Bewegen voor overleven in 2011

Zaterdag 1 oktober 2011

Het doel van de 'Stichting Bewegen voor Overleven' is het ondersteunen van maatschappelijke projecten en organisaties op het gebied van borstkankerzorg. Deze stichting vraagt aandacht voor de risico’s van borstkanker en voor het leven met èn na borstkanker. Dat doet de stichting door onder andere sportieve evenementen te organiseren, zoals wandelen en hardlopen over èn langs het Fries-Overijsselse Jabikspaad. Het Jabikspaad van Sint-Jacobiparochie naar Hasselt is voor fietsende en voor wandelende Nederlanders de eerste etappe van de Europese pelsgrimstocht naar het Spaanse Santiago de Compostela.

Vandaag is het weer zover: de jaarlijkse Pink Ribbon-wandeltocht, georganiseerd door de Stichting Bewegen voor Overleven. In de afgelopen jaren liepen de deelnemers van Sint-Jacobiparochie naar Leeuwarden. Vandaag is het de vijfde keer dat deze wandeltocht kan worden gelopen. Dit jaar is de richting omgekeerd: van de Grote of Jacobijnerkerk te Leeuwarden naar De Groate Kerk van Sint-Jacobiparochie, over een afstand van 25 kilometer. Ook anders dit jaar is de starttijd. Voorheen werd 's morgens gestart, om gedurende de ochtend en de middag te wandelen. Dit jaar wordt het startsignaal om 16.00 uur gegeven en lopen de deelnemers gedurende de middag en in het duister van de avond. Alle deelnemers betalen 15 euro en minimaal de helft van dat startgeld gaat naar borstkankerprojecten.

Met het startstempel op onze startkaart en met het Pink Ribbon-speldje op de wandelshirts starten Durkje en ik vanuit de Jacobijnerkerk in Leeuwarden. De tocht kent vandaag ongeveer 2.200 deelnemers, waarvan een groot deel in roze (Pink) kleding of met roze accenten deze ideële wandeltocht loopt. Een lang lint van roze gekleurde wandelaars beweegt zich op wandelsnelheid vanuit de binnenstad van Leeuwarden langs de Dokkumer Ee in noordelijke richting de stad uit, naar èn door het Leeuwarder Bos. Langs de route worden de deelnemende wandelaars en het publiek getrakteerd op diverse theater-acts en op muziek-uitvoeringen. Dit is een formule die het in Fryslân buitengewoon goed doet; denk bijvoorbeeld ook aan deze aanpak bij de Elfstedentocht en bij de vierjaarlijkse Slachtemarathon. Dergelijke evenementen zijn ware Friese volksfeesten van velen, met velen en voor velen.

Voorbij Leeuwarden passeren we achtereenvolgens Dekemastate in Jelsum en Martenastate in Cornjum. Daarna gaan we door Britsum. Voorbij Britsum steken we via de brug van de Griene Leane de Stienzerfeart over, om daar tussen de witte/roze ballonnen/strikken en de grote fotoportretten van vrouwen met roze stropdas en mannen met blauwe stropdas langs de Griene Leane te lopen. De eerste stempelpost is in de Langebuorren te Stiens. In het dorpscentrum van Stiens staan toiletwagens, speelt een muziekband, deelt dorpsslager Brolsma gratis soep uit en staan strobalen om zittend te rusten; en verder loop je hier tussen rijen publiek links en rechts door. Dit is voor veel wandelaars de eerste plaats om even te rusten; een oase ook om te genieten van de passerende medewandelaars en van alle overige gezelligheid om je heen. Ook wij genieten hier van onze pauze.

