Weg van Santiago - XACOBEO 93

Dinsdag 9 juli 2013 

Cover van de Weg van Santiago

Gelijk, maar toch anders
Waarschijnlijk ken je ze wel. De grote boekenstandaards bij top-toeristische plaatsen, zoals bijvoorbeeld Lourdes, Pisa, Barcelona, Venetië en Yellowstone National Park. In deze boekenstandaard staat een diep assortiment van een toeristenreisgids in een groot aantal talen: Engels, Duits, Spaans, Russisch en Chinees. Dergelijke boekwerken bieden in het kort allemaal dezelfde informatie over de lokale toeristische trekpleister, daarbij rijk geïllustreerd met veel mooie kleurenfoto's. In al deze boeken staat exact dezelfde informatie, met precies dezelfde foto's, maar per boek verschillend vanwege de taal waarin de informatie wordt gegeven. Meestal zijn het boeken die oorspronkelijk in de nationale taal zijn geschreven, en daarna door een een vertaler snel vertaald van die eigen taal naar de vreemde taal.

Weg van òf Wegen naar
Zo'n boek kocht ik enkele jaren geleden tijdens een pelgrims-informatiemarkt, van een pelgrim die een groot deel van zijn pelgrimageboeken van de hand deed. Dit boek draagt op de cover de titel: 'Weg van Santiago - XACOBEO 93'. Maar direct op de twee binnenbladen krijg je al enig vermoeden van de kwaliteit van de vertaling van het Spaans naar het Nederlands, als je daar ook de - andere - titel leest; hier niet 'Weg van Santiago', maar 'Wegen naar Santiago'. De vertaling naar het Nederlands is zo abominabel slecht, dat het je als lezer in je eigen taal hier en daar bijkans onmogelijk wordt gemaakt om te begrijpen wat er in je eigen taal staat geschreven. Maar als je daar even doorheen kijkt, biedt dit boek wel een uitgebreid inzicht in alle ins en outs omtrent het Heilige Sint-Jacobsjaar 1993.
Dit boek is geschreven door José Antonio Parrilla, in opdracht van de 'Xunta de Galicia', die dit fotoboek uitgaf in 1992, in de aanloop naar het voor pelgrims Heilige Jaar van de apostel Sint Jacobus in 1993. Alle jaren waarin het feest van de Apostel Sint Jacobus van 25 juli op een zondag valt, worden door pelgrims wereldwijd beschouwd als een Heilig jaar van Sint Jacob.

Antecedenten van het plan XACOBEO 93
Het Spaanse Galicië heeft indertijd besloten dat de pelgrimsstad Santiago de Compostela in het Heilige Sint-Jacobsjaar 1993 het cultureel en geestelijk middelpunt van het Westen zou moeten zijn. Om dat Heilige Jaar tot een succes te maken, heeft Galicië van alles georganiseerd, om vooraf en tijdens dat jaar de aandacht van de westerse wereld te vestigen op het Heilige Jaar van Sint Jacobus. Eén van die acties was het uitgeven van dit boek in meerdere vreemde talen.
In het eerste hoofdstuk worden de volgende inhouden beschreven:

• Het Heilige jaar van Sint Jacobus 93, waarin beknopt de legende van de apostel Jacobus (Santiago) wordt beschreven. De Raad van Europa heeft de 'Camino de Santiago' (het pelgrimspad naar Santiago de Compostela) uitgeroepen tot de 'Belangrijkste Europese en Culturele Route'. Deze weg bracht als ontmoetingspunt van verschillende rassen en talen een geweldige geestelijke, culturele en economische vitaliteit in deze noordwestelijke landstreek van Spanje.
• De Wegen naar Santiago worden in deze paragraaf opgesomd en kort beschreven, zoals bijvoorbeeld de Camino Francés (die Durkje en ik inmiddels hebben gelopen), de Camino del Norte, de Camino Finisterre (die Durkje en ik inmiddels ook hebben gelopen) en de Camino Portugués.
• Het plan XACOBEO 93, waarin wordt uitgelegd dat Galicië samen met de stad Santiago de Compostela en met de landelijke overheid inzet op een feestelijk heilig jaar, dat verder reikt naar de volgende heilige jaren na 1993.

Inhoud van het plan XACOBEO 93
In dit tweede hoofdstuk staat met name de organisatie van het Heilige Jaar 1993 centraal, in de volgende vier paragrafen:

• Infrastructuur, handelend over de pelgrimspaden naar Santiago, de monumenten langs deze camino's, het netwerk van herbergen en andere accommodaties onderweg, de boven de stad Santiago gelegen 'El Monte do Gozo' en tenslotte aandacht voor de infrastructuur in de stad Santiago de Compostela.
• Socio-economische werkzaamheden, die zouden moeten worden verricht door de deelnemende bevolking van de gebieden waar de camino's doorheen lopen. Hierbij kun je bijvoorbeeld denken aan: plattelandstoerisme, kunstnijverheid en sport.
• Culturele werkzaamheden, gericht op evenementen langs de camino's (bijvoorbeeld folklore), in grote steden (bijvoorbeeld audiovisuele shows) en in Santiago de Compostela (bijvoorbeeld een tenstoonstelling over de Camino's).
• Horeca-sector, met taakstellingen op het gebied van de Galicische keuken en een Pelgrimsmenu-kookwedstrijd.

Andere services van XACOBEO 93
Het laatste hoofdstuk gaat kort in op zaken als: 

• De Hygiënische verzorging en de Burgerbescherming: over sanitair toezicht tijdens de verwachte grote opkomst van pelgrims van over de hele wereld. Maar ook zaken als verkeers- en brandveiligheid krijgen hier aandacht.
• Transport: over het aanleggen van grote parkeerplaatsen bij Santiago, en over het organiseren van extra openbaar vervoerslijnen en de opvang van reisbussen vol pelgrims en toeristen.
• Inlichtingen: een speciaal voor dit jaar ingericht Informatiebureau wordt genoemd.
• Bevorderende werkzaamheden, handelend over allerlei zaken van promotionele aard, zoals bijvoorbeeld: speciale uitgaven van munten en van postzegels, internationale beurzen en films.

Bijsluiter De Wegen
Achterin het boek is een losse bijsluiter gevoegd, in de vorm van een folder met de titel 'De Wegen'. Deze folder bevat een grote kaart van Galicië, met daarop de belangrijkste camino's getekend, en een stadsplattegrond van het centrum van Santiago de Compostela.
In tekst en foto's wordt ook een beknopt beeld gegeven van de belangrijkste Camino's van Santiago. Daarnaast wordt nog enige informatie gegeven over Santiago en Galicië, over de pelgrimstochten, het Heilige Jaar en over de kathedraal van Santiago de Compostela.

Bestuur van Jabikspaad bijeen in Sint-Jacobiparochie

Dinsdag 11 juni 2013 

Van routepaal naar routepaal door het veld van Jorwert naar Leons

Beraad in de Jacobshoeve
Vanavond komen we als bestuur van de Stichting Jabikspaad Fryslân weer bijeen in de Jacobshoeve van Douwe & Klaske Wijbenga in Sint-Jacobiparochie. In de voorkamer van deze pelgrimsherberg blikken we terug op wat in de afgelopen twee maanden is gedaan en gebeurd, en kijken we vooruit naar wat we de komende zomermaanden gaan doen.

Heraldiek
Een aantal onderwerpen die vanavond worden besproken zijn: pelgrimsstempels en stempelposten van het Jabikspaad, de heraldiek van het Jabikspaad in het algemeen en van onze pelgrimsstempels in het bijzonder. Het thema 'heraldiek' bespreken we ook in het kader van de Zomerexpositie die we samen met de Stichting De Groate Kerk en het Nederlands Genootschap van Sint Jacob in de zomermaanden van het jaar 2014 gaan organiseren. Ook aan de Zomerexpositie van 2013 werken weer mee, waarbij we hoogstwaarschijnlijk 'Sint Jacob in graan' als werkthema gebruiken.

Communicatie
Ook enkele contacten en briefwisselingen worden besproken. Zo hebben we bijvoorbeeld onlangs alle boekwinkeliers langs het Jabikspaad erop geattendeerd dat we inmiddels een nieuwe druk van onze routegids hebben uitgegeven, in de hoop en verwachting dat deze boekwinkels langs het Jabikspaad in elk geval één routegids van het Jabikspaad in hun winkel in de verkoop hebben.

Goed beheer van het Jabikspaad
Verder kijken we aan de hand van ingekomen stukken, notulen, besluitenlijst en actielijst welke zaken inmiddels zijn afgewikkeld, en wat ons in de komende weken vóór en in de zomervakantie nog te doen staat ten behoeve van een optimaal beheer van ons mooie pelgrimspad van Sint-Jacobiparochie naar Hasselt.
Aan het eind van onze vergadering bespreken we nog enkele routezaken betreffende het Jabikspaad. In de afgelopen weken zijn hier en daar de nodige reparaties van de bewegwijzering langs het Jabikspaad verricht, om erin te voorzien dat wandelaars en fietsers door goede richtingwijzers comfortabel voortbewegen over het Jabikspaad.

The Way

Maandag 10 juni 2013 

DVD-hoes van The Way

Schrik
Tom Avery is een Amerikaanse oogarts uit Californië. Op een dag krijgt Tom bericht vanuit Frankrijk dat zijn zoon Daniël als startende pelgrim richting Santiago de Compostela al bij de doortocht over de Pyreneeën tijdens slecht weer in dit gevaarlijke gebergte is omgekomen.
De relatie tussen vader Tom en zoon Daniël was allesbehalve goed. Tom Avery besluit om direct naar Frankrijk te vertrekken, om vandaar de stoffelijke resten van zijn zoon op te halen en dat mee terug te nemen naar Amerika.
Maar, het loopt allemaal heel anders dan gepland.

Verlangen
Als Tom waarlijk beseft dat zijn zoon vanuit zuid-Frankrijk was begonnen aan de pelgrimsroute naar het Spaanse Santiago de Compostela, besluit hij niet rechtstreeks terug te vliegen naar Californië, maar om -  met de urn in de rugzak van zijn zoon Daniël - de pelgrimstocht te gaan maken, waaraan Daniël was begonnen.
Vanuit de Frans-Spaanse grensplaats Saint-Jean-Pied-de-Port begint Tom - gedreven door zijn verdriet - aan deze lange tocht over de 'The Way', ofwel op de Weg van Sint Jacob naar Sint Jacob (Santiago). De vader verlangt - nu het eigenlijk al te laat is - zijn zoon beter te leren begrijpen tijdens deze pelgrimage.

