Bewaakte Rollator-stalling

Zondag 7 juli 2013 

De rollator-stalling bij de Sint-Vituskerk van Stiens

De terp op en de kerk in
De Hege Stins wordt momenteel verbouwd, dus alle kerkdiensten van de Protestantse Gemeente (PKN) van Stiens worden gedurende de zomermaanden gehouden in ons andere kerkgebouw: de Sint-Vituskerk.
Samen met Durkje en mem gaan we vanmorgen op deze zonnige zondagochtend ter kerke in deze eeuwenoude dorpskerk van Stiens. Gedrieën klimmen we de kerkterp op om door de oude kerkdeur het kerkgebouw te betreden.
Vanuit het hele dorp en van rondom Stiens komen de kerkgangers af op deze kerkdienst, die vanmorgen zal worden geleid door mijn Stenden-collega dominee Rein Veenboer, die in Leeuwarden studentpastor is voor alle drie Leeuwarder hogescholen. Jong en oud arriveert bij de kerk, op de fiets, in de auto of wandelend, de kinderen in behendige beweging en de oudere gemeenteleden voorzichtig manoeuvrerend over de veranderende ondergrond buiten (grind en steen) en binnen (stenen vloer) de kerk.

Kerkgang voor jong en oud
Buiten - bij de ingang van de kerk - staat een delegatie van onze kerkenraad en de koster om alle kerkgangers die de kerkdienst gaan bezoeken hartelijk welkom te heten. Naast de ingang van de kerk zie ik een rij van zes rollators staan, keurig in het gelid langs de oude kerkmuur. Onze oudere gemeenteleden die niet meer zo goed ter been zijn, zijn met hun rollator langzaam de kerk-terp op gelopen, en stalden hun rollator buiten, alvorens ze zonder deze loophulpmiddelen het kerkgebouw betraden.
Als ik de kerkenraadsleden en de koster erop wijs dat deze gelegenheidsparkeerplaats voor rollators toch ook wel een prachtig gezicht en een prima oplossing is, grapt één van de diakenen: 'Ja, dit is onze bewaakte rollator-stalling'.

Naar Buiten over de Ubbergse Heuvelrug (11.2)

Zondag 30 juni 2013 

Durkje in de steile afdaling van de Duivelsberg

Grensstreek
Gisteren en vandaag lopen we het 11e wandel-weekend van de wandelgids 'naar buiten! - 25 wandel-weekenden'. Gisteren liepen we door de Ooijpolder (route 11.1) en vandaag over de Ubbergse Heuvelrug (11.2), beide in Gelderland. Het thema van deze twee wandelingen is: 'idyllisch wandelplekje aan de Waal'. De route die we vandaag lopen - genaamd 'Ubbergse Heuvelrug' - is een wandeling van 10 kilometer over bospaden door heuvelachtig en glooiend gebied in de Nederlands-Duitse grensstreek ten oosten van Nijmegen..

Malden
Eerst ontbijten we als familie bij Eelke & Ike. Als familie gaan we hier uiteen, met verschillende dagprogramma's met bijvoorbeeld kerkgang, paardrijden, racefietsen, wandelen en terugkeer naar huis. Halverwege de ochtend rijden Durkje en ik van Malden naar Beek, enkele kilometers ten zuiden van de rivier de Waal. We arriveren rond 10.30 uur bij het markante, monumentale bedrijfspand van de oude 'Gemeentelijke Electriciteitswerken Nijmegen', waar onze wandelroute vandaag begint. 

Beek
We beginnen met een stevige klim vanuit Beek in de richting van Berg en Dal. Vlak buiten de bebouwde kom verlaten we deze sterk stijgende weg, om via een smal wandelpaadje het Keteldal in te gaan. Iets verderop passeren we een oude wegwijzer, met daarop de teksten: 'Laat Vriendschap heelen, Wat Grenzen deelen'. Deze wegwijzer wijst links naar het nabije 'Duitschland' en rechts naar 'Nederland'. Verderop zien we hier een daar een oude stenen grenspaal staan.
We volgen nu de Natuurwandeling N70 door dit natuurgebied van de Gelderse Poort. De Ubbergse Heuvelrug waarover we wandelen, is onstaan tijdens de tweede IJstijd. De toen door de IJsselvallei oprukkende ijsmassa heeft het hier aanwezige stuwwallenlandschap op de lijn van Nijmegen naar Kleef gecreëerd.

Een Fries op de Duivelsberg
Het is een prachtig natuurgebied met sterk klimmende en dalende bospaden en af en toe uitzicht over glooiende weilanden en akkers. De hoogte varieert tussen ongeveer 20 en 90 meter boven NAP. We lopen langs een vallei met open weiden, die zijn afgezet met vlechtheggen van gevlochten wilgenhout.
Verderop beklimmen we het panoramapunt van de Duivelsberg en nog een eind verderop passeren we het pannenkoekenrestaurant Duivelsberg. We komen ook vlak langs de Nederlands-Duitse landsgrens. Met een grote lus gaan we verder door dit mooie bosgebied. Omdat in de beschrijving op een gegeven moment staat dat we in het bos rechts moeten, in plaats van links, komen we weer uit bij het restaurant Duivelsberg. We drinken hier een kop koffie en horen dan dat de eigenaar van dit restaurant een Fries is. Hier en daar hangen wandborden met Friese spreuken, en de toiletten voor 'mânlju' en 'froulju' laten ons beiden als Friezen in het Gelderse niets te raden over.

Terugreis
Voorbij dit restaurant zijn we snel weer op onze wandelroute en dan volgt een steile afdaling van de Duivelsberg. Aan de voet van de Duivelsberg gaan we via een bruggetje over een beek met een drassige beekbodem.
Voorbij het hoger gelegen Berglust zetten we de afdaling weer in, waarmee we even later weer terugkomen bij de houten wegwijzer, waar we vanmorgen het Keteldal in wandelden.
Ook hier bij de Van Randwijckweg staat ins ons routeboekje weer een verkeerde richting aangegeven. Wij weten dat we hier niet links, maar rechts moeten en vanaf dat punt nemen we de afdaling in de richting van Beek. Aan het eind van deze afdaling staat onze auto geparkeerd.
Vanuit Beek rijden we naar Drachten, waar we bij mem nog een kop koffie drinken en als we om 18.00 uur thuis komen in Stiens, heeft Pieter voor ons een heerlijke avondmaaltijd bereid, waar we gedrieën smakelijk van eten.

Hier houdt het op, maar niet vanzelf

Donderdag 20 juni 2013 

Afstudeerpresentatie Sociaal-Juridische Dienstverlening van Baukje

Afstuderen bij Sociaal-Juridische Dienstverlening
Halverwege de ochtend komen we met ons hele gezin en een studiegenote van Baukje bijeen in een collegezaal van de Hanzehogeschool in Groningen. We zijn door Baukje uitgenodigd om aanwezig te zijn bij de openbare sessie, waarin ze ten overstaan van twee docent-examinatoren van het Instituut voor Rechtenstudies van de Hanzehogeschool en een jurist-afstudeerbegeleider van Accare vanmorgen haar afstudeerscriptie zal presenteren en aansluitend zal verdedigen.
Baukje heeft het afgelopen afstudeerjaar van de HBO-Bachelor-opleiding Sociaal-Juridische Dienstverlening (SJD) stage gelopen en haar afstudeeronderzoek uitgevoerd bij Accare, een grote hulpverleningsinstantie voor kinder- en jeugdpsychiatrie. In aansluiting op haar afstudeerstage heeft ze in opdracht van Accare onder andere een stappenplan gemaakt, dat binnen Accare zal worden gebruikt als protocol voor huiselijk geweld bij volwassenen.

Houdt het hier op?
Nu haar afstudeerscriptie met positief resultaat is getoetst en is beoordeeld met het cijfer 8,2 is Baukje door de opleiding uitgenodigd om vandaag de resultaten van haar afstudeeronderzoek te presenteren, en om in aansluiting daarop haar afstudeeronderzoek te verdedigen in de daarna door de beide docent-examinatoren te stellen vragen.
Haar afstudeeronderzoek gaat over de juridische mogelijkheden omtrent het werken met een meldcode voor huiselijk geweld. De titel van haar onderzoeksrapport en van haar presentatie luidt: "Het houdt niet op. Niet vanzelf', naar de gelijknamige televisiecommercial over huiselijk geweld.
Als Durkje, Pieter en ik vanmorgen in de Groningse collegezaal arriveren, staat Baukje bij het digibord, gereed om haar presentatie over enkele minuten aan te vangen. Hier houdt vandaag haar studie op, maar niet vanzelf, want de presentatie en de verdediging moeten nog wel met positief resultaat worden afgerond. 

Presenteren en verdedigen
Om 10.30 uur begint de presentatie. In circa tien minuten leidt Baukje ons met het digibord via een filmpje en diverse e-slides door haar afstudeeronderzoek. Daarna volgt een stevige bevraging door de beide docent-beoordelaars, middels vragen over uiteenlopende aspecten van allerlei aard, die te maken hebben met het afstudeeronderzoek. Lenig gebruik makend van de tijdens haar opleiding verworven kennis, inzicht, houding en vaardigheden (ofwel competenties) reageert Baukje op de gestelde vragen. Na enige tijd beginnen ook de anderen in de zaal vragen te stellen, geeft Baukje antwoord en ontstaat een verdiepend gesprek over en naar aanleiding van dit afstudeerproject en van de resultaten die daaruit voortvloeien. De tijd vliegt zo om en voordat je het in de gaten hebt, moeten we toch echt stoppen met vragen en discussiëren, want het uur is om.

Evalueren en beoordelen
We worden allen verzocht om de zaal even te verlaten, opdat de beide docent-examinatoren gezamenlijk het uur evalueren en komen tot een beoordeling van de presentatie en de verdediging. Niet alleen binnen in het lokaal, maar ook op de gang wordt door ons druk geëvalueerd, en de boeiende discussie van zojuist wordt ook nog eens vrolijk voortgezet.
Dan worden we allen uitgenodigd om weer in de collegezaal terug te komen en daar delen de docenten dan mee dat Baukje met vlag en wimpel is geslaagd voor deze afstudeersessie, en dat haar presentatie en verdediging wordt beoordeeld met het cijfer 9! Na middeling van de beide cijfers, studeert Baukje daarmee af met het eindcijfer 8,4; zowaar een hele prestatie.

