Pelgrimeren van Parijs naar Palaiseau

Woensdag 21 juli 2021
 

Op de nieuwe splitsing van de oost- en westroute van de GR655 bij Antony

Pelgrimsroute van Maaseik (B) naar Parijs (F)
Le Chemin Estelle van Saint-Quentin (F) naar Parijs
Parijs
Woensdag 21 juli 2021 – de laatste 1,8 km.
Dag 22: 500,5 – 502,3 km

&

Pelgrimsroute van Parijs (F) naar Santiago de Compostela (S)
Via Turonensis van Parijs naar Saint-Jean-Pied-de-Port (GR655)
Van Parijs naar Palaiseau
Woensdag 21 juli 2021 – de eerste 28,1 km.
Dag 1: 0 – 28,1 km

Wat voorafging met 3 andere pelgrimages
Frankrijk kent van origine vier steden van waaruit al sinds de Middeleeuwen met name Europese pelgrims naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela pelgrimeren. Die historische Franse (door)startsteden zijn Vézelay, Le-Puy-en-Velay, Arles en Parijs.
In drie van die vier pelgrimssteden zijn Durkje en ik in de afgelopen jaren al van (door)start gegaan richting Santiago de Compostela, en wel als volgt:

• Op 22 juli 2009 passeerden Durkje en ik tijdens onze eerste pelgrimage de stad Vézelay;
• Op 14 juli 2013 begonnen wij onze tweede pelgrimage in de stad Le-Puy-en-Velay;
• Op 23 juli 2018 begonnen Durkje en ik onze derde – nu nog niet voltooide - bedevaart richting Santiago de Compostela in Arles.
• Vandaag passeren we de Franse hoofdstad Parijs.

Wat voorafging aan Parijs
Om in Parijs te komen, hebben Durkje en ik de nodige kilometers al afgelegd vanuit Nederland. Voorafgaand hebben we namelijk de volgende aaneensluitende trajecten wandelend gepelgrimeerd:

• Tussen 20 februari 2013 en 24 oktober 2013 pelgrimeerden wij van Den Oever naar Amsterdam op het pelgrimspad ‘Van Wad tot IJ’;
• Tussen 14 oktober 2014 en 6 mei 2015 pelgrimeerden Durkje en ik van Amsterdam naar ’s-Hertogenbosch op het ‘Pelgrimspad deel 1’;
• Op 22 oktober 2018 hebben we een begin gemaakt met het ‘Pelgrimspad deel 2’, vanuit ’s-Hertogenbosch. Dit tweede deel van het Nederlandse ‘Pelgrimspad’ eindigt in het Belgische Visé, maar zover zijn we nog niet. Wel zijn we op 18 februari 2019 inmiddels gevorderd tot in Sittard. Tussen ’s-Hertogenbosch en Sittard kwamen we op 17 februari 2019 aan in achtereenvolgens Thorn en Maaseik
• Tussen 17 februari 2019 en 12 juli 2020 pelgrimeerden Durkje en ik van Thorn via Maaseik naar Dassoulx (Cognelée) op de Via Limburgica, en tussen 6 juli 2008 en 15 juli 2020 pelgrimeerden wij van Dassoulx (Cognelée) naar Olloy-sur-Viroin op respectievelijk het eerste deel van de GR654 en op het tweede deel van de Via Monastica;
• Tussen 17 juli 2020 en 22 juli 2020 pelgrimeerden Durkje en ik van Olloy-sur-Viroin naar Saint-Quentin op de Via Thiérache;
• Van 13 juli 2021 tot en met vandaag pelgrimeerden en wandelen we op ‘Le Chemin Estelle’ vanuit Saint-Quentin naar het eindpunt van ‘Le Chemin Estelle’: de Tour Saint-Jacques in het centrum van Parijs.

Met bovengenoemde voorgaande routes erbij gaan we vandaag het traject van het Noordhollandse Den Oever tot in het centrum van Parijs afsluiten.
Daarna beginnen we – ook vandaag – aan de Via Turonensis (GR655) van Parijs naar Saint-Jean-Pied-de-Port.
Deze dag wordt dus een mijlpaal op onze lange - vierde - pelgrimage van Nederland naar Spanje.