Voortgaan tussen humor en cynisme

In deze film speelt acteur Martin Sheen de rol van vader Tom Avery. Zoals dat elke dag gebeurt op de Spaanse Camino naar Santiago de Compostela, ontmoet vader Tom onderweg een grote variëteit aan andere pelgrims; allen op weg naar dezelfde stad, maar ieder met eigen beweegredenen. Humoristisch zijn de ontmoetingen met een Nederlandse pelgrim, gespeeld door acteur Yorick van Wageningen. Maar ook de ontmoetingen met een arrogante Brit en met een cynische Canadese laten in deze film iets zien van de uniciteit van iedere pelgrim, waarmee je onderweg voorzeker wordt geconfronteerd. Natuurlijk is het hier en daar en af en toe wat al te zeer overdreven en geromantiseerd, maar toch geeft deze film een aardige indruk van deze bijzondere voettocht naar Compostela de Santiago, die Durkje en ik in het afgelopen kalender jaar ook hebben afgelegd. Voor de ervaren pelgrim is de film een feestje van herkenning, en voor ieder ander is het wellicht een eerste kennismaking met enkele karakteristieken van die bijzonder indrukwekkende pelgrimage over de Camino.

Stilstaan en herdenken

De film is beslist geen groot filmspektakel. Dat zou ook helemaal niet passen bij deze pelgrimstocht. Het is meer een intieme film over een vader, die onderweg probeert om zijn pas overleden zoon beter te leren kennen, te begrijpen en te waarderen om wie hij was en wat hij deed. Tom neemt de as van Daniël mee op zijn pelgrimage naar Santiago. Het is het laatste wat hij nog kan doen voor zijn zoon: wat nog van zijn zoon resteert - de as - meenemen op de lange tocht naar de bestemming die Daniël beoogde. Zo neemt Tom zijn zoon mee op pad, onderweg hier en daar iets van zijn zoon (een beetje as uit de urn) achterlatend, bij bijvoorbeeld herdenkingsplaatsen waar andere pelgrims al eerder onderweg stierven. Wie deze pelgrimstocht zelf heeft gelopen, kent die stille plaatsen met kruisen en stenen en foto's en bloemen langs de kant van het pelgrimspad. Waar het leven van de voorganger eindigt, gaat de levensweg van de voorbijganger voort.

Verlangen naar De Weg

Als je de film bekijkt, kun je focussen op het verhaal van de vader, en van de zoon, en van al die unieke mensen, die allemaal zomaar het leven van de vader binnenwandelen, om hem te vergezellen, om hem te tarten, om hem na te laten denken over zijn leven en over het zo tragisch, onverwacht en altijd te vroeg afgebroken contact met zijn zoon.

De film is meer dan dat. 

Kijk - desnoods pas tijdens een tweede keer - vooral ook naar de karakteristieken van de pelgrimstocht naar Santiago de Compostela; geniet van de landschappen, van de dorpjes en de steden waar het pad doorheen gaat, probeer iets van die sfeer te proeven van wat al die pelgrims gisteren, vandaag en morgen - nu eens alleen en dan eens samen - beleefden en beleven. 

Misschien is deze film dan net dat laatste zetje dat je nog nodig had om - verlangend naar die bijzondere belevenissen waarover pelgrims vertellen - je rugzak in te pakken om ook die Weg - The Way - te gaan, naar Santiago de Compostela. Ik kan het je van harte aanbevelen!

Start op het Jacobspad van Uithuizen naar Wittewierum

Zondag 26 mei 2013 

De kerk van Eenum staat op de hoogste terp van de provincie Groningen

Pelgrim

Je verlangen is groot

Je weg is lang

Je bent gedragen

Je bent geborgen

Vraag

Pelgrimsmonument
Dat is de tekst die Durkje en ik vanmorgen lezen op het pelgrimsmonument bij de Rooms-katholieke Sint Jacobus de Meerdere-kerk in Uithuizen. Het is 9.00 uur en we staan klaar om vanmorgen te beginnen aan een nieuw pelgrimspad. We starten hier en nu met het Jacobspad, het Gronings-Drents-Overijsselse pelgrimspad van Uithuizen naar Hasselt, totaal 208,5 kilometer lang. Vandaag lopen we de eerste 21,5 kilometer, van Uithuizen naar Wittewierum.

Uithuizen
Om 7.15 uur zijn we vanmorgen met de auto vanuit Stiens vertrokken, om hier op de vroege zondagochtend van start te gaan. Vóór de Jacobuskerk staat het pelgrimsmonument, dat twee Jacobsschelpen, de pelgrimsstaf en een ransel voorstelt. Het uit twee draaidelen bestaande ijzeren hek aan de straatzijde vormt samen ook een Jacobsschelp.
Van de 19e eeuwse Jacobus de Meerdere-kerk lopen we door Uithuizen naar de 13e eeuwse Jacobikerk, waarvan de kerkklokken luiden. Deze vroegere Rooms-katholieke Jacobikerk kwam in 1594 in handen van de protestanten en was eeuwenlang de Hervormde kerk van Uithuizen. Pas in 1860 kregen de Rooms-katholieken weer een eigen kerk, die zij óók naar de heilige Jacobus noemden.
Aan de rand van Uithuizen lopen we over het landgoed om de Menkemaborg heen, waarna we ter hoogte van de Menkemaheerd over de Heerdweg in zuidelijke richting naar het Meedstermaarpad lopen.

Oldenzijl en Paapstil
Als we via een bruggetje de Meedstermaar zijn overgestoken, arriveren we in Oldenzijl, en iets verderop in het dorpje Paapstil. Ten zuiden van Paapstil steken we de N46 over en dan lopen we in de richting van Zeerijp. Nadat we via een brug de Garsthuizermaar zijn overgestoken, passeren we tot onze verrassing hier midden in het polderlandschap van het Groninger Hogeland de 17e eeuwse boerderij 'De Diek'n', die is verbouwd tot een sfeervolle verblijfsaccommodatie, waar je kunt kamperen, vergaderen, feesten kunt vieren, kunt dineren, maar ook zo even naar binnen kunt wandelen om er een kop koffie te drinken. We worden hartelijk welkom geheten en even later zitten we aan een heerlijke kop koffie met wat lekkers erbij.
De temperatuur schommelt vandaag rond de 9 à 10 graden Celsius en er waait een behoorlijk frisse en harde noordwestenwind. Na een uur en drie kwartier zonder pauze wandelen, is het aangenaam vertoeven, hier binnen in het restaurant van De Diek'n.

Bij Jacobus in Zeerijp en op den Bergh van Eenum
Zo'n twee kilometer verderop wandelen we Zeerijp binnen. We bezoeken hier de imposante Jacobuskerk van Zeerijp, ook genoemd naar Jacobus de Meerdere. De kerk is open, dus we bezichtigen ook het bijzondere interieur van deze majestueuze Groninger dorpskerk.
Van Zeerijp lopen we door naar het dorpje Eenum, met ook al weer een bijzondere kerk, want deze dorpskerk torent hoog uit boven de omliggende landerijen, omdat deze kerk is gebouwd op de hoogste terp van de provincie Groningen. Een tegemoetkomende jogger roept ons toe dat de kerk geopend is, dus ook hier gaan we even naar binnen. Op het Psalmenbord staat met krijt geschreven: "Blied dat joe der binn'n". Ik herinner me de tekst van de opwekkingssteen van de kerk van Oldenzijl, die we zojuist ook passeerden, waarop de tekst van de profeet Jesaja staat:

Komt laet ons opgaen tot den Bergh des Heeren

tot den Huyse des Godts Jacobs

opdat hij ons Leere van Syne Wegen

ende dat wy Wandelen in Syne Paden.

Na Wirdum een draai naar Garrelsweer

Na een schitterend voetpaadje door 'Kosters Toen' verlaten we Eenum in zuidoostelijke richting. In Wirdum proberen we een zitplaats in de luwte te vinden voor een lunchpauze, maar dat lukt niet. Wel vinden we op de kinderspeelplaats een zitbank vol op wind. Aan de harde wind zijn we nu zo langzamerhand wel gewend, dus we pauzeren hier toch in Wirdum, vlakbij de dorpskerk. 

In Wirdum steken we de N360 over en dan gaan we vanuit Wirdumerdraai parallel aan de brede vaart richting Garrelsweer.

Hogeland of toch Meseta?

Vanuit Garrelsweer lopen we door het oude kweldergebied Fivelingo naar het meest zuidoostelijke punt van deze dagroute: Hoeksmeer, ter hoogte van de in deze polder oudste poldermolen, de uit 1801 stammende Meervogel, die op de noordpunt van het natuurgebied Hoeksmeer staat.

Over de Meedenweg gaan we tenslotte richting Wittewierum. In onze routegids hadden we vanmorgen al glimlachtend gelezen dat het Groninger Hogeland in deze gids wordt vergeleken met de Meseta, de Spaanse hoogvlakte van het Iberisch schiereiland, waar het ook zo vaak en hard kan waaien. Nu we echter hier op de Meedenweg op de bijna stormachtige zijwind lopen en iets verderop pal tegen de harde wind in moeten lopen, gaan onze gedachten weer even terug naar die toch wel treffende vergelijking van het Hogeland met de Meseta, alhoewel de entourage natuurlijk geheel anders is. Maar vooruit, wij 'ploegen hier voort' over de Groninger Meseta.

Emo van Bloemhof, de abt van Wittewierum 

Bij Hoeksmeer hadden we Baukje & Rauke al even gebeld, die ons straks met de auto opwachten in Wittewierum, om ons daarna terug te rijden naar Uithuizen, waar wij vanmorgen onze auto achter lieten.

Over de Meedenweg lopend zien we vóór ons al de brede en hoge terp van Wittewierum. Over de Kerkhorn lopen we omhoog naar het desolate, verwaarloosde kerkhof van de gerestaureerde kerk, die hier in 1863 is gebouwd op een deel van de fundamenten van een voormalige kloosterkerk (1238). 

Wittewierum is piepklein, maar heeft een bijzonder rijke geschiedenis, met onder andere het voormalige klooster Bloemhof, ook bekend geworden door de beroemde abt Emo, die eind van de 12e eeuw al in Oxford studeerde en in 1211 zijn reis naar de paus in Rome aanving. Het is bijna niet te geloven dat hier in dit klooster Bloemhof en in het nabijgelegen Nijeklooster in het jaar 1290 zo'n 1.000 nonnen en monniken woonden. Nu resteren nog enkele woningen, waarin hooguit enkele tientallen mensen wonen. 