Gezegend en gelukkig
We drinken beneden in het studentencafé nog even een kop koffie of thee en blikken terug op een geslaagde afsluiting van Baukje haar studie. Als Durkje en ik even later in de auto stappen om weer naar ons werk in Leeuwarden terug te rijden, rijden er twee trotse ouders van Groningen naar Leeuwarden, nagenietend van de performance van onze knappe dochter. We zijn het er wel over eens dat haar vierjarige deelname aan het uitdagende Honours Programma van de Hanzehogeschool naast haar studie, voor Baukje ook zeker meerwaarde heeft gehad, want het is prachtig om als ouders te zien hoe je dochter - maar dat gold ook voor onze andere kinderen en hun aanhang - zich in het hoger onderwijs zo goed heeft doorontwikkeld tot startbekwaam beroepsbeoefenaar. We zijn gezegende mensen, en dankbaar dat zoveel geluk ons 'zomaar' in de schoot is geworpen.

Het Jacobspad van Wittewierum naar Groningen

Zondag 16 juni 2013

Vlak vóór de bebouwde kom van Garmerwolde

Noar stad tou
Vanmorgen om 7.30 uur rijden Durkje en ik Stiens uit, richting Wittewierum, een dorpje achter de stad Groningen. Om 8.30 uur parkeren we onze auto bij de kerk van Wittewierum en wandelen we verder over het Groningse Jacobspad, vanaf de plaats waar we de vorige keer onze dagtocht stopten. We zijn van plan vandaag van Wittewierum naar het centrum van de stad Groningen te lopen, over een afstand van 23,5 kilometer.
Het blijft de hele dag bewolkt, met af en toe een straaltje zon en een lichte regenbui, bij een temperatuur van 14-17 graden Celsius, en bovendien de hele dag een stevige noordwestenwind. Deze tweede wandeldag over het Jacobspad is minder spectaculair dan de eerste wandeldag, maar toch komen we ook door een aantal kleine dorpjes met mooie kerken en molens, en hier en daar loopt deze wandelroute door een bosperceeltje. Voor de rest zien we veel boerderijen te midden van grasland, hier eens het weiland met gier geïnjecteerd en daar eens met pas gemaaid gras. Gestaag wandelen we "noar 'stad' tou", zoals de Groningers hun hoofdstad 'Grunnen' noemen.

Van Wittewierum via Woltersum naar Ten Boer
Over de Kollerijweg lopen we tussen de weilanden door naar het dorpje Woltersum. Door de Bijbelgang en over het Kerkpad lopen we om de dorpskerk heen.
Via de Bouwerschapweg en door de Boltjerpolder wandelen we van Woltersum naar Ten Boer. Vlak vóór Ten Boer passeren we een boerderij met een gastenaccommodatie. We besluiten nog even door te lopen om in Ten Boer bij één van de café's aan de Rijksweg tegenover de brug over het Damsterdiep koffie te drinken. Maar dat is ijdele hoop, want beide café's zijn daar gesloten.

Hadden we nu toch maar ....., 

één van de lessen die je als pelgrim leert: 

doe het nu, want je weet niet of het straks nog kan.

In Ten Boer loop ik even de Kloosterkerk binnen, want over 20 minuten vangt hier de zondagochtendkerkdienst aan. Direct bij binnenkomst duwt de gastvrouw bij de ingang in de kerkzaal me een orde van dienst in handen. Ze vertelt dat de kerkelijke gemeente om de week hun kerkdiensten hebben in Ten Boer en in Woltersum. Vandaag gaan hier lectoren voor in de kerkdienst; een predikant is er niet.

Aandacht voor pelgrims in Thesinge
Door een bosperceel langs de Lange Bovenrijgsterpolder en Bovenrijge lopen we naar de koren- en pelmolen Germania in Thesinge. Bij de molen nemen we een eerste rustpauze op een picknickbank.
In het centrum van Thesinge passeren we de Kloosterkerk Heilige Felicitas, althans wat er van dit 12e eeuwse benedictijner dubbelklooster qua verlaagd koor nog van resteert Anno 2013.
In het jaar 1644 verwees men met een tekst op een spanbalk in deze kerk al naar het Jacobus-pelgrimeren als boetedoening, met de tekst:

Verheft uwe stemme als een basune,

en vercondicht minen volcke hare overtredinge

en den huijse Iacobs har sonden.

Dat men in Thesinge ook in 2013 nog steeds oog heeft voor de hier passerende pelgrims richting Hasselt, blijkt als we verderop in Thesinge een bord in een boom zien hangen, waarop staat:

Jacobspad

Santiago de Compostela

2960 km

845 uur gaans

Van Garmerwolde via Noorddijk naar Kardinge bij Lewenborg
Voorbij Thesinge gaan we vlak vóór Garmerwolde rechtsaf om over de Stadsweg en door het Bevrijdingsbos naar het dorpje Noorddijk te lopen. Als we de Sint-Stefanuskerk van Noorddijk voorbij zijn, passeert ons een hele lange stoet van tientallen motorrijders, die als een lang lint door het Groningse landschap toeren.
We komen dan in het recreatiegebied Kardinge. Op een gegeven moment mogen we niet verder. Een verkeersregelaar vertelt dat we een eindje om moeten lopen, omdat we om het parcours van de triathlon moeten lopen. Die kleine omweg brengt ons enig geluk, want daardoor komen we langs de kinderboerderij van de Groninger woonwijk Lewenborg, waar we genieten van onze welverdiende kop koffie met cake.

Stadswandeling naar het centrum van Groningen
Daarna gaan we langs de oever van het Kardingermeer en langs het Transferium over de Groninger Ring van de N46 heen. Aan de overzijde van het Van Starkenborghkanaal lopen we voorbij de kanaalbrug over de Korreweg het centrum van de stad Groningen binnen. Eerst langs de Sionskerk en daarna in de lengterichting door het Noorderplantsoen naar de Plantsoenbrug.
In oostelijke richting lopen we dan door het oude stadscentrum langs het Academiegebouw van de Rijksuniversiteit Groningen naar de Prinsentuin aan de Turfsingel.

Groningen verbindt de tweede en de derde wandeldag
Hier eindigt onze dagtocht over het Jacobspad vandaag. We steken bij de Prinsentuin de stadsgracht over en lopen naar de woning van Jan Wijbe & Gaby. Als we daar zijn gearriveerd, komen ook Baukje & Rauke daar. Na ruim een uur samenzijn brengen Baukje & Rauke ons met de auto weer terug naar Wittewierum, waarna wij beiden weer richting Fryslân gaan.
De tweede wandeldag over dit Gronings-Drents-Overijsselse pelgrimspad zit erop. Totaal hebben we in de eerste twee dagen nu de eerste 45 van de 208 kilometers gelopen. We zijn nu in Groningen en zullen op de derde dag de stad weer uit wandelen, om dan al vrij snel ten zuiden van de stad Groningen de provincie Drenthe binnen te wandelen.

The Way

Maandag 10 juni 2013 

DVD-hoes van The Way

Schrik
Tom Avery is een Amerikaanse oogarts uit Californië. Op een dag krijgt Tom bericht vanuit Frankrijk dat zijn zoon Daniël als startende pelgrim richting Santiago de Compostela al bij de doortocht over de Pyreneeën tijdens slecht weer in dit gevaarlijke gebergte is omgekomen.
De relatie tussen vader Tom en zoon Daniël was allesbehalve goed. Tom Avery besluit om direct naar Frankrijk te vertrekken, om vandaar de stoffelijke resten van zijn zoon op te halen en dat mee terug te nemen naar Amerika.
Maar, het loopt allemaal heel anders dan gepland.

Verlangen
Als Tom waarlijk beseft dat zijn zoon vanuit zuid-Frankrijk was begonnen aan de pelgrimsroute naar het Spaanse Santiago de Compostela, besluit hij niet rechtstreeks terug te vliegen naar Californië, maar om -  met de urn in de rugzak van zijn zoon Daniël - de pelgrimstocht te gaan maken, waaraan Daniël was begonnen.
Vanuit de Frans-Spaanse grensplaats Saint-Jean-Pied-de-Port begint Tom - gedreven door zijn verdriet - aan deze lange tocht over de 'The Way', ofwel op de Weg van Sint Jacob naar Sint Jacob (Santiago). De vader verlangt - nu het eigenlijk al te laat is - zijn zoon beter te leren begrijpen tijdens deze pelgrimage.

Voortgaan tussen humor en cynisme

In deze film speelt acteur Martin Sheen de rol van vader Tom Avery. Zoals dat elke dag gebeurt op de Spaanse Camino naar Santiago de Compostela, ontmoet vader Tom onderweg een grote variëteit aan andere pelgrims; allen op weg naar dezelfde stad, maar ieder met eigen beweegredenen. Humoristisch zijn de ontmoetingen met een Nederlandse pelgrim, gespeeld door acteur Yorick van Wageningen. Maar ook de ontmoetingen met een arrogante Brit en met een cynische Canadese laten in deze film iets zien van de uniciteit van iedere pelgrim, waarmee je onderweg voorzeker wordt geconfronteerd. Natuurlijk is het hier en daar en af en toe wat al te zeer overdreven en geromantiseerd, maar toch geeft deze film een aardige indruk van deze bijzondere voettocht naar Compostela de Santiago, die Durkje en ik in het afgelopen kalender jaar ook hebben afgelegd. Voor de ervaren pelgrim is de film een feestje van herkenning, en voor ieder ander is het wellicht een eerste kennismaking met enkele karakteristieken van die bijzonder indrukwekkende pelgrimage over de Camino.