Terug naar Parijs
De wekker wekt ons om 6:00 uur in onze caravan op Camping l’Abbatiale in Saint-Leu d’Esserent. Na het ontbijt verlaten we de camping om 7:10 uur met onze auto.
Het is vanmorgen nog lekker fris, bij een temperatuur van 17 graden Celsius, en een helder blauwe lucht. Het belooft vandaag wederom een warme dag te worden. De zon schijnt de hele dag, en de temperatuur loopt vandaag op tot zo’n 30 graden Celsius tijdens onze etappe. De wind waait vanmorgen nauwelijks. We hebben vandaag een warme wandeldag, vooral ook omdat het nogal drukkend is, en (omdat) het nauwelijks waait.
Met de huurauto rijden we naar Chantilly. Hier parkeren we de huurauto op het treinstation van Chantilly-Gouvieu. Met de trein van 7:58 uur reizen we dan in iets minder dan een half uur naar Gare du Nord in Parijs.
Vanuit dit Parijse treinstation lopen we rechtstreeks naar de Eglise Saint-Laurent, waar we gisteren onze etappe beëindigden. De kerk is open, dus die bezoeken we bij aanvang van onze etappe van vandaag.

Einde van Le Chemin Estelle in Parijs
Om Le Chemin Estelle (van Saint-Quentin tot Parijs) af te ronden, moeten we door Parijs alleen nog het ongeveer 1,8 kilometer lange traject van de Eglise Saint-Laurent lopen naar de Tour Saint-Jacques. Onderweg passeren we de Tour Saint-Martin.
Verderop komen we langs het Centre (Georges) Pompidou, het beroemde Parijse museum voor moderne kunst.

Nog weer een eindje verder vinden we een beeld van Sint Jacob, tegen de gevel van de Eglise Saint-Merry.
En direct daarna staan we voor het parkje waarin de Tour Saint-Jacques staat.
De toren is nog niet geopend, dus we kunnen er niet in.
Wel kunnen we helemaal rond de toren lopen, die het eindpunt is van Le Chemin Estelle.
Het eerste deel van onze zomerpelgrimage 2021 is hiermee afgerond, namelijk de 163 kilometers lange pelgrimsroute van Saint-Quentin naar Parijs.

Begin van de Via Turonensis (GR655)
Vandaag beginnen we direct aansluitend met de Via Turonensis, de pelgrimstocht vanuit Parijs naar het Franse Saint-Jean-Pied-de-Port; en daarna gaat de pelgrim verder naar het Spaanse bedevaaartsoord Santiago de Compostela.
Het startpunt van deze pelgrimsroute is de Tour Saint-Jacques in het centrum van Parijs.
Vanuit Parijs loop je eerst naar Palaiseau, waar je dan moet kiezen voor de route via Chartres of de route via Orléans. Voor deze pelgrimage hebben Durkje en ik ervoor gekozen om de route via Orléans te gaan lopen. Daar beginnen we vandaag mee. Daarbij maken we gebruik van de Franstalige routegids: ‘Sentier vers Saint-Jacques-de-Compostelle via Tours’ (de GR655).
Om 9:15 uur vertrekken Durkje en ik bij de Tour Saint-Jacques in de Parijse binnenstad.
Eerst steken we de rivier de Seine over.

Wederopbouw van de Notre Dame in Parijs
Zodra we de Seine over zijn, komen we op het plein voor de immense Parijse kathedraal, de Notre Dame.
Vanwege de rampzalige brand die op 15 april 2019 in de Notre Dame heeft gewoed, is de kathedraal jarenlang gesloten, dus we kunnen er niet in.
Wel kunnen we er omheen lopen, dus daar kiezen we dan maar voor.
Op deze wijze kun je zien hoe verschrikkelijk groot de brandschade is waarmee de Notre Dame kampt.
Gelukkig wordt alles op alles gezet om de door de Parijse brandweer nog net geredde Notre Dame weer te herbouwen.
Als we om de kathedraal heen lopen, kunnen we van alle kanten zien hoe en waar momenteel wordt gewerkt om deze 12^e eeuwse kerk in oude luister te herstellen. 