Einde van de eerste wandeldag op het Jacobspad

Baukje & Rauke staan aan de voet van de dorpsterp klaar met hun auto om ons eerst naar Uithuizen terug te rijden, waarna we gezamenlijk naar Groningen rijden om bij hen op bezoek te gaan. We zien - ondanks de lage temperatuur en de stormachtige wind - terug op een prachtige eerste wandeldag op het Groninger Jacobspad. Als alle traject zo mooi zijn als dit eerste deel van het Groninger pelgrimspad, dan gaat we nog een aantal mooie wandeldagen op het Jacobspad tegemoet.

Feest van de Schutterij Sint Jacobus van Hunsel

Zaterdagavond 6 april 2013 

Het nieuwe vaandel van de Schutterij Sint Jacobus wordt ingezegend

Te gast bij de Schutterij Sint Jacobus van Hunsel
Durkje en ik hadden wel verwacht dat we een bijzondere avond zouden gaan beleven. Toch overtreft deze avond onze verwachtingen. Het wordt een bijzondere avond, in een entourage in Limburg, die voor ons als nuchtere Friezen verrassend mooi is.
Nadat we in Heel een hapje hebben gegeten, rijden we vanuit Beegden-Heel naar het Limburgse dorp Hunsel. Om 17.45 uur worden we daar verwacht in de rooms-katholieke Sint-Jacobuskerk (Anno 1839).
Durkje en ik zijn genodigd door het bestuur van de plaatselijke 'Schutterij Sint Jacobus' om vanavond bij de heilige mis en bij het daarop aansluitende 'bedankfeest' te gast te zijn. 
Het bestuur had enige weken geleden op mijn weblog een foto gevonden, die ik tijdens onze pelgrimage in de kathedraal van het Franse Eauze had gemaakt van een schilderij, waarop Sint Jacobus de Meerdere staat afgebeeld. De schutterij van Hunsel wilde deze Jacobusfiguur graag gebruiken voor het ontwerp van een nieuw schutterij-vaandel. Ze vroegen ons of men daartoe onze foto mocht gebruiken, waar wij uiteraard van harte aan meewerkten. 

Met de zegen van de deken te toekomst in
In de kerk worden we welkom geheten door de heer Everaers, tot voor kort nog bestuursvoorzitter van de schutterij, met wie wij in de afgelopen weken contact onderhielden over de productie van het nieuwe vaandel en over de uitnodiging voor vanavond. We maken ook kennis met pastoor deken R. Maessen, die vanavond in deze feestelijke mis zal voorgaan.
De grote kerk van Hunsel is goed gevuld met kerkgangers, waaronder ook de leden van de Schutterij Sint Jacobus èn alle genodigden, die vanavond hun speciale gast zijn. De slagwerkers van de schutterij staan in een halve cirkel opgesteld in het koor van de kerk als de deken met de misdienaars de mis aanvangt. Het nieuwe Schutterijvaandel en het nieuwe bord van de schutterij, staan ook voorin de kerk, in afwachting van de inzegening aan het eind van de mis.
Aan het eind van de liturgische viering worden het vaandel en het bord door de leden van de Schutterij Sint Jacobus van achteren naar het koor van de kerk gedragen, waarna het vaandel en bord worden ingezegend door deken Maessen. 

Feest in het Parochiehuis St. Jacobus van Hunsel
Na de mis wandelen we allemaal naar het Parochiehuis St. Jacobus, waar we eerst nader kennis maken met de voormalige en de nieuwe bestuursvoorzitter van de Schutterij Sint Jacobus. Ze spreken met gepaste trots over hun schutterij, tonen ons de expositie van de schutterij in de feestzaal, en nodigen ons van harte uit om vanavond samen met hen feest te vieren ter gelegenheid van deze feestelijke dag.

In gesprek met de voormalige en de nieuwe Schutterij-voorzitter

Schutterij uit de as herrezen
Vorig jaar werd deze schutterij van Hunsel opgeschrikt door de diefstal van hun materiaalwagen, waarin onder andere hun trommels, hun schutterij-bord en het schutterij-vaandel lagen. De bagagewagen is nooit weer teruggevonden, maar her en der in de regio zijn nog wel de vernielde en verbrande resten teruggevonden van de inhoud van deze bagagewagen.
Mede door de grote media-aandacht die deze dramatische diefstal zowel regionaal als landelijk kreeg, is de schutterij er in het afgelopen jaar in geslaagd om weer muziekinstrumenten aan te schaffen en om een nieuw vaaandel en een nieuw schutterij-bord te laten ontwerpen en maken. Door de medewerking van enkele collega-korpsen en particuliere en bedrijfssponsors is deze schutterij tot grote vreugde van de leden van de schutterij materieel en financieel weer ruim in staat gesteld om als volwaardige schutterij te functioneren.
Durkje en ik merken vanavond in alle gesprekken en in de sfeer van de avond welk een dramatische impact deze akelige diefstal heeft gehad èn welk een groot feest het nu is om als schutterij al weer zo snel en zo goed uit de as herrezen te zijn.

Groots Bedank-feest!
Bij binnenkomst wordt iedereen getrakteerd op koffie met Limburgse vlaai. Rond 20.00 uur volgt het optreden van een zogenoemde 'buuttereedner', de conferencier die we ook kennen van carnavalsbijeenkomsten. Een half uur later volgt een serie officiële toespraken, waarin alle mensen en organisaties hartelijk worden bedankt voor hun zeer gewaardeerde bijdragen om deze schutterij weer van alle instrumenten en materialen te voorzien. Dan vindt ook de officiële overdracht plaats van het nieuwe bord en vaandel en het instrumentarium van de schutterij.
Met zijn muziek houdt de deejay de stemming er behoorlijk in en daar gaat nog een flinke schep bovenop als een flitsend optreden van de populaire meidengroep DéJà Vu uit Maastricht volgt. Dan is het ook zover dat voorin de Parochiezaal wordt gedanst. Vlak na middernacht komen nog twee nieuwe artiesten het podium op. Het zijn twee verklede heren, die hier in de regio bekend zijn als de grote gangmakers van carnavalsfeesten. Met hun acts en muziek krijgen beide heren de feestgangers ook hier in de zaal behoorlijk los. Er wordt gedanst, meegezongen, de polonaise gaat meerdere malen door de hele feestzaal, waardoor deze feestavond tegen het einde even na 1.00 uur uitbundig wordt afgesloten.

Met suizende oren van Hunsel naar Beegden
We bedanken onze gastheren hartelijk en verlaten met andere feestgangers de feestzaal, om in de auto door een middernachtelijk duister terug te rijden vanuit Hunsel naar Landgoed Nederhoven in Beegden, waar we tegen 2.00 uur arriveren.
Als we vanavond en vannacht één ding hebben geleerd, is het wel dat Limburgers prima feest kunnen vieren.

En dat hadden ze in Hunsel ook alleszins verdiend!

Met onze grote dank aan de Schutterij Sint Jacobus 

dat we hier in Hunsel vanavond te gast mochten zijn!

Weekend op Landgoed Nederhoven in Beegden

Vrijdag 5 april 2013 

Het koetshuis is authentiek sfeervol ingericht

Weekendje Limburg
Na het werk zijn Durkje en ik nog even thuis, waar Pieter de avondmaaltijd voor ons heeft bereid. We eten gezamenlijk en pakken dan de laatste bagage in de auto, om zo rond 18.00 uur met de auto te vertrekken naar Limburg.

Morgen te gast bij de Schutterij Sint Jacobus
We zijn vanavond onderweg naar Limburg, op uitnodiging van de 'Schutterij Sint Jacobus' in Hunsel. Morgen wordt hun nieuwe vaandel ingezegend in de rooms-katholieke kerk te Hunsel en zal na de heilige mis een bedankfeest worden georganiseerd voor alle leden, voor sponsoren en voor alle andere genodigden, die op enige wijze hun bijdrage hebben geleverd aan een nieuw instrumentarium en een nieuw vaandel voor deze Schutterij Sint Jacobus. Omdat wij op hun verzoek enige weken geleden een foto van Sint Jacobus hebben geleverd, die nu op dit nieuwe vaandel prijkt, zijn Durkje en ik genodigd om morgen bij de inzegening en bij het bedankfeest te gast te zijn.

Landgoed Nederhoven
Voor ons is dat een mooie gelegenheid om er een wandelweekendje Limburg aan te koppelen. We hebben gepland om morgen een wandeling over de Beegderheide, en overmorgen een wandeling door het Leudal te maken.
De langeafstandswandeling over de Beegderheide begint bij het Landgoed Nederhoven in het dorp Beegden, aan de rand van de bebouwde kom van het dorpje Heel. De bewoners van het kasteeltje op dit landgoed - de familie Van Basten Batenburg-Dahmen - heeft in het oorspronkelijke koetshuis (paardenstallen) na een verbouwing in de 60-er jaren een Bed & Breakfast ingericht, waar wij de komende twee nachten zullen overnachten.

Warm welkom in kasteel en koetshuis Nederhoven
Iets na 21.00 uur arriveren we in het donker in Beegden-Heel. Een mevrouw die hier de hond uitlaat, wijst ons de oprijlaan van het ruim 400 jaar oude kasteeltje. Door deze donkere, statige lindenlaan rijden we het landgoed op, om door de oude poort en over het binnenterrein van de bijbehorende boerenhoeve het grindpad op te kunnen rijden bij het kasteeltje, waar het gastenverblijf van Landgoed Nederhoven te vinden is in een door een slotgracht omgeven kasteeltuin.

Authentiek met oog voor detail
Door de heer en mevrouw Van Basten Batenburg-Dahmen worden we vriendelijk onthaald en we worden wegwijs gemaakt in het gastenverblijf. De verwarming is al aan, dus het is hier aangenaam warm op deze koude voorjaarsavond, en als de verlichting is ontstoken en we zijn rondgeleid door onze verblijfsaccommodatie, maken we een afspraak voor het ontbijt van morgenochtend in het kasteeltje, waarna we de rest van deze vrijdagavond genoeglijk verblijven in dit stijlvolle koetshuis, dat in veel opzichten qua woninginrichting nog verwijst naar de aanwezigheid van de voormalige bewoners van dit kasteeltje, en daarmee alleszins nog de authentieke sfeer van vroeger ademt. Ons beiden staat gedurende dit weekend het gehele koetshuis ter beschikking, het gastenverblijf dat is ingericht voor nota bene acht gasten.
We overnachten in een aangenaam gastenverblijf, hebben een vriendelijk gastheer en gastvrouw, en een mooi weekend voor de boeg. Met een fles wijn erbij luiden we dit bijzondere weekend in.