Stilstaan en herdenken

De film is beslist geen groot filmspektakel. Dat zou ook helemaal niet passen bij deze pelgrimstocht. Het is meer een intieme film over een vader, die onderweg probeert om zijn pas overleden zoon beter te leren kennen, te begrijpen en te waarderen om wie hij was en wat hij deed. Tom neemt de as van Daniël mee op zijn pelgrimage naar Santiago. Het is het laatste wat hij nog kan doen voor zijn zoon: wat nog van zijn zoon resteert - de as - meenemen op de lange tocht naar de bestemming die Daniël beoogde. Zo neemt Tom zijn zoon mee op pad, onderweg hier en daar iets van zijn zoon (een beetje as uit de urn) achterlatend, bij bijvoorbeeld herdenkingsplaatsen waar andere pelgrims al eerder onderweg stierven. Wie deze pelgrimstocht zelf heeft gelopen, kent die stille plaatsen met kruisen en stenen en foto's en bloemen langs de kant van het pelgrimspad. Waar het leven van de voorganger eindigt, gaat de levensweg van de voorbijganger voort.

Verlangen naar De Weg

Als je de film bekijkt, kun je focussen op het verhaal van de vader, en van de zoon, en van al die unieke mensen, die allemaal zomaar het leven van de vader binnenwandelen, om hem te vergezellen, om hem te tarten, om hem na te laten denken over zijn leven en over het zo tragisch, onverwacht en altijd te vroeg afgebroken contact met zijn zoon.

De film is meer dan dat. 

Kijk - desnoods pas tijdens een tweede keer - vooral ook naar de karakteristieken van de pelgrimstocht naar Santiago de Compostela; geniet van de landschappen, van de dorpjes en de steden waar het pad doorheen gaat, probeer iets van die sfeer te proeven van wat al die pelgrims gisteren, vandaag en morgen - nu eens alleen en dan eens samen - beleefden en beleven. 

Misschien is deze film dan net dat laatste zetje dat je nog nodig had om - verlangend naar die bijzondere belevenissen waarover pelgrims vertellen - je rugzak in te pakken om ook die Weg - The Way - te gaan, naar Santiago de Compostela. Ik kan het je van harte aanbevelen!

Familiedag De Jong in Aqua Zoo Friesland

Zaterdag 8 juni 2013 

Roze Flamingo's in Aqua Zoo Friesland

40
Onze jaarlijkse familiedag van Durkje haar familie wordt vandaag gehouden in Leeuwarden en Dokkum. Met 40 ouders, kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen komen we vanmorgen bijeen in Aqua Zoo Friesland, in het Leeuwarder Groene Ster-gebied. Omdat in het afgelopen jaar één van de getrouwde kleindochters met haar echtgenoot is geëmigreerd naar het zuiden van Duitsland en een ander kleinkind met zijn gezin is geëmigreerd naar Kenia, zijn we niet meer compleet op deze familiedag, maar in onze gedachten en gesprekken zijn ze er wel bij. En 40 familieleden is meer dan genoeg om een mooie familiedag te organiseren, dus dat gaat ook zonder de in het buitenland wonende klein- en achterkleinkinderen wel door.

Flamingo's
 Stokstaartjes
   Kleine Panda's
      Sneeuwuilen
         Rode brulapen
            Ringstaartmaki's
              Wasberen
                  Canadese Bevers
                     Kangoeroes
                         Emoes
                            Humboldt-pinguïns
                               Zuid-Amerikaanse zeeberen
                                  Moerasschildpadden
                                      Aziatische kleinklauwotters
                                         En nog heel veel andere dieren

Verpozen
Als we om 11.00 uur elkaar ontmoeten op een picknickplaats in Aqua Zoo Friesland is het nog wat frisjes buiten, maar de zon doet erg haar best om ons heerlijk op te warmen, dus na de ontvangst met koffie & frisdrank met 'beppecake' kunnen de jassen al uit en genieten we de rest van de dag in Aqua Zoo van het mooie zomerse juni-weer.
Het Naturama, de beide Nature Trails, een Oehoe-demonstratie en spelevaren in roeiboten en waterfietsen bieden voldoende uitdaging om deze dag aangenaam verpozend door te komen.
Aan het eind van de middag vertrekken we allen voor het diner naar het nieuw-moderne Chinees Wokrestaurant Kota Radja in Dokkum, waarbij we onderweg nog in grote getale een 'quick house warming party' improviseren bij Auke Pieter & Anne-Berber in Damwoude.
Tussen acht en negen uur in de avond vertrekt iedereen weer huiswaarts, en nu begint het lange wachten op de programma-informatie over de Familiedag 2014.

Friesland voor lanterfanters - deel 4

Dinsdag 4 juni 2013 

Cover van deel 4 van de wandelgids

Wandelen is populair
Langeafstandswandelen is momenteel in. Wandeltochten zoals de Slachtemarathon, de Kennedymars, het Nijkleaster Pinksterpaad, de Pink Ribbonwandeltocht van de Stichting Bewegen voor Overleven en de Friese wandel-Elfstedentocht trekken grote aantallen wandelaars.
De wandelroutes van de bekende wandelpaden zoals het Pieterpad en het Fries-Overijsselse Jabikspaad genieten een grote naamsbekendheid en bieden steeds meer wandelaars aangename wandelingen.
Wandelen in groepen, in tweetallen en individueel wint aan populariteit.

Wandelserie voor lanterfanters
Op die golf beweegt natuurjournalist Fokko Bosker mee. Bosker schreef inmiddels vier wandelgidsen voor gevarieerde wandelroutes door de provincie Fryslân. De serie van de eerste drie wandelrouteboekjes is uitgegeven met als titel: 'Friesland voor lanterfanters; een voetreis door natuurlijk Friesland in dertig dagen'. De daaraan toegevoegde vierde routegids kreeg als ondertitel: 'een voetreis rond natuurlijk Leeuwarden in 10 dagen'. Dit vierde deel verscheen in 2010. Dit vierde deel kreeg ik van Sinterklaas op de Pakjesavond van 5 december 2010. De eerste drie deeltjes kwamen al eerder - namelijk in het jaar 2007 - uit.

Deel 4
Inmiddels hebben Durkje en ik de tien wandelingen van het vierde deel van deze wandelserie ook gelopen. Het vierde deel van 'Friesland voor lanterfanters' biedt tien dagmarsen door mooie dorpen en landschappen in voornamelijk het noorden van Fryslân. Je wandelt in het gebied rond Leeuwarden, onder andere in het voormalige Westergo, in het voormalige Oostergo en in het gebied van de voormalige Middelzee, dat vroeger tussen Oostergo en Westergo lag, en daar uiteraard nu nog ligt. Ook enkele dorpen ten zuiden van Leeuwarden worden tijdens deze wandelingen van deel 4 bezocht.

Achtergrondinformatie
Elke dagwandeling heeft een thema. De routes worden beknopt beschreven en in grote lijnen met een globale wegenkaart ondersteund. De wandelroutes zijn helaas niet bewegwijzerd, hetgeen het af en toe niet gemakkelijk maakt om de route exact volgens beschrijving en kaart te bewandelen.
Fokko heeft bij elke wandelroute ook enige achtergrondinformatie geschreven, met informatie over bijvoorbeeld natuur & landschap, flora & fauna, cultuur & geschiedenis, gehuchten & dorpen, wonen & werken, bewoners en toeristen, waterwegen en monumenten; nu eens kritisch, dan weer lyrisch.

Noord-Fryslân
Deel vier laat je als het ware in uitwaaierende lussen rondom de provinciehoofdstad Leeuwarden heen en terug lopen. Vanuit Leeuwarden kom je dan in plaatsen zoals: Stiens, Veenwouden, Burgum, Grou, Mantgum en Dronrijp. De wandelingen hebben een gemiddelde afstand van 17,8 kilometer, variërend van 13 tot 27 kilometer per dag, in totaal dus 178 kilometer.

Tien wandelroutes
Op onderstaande data bewandelden en beschreven (zie onderstaande weblinks) Durkje en ik de volgende tien routes van deze wandelgids:
1. Op 1 april 2013 van Leeuwarden via Wyns naar Stiens en via Koarnjum weer terug naar Leeuwarden, 22 kilometer;
2. Op 28 mei 2012 van Leeuwarden via Wyns naar Oentsjerk en via Miedum weer terug naar Leeuwarden, 18 kilometer;
3. Op 5 juni 2011 van Leeuwarden naar Veenwouden, 17 kilometer;
4. Op 4 juni 2011 van Veenwouden naar Earnewâld, 19 kilometer;
5. Op 2 juni 2011 van Earnewâld naar Grou, 17 kilometer;
6. Op 9 mei 2013 van Leeuwarden via Beetgum naar Dronrijp en via Deinum weer terug naar Leeuwarden, 27 kilometer;
7. Op 12 mei 2013 van Mantgum naar Deinum, 13 kilometer;
8. Op 22 april 2012 van Deinum naar Leeuwarden, 14 kilometer;
9. Op 13 januari 2013 van Leeuwarden door de Louwsmarpolder naar Lytse Geast en via Nieuwe Wielen weer terug naar Leeuwarden, 17 kilometer;
10. Op 21 april 2012 een stadswandeling door Leeuwarden, 14 kilometer.

Start op het Jacobspad van Uithuizen naar Wittewierum

Zondag 26 mei 2013 

De kerk van Eenum staat op de hoogste terp van de provincie Groningen

Pelgrim

Je verlangen is groot

Je weg is lang

Je bent gedragen

Je bent geborgen

Vraag

Pelgrimsmonument
Dat is de tekst die Durkje en ik vanmorgen lezen op het pelgrimsmonument bij de Rooms-katholieke Sint Jacobus de Meerdere-kerk in Uithuizen. Het is 9.00 uur en we staan klaar om vanmorgen te beginnen aan een nieuw pelgrimspad. We starten hier en nu met het Jacobspad, het Gronings-Drents-Overijsselse pelgrimspad van Uithuizen naar Hasselt, totaal 208,5 kilometer lang. Vandaag lopen we de eerste 21,5 kilometer, van Uithuizen naar Wittewierum.