Koffie en kerken aan de Rue Saint-Jacques
Als we helemaal rond de kathedraal hebben gelopen, gaan we de Rue Saint-Jacques in, want deze hele lange en drukke Parijse straat is het begin van de route, de stad uit.
Maar voordat we aan de lange etappe beginnen, drinken we eerst een kop koffie op een terras aan de Rue Saint-Jacques.
Daarna gaan we de naastliggende Eglise Saint-Séverin in, om die te bezichtigen.
We krijgen er ook een pelgrimsstempel in onze pelgrimspaspoorten, dus ons eerste pelgrimsstempel hebben we vandaag binnen, van Parijs. We maken een rondgang door deze kerk.
Verderop gaan we de volgende kerk binnen: de ‘Eglise et Hopital de Saint Jacques du Haut Pas’.
In deze kerk vinden we in één van de kapellen een beeld van Sint Jacob.
En iets verderop zien we ook nog een groot houtsnijwerk, met daarop de beeltenis van de heilige Jacobus, de beschermheer van de pelgrims.
In tegenstelling tot de Chemin Estelle, vinden we vanaf vandaag op deze Via Turonensis wel een veelheid van vormen van bewegwijzering van de pelgrimsroute van de GR655.

De groene uitweg
Door een groot aantal straten en boulevards lopen we naar de Porte de Vanves, waar we straks het stadscentrum van Parijs zullen verlaten. We hebben nu aaneengesloten anderhalf uur door Parijs gelopen en kiezen ervoor om tegen twaalven eerst even een broodje te eten, alvorens we de drukke stadsring kruisen.
Na deze pauze wandelen we ten zuiden van de stadsring de voorstad Malakof binnen. Een prachtige kunstboom vol met hanging baskets met veel paarse bloemen erin markeert de entree van Malakof.
Even later passeren we ook de voorstad Vanves.
Het eerste deel van de route loopt parallel aan de treinsporen. Die verlaten we op de plek waar we de warenmarkt van Châtillon op gaan.
Het is opvallend hoe groen de uitweg uit Parijs is. We lopen kilometers ver en urenlang vandaag door een langgerekt parkachtige gebied, met vaak twee of meer parallel slingerende fiets- en wandelpaden. Zo komen we ook door Bagneux.
Deze prachtige fiets- en wandelpaden worden – zien we - door velen gebruikt om te wandelen, te rennen, te joggen, te fitnessen, te spelen, te fietsen, of om er terzijde rustig op een bankje of in het gras te zitten. Vanwege de vele bomen kunnen we heel vaak een groot stuk in de koele schaduw lopen. De paden zijn meestal verhard met asfalt of beton. Parijs zo uit lopen, is zowaar een feestje.

Eerste, nieuwe splitsing
We passeren de stad Sceaux.
Als we daar links kijken, zien we het uitgestrekte landgoed met het prachtige Parc & Château de Sceaux.
Op onze route ontmoeten we een oudere Franse vrouw. Ze is ook een fervent wandel-liefhebster, en vertelt dat ze veelal in groepsverband lange afstanden loopt. We ontmoeten haar enkele malen vanmiddag.  Ze kondigt aan dat we straks de nieuwe (nog niet in onze wandelgids vermelde) splitsing van de GR655 zullen passeren. Voorheen lag die volgens de wandelgids bij het treinstation van Lozère, maar tegenwoordig heb je die al ter hoogte van Antony.
Op dat nieuwe keuzepunt ontmoeten we een man die er wandelt met zijn dochter. Hij wijst haar er op dat wij – gezien onze pelgrimsattributen – pelgrims van Sint Jacob zijn, en hij vraagt ons of hij een foto met onze camera van ons beiden zal maken op dit keuzepunt. Dat vinden we een goed idee, dus hij fotografeert ons hier.
Wij vertellen de man en zijn dochter dat wij wel via Orléans gaan lopen, maar dat we vandaag eerst nog via de variant richting Chartres gaan lopen, om pas morgenochtend bij Lozère gebruik te maken van de voormalige afsplitsing, zoals die nog steeds in de huidige versie van de wandelgids (2013) staat. Bovendien hebben we een overnachtingsaccommodatie gereserveerd vlak vóór Lozère en Palaiseau.