Nieuw vaandel voor Schutterij Sint Jacobus in Hunsel

Zaterdag 16 maart 2013

Het nieuwe vaandel van de Schutterij Sint Jacobus in Hunsel

Sint Jacobus als pelgrim & apostel
Op 14 augustus 2011 wandelden Durkje en ik op het Franse pelgrimspad richting Santiago de Compostela van Fourcès naar Eauze. Bij aankomst in Eauze bezochten we eerst de kathedraal Saint-Luperc. In een zijkapel van deze kathedraal maakten we een foto van een schilderij van Martine Saley, waarop Sint Jacobus staat afgebeeld als pelgrim en als apostel. In zijn rechterhand houdt de pelgrim zijn pelgrimsstaf met kalebas vast en op de linkerhand van de apostel ligt de opengeslagen Bijbel. Het verslag van deze wandeldag staat op mijn weblog.

Diefstal & brand
Dat verslag werd onlangs in het Limburgse Hunsel gelezen door een bestuurder van de Schutterij Sint Jacobus. In het contact dat we daarna met het bestuur van deze schutterij hadden, bleek dat de schutterij ernstig gedupeerd was door de diefstal van hun materiaal(aanhang)wagen, die werd gestolen nadat de schutterij had deelgenomen aan het Oud Limburgs Schuttersfeest. Dat de dieven uit waren op de aanhangwagen, bleek later toen zo'n twintig kilometer verderop, nabij de Duitse grens, de verbrande resten werden gevonden van de inhoud van de materiaalwagen. Door deze diefstal en brand raakte de schutterij behalve haar trommels en een uniform ook haar 50 jaar oude vaandel kwijt. Dat vaandel was de trots van de schutterij.

De nieuwe trots
Er moest dus een nieuw vaandel komen voor de schutterij. In mijn weblogbericht had het schutterijbestuur mijn foto gezien van het genoemde schilderij van Sint Jacobus in de kathedraal van Eauze. Het schutterijbestuur wilde deze afbeelding van Sint Jacobus gebruiken om een nieuw vaandel te maken voor de Schutterij Sint Jacobus in Hunsel.
Vandaag kregen we als dank voor onze hulp een afbeelding toegezonden van dit schitterend mooie nieuwe vaandel, de nieuwe trots van de Schutterij Sint Jacobus te Hunsel. Van harte gelukgewenst met dit prachtige ontwerp van het nieuwe vaandel, en we hopen dat de schutterij van Hunsel haar nieuwe vaandel tot in lengte van jaren met trots zal dragen.

Wandelen met God en de mensen

Woensdag 6 maart 2013

Café Saint-Jacques met water en Spaanse wijn & worst

Wijkavond Aldlân van PG Stiens

Op uitnodiging van het wijkteam van de kerkelijke wijk Aldlân van de Protestantse Gemeente te Stiens zijn Durkje en ik vanavond aanwezig bij de jaarlijkse wijkavond, die in het Sint-Vitushûs in Stiens door dit wijkteam wordt georganiseerd. Aan ons is gevraagd om deze avond in het kader van het thema ‘Wandelen met God en de mensen’ een avondvullend programma te verzorgen, waarin we de aanwezige gemeenteleden mee nemen in woorden, beelden en wandelen op het pelgrimspad van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela. Het is ook de bedoeling dat het een soort mini-pelgrimstocht wordt, want ook wandelen op het Jabikspaad zou idealiter deel uit moeten maken van dit avondprogramma. Het is buiten prachtig weer, dus dat gaat zeker lukken.

Vier bezinningsthema’s

Durkje en ik zijn voor dit avondprogramma gevraagd, omdat we vorig jaar onze pelgrimage van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela geheel hebben afgerond. Ons werd verzocht om aan de hand van een aantal subthema’s de gemeenteleden een idee te geven van de vele dimensies die een pelgrimsreis in je leven kan hebben. We hebben gekozen voor vier subthema’s, waarbij we aan de hand van korte teksten die tot reflectie kunnen leiden, foto’s laten zien en daarbij vertellen over onze bij die subthema’s en teksten passende pelgrimservaringen. De in dit deel van de avond toegelichte reflectieteksten worden later op de avond ter bezinning en bespreking meegenomen op de wandelroute buiten.

Wandelen na het pelgrimsavondmaal

Nadat wijkpredikant Jaap Overeem alle aanwezigen welkom heeft geheten en de avond heeft geopend met pelgrimspsalm 121, verzorgt Durkje een korte inleiding over ons avondprogramma en over de  betekenissen die je kunt geven aan het avondthema ‘Wandelen met God en de mensen’. Durkje bouwt daarbij voort op het pelgrimsavondmaal dat we op 18 november 2013 met elkaar als gemeente in De Hege Stins hebben gevierd , waaraan Durkje en ik onze medewerking in deze ochtendkerkdienst verzorgden.

Vervolgens introduceert ze de vier bezinningsthema’s van vanavond, te weten: Onderweg zijn, Ontmoetingen, Loslaten en Hoogtepunten. We zullen daarover vertellen, bijpassende foto’s van onze pelgrimage tonen, wandelend daarop in stilte bezinnen, daarover met elkaar in wandelduo’s kuierend spreken en aan het eind van de avond met elkaar delen wat we hierover aan elkaar willen vertellen.

Onderweg zijn                         

• De reflectietekst uit de pelgrimsbundel ‘Het geheim van de schelp’ die we bij dit bezinningsthema mee geven, luidt: ‘De mens ontdekt zichzelf alleen als hij er in toestemt ontdekt te worden’ (Johannes van het Kruis).
• De gespreksvraag die we hier voor de wandeling mee geven, is: ‘Wat zijn voor jou richtingwijzers onderweg?’

Daarbij vertel ik over het ontdekken van jezelf, van de ander en van de Ander (God), over de weg zoeken en vinden, over richtingwijzers op je (levens)pad, over onverwachte wegomleggingen en over de weg op je (levens)pad kwijtraken. Tijdens onze avondwandeling zullen we leren om goed te kijken, om wellicht dingen te ontdekken die je onderweg nog nooit eerder zag.

Ontmoetingen

• De reflectietekst uit de pelgrimsbundel ‘Het geheim van de schelp’ die we bij dit bezinningsthema mee geven, luidt: ‘Het Ik ontplooit zich alleen door de gratie van een ander’ (Gaston Bachelard).
• De gespreksvraag die we hier voor de wandeling mee geven, is:  'Welke ontmoetingen zijn voor jou van grote betekenis?’

Daarbij vertelt Durkje over wie je op je (levens)weg ontmoet, aan wie je voorbij loopt, aan wie je al dan niet aandacht schenkt, en wat die ontmoetingen voor jou betekenen. Ze laat daarbij een aantal van onze pelgrimsfoto’s zien; over alleen lopen, over een Belgische monnik die wij onderweg in een kerkje ontmoetten, over een Amsterdamse fotografe die tijdens enkele opeenvolgende dagen de weg hier & daar en af & toe met ons deelde. Durkje vertelt over de kluizenaar die ons in een desolaat gebied liet delen van zijn zelfgemaakte vruchtensappen, en we zien een oude vrouw in een kleine kapel langs de weg, die alle voorbij wandelende pelgrims in ‘haar’ kapel verwelkomt, te woord staat en hen een kapel-stempel in hun pelgrimspaspoort zet.

Loslaten

• De reflectietekst uit de pelgrimsbundel ‘Het geheim van de schelp’ die we bij dit bezinningsthema mee geven, luidt: ‘Loslaten schept het pad naar werkelijke vrijheid’ (Sogyal Rinpoche).
• De gespreksvraag die we hier voor de wandeling mee geven, is:  'Wat betekent loslaten in jouw leven?’

Daarbij vertel ik aan de hand van het kinderspelletje ‘Ik ga op reis en ik neem mee’ dat je op je (levens)reis ook zult leren dat je moet ‘leren loslaten’. We luisteren dan naar het lied ‘Overal en nergens thuis’, gezongen door Simone Awhina, die nadat ze tweemaal een partner aan de dood moest verliezen op pelgrimstocht ging naar Santiago de Compostela, waarover ze een reisverslag in boekvorm schreef met als titel ‘Ik ga op reis en ik laat achter’.

Daarna laat ik enkele foto’s zien van twee pelgrims, die wij in de vorige zomer en in de herfst op het pelgrimspad ontmoetten, die ons vertelden over wat zij allemaal hebben moeten loslaten, alvorens ze hun pelgrimage aanvingen.

Hoogtepunten

• De reflectietekst uit de pelgrimsbundel ‘Het geheim van de schelp’ die we bij dit bezinningsthema mee geven, luidt: ‘De zon schijnt nooit zo mooi als op de dag dat je op weg gaat’ (Jean Giono).
• De gespreksvraag die we hier voor de wandeling mee geven, is:  'Wat zijn voor jou hoogtepunten op je levenspad?’

Daarbij vertelt Durkje over een zestal hoogtepunten van onze pelgrimstocht, over wat dat met je doet en hoe onvergetelijk en waarde(n)vol deze piekervaringen voor de rest van je leven kunnen zijn.

Zwijgen en spreken

Voordat we naar buiten gaan voor een meditatieve avondwandeling, laat ik met een dorpsplattegrond zien hoe we Stiens uit zullen wandelen, en waar we vervolgens Stiens weer binnen wandelen op het Jabikspaad, dat Stiens vanuit het noordwesten tot aan het zuidoosten geheel doorkruist, langs de oude Sint-Vituskerk, bovenop één van de eeuwenoude terpen van Stiens.

Onderweg staan op kruispunten en op aardedonkere delen van de route brandende waxinelichtjes in glazen potten als richtingwijzers onderweg, hun licht schijnend op het pad en op de voorbijwandelaars.  Er wordt nu een route gelopen van een half uur, waarbij het eerste kwartier in duo’s in stilte wordt gewandeld, bezinnend op de reflectietekst met de bijbehorende gespreksvraag. Daarna resteert nog een kwartier wandelen over het Friese Jabikspaad, waarbij in deze tweetallen wordt gesproken over de resultaten van ieders persoonlijke bezinningstocht.

Café Saint-Jacques

Alle wandelaars hebben bij hun vertrek van ons een pelgrimspaspoort meegekregen, met daarop een Jabikspaad-stempel van de heilige Jacobus de Meerdere. Bij terugkomst in het Sint-Vitushûs krijgen deze avondpelgrims het Jabikspaad-stempel van de Sint-Vituskerk in hun pelgrimspas erbij, waarna zij aanschuiven aan de lange tafel in de zaal, waarop volop flessen Spaanse wijn, bronwater en Spaanse worst staat, daarmee verwijzend naar wat pelgrims op de Spaanse camino eten en drinken in hun verblijfsaccommodaties langs het pelgrimspad.