Uithuizen
Om 7.15 uur zijn we vanmorgen met de auto vanuit Stiens vertrokken, om hier op de vroege zondagochtend van start te gaan. Vóór de Jacobuskerk staat het pelgrimsmonument, dat twee Jacobsschelpen, de pelgrimsstaf en een ransel voorstelt. Het uit twee draaidelen bestaande ijzeren hek aan de straatzijde vormt samen ook een Jacobsschelp.
Van de 19e eeuwse Jacobus de Meerdere-kerk lopen we door Uithuizen naar de 13e eeuwse Jacobikerk, waarvan de kerkklokken luiden. Deze vroegere Rooms-katholieke Jacobikerk kwam in 1594 in handen van de protestanten en was eeuwenlang de Hervormde kerk van Uithuizen. Pas in 1860 kregen de Rooms-katholieken weer een eigen kerk, die zij óók naar de heilige Jacobus noemden.
Aan de rand van Uithuizen lopen we over het landgoed om de Menkemaborg heen, waarna we ter hoogte van de Menkemaheerd over de Heerdweg in zuidelijke richting naar het Meedstermaarpad lopen.

Oldenzijl en Paapstil
Als we via een bruggetje de Meedstermaar zijn overgestoken, arriveren we in Oldenzijl, en iets verderop in het dorpje Paapstil. Ten zuiden van Paapstil steken we de N46 over en dan lopen we in de richting van Zeerijp. Nadat we via een brug de Garsthuizermaar zijn overgestoken, passeren we tot onze verrassing hier midden in het polderlandschap van het Groninger Hogeland de 17e eeuwse boerderij 'De Diek'n', die is verbouwd tot een sfeervolle verblijfsaccommodatie, waar je kunt kamperen, vergaderen, feesten kunt vieren, kunt dineren, maar ook zo even naar binnen kunt wandelen om er een kop koffie te drinken. We worden hartelijk welkom geheten en even later zitten we aan een heerlijke kop koffie met wat lekkers erbij.
De temperatuur schommelt vandaag rond de 9 à 10 graden Celsius en er waait een behoorlijk frisse en harde noordwestenwind. Na een uur en drie kwartier zonder pauze wandelen, is het aangenaam vertoeven, hier binnen in het restaurant van De Diek'n.

Bij Jacobus in Zeerijp en op den Bergh van Eenum
Zo'n twee kilometer verderop wandelen we Zeerijp binnen. We bezoeken hier de imposante Jacobuskerk van Zeerijp, ook genoemd naar Jacobus de Meerdere. De kerk is open, dus we bezichtigen ook het bijzondere interieur van deze majestueuze Groninger dorpskerk.
Van Zeerijp lopen we door naar het dorpje Eenum, met ook al weer een bijzondere kerk, want deze dorpskerk torent hoog uit boven de omliggende landerijen, omdat deze kerk is gebouwd op de hoogste terp van de provincie Groningen. Een tegemoetkomende jogger roept ons toe dat de kerk geopend is, dus ook hier gaan we even naar binnen. Op het Psalmenbord staat met krijt geschreven: "Blied dat joe der binn'n". Ik herinner me de tekst van de opwekkingssteen van de kerk van Oldenzijl, die we zojuist ook passeerden, waarop de tekst van de profeet Jesaja staat:

Komt laet ons opgaen tot den Bergh des Heeren

tot den Huyse des Godts Jacobs

opdat hij ons Leere van Syne Wegen

ende dat wy Wandelen in Syne Paden.

Na Wirdum een draai naar Garrelsweer

Na een schitterend voetpaadje door 'Kosters Toen' verlaten we Eenum in zuidoostelijke richting. In Wirdum proberen we een zitplaats in de luwte te vinden voor een lunchpauze, maar dat lukt niet. Wel vinden we op de kinderspeelplaats een zitbank vol op wind. Aan de harde wind zijn we nu zo langzamerhand wel gewend, dus we pauzeren hier toch in Wirdum, vlakbij de dorpskerk. 

In Wirdum steken we de N360 over en dan gaan we vanuit Wirdumerdraai parallel aan de brede vaart richting Garrelsweer.

Hogeland of toch Meseta?

Vanuit Garrelsweer lopen we door het oude kweldergebied Fivelingo naar het meest zuidoostelijke punt van deze dagroute: Hoeksmeer, ter hoogte van de in deze polder oudste poldermolen, de uit 1801 stammende Meervogel, die op de noordpunt van het natuurgebied Hoeksmeer staat.

Over de Meedenweg gaan we tenslotte richting Wittewierum. In onze routegids hadden we vanmorgen al glimlachtend gelezen dat het Groninger Hogeland in deze gids wordt vergeleken met de Meseta, de Spaanse hoogvlakte van het Iberisch schiereiland, waar het ook zo vaak en hard kan waaien. Nu we echter hier op de Meedenweg op de bijna stormachtige zijwind lopen en iets verderop pal tegen de harde wind in moeten lopen, gaan onze gedachten weer even terug naar die toch wel treffende vergelijking van het Hogeland met de Meseta, alhoewel de entourage natuurlijk geheel anders is. Maar vooruit, wij 'ploegen hier voort' over de Groninger Meseta.

Emo van Bloemhof, de abt van Wittewierum 

Bij Hoeksmeer hadden we Baukje & Rauke al even gebeld, die ons straks met de auto opwachten in Wittewierum, om ons daarna terug te rijden naar Uithuizen, waar wij vanmorgen onze auto achter lieten.

Over de Meedenweg lopend zien we vóór ons al de brede en hoge terp van Wittewierum. Over de Kerkhorn lopen we omhoog naar het desolate, verwaarloosde kerkhof van de gerestaureerde kerk, die hier in 1863 is gebouwd op een deel van de fundamenten van een voormalige kloosterkerk (1238). 

Wittewierum is piepklein, maar heeft een bijzonder rijke geschiedenis, met onder andere het voormalige klooster Bloemhof, ook bekend geworden door de beroemde abt Emo, die eind van de 12e eeuw al in Oxford studeerde en in 1211 zijn reis naar de paus in Rome aanving. Het is bijna niet te geloven dat hier in dit klooster Bloemhof en in het nabijgelegen Nijeklooster in het jaar 1290 zo'n 1.000 nonnen en monniken woonden. Nu resteren nog enkele woningen, waarin hooguit enkele tientallen mensen wonen. 

Einde van de eerste wandeldag op het Jacobspad

Baukje & Rauke staan aan de voet van de dorpsterp klaar met hun auto om ons eerst naar Uithuizen terug te rijden, waarna we gezamenlijk naar Groningen rijden om bij hen op bezoek te gaan. We zien - ondanks de lage temperatuur en de stormachtige wind - terug op een prachtige eerste wandeldag op het Groninger Jacobspad. Als alle traject zo mooi zijn als dit eerste deel van het Groninger pelgrimspad, dan gaat we nog een aantal mooie wandeldagen op het Jacobspad tegemoet.

Friesland voor lanterfanters - Deel 1

Woensdag 22 mei 2013 

Cover van Friesland voor lanterfanters deel 1

Wandelen is populair
Langeafstandswandelen is momenteel in. Wandeltochten als de Slachtemarathon, de Kennedymars, het Nijkleaster Pinksterpaad, de Pink Ribbonwandeltocht van de Stichting Bewegen voor Overleven en de Friese wandel-Elfstedentocht trekken grote aantallen wandelaars. De wandelroutes van de bekende wandelpaden zoals het Pieterpad en het Fries-Overijsselse Jabikspaad genieten een grote naamsbekendheid en bieden steeds meer wandelaars aangename wandelingen. Wandelen in groepen, in tweetallen en individueel wint aan populariteit.

Wandelserie voor lanterfanters
Op die golf beweegt natuurjournalist Fokko Bosker mee. Bosker schreef inmiddels vier wandelgidsen voor gevarieerde wandelroutes door de provincie Fryslân. De serie van de eerste drie wandelrouteboekjes is uitgegeven met als titel: 'Friesland voor lanterfanters; een voetreis door natuurlijk Friesland in dertig dagen'. De daaraan toegevoegde vierde routegids kreeg als ondertitel: 'een voetreis rond natuurlijk Leeuwarden in 10 dagen'. Dit vierde deel verscheen in 2010. De eerste drie deeltjes kwamen in het jaar 2007 uit.

Deel 1
Inmiddels hebben Durkje en ik de tien wandelingen van het eerste deel van deze wandelserie gelopen. Het eerste deel van 'Friesland voor lanterfanters' biedt tien dagmarsen door mooie dorpen en landschappen in de Friese Waddenregio van noord-Fryslân. Je dwaalt over de Friese Klei en over alle vier Friese Waddeneilanden. Je gaat over wandelpaden door het voormalige Westergo, door de voormalige Middelzee, door het voormalige Oostergo en door de duinen en over het strand van de Waddeneilanden; en krijgt zo de gelegenheid om wandelend kennis te maken met de noordkant van de provincie Fryslân, waaronder ook een deel van de noordoostelijke Friese Wouden.

Achtergrondinformatie
Elke dagwandeling heeft een thema. De routes worden beknopt beschreven en in grote lijnen met een globale wegenkaart ondersteund. De wandelroutes zijn helaas niet bewegwijzerd, hetgeen het niet gemakkelijk maakt om de route exact volgens beschrijving en kaart te bewandelen. Fokko heeft bij elke wandelroute ook enige achtergrondinformatie geschreven, met informatie over bijvoorbeeld natuur & landschap, flora & fauna, cultuur & geschiedenis, gehuchten & dorpen, wonen & werken, bewoners en toeristen, waterwegen en monumenten; nu eens kritisch, dan weer lyrisch.

Noord-Fryslân
Deel één laat je een slingerend kustpad en een grillige lus door noord-Fryslân lopen, tussen Buitenpost, Kollum, Anjum, Holwerd, Hallum, Sint-Jacobiparochie, Franeker en Harlingen en tussen Buitenpost, Dokkum en Holwerd. En als kroon op die route wandel je ook nog over Schiermonnikoog, Ameland, Terschelling en Vlieland. De wandelingen hebben een gemiddelde afstand van 24,4 kilometer, variërend van 21 tot 28 kilometer per dag, in totaal dus 244 kilometer.

