dag maken op de Via Tolosana.

Het begint met een vroege ochtendtemperatuur van zo’n 20 graden Celsius, maar dat verandert in de loop van de dag in een hele warme dag. De temperatuur loopt vandaag op tot 33 graden Celsius; aan het begin van de avond bij aankomst gemeten in Brax.

Van Brax naar Toulouse

We staan om 6:15 uur op. Met onze auto rijden Durkje en ik om 7:15 uur vanaf camping Municipal du Pont Tourné in L’Isle-Jourdain naar Brax. We parkeren de auto bij het treinstation van Brax. Bij het kopen van de treinkaartjes uit de automaat worden we vriendelijk geholpen door een passerende treinpassagier. Hij vertelt dat we niet hoeven te wachten op de trein van 8:31 uur, maar dat we nog op tijd zijn voor de voorafgaande trein van 8:01 uur. Op het perron vertelt hij ons dat hij werkzaam is als IT-er bij Airbus in Toulouse. Als we met hem staan te praten, komt nog een andere Fransman erbij. Het is een oudere man, met een rugzakje en met een opvouwbaar stoeltje in de hand. Hij vertelt dat hij nu ook naar Toulouse gaat, om daar vanmiddag rond 16:30 uur de aankomst van de Tour de France bij te wonen.

De trein arriveert keurig op tijd, en wij gaan dan mee met de trein naar het hoofdstation in het centrum van Toulouse.

Tour de France & Cathédrale

We zouden nu rechtstreeks van het centraal station door de binnenstad naar de Pont Neuf kunnen lopen, om daar onze pelgrimsroute te vervolgen, maar dat doen we niet. Eerst wandelen we namelijk naar de Cathédrale Saint-Etienne, die wij vóór ons vertrek ook willen bezichtigen. Onderweg passeren we een groep mannen, die bezig is om allerlei promotiemateriaal op te hangen, omdat hier vanmiddag de Tour de France passeert.

Ook verderop – bij de triomfboog van het oorlogsmonument – zijn mannen druk in de weer om film- en fotocamera’s te installeren voor de doorkomst van de wielrenners van de Tour de France.

Net voorbij het oorlogsmonument komen we aan bij de kathedraal van Toulouse.

Een medewerker van de kathedraal vertelt ons – op onze vraag – dat wij van de kathedraal geen stempel in onze pelgrimspaspoorten kunnen krijgen, omdat het stempelen van de credentials hier in Toulouse is voorbehouden aan de Basilique Saint-Sernin, die wij gisteren al bezochten.

In deze kathedraal vinden we wel de Sint-Jacobskapel, met daarin ook een beeld van Sint Jacobus.

In zijn linkerhand houdt hij de pelgrimsstaf vast, maar wat hij in zijn rechterhand vast heeft, blijft voor ons een raadsel.

Gesloten Couvent & Basilika

Na dit kathedraalbezoek doorkruisen we het stadscentrum, op zoek naar het Couvent des Jacobins. Ook dat willen we graag bezichtigen, maar daar hebben we minder geluk, want die is op deze vroege ochtend nog gesloten.

We besluiten wat lekkers bij een bakkerszaak te kopen, en drinken een eindje verder op een caféterras een kop koffie.

Voordat we de Pont Neuf oversteken, lopen we nog langs de Basilika de Notre-Dame de Daurade, want ook die willen we nog even met een bezoek vereren. De kerkdeur staat wijd open, maar we mogen er niet in, omdat men bezig is met een grondige restauratie van deze basiliek.

Daarom lopen we nu naar La Garonne om via de Pont Neuf deze brede rivier over te steken, waarmee onze etappe van vandaag begint.

Hotel Dieu Saint-Jacques

Als we om 10:30 uur de Pont Neuf over steken, zien we - bijna aan het eind van de lange stenen rivierbrug gekomen - in de tuin van het voormalige pelgrimshospitaal Hotel Dieu Saint-Jacques de enorme Jacobsschelp liggen.

De vriendelijke receptionist-bewaker van het terrein vertelt ons dat dit voormalige pelgrimshospitaal nu wordt gebruikt als administratief centrum van het ziekenhuis van Toulouse.

We mogen door de ontvangsthal van het gesloten pelgrimshospitaalmuseum, om in elk geval even het oude beeldje van een pelgrim te bekijken, dat in een vitrine in de hal staat.

En op het binnenterrein kunnen we naar de enorme Jacobsschelp lopen, alhoewel we er niet bij kunnen komen, omdat de tuin is afgesloten wegens her-aanleg van de tuinpaden. Op afstand van enkele meters kunnen we echter wel foto’s maken van deze bijzonder grote Jacobsschelp.