Onder leiding van Durkje blikken we plenair nog even terug op deze avond, om ook onze ervaringen met elkaar te delen, zoals pelgrims dat elke avond met elkaar doen in refugio’s en in restaurants waar ze hun pelgrimsmenu nuttigen. 

Tot slot sluit ik de avond af met het uitspreken van de Friestalige versie van de Ierse pelgrimszegen van Saint Patrick: ‘wurden oer ús Heit, yn de taal fan mem’.

De meesten blijven nog lang zitten om gezellig na te praten over deze avond en om elkaar nog meer te vertellen over wat hen bezig houdt en wat men belangrijk vindt. Ontmoetingen van mens tot mens in Café Saint-Jacques, alsof we samen onderweg zijn op onze reis.

Van Schagen naar Bergen, tussen Wad & IJ

Vrijdag 22 februari 2013 

Het parochiestempel van Sint Jacobus in de Mariakapel van Tuitjenhorn

Schagen

Even na 9.00 uur starten Durkje en ik onze dagtocht bij de rooms-katholieke Christoforuskerk op de Markt van Schagen. Dit is ons derde dagtraject in deze Voorjaarsvakantie van de meerdaagse langeafstandwandeling van Den Oever naar Amsterdam. Van de wandelgids ‘Van Wad tot IJ’ bewandelen we vandaag het traject van Schagen naar Bergen, over een afstand van ongeveer 23 kilometer. 

Als we van start gaan, is het evenals gisteren prachtig winterweer. De zon schijnt aangenaam, maar de temperatuur stijgt tot slechts iets boven het vriespunt. We wandelen Schagen uit ter hoogte van de Schagerwiel.

Sint Jacobus de Meerdere in Tuitjenhorn

We lopen via de dorpen Valkkoog, Groenveld en Stroet naar Tuitjenhorn. In Tuitjenhorn gaan we op zoek naar de van 1856 daterende rooms-katholieke kerk Sint Jacobus de Meerdere. We bewandelen de Noordhollandse aanlooproute van het pelgrimspad naar Santiago de Compostela, en als rechtgeaard pelgrim bezoek je dan onderweg alle 'Jacobalea' die je langs het pelgrimspad vindt. Dit is de eerste kerk op dit Noordhollandse pelgrimspad waar Jacobalea zijn te vinden, dus we hopen hier een open kerk aan te treffen. We hebben pech, want de kerk is gesloten, dus het Jacobusbeeld op het altaar, een afbeelding van Sint Jacobus de Meerdere op de rugkant van de preekstoel en een pasteltekening van Sint Jacobus bij de ingang van de kerk kunnen we nu niet bekijken. Wel zien we de Jacobsschelp tegen de buitenmuur van de kerk. De Mariakapel van deze kerk is gelukkig geopend en als we die bezoeken, zien we dat het parochiestempel met daarop de afbeelding van Sint Jacobus wel beschikbaar is voor gebruik. We plaatsen het parochiestempel in onze routegids, ten teken dat we deze Sint-Jacobskerk hebben bezocht.

Van Eenigenburg, via Krabbendam naar Schoorldam

Het volgende dorp waar we doorheen wandelen, is Eenigenburg. Voorbij Eenigenburg gaan we de Westfriese Omringdijk op, om over deze meer dan 700 jaar oude zeedijk naar Krabbendam te lopen. De route gaat daarna ook verder over de Westfriese Dijk, tot aan Schoorldam. Bij Schoorldam steken we de N9 over, om dan direct het dorp Schoorl binnen te wandelen.

Pauze bij de klimduin van Schoorl

In Schoorl gaat de route door het bosperceel langs de rand van het dorp. We hebben vanwege de lage temperatuur nu zonder pauzeren bijna vier uren gelopen, dus het wordt wel tijd om een lunchpauze te organiseren. Daarom wijken we in Schoorl nabij het dorpscentrum even af van de wandelroute. We lopen naar de klimduin van Schoorl, omdat we weten dat daar enkele horecagelegenheden zijn. Aan de voet van de klimduin genieten we van een aangenaam warme lunchpauze. Vlak voordat we vanuit dit restaurant weer vertrekken, ontmoeten we hier nog een collega van Stenden Hogeschool, die hier met zijn gezin op vakantie is.

Aagtdorp en Bergen

We wandelen weer terug naar de Omloop, waar onze wandelroute verder gaat. Van Schoorl lopen we naar het dorpje Aagtdorp. Inmiddels is de bewolking over dit mooie duingebied getrokken en we zien zowaar hier en daar enkele fijne sneeuwvlokjes rondom ons naar beneden dwarrelen. Daar blijft het ook bij, dus geen neerslag van enige betekenis vandaag. 

Voorbij Aagtdorp volgt een mooi geasfalteerd wandelpad door de beboste duinzoom, iets hoger gelegen dan het naastliggende fietspad en de veel drukkere Postweg en Duinweg. Na een mooie wandeling arriveren we iets na 14.00 uur bij ons eindpunt voor vandaag: restaurant Duinvermaak aan de rand van Bergen, tegenover het Noorhollands Duinreservaat. 

Met de auto rijden we naar Schagen, waar we de andere auto afhalen, waarna we huiswaarts keren naar Stiens. We hebben nu drie dagen aaneengesloten gewandeld van Den Oever naar Bergen, over een totale afstand van ongeveer 60 kilometer. Een mooie begin van deze Noordhollandse wandelroute 'Van Wad tot IJ'.

Compostela

Maandag 7 januari 2013 

De Compostela van Wiep Koehoorn

Rúa do Vilar
Wie als pelgrim in Santiago de Compostela arriveert, kan zijn/haar aankomst melden bij het pelgrimsbureau in de Rúa do Vilar. Daar kun je - als je aan alle daartoe gestelde vereisten voldoet - als bewijs van je pelgrimage een getuigschrift verkrijgen, als blijvende herinnering aan je pelgrimstocht. Die oorkonde wordt de zogenoemde 'Compostela' genoemd.

Compostela
De Compostela is een persoonlijk document, dat getuigt van de fysieke, geestelijke en spirituele inspanning die je fietsend of wandelend hebt geleverd op je weg naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela. Het herinnert je ook aan de gevoelens die je daarbij hebt gehad, en aan de ervaringen die je onderweg hebt opgedaan, en aan al die ontmoetingen met zoveel mensen onderweg.

Je leven als pelgrimstocht
Een pelgrim merkt dat deze pelgrimage je nog jarenlang, ja zelfs levenslang zal bijblijven. Eigenlijk is ook alles wat na de pelgrimage nog komt even belangrijk, namelijk: een goede voortzetting van alle ervaringen van je tocht in het dagelijkse leven.

Vertaling
De Compostela wordt in Santiago de Compostela aan pelgrims uitgereikt namens de aartsbisschop van Santiago. Hieronder volgt de vertaling van de tekst op de Compostela:

• 'Het Kapittel van de Zegenrijke Apostolische en Aartsbisschoppelijk Kerk van Compostela, als bewaarder van het zegel van het Altaar van de Zalige Apostel Jacobus, belast met de taak een bewijsstuk te overhandigen aan alle Gelovigen en Pelgrims uit alle landen van de wereld, die uit devotie of omwille van een gelofte de Bedevaartplaats van de Heilige Jacobus, onze Apostel, Patroon van de Spanjaarden en Titelheilige, bezoeken, maakt bekend aan allen, te samen en afzonderlijk, die dit zullen nagaan, dat Wijbe Koehoorn dit allerheiligste Godshuis uit godsvrucht toegewijd heeft bezocht.
• Ter waarmerking hiervan overhandig ik hem het voorliggend schrijven, bekrachtigd met het zegel van dezelfde Heilige Kerk.
• Gegeven te Compostela op de 21e dag van de maand oktober in het jaar des Heren 2012.
• De Secretaris van het Kapittel'.

Nederlandse registratie van pelgrims
Van alle pelgrims die bij terugkeer in Nederland een afschrift van hun Compostela zenden naar het Nederlands Genootschap van Sint Jacob, wordt hun naam en enkele andere persoonlijke gegevens geregistreerd in het Nederlandse Register van Compostelahouders.
Je naam, aankomstdatum, reiswijze (op de fiets of te voet) en het aantal pelgrimagedagen wordt vervolgens gepubliceerd in de Jacobsstaf, het magazine van het Nederlands Genootschap van Sint Jacob.
Na afloop van een kalenderjaar wordt je naam dan ook vermeld in 'Het Compostelaregister', het boek dat jaarlijks wordt gepubliceerd, waarin alle Nederlandse pelgrims worden vermeld.

Eindejaarsbijeenkomst Pelgrimsinformatiecentrum

Zaterdag 8 december 2012 

Voorlichtingsteam in het Pelgrimsinformatiecentrum Sint Jacob

Pelgrimsinformatiecentrum Sint Jacob
In De Groate Kerk van Sint-Jacobiparochie is het 'Pelgrimsinformatiecentrum Sint Jacob' gevestigd. Dit voorlichtingscentrum is elke tweede en elke vierde zaterdag van de maand geopend voor wandelaars en fietsers die van plan zijn de lange pelgrimstocht van het Friese Sint-Jacobiparochie naar het Spaanse Santiago de Compostela te lopen of te fietsen.
Vanuit De Groate Kerk begin je als wandelaar of fietser, om dan via het Fries-Overijsselse Jabikspaad, de ruim 3.000 kilometer lange tocht te beginnen, die eindigt in de crypte van Sint Jacobus in de kathedraal van Santiago de Compostela, of - voor wie van zee naar zee wil lopen - die finaal eindigt in Cabo Fisterra aan de kust van de Atlantische Oceaan, zo'n 90 kilometer ten westen van Santiago de Compostela.

Praktische informatie voor pelgrims in spe
Het Pelgrimsinformatiecentrum wordt beheerd door het Nederlands Genootschap van Sint Jacob en de Stichting Jabikspaad Fryslân. Een grote groep wandelende en fietsende pelgrims is bij toerbeurt elke 2e en elke 4e zaterdag van de maand van 11.00-15.00 uur in het Pelgrimsinformatiecentrum aanwezig om informatie te geven aan belangstellende wandelaars en fietsers, die op het pelgrimspad naar Santiago de Compostela mogelijk ooit nog eens pelgrim zullen worden. Ervaren pelgrims laten daar een en ander zien en vertellen over bijvoorbeeld de pelgrimsroute, over wat je al dan niet mee zou moeten nemen, over overnachtingmogelijkheden onderweg en je kunt in het Pelgrimsinformatiecentrum ook je pelgrimspaspoort (een stempelkaart) kopen, waarmee je toegang krijgt tot de pelgrimsherbergen onderweg.