Tien wandelroutes
Op onderstaande data bewandelden en beschreven (zie onderstaande weblinks) Durkje en ik de volgende tien routes van deze wandelgids:
1. Op 1 juni 2009 van Buitenpost naar Anjum, 28 kilometer;
2. Op 2 april 2011 op Schiermonnikoog, 24 kilometer;
3. Op 5 mei 2013 van Anjum naar Holwerd, 27 kilometer;
4. Op 21 mei 2009 op Ameland, 21 kilometer;
5. Op 5 april 2010 op Terschelling, 22 kilometer;
6. Op 26 juni 2009 op Vlieland, 21 kilometer;
7. Op 30 september 2012 van Harlingen naar Sint-Jacobiparochie, 27 kilometer;
8. Op 14 april 2013 van Sint-Jacobiparochie naar Hallum, 26 kilometer;
9. Op 12 juni 2011 van Hallum naar Dokkum, 27 kilometer;
10. Op 12 oktober 2008 van Dokkum naar Buitenpost, 21 kilometer.

Lanterfanten over Route 4.7 van Mantgum naar Deinum

Zondag 12 mei 2013 

Over het Jabikspaad door de weilanden van Jorwert naar Leons

In een zee van gras
Vandaag lopen Durkje en ik de voor ons laatste wandeling van de vierdelige wandelgidsenserie 'Friesland voor lanterfanters'. Het is de zevende route van het vierde deel, over een afstand van 13 kilometer, van Mantgum naar Deinum. Jan Wijbe & Gaby lopen vandaag ook met ons mee. Een gezellige wandelochtend door het stille midden van de Friese Greidhoek. Deze wandeling 4.7 kreeg als thema mee: 'De lichtheid van het bestaan in een zee van gras'. Waar vroeger het water van de Middelzee landinwaarts stroomde, lopen wij vanmorgen door een 'zee' van kruidig gras, gevuld met heel veel paardebloemen, boterbloemen en pinksterbloemen.

Mantgum
Met beide auto's rijden we van Stiens naar Deinum. Daar laten we de ene auto achter bij het treinstation, om dan met de andere auto door te rijden naar Mantgum, waar onze wandeling vanmorgen even na 9.00 uur begint bij het Mantgumer treinstation.
We lopen langs de kerk door het dorpscentrum van Mantgum, om buiten Mantgum het fietspad richting Weidum te nemen. Buiten Mantgum gaat het dan verder over een smal wandelpaadje naar een boerderij, waar we omheen lopen, om aan de achterzijde onze route te kunnen vervolgen. We lopen dan al vanaf Mantgum over het Jabikspaad.

Nijkleaster in Jorwert
Via een landweg en de Arsumerdyk lopen we naar Jorwert. De Sint-Radboudkerk van Jorwert zien we al van verre staan. In Jorwert lopen we onder andere langs het 'Skriuwershûske' van Geert Mak, de herberg 'Het wapen van Baarderadeel', de pastorie, de notariswoning en ook de deels uit de 12e eeuw stammende Sint-Radboudkerk, waarin wij als bestuur van Stifting Nijkleaster tot nader order Nijkleaster hebben gevestigd.
De geschiedenis van Jorwert voert terug naar de Middeleeuwen, naar de tijd dat Jorwert al als terpdorp lag aan de oude 'heirbaan' vanuit Franeker naar het zuiden.

Over het Jabikspaad van Jorwert naar Leons
Buiten Jorwert gaan we verder over het Jabikspaad, dwars door het open veld, door de met veel veldbloemen bontgekleurde weilanden van Jorwert naar Leons. De routepalen met richtingsborden en wulk-wijzers wijzen ons globaal de weg door deze prachtige 'bonte zee van gras' temidden van paarden, weidevogels en schapen met lammeren. Wie kennis wil maken met de pracht van Fryslân zou er goed aan doen het Jabikspaad te bewandelen, vooral ook dit unieke graspad hier in de 'Fryske greiden' van de Lionser Polder.
Als voorzitter van de Stichting Jabikspaad Fryslân kijk ik onderweg vooral ook naar onze faciliteiten hier in het veld en in de aanliggende dorpen. In het veld vind ik helaas een met bruut geweld afgebroken richtingwijzer, maar in Leons ligt het stempel van het Jabikspaad keurig op de daartoe bestemde stempelplaats. De route van het Jabikspaad is goed bewegwijzerd, dankzij de routebeheerders, die de route daartoe regelmatig inspecteren ten dienste van alle wandelaars en fietsers die het Jabikspaad volgen.

Langs de Bolswardertrekvaart van de Panwurksbrêge naar Hoptille
Tussen Leons en Húns slaan we vanaf de Panwurksbrêge rechtsaf, om over het fiets-wandelpad langs de Bolswardertrekvaart verder te lopen tot aan Hoptille, waar we ter hoogte van het Tolhuis (met een gevelsteen van 1652) deze vaart over kunnen steken. We hebben mooi zonnig wandelweer, maar als de zon even achter de wolken verdwijnt, is de stevige westenwind nogal fris, dus zomaar even onderweg op één van de zitbankjes gaan zitten langs de route is wat teveel van het goede. Je zou te snel afkoelen, dus we hebben doorgelopen, tot we hier bij Hoptille in de luwte van een aantal huizen even kunnen pauzeren voor een broodje en wat drinken.

Blessum
Na de Hilaerdermieden vervolgen we ons voetpad over het Ringiapaad door de weilanden richting Blessum. We passeren hier de mooie vogelkijkhut en zien hier en daar in de slingerende sloten langs het pad enkele meerkoeten broedend op hun nesten zitten. Bij de vogelkijkhut steken we de Hilaardervaart over, die deels nog de route van een oude slenk door de Hilaarder Mieden volgt. We lopen hier over de oostelijke rand van het vroegere eiland Westergo.
In het terpdorp Blessum ontmoeten we de hier wonende Thom Miedema, die als medebestuurder jarenlang met mij in het bestuur zat van de Federatie Christelijk Jeugdwerk Friesland (FCJF), waarvan ik toen bestuursvoorzitter was. Thom vertelt ons een en ander over de oude wandelpaden die vanuit Blessum onder andere liepen en lopen in de richting van bijvoorbeeld Hilaard en Deinum, waaronder ook het voormalige 'Mennistepaed'. In Blessum komen we ook langs de boerderij met het hoogste pannendak van Fryslân.

Deinum, mei de sipel op 'e toer
Over de slingerende Blessumerdyk wandelen we het laatste stuk naar het treinstation van Deinum, waar onze auto staat. Vanuit Deinum halen we de andere auto weer op uit Mantgum, en daarna rijden we met beide auto's weer terug naar huis in Stiens, waar onze thuiskok Pieter voor ons een heerlijke warme maaltijd heeft bereid.
's Avonds vinden we op Facebook onze wandelgegevens van vandaag, die Jan Wijbe voor deze gelegenheid met behulp van het programma Sports-tracker vanmorgen al wandelend heeft laten registeren. Hieronder ter illustratie een overzicht van de door Jan Wijbe aangeleverde gegevens:

• Een wandelduur van 3 uren en 5 minuten en 23 seconden;
• De feitelijke wandelafstand was 14,09 kilometer;
• We liepen een kilometer gemiddeld in 13,09 minuten;
• Op onze topsnelheid hadden we 6,9 kilometer per uur af kunnen leggen;
• In werkelijkheid legden we gemiddelde 4,6 kilometer per uur af;
• We verbruikten bij deze wandeling vanmorgen 744 kilocalorieën.

Lanterfanten over Route 1.3 van Anjum naar Holwerd

Zondag 5 mei 2013 - Bevrijdingsdag

Hoog opgestapelde pootaardappelkisten bij Ternaard

 













De laatste route van deel 1
In het eerste deel van de wandelgidsenserie 'Friesland voor lanterfanters' staan tien voetreizen beschreven. Vandaag zullen Durkje en ik de laatste van die tien van dit eerste deel lopen. Het gaat om route 1.3, van Anjum naar Holwerd, over een afstand van 27 kilometer.
Vanuit Stiens brengen we eerst een auto naar het eindpunt voor vandaag, in Holwerd. Dan rijden we door met de andere auto naar het beginpunt van vandaag, het molenmuseum van Anjum. Vanuit Anjum vertrekken we om 9.00 uur. De temperatuur is 11 graden Celsius en het is nog half bewolkt. De temperatuur loopt bij een steeds meer doorbrekende zon langzaam op, waardoor we vanaf de eerste rustpauze zonder jas en na de tweede pauze ook al zonder trui kunnen lopen. Aangenaam wandelweer dus, en bovendien vandaag ook een heel mooie, gevarieerde route.

Waakzaam voor wassend water
Vanuit Anjum lopen we aan de buitenzijde van de oude binnendijk in de richting van Paesens. Achter deze binnendijk liggen oude boerderijen. De oude doorgangen in deze voormalige zeedijk kunnen bij nood nog worden gesloten met de dikke houten balken die in de nabijheid van deze dijkdoorgangen liggen. Gezien de hoogte van de verderop gelegen deltadijk zullen ze waarschijnlijk - en hopelijk - nooit meer nodig zijn. Maar waakzaam als de Nederlanders zijn voor het wassende water, zijn de bewoners achter deze voormalige zeedijk klaar voor bijvoorbeeld een dijkdoorbraak in de nieuwe Waddenzeedijk.
Het valt me overigens op dat het oudste deel van één van de huisjes aan de voet van de binnendijk indertijd is gebouwd van 'Alde Friezen', ofwel; eeuwenoude kloostermoppen.

Paesens-Moddergat en Nynke fan Nes
Vanaf de plaats waar de oude binnendijk zich voegt bij de nieuwe deltadijk wandelen we naar Paesens. Door Paesens lopen we verder naar Moddergat, naar museum 't Fiskershûske. Het museum is op dit moment (nog) gesloten. Het is ook nog maar 10.00 uur.
We lopen via de doorgaande weg vanuit Moddergat weer terug naar het zusterdorp Paesens. Van daaruit gaan we door het open veld over een fietspad langs een slingerende kreek. We blijven dit fietspad langs het water volgen, totdat we aankomen in het dorp Oosternijkerk. Van daaruit wandelen we naar het dorpje Nes.
Als we de romaanse dorpskerk van Nes zijn gepasseerd, komen we langs het standbeeld van de Friese schrijfster Nynke fan Hichtum (1860-1939), die hier in Nes is geboren. Niet alleen van haar boeken (bijvoorbeeld 'Afkes tiental', maar ook vanwege haar huwelijk met Pieter Jelles Troelstra is deze Sjoukje Bokma de Boer (want dat is haar echte naam) beroemd geworden.