Van Antony naar Igny
We lopen eerst door Antony.
Daarna lopen we tussen de plaatsen Chatenay-Malabry en Verrières-le-Buisson door.
Dat stuk lopen we omdat we naar het Forêt Dominiale de Verrièrs moeten. Dat bosgebied doorkruisen we met een hoog over gaande, slingerende bosroute door de zuidkant van dat grote bosgebied.
Al eerder vandaag moesten we een alternatieve weg zoeken, omdat een deel van de GR655-route tijdelijk was afgesloten voor alle doorgaande verkeer, maar dat moeten we ook tussen het bos en de plaats Igny. Met enig kaartlezen lukt het ons ook deze keer weer om verderop snel op het wel toegankelijke vervolgdeel van de route te komen, met als resultaat dat we bij Igny via een spoortunnel onder de spoorlijnen door lopen om Igny in gaan.
Het is buitengewoon warm, dus de hoge temperatuur begint ook bij ons zijn tol te eisen. We zijn bijna door ons drinken heen, want we hebben onderweg samen al meer dan vijf liter gedronken. Gelukkig vinden we in Igny een kruidenierswinkeltje, waar we onze voorraad drinkflessen geheel kunnen aanvullen met nieuw drinken, en bovendien kunnen we bij de warme bakker in het dorp alvast een brood voor morgen kopen. De twee flesjes ijskoud drinken die we zojuist ook hebben gekocht, drinken we in een ommezien op bij de Mairie van het dorp. Een banaan erbij voor de energie en een tijdje in de koelte van de schaduw zitten, en dan kunnen we weer vol goede moed verder.

L’Abbaye des Bénedictinees de Saint-Louis du Temple
Het einde komt wel in zicht, maar we zijn er nog niet. Een korte bosroute volgt.
Eerst moeten we namelijk nog naar en door de plaats Vauhallan, een mooi dorp, met een hooggebouwde dorpskerk. 

Van Vauhallan klimmen we naar het buurtschap Limon.
We passeren hier ook een oude toren, een zogenoemde ‘colombier’ (duivenhuis), die bijna duizend jaar oud blijkt te zijn, zo horen we even later.
De kaart geeft aan dat hier ook een abdij is.
Dat blijkt niet een ruïne van een abdij te zijn, maar een heuse eigentijdse abdij van de Benedictinessen van Saint-Louis du Temple.
We gaan door de poort het abdijterrein op, waar we welkom worden geheten door een Franse hospitalero van de refugio van deze abdij. We hadden hier nota bene kunnen overnachten, hetgeen we hadden gedaan als we dat vooraf hadden geweten.
In de abdijwinkel worden we geholpen door een Benedictijnse non, die erg haar best doet om met gebruik van de telefoon ervoor te zorgen dat het abdijstempel in de abdijwinkel komt, zodat wij het abdijstempel in onze pelgrimspaspoorten krijgen. 

We krijgen van het Franse hospitalera-stel nog een korte rondleiding op het abdijterrein, en dan nemen we afscheid van de vriendelijke, over-enthousiaste abdij-vertegenwoordigers.

Naar Adagio in Palaiseau
Tot slot volgt nog een heet stuk over een veldpad door het open veld, en over een asfaltweg door een open glooiend landschap. Even later kruisen we de - zichtbaar nieuwe - D36, en dan wandelen we om 17:30 uur de campus op waar onder andere de hogeschool van Palaiseau gevestigd is. Tegenover het hogeschoolgebouw staat het Aparthotel Adagio, waarin we voor de komende nacht een kamer hebben gereserveerd.
We checken in, en de receptioniste geeft aan dat ze het een buitengewone prestatie vindt dat we bij deze hoge temperatuur de bijna dertig kilometer lange tocht van Gare du Nord in Parijs tot aan hun hotel in Palaiseau hebben gelopen. “Jullie zullen vast eerst gebruik willen maken van een prima douche, om daarna heerlijk uit te rusten”, zo geeft ze aan.
Inderdaad: eerst inchecken, een ijskoud pilsje, douchen, en aan het begin van de avond gaan we naar het Chinees restaurant op de hoek onder ons hotel, waar we een eenvoudige maar goede maaltijd krijgen voorgeschoteld. Een heerlijke afsluiting van een lange, ook weer prachtige, maar bovenal warme pelgrims-wandeldag.