Trots op centrum en team
Dat team van voorlichtende pelgrims komt vanmiddag bijeen in het Pelgrimsinformatiecentrum; enerzijds om terug te blikken op een succesvol afgelopen jaar, anderzijds om alvast vooruit te blikken naar de activiteiten in de komende kalenderjaren, en tenslotte om in een meer informele sessie onder het genot van een hapje en een drankje elkaars ervaringen uit te wisselen. We mogen met recht trots zijn op zo'n mooi Pelgrimsinformatiecentrum, met een bezetting van enthousiaste pelgrims, die regelmatig hun vrije tijd beschikbaar stellen om nieuwe pelgrims goed voorbereid het pelgrimspad richting Santiago de Compostela op te laten gaan.

Driemaal Santiago

Maandag 9 juli 2012

Cover van het reisverslag

Reisverslag
Het zal zo rond de millenniumwisseling zijn geweest dat ik van Janderk Slothouber het door hem geschreven boekje 'Driemaal Santiago' kreeg. Zijn publicatie van het jaar 1995 is het verslag van een reis, de reis naar Santiago de Compostela. Janderk droeg het boekje op aan zijn moeder, aan wie hij graag had verteld over zijn bezoek voor de Leprastichting aan Santiago de Compostela. Ik las het boekje indertijd en bewaarde het. Tijdens opruimwerkzaamheden vond ik het boekje enkele weken geleden weer in een doos op zolder. Inmiddels pelgrimeren Durkje en ik al zeven jaar op weg naar Santiago de Compostela. Nu, na meer dan 2.500 kilometer pelgrimservaring, las ik het boekje onlangs nogmaals, met evenveel, maar wel met een andere belangstelling; namelijk die van een pelgrim, een pelgrim die graag leest over pelgrimeren.

De weg is het doel
Janderk Slothouber begint in zijn eerste hoofdstuk met het verhaal dat vooraf gaat aan zijn reisverhaal, namelijk de legende van 'Santiago de Compostela', ofwel 'Sint Jacobus van het Veld der Sterren', ook wel 'Jacobus de Meerdere' genoemd, waarmee we de geliefde apostel van Jezus Christus bedoelen. Slothouber schrijft over de Jacobsschelp, het teken van de pelgrim en over Jacobus de Morendoder, de mysterieuze, legendarische ruiter op het witte paard.
Met de 'eerste maal Santiago' bedoelt Janderk zijn zomervakantie aan de Oostzee, waar hij het boek 'De omweg naar Santiago' van Cees Nooteboom las. Dit boek - dat gaat over een lange omweg naar Santiago - is zo meenemend, aldus Janderk, dat je - waar je ook bent - door auteur Nooteboom als het ware wordt meegenomen op weg naar Santiago de Compostela.

Muchas Gracias
De 'tweede maal Santiago' gaat over een groep van zes mannen, die in 1995 in 23 dagen een ongeveer 3000 kilometer lange sponsortocht fietsen naar Santiago de Compostela, om daarmee geld in te zamelen voor de Nederlandse Leprastichting. Mink van Rijsdijk schreef er een boek over en professor Smalhout presenteerde de reisfilm van een meereizende Hollandse filmploeg.

Wij roepen u aan
Het derde deel van dit boekje is de vliegreis van Janderk Slothouber naar Santiago de Compostela. Hij reist af naar Santiago als vertegenwoordiger van de Leprastichting om een toespraak te houden voor Spaanse en Nederlandse officials ter gelegenheid van de aankomst van de Nederlandse Santiago-fietsers, die arriveren in het Spaanse Santiago de Compostela. "Ik lees mijn toespraak alsof de leprabestrijding ervan af hangt" en "De aanwezigen luisteren beleefd", zo schrijft Slothouber. Hij woont de mis bij in de wereldberoemde kathedraal van Santiago, de kathedraal die zo bekend is vanwege het fascinerende slingeren van de botafumeiro, het geweldig grote rookvat, dat hoog in het booggewelf van de kathedraal een spoor van wierook achter laat. Je leest hier wat een gereformeerde jongen ervaart vóór het altaar van de Heilige Jacobus.

Zomervergadering Bestuur Stichting Jabikspaad Fryslân

Woensdag 4 juli 2012 

Wegwijzer van het Jabikspaad

Warme vergaderavond
Nog eenmaal komen we dit werkseizoen bijeen als bestuur van de Stichting Jabikspaad Fryslân. Op deze warme avond in juli vergaderen we in de Jacobshoeve te Sint-Jacobiparochie. In het koffiekwartier voorafgaand aan de vergadering spreken we zoals te doen gebruikelijk over elkaars lief & leed en wel & wee. De kandidaat voor onze bestuursvacature woont dit overleg in verband met zijn zomervakantie vanavond niet bij; hem hopen we de volgende keer wel te ontmoeten.We inventariseren elkaars beschikbaarheid en bereikbaarheid in de komende zomerweken.

Ingekomen
We nemen kennis van het heuglijke feit dat de nieuwe parochie die zal ontstaan door de fusie van de huidige parochies van Harlingen & Franeker, Sint-Annaparochie, Dronrijp en Terschelling & Vlieland als naam zal krijgen: 'Heilige Jacobus de Meerdere', een mooie naam voor de parochie waar het Jabikspaad doorheen loopt.
Voorts bespreken we ingekomen stukken met betrekking tot een fondsenlijst, de Hasselter bedevaart, het pelgrimeren met jongeren, het Pelgrimsinformatiecentrum en het zogenoemde Waddenwandelen.

Routegids Jabikspaad
Nadat we de notulen van de vorige keer hebben vastgesteld, bespreken we onze in herdruk zijnde routegids van het Jabikspaad. We zijn blij dat al over twee weken de herdruk van de routegids van het Jabikspaad klaar zal zijn. De gids kan dan snel in de verkoop, want van diverse kanten kregen we al signalen dat er vraag is naar de heruitgave. Veel wandelaars willen het Jabikspaad bewandelen en dat kan over twee weken dus al met de nieuwe uitgave van de routegids, die op afzienbare termijn via diverse verkoopkanalen weer in de handel is. Omdat de financiering van de herdruk nog niet rond is, laten we eerst 750 exemplaren drukken, zodat er in de komende zomerweken en maanden in elk geval met het nieuwe routeboekje kan worden gewandeld.

Routezaken Jabikspaad
Voorts bespreken we ons routebewijzeringsproject in en in samenwerking met de gemeente Steenwijkerland. Ook onze werkzaamheden rondom de Kapelle van Dodo bij Haskerdijken passeren de revue. Daarna bespreken we de resultaten van ons bestuurlijk overleg met de Kerngroep Tsjerkepaad, met wie we in gesprek zijn om zogenoemde Jabiksrondjes/Jabiksrûntsjes te ontwikkelen, waarbij een combinatie wordt gezocht van wandelrondjes langs kerken van het Tsjerkepaad Fryslân en deels over het Jabikspaad. Doel is om elk jaar drie van die Jabiksrûntsjes letterlijk en figuurlijk op de kaart te gaan zetten.
Mede op signalen van wandelaars hebben we onderzoek gedaan naar ontbrekende wegwijzers langs de Jabikspaad-route. We besluiten - ondanks het feit dat we krap bij kas zitten - een aantal nieuwe routepalen en routeborden aan te schaffen en te plaatsen op die locaties waar bewegwijzering essentieel is voor het volgen van de juiste route. Na de zomervakantie zullen we wegen moeten vinden voor financiering van onze komende werkzaamheden van de Stichting Jabikspaad Fyslân, want een goed beheerd en onderhouden wandelroute als het Jabikspaad vraagt de nodige financiële armslag.

Pelgrims

Zondag 24 juni 2012 

Cover van het boek Pelgrims

Pelgrim-kado voor een pelgrim
Van mijn drie collega's van de afdeling Quality Assurance van het Corporate Office van Stenden Hogeschool kreeg ik ter gelegenheid van mijn verjaardag in 2011 het boek 'Pelgrims' kado. De ondertitel van dit mooie boek luidt: 'Onderweg naar Santiago de Compostela'. Dit prachtig geïllustreerde pelgrimsboek is een publicatie van het Museum Catharijneconvent in Utrecht en van het Nederlands Genootschap van Sint Jacob te Utrecht, waarvan Durkje en ik pelgrimerend lid zijn.

Jubileumboek
Het boek is gescheven onder tekstredactie van Daniëlle Lokin (Nederlands Genootschap van Sint Jacob) en onder beeldredactie van Kees van Schooten (Museum Catharijneconvent). Het boek is uitgegeven ter gelegenheid van de tentoonstelling 'Pelgrims, Onderweg naar Santiago de Compostela', die van oktober 2011 tot en met februari 2012 werd gehouden in Museum Catharijneconvent te Utrecht. Deze tentoonstelling werd georganiseerd in het kader van het 25-jarig bestaan van ons Nederlands Genootschap van Sint Jacob. Dit boek is geschreven door Daniëlle Lokin, Marije de Nood, Mireille Madou, Martin Kellens, Dirk Aerts en Paul Post.

Pelgrims in het voetspoor van pelgrims
Alles achter je laten om duizenden kilometers af te leggen naar een heilige plek. Een tocht maken vol ontberingen, met de kans dat je het er niet levend vanaf brengt. Miljoenen mensen uit heel Europa en daarbuiten reizen sinds de elfde eeuw bijvoorbeeld te voet of te paard over de Spaanse pelgrimsweg, de 'Camino de Santiago' naar Santiago de Compostela, een stad in het noordwesten van Spanje. Tegenwoordig arriveren jaarlijks ruim 200.000 pelgrims bij de kathedraal van Santiago de Compostela om onder andere het graf van de heilige apostel Jacobus de Meerdere te bezoeken. Wat drijft hen?

Wat beweegt de pelgrim
In het boek 'Pelgrims' komt het pelgrimeren in veel facetten aan bod: van de voorbereidingen van de reis tot de aankomst op de plek van bestemming en tot slot over de terugkeer naar huis. Veel hoogtepunten van de eeuwenoude traditie van het pelgrimeren zijn bijeengebracht in dit rijk geïllustreerde boek. Het boek informeert je over het ontstaan van de pelgrim, over hun pelgrimsliederen die zij tijdens de tocht zongen en zingen en over de achtergrond en de betekenis van het pelgrimeren.
De beschrijving van de fysieke pelgrimstocht op grond van eigen ervaring en dagboekfragmenten wordt gevolgd door beschouwingen over de vraag wat pelgrimeren bij de pelgrim teweegbrengt. De hedendaagse christelijke of niet-christelijke pelgrim heeft tal van redenen om op pelgrimsreis te gaan. Men gaat bijvoorbeeld op pad met een religieuze, culturele of spirituele bedoeling en/of uit behoefte aan rust en bezinning en/of ziet de pelgrimstocht als een sportieve uitdaging.