Wierum
Vanuit Nes volgt een mooi traject door het open landschap. We volgend hier de routeaanwijzigingen van de zogenoemde 'Historische Wandelpaden', die hier langs de randen van weiden en akkers door het open veld lopen.
Deze veldpaden voeren ons naar het dijkdorpje Wierum, waar de dorpskerk bijna tegen de voet van de hoge Waddenzeedijk staat. We zijn van plan om hier bij het eetcafé koffie te drinken, maar dat genot wordt ons niet gegund, want ook hier is de horeca (nog) gesloten. Toch pauzeren we hier even om wat te eten en te drinken van het door ons meegenomen lunchpakket.

't Skoar en Ternaard
In Wierum beklimmen we de Waddenzeedijk en dan lopen we eerst over de zeedijk verder. Als we het buitendijks land bij 't Skoar bereiken, gaan we buitendijks verder over een laag dijkje dat om 't Skoar heen ligt, aan de zeezijde. Op de horizon zien we we aan de overzijde van de Waddenzee het eiland Ameland voortdurend volop in de zon liggen.
Waar 't Skoar eindigt in een knik in de veel hogere deltadijk, gaan we over de Waddenzeedijk heen, om aan de overzijde aan de voet van de oude binnendijk in de richting van het dorp Ternaard te gaan.
In het centrum van Ternaard, nabij de kerk nemen we onze tweede rustpauze op een bankje in de zon bij het oorlogsmonument van Ternaard. Een krans, een wit bloemstuk en enkele bosjes snijbloemen staan en liggen hier op het monument, als stille getuige van de Dodenherdenking van gisteravond.

Langs Gaikemazathe naar Holwerd
Langs hoog opgestapelde pootaardappelkisten van een aardappelboer verlaten we Ternaard over een smal fietspaadje door het open veld. Midden in het veld passeren we Gaikemazathe. De naam belooft een mooie statige boerderij, maar het enige dat we hier op het boerenerf aantreffen, is een grote Romneyloods en een piepklein oud arbeidershuisje. Over een landbouwpad komen we langs deze zathe - of wat er nog van resteert - en gaan we verder richting Holwerd. Daarna volgt nog een kilometers lang traject over smalle asfalwegen naar Holwerd.

Einde deel 1 van Friesland voor lanterfanters
Door het centrum van Holwerd lopen we naar de oude dorpskerk aan de noordzijde van het dorp, waar we vanmorgen vroeg onze auto parkeerden. Het is nu 14.30 uur, dus de 27 kilometers hebben we afgelegd in 5,5 uren, gemiddeld dus zo'n 5 kilometer per uur, inclusief rusttijd.
Met de auto rijden we naar Anjum om daar de andere auto af te halen, die we hier vanmorgen parkeerden. Daarna rijden we terug naar huis, terugblikkend op een hele mooie wandeldag.
Met deze wandeldag sluiten we deel 1 van 'Friesland voor lanterfanters' af.

Dodenherdenking 2013 in Stiens

Zaterdag 4 mei 2013

De vlag hangt halfstok op de Sint-Vituskerk

Herdenkingsdienst in de Sint-Vituskerk
Als we vanavond vanuit de woonwijk Aldlân naar het centrum van Stiens fietsen, hangen hier en daar de Nederlandse en de Friese vlaggen hafstok. Hoog op de toren van de Stienser Sint-Vituskerk hangt ook de nationale driekleur halfstok. Het is nu de avond van Dodenherdenking, waarin we de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog herdenken, en tegenwoordig ook de gevallenen tijdens andere millitaire conflicten (zoals de politionele acties in Nederlands-Indië) en van vredesoperaties (zoals in Libanon, Bosnië of Afghanistan).
Vanaf 19.00 uur wonen Durkje en ik vanavond de Herdenkingsdienst van het Interkelijk Kontakt Werk Stiens bij in de Sint-Vituskerk te Stiens. Voorganger is mevrouw Tine de Vries en medewerking wordt verleend door pianiste Johanna van Dijk & fluitiste Trinette Sloot en door leerlingen van de christelijke basisschool De Sprankel uit Stiens (met onder andere hun tekeningen en gedichten). Muziekdocent Lena Steert uit Stiens zorgt voor de muzikale orgelbegeleiding en voor de bijpassende muzikale intermezzo's.

Basisschoolkinderen van De Sprankel
De kinderen van De Sprankel steken aan het begin van de herdenkingsdienst de twee kaarsen op de liturgietafel aan, waarbij het vuur wordt gehaald van de grote Paaskaars.
Jochem van der Schaaf leest voorafgaand aan de schriftlezingen het gedicht 'Vrijheid' voor van Milan Elshof.
Menno Draaistra leest na de overdenking het gedicht 'Vrijheid' is er om door te geven' voor van Annika Stokvis.
De kinderen van De Sprankel dragen samen met wethouder Meint de Haan de krans en het bloemstuk vanuit de kerk naar het monument.

Dodenherdenking bij het monument in Stiens

We gaan in een lange optocht in stilte van de Sint-Vituskerk naar het Stienser oorlogsmonument op het Gemeentehuisplein achter de trommelaars van Takostu en achter de krans, die wordt gedragen door de wethouder en de basisschoolleerlingen. 

Na de trompetsolo herdenken we om 20.00 uur in de twee minuten nationale stilte in de Stienser oorlogsslachtoffers Arjen Heslinga, Folkert Tolsma en Tamme Zijlstra allen die gedood werden in de Tweede Wereldoorlog, en tegelijk ook alle slachtoffers van de oorlogen die tot op vandaag werden en worden gevoerd.

De krans wordt na het gezamenlijk gezongen "Wilhelmus" bij het monument gezet en daarna volgen de kinderen van de Christelijke Basisschool De Sprankel uit Stiens met hun herdenkingsbloemstuk. Nadat ook alle overige aanwezigen hun bloemen bij het monument hebben gelegd, sluit wethouder Meint de Haan namens de gemeente Leeuwarderadeel met een toespraak deze herdenkingsplechtigheid.

Texelpad

Vrijdag 3 mei 2013 

Cover van de wandelgids Texelgids

  
Texel van Thijsse
De onderwijzer Jac. P. Thijsse werd in 1889 hoofd van de Fransche School op Texel. Hij was één van de pioniers op het gebied van natuureducatie. Drie jaar later werd Thijsse hoofd van een lagere school in Amsterdam. Zijn waardering voor het natuurschoon op Texel en zijn pionierswerk op het gebied van natuurstudie en natuurbescherming zijn van groot belang geweest voor het natuurbehoud en het natuurbeheer  van het hedendaagse landschap van het eiland Texel.
Ruim 120 jaar later kunnen wij op Texelse paden & wegen genieten van al dat natuurschoon. Dat kan ook wandelend, in een tempo waarin je als wandelaar alle tijd hebt om al dat moois in je op te nemen en te waarderen. In de negentiger jaren heeft de Werkgroep Noord-Holland van het NIVON een meerdaags wandelpad uitgezet, dat de wandelaar in de gelegenheid stelt om kennis te maken met de natuur van Texel. Dit pad wordt het Texelpad genoemd.

Meivakantie 2013
Aan de hand van de wandelgids van het Texelpad hebben Durkje en ik in de Meivakantie van 2013 het gehele Texelpad gelopen. We overnachtten een week in De Koog, ongeveer halverwege het eiland Texel. De Koog werd zo onze uitvalsbasis en verblijfsplaats voor deze wandeldagen.
Door op wandeldagen gebruik te maken van twee auto's of van één auto en busvervoer werd het voor ons mogelijk om elke wandeldag vroeg van start te gaan en na de wandeldag ook betrekkelijk snel weer terug te keren naar onze verblijfsaccommodatie in De Koog.

Streekpad 4 Texelpad
Nederland kent tien zogenoemde Lange Afstands Wandelpaden (LAW's) en bijna twintig zogenoemde Streekpaden. Het Texelpad is zo'n Streekpad, namelijk Streekpad 4.
De route van het Texelpad is in twee richtingen beschreven: met de klok rond, of de andere kant om. Durkje en ik hebben de route met de klok mee gelopen, beginnend in de veerhaven van ' t Horntje, om dan onder andere achtereenvolgens door de volgende plaatsen te gaan: De Koog, De Cocksdorp, Oost, Oosterend, De Waal, Den Burg en Oudeschild.

Vier wandeldagen
Deze rondwandeling is opgedeeld in 12 kaarten, over een afstand van 76,4 kilometer. Ook is er nog een 13e kaart, waarop de zogenoemde 'Dwarsover' van 6,3 kilometer staat ingetekend. Wie dus de hele rondwandeling inclusief de Dwarsover wil lopen, wandelt over een totale afstand van 82,7 kilometer. Dat is wat Durkje en ik hebben gedaan.
Het waren voor ons vier wandeldagen, die wij in de volgende trajecten hebben gelopen:

1. Op 27 april 2013 van 't Horntje naar De Koog, en daarna aansluitend nog de Dwarsover van De Koog naar De Waal, over een totale afstand van 22,8 kilometer;
2. Op 29 april 2013 van De Koog naar De Cocksdorp, over een afstand van 19 kilometer;
3. Op 1 mei 2013 van De Cocksdorp naar De Waal, over een afstand van 20,5 kilometer;
4. Op 2 mei 2013 van De Waal naar 't Horntje, over een afstand van 20,4 kilometer.

Het eilandgevoel van Texel
Het Texelpad is een prachtige wandelroute, die je door nagenoeg alle dorpen van Texel voert en die je door een brede verscheidenheid van Texelse landschappen leidt, zoals: zeedijken, duinen, strand, heide, bos, polders, kwelders en langs kleiputten.
Onderweg zie je allerhande planten en dieren, beklim je enkele uitkijkposten, kom je langs de vuurtoren, bezoek je de zeehaven, maak je kennis met het tragische lot van de Georgiërs in bezettingstijd, leer je heel veel over natuur, geschiedenis en cultuur, ontdek je wat 'tuunwoaltjes' en 'skiipeboeten' zijn, en ervaar je als 'overkanter' het 'eilandgevoel'.