Vanuit Stiens gaan we over smalle weggetjes tussen de akkers door naar Onze Lieve Vrouwenparochie, ofwel Froubuurt. Ook hier bij de Vrouwbuurstermolen is volop gelegenheid om te rusten, te eten en drinken en om te genieten van muziek van een shantykoor. Via het voormalige spoortracé gaat het dan verder richting Oude Leije. Langs de vaart arriveren we in Oude Bildtzijl. Dan is het al donker geworden. Op de Ouwesylster Pyp heeft het muziekkorps even pauze en is het de beurt aan het shantykoor om ons muzikaal te verwelkomen. Ook hier is het een drukte van belang met alle deelnemers, artiesten, dorpsbewoners en alle overige belangstellenden die als publiek de wandelaars zien passeren.

Dan volgt een ongeveer tien kilometer lang traject over de hoog boven de akkers uitstekende Ouwedyk, de eeuwenoude binnendijkse zeedijk. Door het duister wandelt een kilometers lange streek wandelaars tussen een grote variëteit van gelegenheidsverlichting door. We passeren vuurpotten, kerstverlichting, kaarsen, waxinelichten, fakkels, windlichten, schijnwerpers, vuurkorven, en allerlei andere vormen van warmte en licht. Licht hebben we nodig in het duister, maar warmte is overbodig, want het is een warme dag geweest en ook vanavond blijft het zo warm dat je de hele avond nog in een t-shirt kunt rondwandelen. Kilometerslang passeren we de dijkhuisjes op en tegen de voormalige zeedijk. En bijna overal zitten of staan de bewoners langs de weg om de passerende wandelaars met vriendelijke aandacht aan te moedigen om vooral vol te houden.

Voorbij Nij Altoena en voorbij de Kadal gaan we bij de Oudebildtdijk naar beneden, steken we via de hoge houten brug de Ouwedyksterfaart over en dan begint het laatste stuk van de wandelroute. In het pikkedonker wandelen we over een tussen de velden door slingerend smal schelpenpaadje naar Sint-Jacobiparochie. Links en rechts staan veel vuurpotten en tussen de vuren door wordt ons pad verlicht met kaarsen, fakkels, led-lampjes in ballonnen en lampjes op petten van wandelaars. Achterelkaar vormen we zo een lang voortbewegend lichtlint over de Friese zeeklei. De stemming voor en achter je is nog steeds opperbest, want het is puur genieten en het einde is in zicht. In de verte zie je Chinese vuurlampionnen die bij de verlichte toren van De Groate Kerk in Sint-Jacobiparochie worden opgelaten om langzaam steeds hoger in de wolkenloze lucht te verdwijnen.

We lopen in de richting van de stilte-doordringende djembéklanken. Met tromslag worden we ontvangen. Als we het veld uit komen, lopen we tussen de vrolijke klanken door van De Keallepoaten, het uitbundig expressieve dweilorkest van de Christelijke Brassband De Nije Bazún uit Britsum. Door deze twee muzikale oppeppers arriveren de wandelaars in Sint-Jacobiparochie. Door een dubbele haag van familie, vrienden, kennissen en ander publiek met bloemen en aanmoedigingen arriveren we voldaan op het grote dorpsplein vóór De Groate Kerk.
In De Groate Kerk is ook het nieuwe pelgrimsinformatiecentrum van het Nederlands Genootschap van Sint Jacob èn van de Stichting Jabikspaad Fryslân geopend voor belangstellende bezoekers. Met de afgestempelde deelnemerskaart lopen de meeste wandelaars nog De Groate Kerk binnen om met elkaar nog even na te praten over alle belevenissen, om een drankje te drinken en om de organisatoren te bedanken voor dit prachtige evenement. Wit, rood, lichtblauw en roze zijn de overheersende kleuren van deze grote menigte wandelaars en hun gevolg. Een in veel opzichten kleurrijke dag is voorbij.

Een dag met een serieuze ondertoon.
Een dag met aandacht voor de harde strijd tegen borstkanker.

Een dag met een lach en een traan.
Een dag van gedenken en herdenken.

Een dag van die kleine lichtjes in het je omringende duister van de nacht.
Een dag van dat sprankje hoop dat borstkanker wellicht niet je einde hoeft te zijn.