Woord vooraf & Inleiding en verantwoording
In hun 'Woord vooraf' schrijven Joost Bol (voorzitter Nederlands Genootschap van Sint Jacob) en Ruud Priem (inhoudelijk directeur Museum Catharijneconvent) dat de nog steeds groeiende belangstelling voor pelgrimeren zou kunnen samenhangen met de toegenomen belangstellig die onze geïndividualiseerde samenleving aan de dag legt voor intuïtieve ervaring, bezinning en spiritualiteit.
In hun inleidende woorden en verantwoording geven Daniëlle Lokin en Marije de Nood aan waar het van oorsprong bij deze pelgrimage om draait: de apostel Jacobus, in het Spaans 'Santiago' genoemd, ook bekend als Sint Jacob(us), en als Matamoros: de Morendoder.

Eerst was er de pelgrim
Mireille Madou schreef dit eerste hoofdstuk. Ze gaat in op de betekenis van het woord 'peregrinus", vreemdeling, pelgrim. Daarna schetst ze fysieke beelden van de peregrinus, over het hoofddeksel, de kleding, de staf, de tas en de schelp.

Sicut peregrinus
In de gedaante van een pelgrim
In haar tweede hoofdstuk beschrijft Mireille Madou de kledij van de pelgrim, specifiek in gaand op de kledij in de kunst van de 13e, de 14e en de 15e eeuw. Opvallend is de verscheidenheid in de uitbeelding, bijvoorbeeld Sint-Jacob als apostel, als pelgrim of als apostel-pelgrim.

Zingende pelgrims van Santiago
"Pelgrims zingen", schrijft Mireille Madou in haar derde hoofdstuk. "Samen liederen zingen schept een band, bevordert de saamhorigheid." Ze gaat in op het beroemd geworden lied 'Ultreia' en daarna over de gezongen gebeden en tot slot het meest populaire lied 'La grande chanson'.

De mythe van de vier wegen
Martin Kellens schrijft in hoofdstuk 4 over de vier vermeende hoofdroutes die naar Santiago de Compostela leiden. Daarbij komen de 'Gids voor de pelgrim' en de oude routes en kaarten aan de orde. Gaat het bijvoorbeeld primair om pelgrimsroutes, of zijn het de oude, belangrijkste handelsroutes waarover we spreken? Erkenning van de Raad van Europa en van Unesco (Werelderfgoed) zijn essentieel, maar duidelijk wordt in dit hoofdstuk dat verder onderzoek naar oude pelgrimswegen wenselijk is.

Hoge bergen, diepe dalen
Onderweg naar Santiago de Compostela
Marije de Nood schrijft in hoofdstuk 5 dat pelgrims een onzeker avontuur tegemoet gaan. Pelgrims nemen tijdelijk afstand van thuis, van hun sociale en maatschappelijke status. Marije schrijft over wat de pelgrim thuis laat, over het gezegend vertrek, over het begin van het avontuur, over het dak boven je hoofd voor de nacht en over de razende honger en een bezeten wereld vol gevaar. Ze schrijft over de pijn en de dood onderweg, maar ook over de vriendschappen, de geluksmomenten en de rituelen onderweg. En dan is na vele kilometers heel in de verte het einde in zicht en kom je als pelgrim oog in oog te staan met de apostel Sint Jacob.

Pelgrims op weg naar het hemelse Jeruzalem
De weg van buiten naar binnen
Daniëlle Lokin wijst in hoofdstuk 6 de lezer op het middeleeuwse geloofsleven, waarin het aardse leven als een lange pelgrimstocht werd gezien, onderweg naar het hemelse Jeruzalem. Ze noemt de motieven voor de pelgrim om op pelgrimstocht te gaan en beschrijft het zogenoemde 'geestelijk pelgrimeren', ofwel: de reis naar binnen. Ze verwijst daarbij ook naar het boek 'The pilgrim's progress' (1678) van John Bunyan. Uiteindelijk draait alles om de vraag of de bedevaart naar de apostel een ommekeer heeft bewerkstelligd in het leven van de (weer thuisgekomen) pelgrim.

De lokroep van de Jacobsweg
Pelgrimeren in de eenentwintigste eeuw
In hoofdstuk 7 verdedigt Dick Aerts zijn stelling dat de hedendaagse pelgrimage als een spel kan worden beschouwd. Het tweede thema dat hij behandelt, houdt verband met de verschuiving van het doel van de Santiagotocht. Ook gaat Aerts nader in op de gele camino-pijl. Mooi beschrijft hij ook het geheim van de geslaagd weer thuisgekomen pelgrim, die dàn pas waarlijk begrijpt wat het geheim van 'ons thuis' betekent.

De moderne pelgrim: het perspectief van actuele sacrale velden
Mij sprak met name dit achtste, verdiepende, hoofdstuk van Paul Post aan. Post schrijft over de 'rituele of de religieuze paradox', waar we aan de ene kant ritueel en religie zien verdwijnen, terwijl we aan de andere kant nieuwe en oude vormen van ritueel en religie ook in Nederland weer zien opkomen. De 'camino' noemt Post bijvoorbeeld zo'n opbloeiend devotioneel ritueel.
Eerst presenteert Paul Post iets van de achtergronden van het instrument van de zogenoemde 'sacrale velden', waarna hij de onderscheiden sacrale velden beschrijft, om tenslotte te laten zien wat we daarmee kunnen en hoe 'het werkt'.
De sacrale velden die Post onderscheidt, zijn:

1. Religieus veld;
2. Veld van healing;
3. Herdenkingsveld;
4. Veld van kunst en cultuur;
5. Veld van leisure culture.

Bij de toepassingen brengt Post de actuele situatie en de onderlinge spanningen in beeld, schrijft hij over 'transfer en transformatie' en over de discontinuïteit, overlap en continuïteit tussen de sacrale velden van bijvoorbeeld religie en sport. Dan stelt Paul Post dat het hedendaagse succes van de 'camino' valt te verklaren uit de vaststelling dat de camino(ganger) is verbonden met (bijna) alle genoemde sacrale velden. De pelgrim is in staat om zich alle uiteenlopende sacrale velden toe te eigenen door die te verbinden aan zijn pelgrimstocht. De meervoudigheid van het profiel van de hedendaagse pelgrims zou dan ook wel eens een gouden toekomst voor de pelgrimage naar Santiago de Compostela kunnen betekenen.

Via Mosana

Zondag 3 juni 2012

Cover van de wandelgids Via Mosana

Van St. Jacob naar St. Jacob

Wie vanuit Nederland als wandelaar of fietser wil vertrekken voor de meer dan 3.000 kilometer lange tocht naar het Spaanse pelgrimsoord Santiago de Compostela kan zijn/haar pelgrimstocht starten in het Friese Sint-Jacobiparochie. Je pelgrimeert dan van het Nederlandse Sint Jacob (Sint-Jacobiparochie) naar het Spaanse Sint Jacob (Sant-iago de Compostela). 

Je zou ook kunnen zeggen dat je dan van zee tot zee pelgrimeert, als je vanuit Sint-Jacobiparochie via Zwarte Haan aan de Waddenzee loopt (of fietst) via Santiago de Compostela naar Cap Finisterre aan de Atlantische Oceaan. Tussen vertrek en aankomst ligt een buitengewoon indrukwekkend pelgrimspad, dat in de loop der eeuwen miljoenen mensen bewandelden en dat op elke pelgrim een onuitwisbare indruk heeft gemaakt.

Het pelgrimspad heeft mensen veranderd.

Mensen veranderden op het pelgrimspad.

Wandelaars worden op dit pad pelgrims voor het leven.

Pelgrimsroute voor Nederlandse pelgrims

• Met Durkje heb ik in het jaar 2005 het Fries-Overijsselse Jabikspaad vanuit Sint-Jacobiparochie gelopen.
• In 2005 en 2006 bewandelden we het daarop aansluitende Hanzestedenpad.
• In 2006 en 2007 gingen we verder zuidwaarts over de zuidelijke helft van het Pieterpad.
• In 2007 hebben we vanuit Maastricht de hele Belgische Via Mosana gelopen tot in Namen.
• En vanaf 2007 tot en met 2011 volgde aansluitend de lange Belgisch-Franse pelgrimsroute van de Grande Randonnée (GR654 & GR6542) tot over de Frans-Spaanse Pyreneeën.
• Sinds mei 2012 gaan we verder over de Spaanse Camino richting Santiago de Compostela, waar we wellicht volgend jaar arriveren.

Al zeven jaar genieten Durkje en ik van nagenoeg elke kilometer pelgrimspad. Onze teller staat inmiddels op 2.669 kilometer, met nog zo’n 650 kilometer te gaan.

De twee aanlooproutes van de Via Mosana

De Via Mosana (de weg langs de Belgische Maas) staat beschreven in de Franstalige wandelgids “Topo-Guide du Sentier ‘Via Mosana’ – Chemin de Saint-Jacques”. Er bestaat ook een Nederlandstalig katern, waarin de routebeschrijving is vertaald. De originele route begint in het Duitse Aken en brengt je via het Belgische Luik naar het Belgische Namen, over een afstand van 142,5 kilometer.

• Omdat Durkje en ik vanaf het Nederlandse Pieterpad vanuit Maastricht wilden aansluiten op de Belgische Via Mosana, liepen we in mei 2007 vanuit Maastricht de 30,5 kilometer lange alternatieve aanlooproute van de Via Mosana naar Luik; op 18 mei 2007 het eerste traject van 15,5 kilometer van Maastricht naar Visé.
• Op 19 mei 2007 liepen we vanuit Visé over een afstand van 15 kilometer naar Place Havart in Jupille-sur-Meuse, en daarna nog door naar het centrum van Luik.
• Een dag later – op 20 mei 2007 - gingen we over de originele route van de Via Mosana over een afstand van 18 kilometer van Luik naar Esneux.
• Op 3 augustus 2007 wandelden we 21 kilometer van Esneux naar Villers-le-Temple.
• Op 4 augustus 2007 wandelden we 12,5 kilometer van Villers-le-Temple naar Huy.
• Op 5 augustus 2007 wandelden we 17,5 kilometer van Huy naar Andenne.
• Op 6 augustus 2007 wandelden we 23 kilometer van Andenne naar het eindpunt van de Via Mosana, in Namen.
• Omdat we daarmee nog niet de originele route van de Via Mosana geheel hadden gelopen, hebben we op 18 mei 2012 het eerste traject gewandeld vanuit het Duitse Aken naar het Belgische Thimister-Clermont, over een afstand van 24,5 kilometer.
• Op 19 mei 2012 - de tweede dag van deze tweedaagse pelgrimage - liepen we de 20 kilometer van Thimister-Clermont naar Place Havart in Jupille-sur Meuse. Op Place Havart sloten we in 2012 dus exact vijf jaar later  aan op de route van de Via Mosana die we in 2007 bewandelden vanuit Maastricht.