Zuidelijke Waddenkust van het Texelpad

Donderdag 2 mei 2013 

Tussen de tuunwoaltjes door van Den Burg naar Oudeschild

De Waal
Klokslag 8.00 uur rijden Durkje en ik met onze auto het recreatieterrein van Kustpark Texel in de Koog af, in de richting van De Waal. Daar starten we een kwartiertje later aan ons vierde en laatste traject van het Texelpad, namelijk van De Waal naar 't Horntje, over een afstand van 20,4 kilometer.
We hebben vanmorgen - maar ook de rest van de dag - meer bewolking dan in de afgelopen dagen, maar het is droog en de wind is niet al te koud, dus het belooft qua weer in elk geval een mooie wandeldag te worden.
We parkeren onze auto bij de dorpskerk in De Waal en verlaten het dorp dan in westelijke richting.

Tienhoven en Den Burg
We passeren buiten De Waal het eindpunt van de 'Dwarsoverroute', die we afgelopen zaterdag liepen. Op dit punt slaan we af naar Tienhoven. In dit buurtschap passeren we een akker, die bebouwd is met hoogopgeschoten riet; voor ons is dat een ongebruikelijk beeld. Het lijkt wel mooi, omdat de zon prachtig tegen de lange strook riet schijnt.
Langs een nieuwbouwwijk wandelen we Den Burg binnen. We komen deze plaats binnen aan de oostzijde en nadat we achtereenvolgens over de Stenenplaats en de Vismarkt in het centrum zijn gelopen, gaan we Den Burg weer in zuidoostelijke richting uit.

Tussen tuunwoaltjes door naar de Georgische begraafplaats
Daarna volgt een heel mooi graspad tussen de zogenoemde tuinwoaltjes (Texelse tuinwallen) door. Daarbij lopen we tussen de begraafplaats van Oudeschild en de Sovjetbegraafplaats 'Loladse' door. We brengen een bezoek aan deze Sovjetbegraafplaats, waar 476 Georgische militairen liggen begraven, die als krijgsgevangen van de Duitse bezetters in 1945 om het leven zijn gekomen, toen zij in opstand kwamen tegen het Duitse leger. Vijf weken lang werd hier fel gestreden tegen de Duitsers. Daarbij sneuvelden 565 Georgiërs, 120 Texelaars en 800 Duitsers. De bloemen voor de aanstaande Dodenherdenking - over twee dagen, op 4 mei - staan inmiddels klaar op deze Sovjetbegraafplaats.

De Hoge Berg en Oudeschild
Verderop gaat het graspad tussen tuunwoaltjes door De Hoge Berg op. Dit is een uitgestrekte 15 meter hoge verhoging in het landschap, die is onstaan in de IJstijd. Vanaf de top van De Hoge Berg heb je een mooi uitzicht over het gebied tussen Den Burg en Oudeschild.
Over het Skillepaadje en voorbij hoeve Brakenstein langs de Skilsloot lopen we verder naar Oudeschild.
Rond 10.00 uur wandelen we de zeehaven van Oudeschild in. We hebben nu twee uren gelopen vanaf De Waal en nemen hier een koffiepauze in het havenrestaurant hier in de haven van Oudeschild.
Na de koffiepauze verlaten we Oudeschild voorbij de rooms-katholieke kerk, over de 'Redoute', een Franstalige straatnaam.

De Schans en Westergeest
Verderop ontdekken we waarom deze straat een Franstalige naam draagt. Deze straat leidt ons namelijk naar De Schans, een reconstructie van het hier in de Tachtigjarige Oorlog - in 1572 - gebouwde verdedigingswerk. In de Franse tijd werd dit fort uitgebreid en Napoleon heeft er nog twee buurtforten naast gebouwd: de Lunette en de Redoute, vandaar dus ook die straatnaam. Natuurmonumenten heeft de schans recent gerestaureerd en gebruikt hem nu voor vrediger doelen, namelijk als vogelkijkpunt.
Vanaf De Schans lopen we weer in de richting van De Hoge Berg, maar bij het buurtschap Westergeest buigen we af naar het oosten.

Terug in de veerhaven van 't Horntje
Ter hoogte van de opvallend gebouwde hoeve Elba steken we de Pontweg over, om dan via betonnen fietspaden en smalle asfaltweggetjes naar de Alexanderhoeve te lopen. Daar gaan we verder over een grasdijk naar de Watermolenweg, die tussen Den Hoorn en 't Horntje ligt.
Tussen de Hoornderburg en Schibdsnol door lopen we het laatste stukje naar de veerhaven van 't Horntje. Daar moeten we dan nog een halfuurtje wachten op de bus, die ons vanuit de veerboothaven weer terug brengt naar De Koog.
Dit was vandaag de laatste van de vier dagtrajecten van het Texelpad. Het Texelpad heeft een lengte van 76,4 kilometer, maar omdat we in de afgelopen dagen ook de zogenoemde Dwarsover erbij hebben gelopen, hebben we in deze vier wandeldagen van de afgelopen meivakantieweek totaal 82,7 kilometer gelopen.
 

Noordelijke Waddenkust van het Texelpad

Woensdag 1 mei 2013

Buitendijks natuurreservaat De Schorren

De Cocksdorp en De Eendracht
Tijdens de autorit tussen De Koog en De Cocksdorp op Texel kunnen Durkje en ik nog het 8.00 uur-nieuws beluisteren, voordat we de auto parkeren bij de Waddenzeehaven van De Cocksdorp. Over de zeedijk bij De Cocksdorp passeren we de Roggesloot, een kreekrestant van het zeegat, dat het oorspronkelijke Texel vroeger van het voormalige duineiland Eijerland scheidde.
Er waait een koude, straffe oostenwind, dus bij de nog vrij lage temperatuur is het behoorlijk fris hier op de zeedijk. We wandelen aan de buitendijkse voet van de Waddenzeedijk, die hier om het Ganzenreservaat van Polder De Eendracht heen ligt.

Van De Schorren via Oost naar Wagejot
Buitendijks arriveren we bij het natuurreservaat De Schorren. Het is hier geen tel stil, want voortdurend hoor je hier vogels vanuit het Ganzenreservaat of vanuit het broedgebied De Schorren.
We blijven de Waddenzeedijk volgen tot iets voorbij de molen van het gemaal Krassekeet. Vanaf hier gaan we landinwaarts naar het dorpje Oost. Buiten Oost gaan we over de Mosselweg weer terug richting zeedijk. We lopen niet door naar de deltadijk, maar vervolgen onze weg in zuidelijke richting aan de voet van de oudere binnendijk, die ons langs het Wagejot voert. Een kunstschilderes komt van de andere zijde met haar schildersattributen aanlopen om bij dit mooi gelegen watertje straks een schilderij te maken.

Zevenhuizen en Oosterend
Ten zuiden van Wagejot gaat het wederom landinwaarts, nu richting Zevenhuizen, een buutschap nabij Oosterend.
Spoedig daarna wandelen we het dorp Oosterend binnen. Bij de 12e-eeuwse dorpskerk vinden we een zitbank, waarop we een luchpauze nemen in het volle schijnsel van de heerlijk verwarmende voorjaarszon. Voordat we Oosterend verlaten, drinken we ook nog een kop koffie in De Huiskamer van de plaatselijke warme bakker. En dan laten we Oosterend achter ons, om nog eens weer terug te wandelen naar de Waddenzeedijk.

Zandkes Kleiput en Spang
Vanaf IJzerenkaap lopen we dan over de zeedijk - om Nieuweschild heen - naar Zandkes Kleiput, een prachtig natuurgebied tussen de inlands liggende deltadijk en een lager buitendijk aan de Waddenzeezijde.
Ter hoogte van het surfstrand - waar de oude en de nieuwe zeedijk weer bij elkaar komen, gaan we landinwaarts naar het buurtschap Spang.
Voorbij Hoeve De Wijde Blick arriveren we in De Waal, het dorp dat voor vandaag onze wandelbestemming is. Hier zullen we in het 'Cultuurhistorisch Museum Texel' Durkjes vader ontmoeten, die hier eerder vandaag met de auto is gekomen om het plaatselijke museum te bezoeken, en om ons aan het begin van de middag af te halen. 

De Waal
In De Waal eindigt onze derde wandeldag op het Texelpad. We hebben vandaag in ruim vier uren de 20,5 kilometer gelopen van De Cocksdorp naar De Waal. Nadat het aanvankelijk vanmorgen zo koud was, is de temperatuur tot aangename hoogte gestegen door de vriendelijk schijnende zon, en is de straffe wind gedurende de afgelopen uren enigszins geluwd. Het is vandaag schitterend wandelweer, en ook de rest van de middag blijft de zon aangenaam present.
Nadat we met Durkje haar vader onze auto weer hebben afgehaald vanuit De Cocksdorp, rijden we terug naar Kustpark Texel in De Koog, waar we de rest van de middag bij onze vakantiewoning nog heerlijk buiten kunnen zitten in de zon.

K(r)oning(inne)dag 2013

Dinsdag 30 april 2013

Krantleespauze tussen Abdicatie & Inhuldiging

Koninginnedag wordt Koningsdag
Decennialang zijn we in Nederland gewend geweest om nationaal Koninginnedag te vieren, de dag waarop we de verjaardag van Hare Majesteit de Koningin vieren. Na een ambtsperiode van 33 jaar zal onze geliefde Koningin Beatrix vandaag het koningschap overdragen aan haar oudste zoon, Willem-Alexander, de Prins van Oranje. Veel zal daardoor veranderen: voortaan geen koningin als staatsthoofd, maar na vier generaties, na ruim 110 jaar weer een koning; einde van Koninginnedag en nu voortaan Koningsdag.

Trouw aan de koning
Durkje en ik zijn vandaag op Texel om hier samen met haar ouders en met mijn moeder deze bijzondere dag te beleven op Nederlands grondgebied. In de afgelopen jaren waren we op Koninginnedag in het buitenland, maar dit jaar in Nederland.
We staan vanmorgen betrekkelijk vroeg op om met zijn allen bijtijds te ontbijten, om gereed te zijn als om 9.00 uur op televisie de marathonuitzending van de NOS begint ter gelegenheid van de aanstaande troonswisseling.
Nog voordat die uitzending begint, haal ik bij de kiosk nog even de Koninginnedagspecial die het dagblad Trouw vandaag uitgeeft. Later vanmorgen zal er allicht nog wel enige leestijd zijn voor deze feestelijke krant. Trouw opent met als krantenkop: 'Koning van alle Nederlanders', met als ondertitel: 'Willem-Alexander geeft het koningschap meer zichtbaarheid en haalt wat van de magie af'. Wat zal onze nieuwe koning daarvan vandaag al waar maken?