Ook hoog in een nis in de muur van het oude pelgrimshospitaal zien we nog een beeldje staan van de heilige Jacobus.

De nieuwe etappe van Toulouse

Als we weer verder wandelen, valt ons op dat de bewegwijzering ons naar de overzijde van de Garonne wil hebben. We weten dat daar een alternatief traject van de pelgrimsroute ligt, maar wij willen de Via Tolosana blijven volgen van onze Rother-wandelgids. Daarom navigeren wij op de beschrijving in onze pelgrimswandelgids en op de gps-tracker van de smartphone, maar als we voorbij Place du Ravelin de Rue des Fontaines in wandelen, worden we aangesproken door een passerende Fransman op de fiets. Hij vertelt ons dat hij lid is van het pelgrimsgenootschap van Toulouse, en dat hij zelf ook pelgrim is. Zijn boodschap is duidelijk: de oude routebewegwijzering van de Rother-wandelgids is door het pelgrimsgenootschap van Toulouse vorig jaar geheel verwijderd op alle plekken, omdat men voortaan alleen de routevariant van Rother als de enig juiste etappe wil aanmerken. Hij adviseert ons dan ook om nu dan toch wel over te stappen op de routevariant, omdat die wel is bewegwijzerd. We volgen zijn advies op, en steken de Garonne een eind verderop over, en wandelen dan naar Canal du Midi, waar de nieuwe route een eind langs gaat.

Creatief met route

Dan begint daarmee voor ons een nieuw avontuur, want de man zei wel dat de nieuwe etappe door het pelgrimsgenootschap is bewegwijzerd, maar de kwaliteit daarvan laat alleszins te wensen over. Het resultaat is dat wij de rest van de dag veel spoorzoeken en veel padvinden, om zo goed en zo kwaad als het gaat de nieuwe etapperoute zo goed mogelijk te volgen. Het komt allemaal wel goed, maar het vraagt van ons veel speurwerk, goed opletten, stukjes route even aanpassen waar bewegwijzering ontbreekt, en vooral de grote lijnen van de etappe goed in de gaten te houden, om uiteindelijk toch nog de juiste richting te volgen en op gestelde punten goed uit te komen.

Klooster als toegang tot de goede weg

Verderop langs de Garonne blijkt overigens ook nog eens dat een deel van het betonpad langs de rivier geheel is afgesloten voor alle verkeer van fietsers en voetgangers, dus we volgen de omleidingsroute op een iets grotere afstand van de Garonne, totdat we bij de rivierbrug arriveren, waarmee we aan de overzijde van de Garonne de plaats Blagnac binnen wandelen.

Direct aan de overzijde kopen we bij een klein kruidenierswinkeltje een fles met heerlijk ijskoud bronwater, dat we ons als dorstlesser goed laten smaken op deze hete pelgrimsdag.

Bij die kruidenierswinkel wijst de routepijl ons rechtsaf, terwijl we weten dat we direct langs de Garonne verder zouden moeten lopen. Desalniettemin volgen we de bewegwijzering, maar als we op een zeker moment langs het klooster van Blagnac komen, kiezen we ervoor om het kloosterterrein op te gaan, om het te doorkruisen richting Garonne.

Dat gaat wonder boven wonder goed, want als we het kloosterterrein oversteken, worden we niet teruggestuurd door de aanwezige monniken en nonnen, en lukt het ons om door een gelukkig niet afgesloten ijzeren toegangshek door te lopen naar het pad langs de Garonne.

En zo komen we uiteindelijk toch weer terug op de reguliere route, die ons naar het centrum van Blagnac voert.

In Blagnac komen we langs de Eglise Saint-Pierre, waarvan de kerkdeur open staat.

We gaan naar binnen en bezichtigen het interieur van deze mooie kerk, waarvan het plafond geheel is beschilderd.

In Blagnac vinden we een mooi picknickbankje tegenover het moderne gemeentehuis. Daar nemen we een rustpauze om wat te eten en te drinken. Het is inmiddels ongeveer 12:30 uur.

Vliegtuigen en bevers

Door Blagnac volgt een lange route alsmaar rechtdoor langs een tramlijn naar Beauzelle. Deze twee plaatsen liggen tegen elkaar aan, en vormen enerzijds een satellietwijk van de metropool Toulouse, en anderzijds zijn hier nadrukkelijk al sporen zichtbaar van de grootschalige industrie in de sector van luchtvaart & ruimtevaart. Hier passeren we bijvoorbeeld het Saint Exuperie-lyceum, een technisch opleidingsinstituut, waar binnen en buiten grote delen van vliegtuigen staan.