Op deze wijze hebben we de gehele Via Mosana dus inclusief haar Duitse en haar Nederlandse aanlooproute bewandeld; totaal 173 kilometer.

Pilgerweg van Duits Aken naar Belgisch Thimister-Clermont

Vrijdag 18 mei 2012

Place de la Halle in Clermont-sur-Berwinne

Start 2daagse wandeling
Om 7.00 uur worden we wakker van de wekker in het Ibis Hotel in Aken. Om 7.45 uur ontbijten we in de ontbijtzaal van het hotel en na het uitchecken in de hotelreceptie staan we om 8.15 uur buiten vóór het hotel. We beginnen nu onze eerste wandeldag van de tweedaagse wandeling van het Duitse Aken naar het Belgische Luik. Daarmee gaan we de voor ons laatste twee trajecten van de Via Mosana bewandelen, die feitelijk de eerste twee dagtrajecten zijn van de pelgrimsroute vanuit Duitsland richting Santiago de Compostela in Spanje. Vandaag willen we de route bewandelen van het Duitse Aken naar het Belgische Thimister-Clermont. De totale afstand van Aken naar Luik is ongeveer 49 kilometer. Vandaag lopen we daarvan de eerste helft: 24,5 kilometer. 

Jacobsstraat en Jacobskerk
Vanuit het hotel lopen we eerst door het stadscentrum naar de Dom van Aken. Daar begint de Via Mosana aan de voet van de toren van de Domkerk. Onderweg kopen we bij een warme bakker enkele broodjes en bij een biologische supermarkt het bijbehorende broodbeleg. Al spoedig wandelen we door de Jacobsstraat van Aken. Daarbij passeren we de Sint-Jacobskerk van Aken. We kunnen niet naar binnen, want bij de ingang van de kerk staat een groep rouwenden klaar om naar binnen te gaan voor een rouwmis. We wandelen derhalve over een voortdurend klimmende route aan de overzijde van de Amsterdamer Ring - via de Preusweg - de stad Aken uit. 

Preuswald
We komen dan in het Preuswald, een bosgebied waarin verschillende grenswandelpaden lopen, waarmee je door de drie landen Duitsland, Nederland en België kunt wandelen. Al vanaf de Dom van Aken volgen we de bewegwijzering van de Pilgerweg, zoals hier de Jacobsweg of Jacobsroute ook wel wordt genoemd. We blijven voortdurend klimmen door het Preuswald. In dit bosgebied passeren we op een gegeven moment de Duits-Belgische grens, wat je kunt zien aan de grensstenen, die hier als een soort van ‘road block’ aan beide zijden van het bospad staan. 

Das Aachener Pilger Kreuz
Voorbij een kruising van bospaden - waar enkele bosarbeiders aan het werk zijn – bereiken we een hoog uitzichtspunt in het bos. Vanuit het bos kunnen we hier mooi in zuidelijke richting over het uitgestrekte dal kijken. Hier staat ook een kruis met als opschrift ‘Die Aachener Pilger 1960 ’. Het bijgeplaatste tekstbord maakt je duidelijk dat het kruis je erop wijst dat je niet alleen je aandacht moet geven aan aardse zaken, maar dat ook de zaken van geestelijke aard je aandacht verdienen. 

Duits-Belgische overdracht van de Via Mosana
We verlaten het Preuswald bij het plaatsje Regina-Moresnet, waar een roestvrijstalen paal staat, waarmee duidelijk wordt gemaakt dat vanaf hier het pelgrimspad door het Duitse pelgrimsgenootschap (Deutsche St. Jakobus-Gesellschaft) wordt overgedragen aan de zorgen van het Belgische pelgrimsgenootschap (Association des Amis de St. Jacques de Compostelle). Daarna wandelen we Moresnet-La Chapelle binnen, waar we de Maria-bedevaartskerk bezoeken. Voorbij Moresnet-Chapelle gaan we over een mooi smal asfaltweggetje naar Moresnet. Onderweg zien we de lange en bijzonder hoge spoorbrug die hier de vóór ons liggende vallei overspant. 

Montzen
Voorbij Moresnet lopen we onder het hoge spoorviaduct door en dan volgen we een mooi bospad over een heuvelkam in de richting van het buurtschap Birken. Voorbij Birken komen we al snel in het dorp Montzen. Nog vóór het dorp gaan we linksaf over de Kinkenweg in zuidwestelijke richting. We hebben tot nu toe prachtig zonnig weer gehad. Een aangename temperatuur om te lopen. Als we hier over een heuvelrug lopen, steekt de wind op en begint het behoorlijk te waaien. In de verte dreigt een onheilspellende lucht, maar regen blijft uit en het blijft bij een lichte temperatuurdaling. Op een splitsing van wegen staat een bankje, waarop we onze eerste rustpauze nemen om wat te eten en te drinken.

Het dal van de Berwinne
Daarna komen we langs een uitgestrekte golfbaan. De golfers hebben vanaf hier een mooi uitzicht over de heuvels en dalen die rond de golfbaan liggen. Voorbij de golfbaan wandelen we het dorp Henri-Chapelle binnen. Na een smal paadje komen we bij een panoramisch uitzichtpunt. Vanaf hier hebben we een schitterend uitzicht over het dal van de rivier de Berwinne. Dan moeten we een eind langs een drukke verkeersweg lopen, waarbij we een monument passeren ter nagedachtenis aan een veldslag die hier heeft plaatsgevonden in 1944 in de Tweede Wereldoorlog tussen het Duitse bezettingsleger en de 1^e Amerikaanse Infanterie Divisie. 

Behoud van oude wandelpaden
Via een heel oud steenachtig paadje verlaten we deze drukke doorgaande verkeersweg. Dit smalle pad waarmee we afdalen, wordt waarschijnlijk open gehouden door de hier nog wandelende pelgrims van de Via Mosana. Als die dit pad niet meer zouden gebruiken, zou het waarschijnlijk binnen één of twee jaar geheel zijn overwoekerd en aan het zicht onttrokken zijn. Wandelaars houden veelal – en zo ook hier – hele oude wandelpaden in stand. We wandelen langs de helling van La Viamarie richting Froidthier en komen na enkele kilometers in het gehucht Crawhez uit. 

Remember Museum
Van Crawhez lopen we naar het gehucht Les Biolles. Hier passeren we een hoog in het veld gelegen museum ter nagedachtenis aan de Tweede Wereldoorlog. Een oude Sherman-tank die de Amerikanen hier na de oorlog hebben achtergelaten, is een belangrijke aandachtstrekker van dit kleine museum. We zien hier ook een vrij nieuw monument, dat is gemaakt en geplaatst ter nagedachtenis aan alle dieren die in de oorlog zijn ingezet, waaronder bijvoorbeeld paarden en honden, die in de oorlog een bijdrage leverden aan het redden van mensenlevens. In de hoek bij een schuur staat een betonnen eenmansbunker, van waaruit een soldaat betrekkelijk veilig zijn tegenstander(s) kon beschieten.

Eén van de mooiste plaatsen van België
Inmiddels is de wind weer behoorlijk opgestoken, dus we wandelen tegen een stevige wind op naar het dorp Clermont-sur-Berwinne. Wat een verrassing is het als je de hoek om komt en dan ineens het hele dorpscentrum rond ‘Place de la Halle’ in zijn volle glorie ziet. Een prachtig klein centrum met een schitterend ‘Maison Communale’, dat als een poortgebouw over de doorgaande weg heen is gebouwd. Daarnaast een dorpscafé met een groot terras. En links van het café een betrekkelijk grote kerk. Terecht wordt dit dorp één van de mooiste plaatsen van België genoemd. Naast het Maison Communale staat een Sint-Jacobspaal, waarop staat dat het vanaf hier nog 2.500 kilometer is naar Santiago de Compostela. 

Pelgrimsstempel van Clermont-sur-Berwinne
We gaan het dorpscafé binnen voor onze tweede rustpauze van vandaag. Bij een kop koffie krijgen we ook een Sint-Jacobsstempel in ons routeboekje van de Via Mosana. Bij navraag bij de barkeeper blijkt dat het Maison Communale en de kerk vandaag beide gesloten zijn, dus een bezichtiging zit er voor ons vandaag niet in. Na deze koffiepauze verlaten we Clermont-sur-Berwinne en dan wandelen we in ongeveer twee kilometer naar het dorpje Thimister-Clermont. Daarbij lopen we een eindje over een voormalig spoortracé, dat nu in gebruik is als wandel- en fietspad. Onderweg passeren we het voormalige stationsgebouw van Thimister-Clermont. 

Villa Les Floralies
In Thimister-Clermont lopen we naar Villa Les Floralies, waar we slaapplaats voor een overnachting hebben gereserveerd. De echtgenoot van onze gastvrouw doet de deur open en vertelt dat zijn vrouw over een half uur weer terug is, met daarbij zijn verzoek of we dan weer terug willen komen. Als we hem duidelijk maken dat we hier een kamer hebben gereserveerd, laat hij ons binnen en wijst hij ons onze hotelkamer in hun grote villa. Op dat moment komt onze gastvrouw thuis, die ons vertelt dat we een nog veel grotere kamer kunnen krijgen voor de nacht. We verhuizen naar deze mooie kamer, met wijds uitzicht over de omgeving.

Avondmaal in de bovenzaal

Volgens onze gastvrouw kunnen we in het dorp wel een warme maaltijd krijgen, dus daar gaan we naar op zoek. Het blijkt dat we kunnen kiezen uit de plaatselijke 'friterie' of uit het dorpscafé, waar je ook kunt dineren. In het café worden we naar het bovenzaaltje begeleid, waar een klein, gezellig restaurant is voor zo’n 15 personen. Even later komt een Belgisch stel hier ook dineren. We worden verwend met een heerlijke maaltijd. Volgens ons wordt dit dorpscafé-restaurant gerund door een ouder echtpaar en hun twee zonen. De jongemannen lijken sprekend op de oudere. Alle vier komen ze op hun beurt gedurende de avond voorbij om ons gastvrij te bedienen met het eten en drinken, dat in verschillende gangen wordt geserveerd. Het lekkere eten en drinken en de vriendelijke bediening zorgen voor een genoeglijke avond in het gezellige bovenzaaltje van dit kleine dorpscafé.