Abdicatie en Balkonscène
Klokslag 10.00 uur begint de tv-uitzending over de Abdicatie van koningin Beatrix, die plaatsvindt in de Mozeszaal van het Koninklijk Paleis op de Dam te Amsterdam. Nadat alle handtekeningen zijn gezet op de Acte van Abdicatie, komen prinses Beatrix en Koning Willem-Alexander & koningin Maxima buiten op het balkon van het Koninklijk Paleis en spreken zij elkaar en het uitbundig vrolijke volk op de Dam toe. Het Wilhelmus wordt gezongen en ook de drie prinsessen - waaronder Amalia, nu de Kroonprinses van Oranje - komen erbij op het balkon. Dan is het eerste deel van het officiële programma tegen 11.00 uur afgelopen.
Omdat de inhuldiging pas om 14.00 uur aanvangt, hebben we voldoende tijd om even buiten in de zon te genieten van het prachtige weer en om te lunchen.

Leespauze tussen Abdicatie en Inhuldiging

Inhuldiging en Receptie
Om 14.00 uur zitten we weer klaar om op televisie de inhuldiging van de nieuwe koning te zien plaatsvinden in de Nieuwe Kerk te Amsterdam. In deze bijzondere zitting van onze Nederlandse Staten-Generaal, de Staten van Aruba, van Curacao en van Sint-Maarten wordt de nieuwe koning beëdigd en zweert hij trouw aan het Statuut en aan de Grondwet. De leden van de Staten-Generaal en de gedelegeerden van de Staten van Aruba, Curacao en Sint-Maarten beëdigen en/of bevestigen deze verklaring van koning Willem-Alexander daaropvolgend.
De herauten en koningen van wapenen stellen vervolgens binnen en buiten met luide stem vast dat onze nieuwe koning is ingehuldigd. Daarna gaat Koning Willem-Alexander met zijn gevolg terug naar het Koninklijk Paleis, waar een receptie zal zijn voor alle officiële gasten uit binnen- en buitenland.
Omdat het feestelijke avondprogramma vanavond pas om 19.30 uur aanvangt, hebben we voldoende tijd om wederom weer buiten in de zon te genieten van het prachtige weer en om te dineren. We rijden naar het strand van de Hoornderslag om na een kort verblijf op het strand een bezoek te brengen aan de strandtent van de Hoornderslag.

Op het strand van de Hoornderslag op Texel

Koningslied en Koningsvaart en Museumpleinconcert
Niet alleen voor de NOS is het vandaag een marathonuitzending. Ook voor ons vijven wordt het een ongebruikelijke marathontelevisiesessie. Om 19.30 uur zitten we weer paraat bij de tv in onze vakantiewoning, om eerst getuige te zijn van het ten gehore brengen van het Koningslied in Ahoy te Rotterdam. 
Daarna zien we het koninklijk gezin een vaartocht maken over het Amsterdamse IJ. Als ze bij het Muziekgebouw aan het IJ arriveren, wordt deze feestelijke koningsvaart afgesloten met een saluut van een groot aantal versierde schepen op het IJ. De live-uitzending van de festiviteiten op televisie worden afgesloten met een concert van André Rieu op het Museumplein van Amsterdam.

Meer zichtbaar en minder magie
Maar wat werd er vandaag al waar van de krantenkop waarmee Trouw vandaag haar dagblad opende met de titel: 'Koning van alle Nederlanders', en met als ondertitel: 'Willem-Alexander geeft het koningschap meer zichtbaarheid en haalt wat van de magie af'.
Tijdens de vaartocht op het IJ vaart het koninklijk gezin bij een groot aantal uitgebeelde thema's langs, zoals bijvoorbeeld sport, literatuur, film, musical en ballet. Steeds ligt de rondvaartboot even stil of wordt langzaam voorbijgevaren, onderwijl groetend en dankend voor de mooie performance.
Bijna aan het eind van de koningsvaart arriveert de rondvaartboot bij het Amsterdamse Java-eiland, waar het concertgebouworkest samen met Armin van Buuren de Bolero van Ravel ten gehore brengt. Dan gebeurt iets wat niemand had voorzien: Koning & koningin en de drie prinsessen verlaten de rondvaartboot hier om in de grote muziektent op het Java-eiland het orkest en Armin van Buuren persoonlijk te bedanken voor hun muzikale acts.

Wat de toekomst brengen moge; zo waarlijk helpe mij God almachtig
Hier laat Koning Willem-Alexander dus al op de eerste dag van zijn koningschap zien dat hij temidden van orkest & deejay en op het hoge podium vóór een grote menigte - vooral jonge - Nederlanders een nabije koning wil zijn, en ook voor alle Nederlanders, want heel Nederland is hiervan getuige tijdens de rechtstreekse televisieuitzending van de NOS.
"Wat de toekomst brengen moge, weet geen mens", zo sprak koning Willem-Alexander tijdens zijn inhuldiging eerder vandaag.
Willem-Alexander heeft direct vandaag al zijn koningschap op eigen wijze zichtbaar gemaakt en iets van de oude magie afgehaald. Hoever hij daar nog mee kan en mee zal gaan, zal de toekomst uitwijzen. Dat weet nu nog geen mens. Wel heeft deze prachtige dag van abdicatie, inhuldiging, koningsvaart en alles wat daar verder in goede harmonie omheen is gebeurd, hoop gegeven voor de toekomst. Op hoop van zegen gaan we die toekomst samen in.

Noordelijke Noordzeekust van het Texelpad

Maandag 29 april 2013 

Strandwandelen tussen Paal 29 en 31 op het Texelpad

De Koog
Het regent licht als Durkje en ik vanmorgen tegen 8.00 uur vertrekken voor ons tweede traject van het Texelpad. Vanaf Roompot Kustpark Texel wandelen we naar het dorpscentrum van De Koog, waar we het Texelpad voortzetten.
Ten noorden van De Koog lopen we door een bosperceel naar het kampeerterrein van het Kogerstrand. Langs de binnenzijde van de buitenste duinenrij wandelen we dan naar de Nol van Bertus, een uitzichtspunt op een hoge duin van 22 meter hoogte. Na de afdaling van deze uitkijkduin vervolgen we het pad door de duinen van De Nederlanden.

De Muy en De Slufter
We zijn van plan vandaag van De Koog naar De Cocksdorp te lopen, over een afstand van 19 kilometer. Na een uurtje houdt het op met regenen en daarna volgt voor de rest van deze wandelddag zonneschijn en een stevige wind uit het zuidwesten. Het eerste deel tot aan de vuurtoren van De Cocksdorp lopen we derhalve met de wind in de rug.
Het Texelpad loopt tussen het duinmeer De Muy en de Zanddijk naar het natuurreservaat De Slufter. Kilometers lang hebben we links van ons het vogelrijke natuurgebied van De Slufter, die nog steeds in verbinding staat met de open zee. Rechts van ons - aan de voet van de Zanddijk - zien we wrakhout en zeewier liggen, ten teken dat bij stormvloed de Noordzee hier bij tijd en wijle dit vlakke natuurgebied overstroomt. 

De Krim en de Eierlandsche Duinen
Ter hoogte van De Krim zien we dat het Friese rietdekkersbedrijf Hekstra uit Damwoude hier druk aan het werk is om een groot aantal nieuwe recreatiewoningen van recreatiepark Sluftervallei mooi met riet te dekken. Ook vanuit de verderopgelegen duinen zijn deze nieuwgedekte rieten daken een prachtig gezicht in dit duinenlandschap. Door de Eierlandsche Duinen gaan we naar het strand ter hoogte van Paal 29.
Daarna volgt een strandwandeling langs de opkomende vloedlijn van de Noordzee. Dikke pakken zeeschuim liggen op en rollen over de vloedlijn, voortgeblazen door de harde zeewind.

De vuurtoren en De Vriendschap
Van Paal 29 lopen we over het strand naar de vuurtoren van Texel bij Paal 31. Daar genieten we van een aangename koffiepauze in de strandtent op de grens van strand en duin, aan de voet van de Texelse vuurtoren, die met zijn witte en rode kleur contrastrijk afsteekt tegen de helderblauwe lucht. Rood, wit en blauw; een mooie vingerwijzing naar de 'K(r)oning(inne)dag' van morgen.
Na de koffiepauze lopen we van Paal 32 naar Paal 33 wederom over het strand, tot aan de aanlegsteiger van 'De Vriendschap', de boot waarmee we gistermiddag de robbenvaartocht maakten.
We waren van plan om straks met de bus van De Cocksdorp naar De Koog terug te rijden, maar onderweg zien we op internet dat die busreis ons - mede vanwege een half uur overstap in Den Burg - meer dan een uur zal gaan kosten. Rauke & Baukje kunnen ons ook met hun auto afhalen uit De Cocksdorp, dus dat is een vriendelijker alternatief.

De Cocksdorp
Vanaf het reddingsbootstation tot aan De Cocksdorp wandelen we wisselend over, vóór en achter de zeedijk van het Robbengat in de richting van De Cocksdorp, het jongste dorp van Texel, en ons eindpunt voor vandaag.
Vanaf de protestantse kerk wandelen we door het gezellige dorpscentrum van De Cocksdorp naar de uitnodigend openstaande rooms-katholieke kerk van De Cocksdorp. Hier staan Baukje & Rauke al klaar met de auto, dus na een ronde door de rooms-katholieke kerk vertrekken we gevieren met de auto weer naar onze thuisbasis op Kustpark Texel bij De Koog.
Onze wandeldag begon vandaag helaas met lichte regen, maar uiteindelijk hebben de zon en de frisse zeewind ertoe bijgedragen dat we vandaag schitterend wandelweer hebben gehad.