We gaan over de drukke D902 heen en lopen dan langs een kanaaltje in de richting van de N224. In het water zien we tot onze verrassing enkele bevers zwemmen, die hun holen hebben tussen de dikke keien aan de onderzijde van de oever van het wateroppervlak van dit kanaaltje. Het is de eerste keer dat we bevers in het wild zien, dus dat is wel een bijzondere belevenis, zo onderweg op het pelgrimspad.

Als we het fietspad langs de N224 volgen, zien we aan onze linkerzijde dat we hier langs de korte zijde van het grote vliegveld van Toulouse wandelen.

Cornebarrieu en Carbinet

De temperatuur is fors opgelopen, dus het valt niet mee om in deze hitte in een kaal landschap over een asfalt fietspad langs een drukke weg te lopen. We zijn dan ook blij als we een eind verderop de plaats Cornebarrieu in lopen, waar we plaats kunnen nemen op het grote terras van de zogenoemde Bier Akademie van dit dorp. De ober ziet direct dat we pelgrims zijn, en komt bij ons, om ons te vertellen dat hij zelf een groot deel van het Franse pelgrimspad heeft afgelegd op de fiets. Op het terras genieten we van de twee geserveerde potten hete thee en een liter ijskoud bronwater.

Als we voldoende hebben gerust, zijn afgekoeld in de schaduw van het terras, en voldoende hebben gedronken, gaan we verder door Cornebarrieu. Dat verder gaan vanuit Cornebarrieu valt echter niet mee, want we zijn nog maar net op weg, als blijkt dat de brug over het riviertje de L’Ausonelle geheel is weggehaald. Het is hier te breed en te diep en te gevaarlijk om op deze plek het riviertje over te steken, dus we volgen de rivier, om te onderzoeken waar we ergens de oversteek kunnen maken. Gelukkig vinden we al vrij snel een deel met laag water, waar enkele grote stapstenen in het riviertje liggen. Met enige acrobatiek kunnen we de steile rivieroever afdalen, om vervolgens over de stapstenen het riviertje over te steken, om aan de overzijde bij de steile oever op te klimmen.

Dat gaat allemaal goed, dus aan de overzijde kunnen we onze route vervolgen, om al vrij snel daarna door het volgende dorpje Carbinet te lopen.

Historisch Pibrac

Daarna volgt een prachtige landelijke route over schaduwrijke paden langs de rivier L’Ausonelle. Een heel mooi deel van de etappe van vandaag.

Tegen 17:00 uur arriveren we in de volgende plaats: Pibrac, een mooi dorp met een lange en bijzondere historie. We lopen naar de Eglise Sainte-Germaine.

We bezichtigen deze mooie oude kerk.

Daarna gaan we naar de kerkmuseumwinkel van deze kerk, waar de jonge medewerkster prima helpt om het taxivervoer voor morgen met en voor ons te regelen. Daarna pauzeren we in het parkje tegenover de kerk, en wandelen we even later door de hoofdstraat van Pibrac.

Vervolgens lopen we weer terug, om dan vóór de Basilique Sainte-Germaine (tegenover de église) langs te lopen, om onze route te vervolgen.

Over en langs het spoor

Het is de bedoeling dat we nu onze route vervolgen aan de overzijde van de spoorlijn. Daartoe moeten we vlak buiten Pibrac via een smalle onbewaakte spoorwegovergang voor voetgangers de treinsporen oversteken.

De oude route liep langs de spoorlijn naar Brax, maar de bewegwijzering laat ons nu eerst van het spoor af lopen, om vervolgens over een hoger gelegen asfaltweg parallel aan de spoorlijn onze route te vervolgen. Waar de asfaltweg begint, kunnen we achter ons op de hoger gelegen delen nog de bijzondere oude gebouwen van Pibrac zien.

Spoor naar Brax

Na een kilometers lang traject met geen tot veel schaduw wandelen we de plaats Brax binnen. Dan zijn we er nog lang niet, want we moeten nog een heel eind om uit te komen bij de bewaakte spoorwegovergang, waar we de spoorlijn over steken.

Tot slot lopen we nog enkele straten door Brax, om dan een eindje via de hoofdstraat terug te lopen naar het treinstation van Brax, waar we vanmorgen onze auto hebben geparkeerd.

Vlak vóór 19:00 uur zijn we terug bij onze auto.

We hebben de afstand van Pont Neuf in Toulouse tot aan het treinstation van Brax afgelegd in 8,5 uur, hetgeen voor ons betekent – met ook de kilometers door Toulouse – dat we vandaag zo ongeveer 35 kilometer  hebben gewandeld.

Het is inderdaad een kwestie geweest van veel spoorzoeken en padvinden, en vanwege alles wat we hebben gezien en gedaan, was het toch ook weer een heel bijzondere pelgrimsdag, die zo geheel anders verliep dan wij vanmorgen vroeg hadden gedacht.