Woensdag 6 maart 2013
 |
| Café Saint-Jacques met water en Spaanse wijn & worst |
Wijkavond Aldlân van
PG Stiens
Op uitnodiging van het wijkteam van de kerkelijke wijk
Aldlân van de Protestantse Gemeente te Stiens zijn Durkje en ik vanavond
aanwezig bij de jaarlijkse wijkavond, die in het Sint-Vitushûs in Stiens door
dit wijkteam wordt georganiseerd. Aan ons is gevraagd om deze avond in het
kader van het thema ‘Wandelen met God en
de mensen’ een avondvullend programma te verzorgen, waarin we de aanwezige
gemeenteleden mee nemen in woorden, beelden en wandelen op het pelgrimspad van
Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela. Het is ook de bedoeling dat
het een soort mini-pelgrimstocht wordt, want ook wandelen op het Jabikspaad zou
idealiter deel uit moeten maken van dit avondprogramma. Het is buiten prachtig
weer, dus dat gaat zeker lukken.
Vier
bezinningsthema’s
Durkje en ik zijn voor dit avondprogramma gevraagd, omdat we
vorig jaar onze pelgrimage van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela
geheel hebben afgerond. Ons werd verzocht om aan de hand van een aantal subthema’s de gemeenteleden een idee te geven van
de vele dimensies die een pelgrimsreis in je leven kan hebben. We hebben
gekozen voor vier subthema’s, waarbij we aan de hand van korte teksten die tot
reflectie kunnen leiden, foto’s laten zien en daarbij vertellen over onze bij
die subthema’s en teksten passende pelgrimservaringen. De in dit deel van de
avond toegelichte reflectieteksten worden later op de avond ter bezinning en
bespreking meegenomen op de wandelroute buiten.
Wandelen na het
pelgrimsavondmaal
Nadat wijkpredikant Jaap Overeem alle aanwezigen welkom
heeft geheten en de avond heeft geopend met
pelgrimspsalm 121, verzorgt Durkje
een korte inleiding over ons avondprogramma en over de
betekenissen die je kunt geven aan het
avondthema ‘Wandelen met God en de mensen’. Durkje bouwt daarbij voort op het
pelgrimsavondmaal dat we op 18 november 2013 met elkaar als gemeente in De Hege
Stins hebben gevierd , waaraan Durkje en ik onze medewerking in deze ochtendkerkdienst
verzorgden.
Vervolgens introduceert ze de vier bezinningsthema’s van
vanavond, te weten: Onderweg zijn, Ontmoetingen, Loslaten en Hoogtepunten. We
zullen daarover vertellen, bijpassende foto’s van onze pelgrimage tonen,
wandelend daarop in stilte bezinnen, daarover met elkaar in wandelduo’s
kuierend spreken en aan het eind van de avond met elkaar delen wat we hierover
aan elkaar willen vertellen.
Onderweg zijn
- De reflectietekst uit de
pelgrimsbundel ‘Het geheim van de schelp’
die we bij dit bezinningsthema mee geven, luidt: ‘De mens ontdekt zichzelf alleen als hij er in toestemt ontdekt te worden’ (Johannes van het Kruis).
- De gespreksvraag die we hier voor
de wandeling mee geven, is: ‘Wat zijn
voor jou richtingwijzers onderweg?’
Daarbij vertel ik over het
ontdekken van jezelf, van de ander en van de Ander (God), over de weg zoeken en
vinden, over richtingwijzers op je (levens)pad, over onverwachte wegomleggingen
en over de weg op je (levens)pad kwijtraken. Tijdens onze avondwandeling zullen
we leren om goed te kijken, om wellicht dingen te ontdekken die je onderweg nog nooit
eerder zag.
Ontmoetingen
- De reflectietekst uit de
pelgrimsbundel ‘Het geheim van de schelp’ die we bij dit bezinningsthema mee
geven, luidt: ‘Het Ik ontplooit zich alleen door de gratie van een ander’ (Gaston Bachelard).
- De gespreksvraag die we hier voor
de wandeling mee geven, is: 'Welke ontmoetingen zijn voor jou van grote
betekenis?’
Daarbij vertelt Durkje over wie
je op je (levens)weg ontmoet, aan wie je voorbij loopt, aan wie je al dan niet
aandacht schenkt, en wat die ontmoetingen voor jou betekenen. Ze laat daarbij
een aantal van onze pelgrimsfoto’s zien; over alleen lopen, over een Belgische
monnik die wij onderweg in een kerkje ontmoetten, over een Amsterdamse fotografe die tijdens
enkele opeenvolgende dagen de weg hier & daar en af & toe met ons deelde. Durkje vertelt over de kluizenaar die ons in een desolaat gebied liet delen van
zijn zelfgemaakte vruchtensappen, en we zien een oude vrouw in een kleine kapel
langs de weg, die alle voorbij wandelende pelgrims in ‘haar’ kapel verwelkomt,
te woord staat en hen een kapel-stempel in hun pelgrimspaspoort zet.
Loslaten
- De reflectietekst uit de
pelgrimsbundel ‘Het geheim van de schelp’ die we bij dit bezinningsthema mee
geven, luidt: ‘Loslaten schept het pad naar werkelijke vrijheid’ (Sogyal Rinpoche).
- De gespreksvraag die we hier voor
de wandeling mee geven, is: 'Wat betekent loslaten in jouw leven?’
Daarbij vertel ik aan de hand van
het kinderspelletje ‘Ik ga op reis en ik
neem mee’ dat je op je (levens)reis ook zult leren dat je moet ‘leren
loslaten’. We luisteren dan naar het lied ‘Overal
en nergens thuis’, gezongen door Simone Awhina, die nadat ze tweemaal een
partner aan de dood moest verliezen op pelgrimstocht ging naar Santiago de
Compostela, waarover ze een reisverslag in boekvorm schreef met als titel ‘Ik ga op reis en ik laat achter’.
Daarna laat ik enkele foto’s zien
van twee pelgrims, die wij in de vorige zomer en in de herfst op het pelgrimspad
ontmoetten, die ons vertelden over wat zij allemaal hebben moeten loslaten,
alvorens ze hun pelgrimage aanvingen.
Hoogtepunten
- De reflectietekst uit de
pelgrimsbundel ‘Het geheim van de schelp’ die we bij dit bezinningsthema mee
geven, luidt: ‘De zon schijnt nooit zo mooi als op de dag dat je op weg gaat’ (Jean Giono).
- De gespreksvraag die we hier voor
de wandeling mee geven, is: 'Wat zijn voor jou hoogtepunten op je
levenspad?’
Daarbij vertelt Durkje over een
zestal hoogtepunten van onze pelgrimstocht, over wat dat met je doet en hoe
onvergetelijk en waarde(n)vol deze piekervaringen voor de rest van je leven
kunnen zijn.
Zwijgen en spreken
Voordat we naar buiten gaan voor
een meditatieve avondwandeling, laat ik met een dorpsplattegrond zien hoe we Stiens uit zullen wandelen, en waar we
vervolgens Stiens weer binnen wandelen op het Jabikspaad, dat Stiens vanuit het
noordwesten tot aan het zuidoosten geheel doorkruist, langs de oude
Sint-Vituskerk, bovenop één van de eeuwenoude terpen van Stiens.
Onderweg staan op kruispunten en
op aardedonkere delen van de route brandende waxinelichtjes in glazen potten
als richtingwijzers onderweg, hun licht schijnend op het pad en op de
voorbijwandelaars. Er wordt nu een route
gelopen van een half uur, waarbij het eerste kwartier in duo’s in stilte wordt
gewandeld, bezinnend op de reflectietekst met de bijbehorende gespreksvraag.
Daarna resteert nog een kwartier wandelen over het Friese Jabikspaad, waarbij
in deze tweetallen wordt gesproken over de resultaten van ieders persoonlijke
bezinningstocht.
Café Saint-Jacques
Alle wandelaars hebben bij hun vertrek
van ons een pelgrimspaspoort meegekregen, met daarop een Jabikspaad-stempel van
de heilige Jacobus de Meerdere. Bij terugkomst in het Sint-Vitushûs krijgen deze
avondpelgrims het Jabikspaad-stempel van de Sint-Vituskerk in hun pelgrimspas
erbij, waarna zij aanschuiven aan de lange tafel in de zaal, waarop volop flessen
Spaanse wijn, bronwater en Spaanse worst staat, daarmee verwijzend naar wat pelgrims op
de Spaanse camino eten en drinken in hun verblijfsaccommodaties langs het
pelgrimspad.
Onder leiding van Durkje blikken
we plenair nog even terug op deze avond, om ook onze ervaringen met elkaar te
delen, zoals pelgrims dat elke avond met elkaar doen in refugio’s en in
restaurants waar ze hun pelgrimsmenu nuttigen.
De meesten blijven nog lang
zitten om gezellig na te praten over deze avond en om elkaar nog meer te
vertellen over wat hen bezig houdt en wat men belangrijk vindt. Ontmoetingen
van mens tot mens in Café Saint-Jacques, alsof we samen onderweg zijn op onze
reis.
