Pelgrimeren van Roncesvalles naar Biskarreta

Nog 790 kilometer van Roncesvalles naar Santiago de Compostela

Van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela

Camino Santiago > Roncesvalles – Santiago de Compostela

Van Roncesvalles naar Biskarreta
Zondag 29 april 2012 – 11 km.
Dag 118: 2517 - 2528 km.

Ontbijt

Het is nog donker in de zaal als Durkje en ik de ontbijtzaal van Hotel Loizu in Auritz binnen wandelen. De verse koffie wordt nog snel op de ontbijtbuffettafel gezet en de luiken vóór de ramen worden open gedraaid. En dan is het er licht. Om 8.00 uur zitten we aan het ontbijt. Na het ontbijt rijden we met de auto naar Roncesvalles, waar we vandaag onze pelgrimsreis weer voor enkele wandeldagen in deze meivakantie voort zullen zetten. Rekening houdend met de recente schaatsblessure van Durkje lopen we niet met volle bepakking, maar maken we gebruik van twee kleine huurauto’s en bepalen we per dag welke afstand we de volgende dag zullen gaan lopen. Zo hebben we gisteren afgesproken dat we rustig aan beginnen om verslechtering van de blessure van Durkje te voorkomen en om vooral te beoordelen hoe het stijgend en dalend wandelen in de bergen van de zuidelijke Pyreneeën zal gaan. Vandaag staat het traject van Roncesvalles naar Biskarreta op ons programma, over een afstand van 11 kilometer.

Roncesvalles

Tegen 9.00 uur gaan we eerst naar de grote kerk van Roncesvalles. Daar komen we binnen op het moment dat de priester zojuist de ochtenddienst heeft afgerond. Vier andere pelgrims zijn hier ook binnen.

Na de mis lopen we naar voren in de kerk, waar we het beeld van Sint Jacobus bezoeken.

Op het moment dat we Roncesvalles verlaten, vertrekt ook een bus vol oudere Franse wandelaars. Bij de rand van de bebouwde kom zwaait de buschauffeur hen uit. We vragen de chauffeur of hij van ons beiden even een vertrekfoto wil maken, hetgeen hij enthousiast doet.  We komen op de foto bij het bord waarop staat dat het vanaf hier nog 790 kilometer is tot aan Santiago de Compostela. Dat is dus de lengte van de Spaanse camino.

Bij het plaatsnaambord van Roncesvalles maak ik nog een foto en dan wandelen we Roncesvalles uit.

Auritz

We lopen op een pad langs de N135 in de richting van Pamplona en passeren al spoedig het gotische Roelandskruis aan de overzijde van de weg. Dit wandelpad door het smalle stuk bos is nogal drassig met veel kuilen met water, dus we besluiten al spoedig om door de wegberm verder te gaan. Twintig minuten later wandelen we bij de hoog ommuurde kazerne van de Guardia Civil het dorpje Auritz binnen.

Langs de weg staan de karakteristieke brede, witte huizen, van doorgaans drie verdiepingen hoog met natuurstenen kozijnen rond poorten, deuren en ramen. De dorpskerk is gesloten. Zo’n honderd meter verderop gaan we rechtsaf over een pad dat ons naar beneden voert, naar een beek. Daarbij passeren we een oude schuur, waar onder een afdak een oude tractor staat.

De beek steken we over via een stenen brug vlakbij de achterzijde van het hotel waar wij vannacht sliepen. Het hotel kunnen we tussen de bomen door zien staan.

Iets verderop passeren we een boerderij met enkele lange koeienstallen. De koeien staan aan weerszijden van het tussenpad te eten van het veevoer dat aan beide zijden is gedeponeerd.

Pyreneeën

Weer passeren we een stenen bruggetje over een beek. We hebben vanaf hier een prachtig uitzicht over de bergkammen van de Pyreneeën. Er ligt op dit moment ook nog sneeuw op de bergtoppen van de Pyreneeën.

En nogmaals gaan we over zo’n stenen bruggetje over een snel stromende beek, deze keer over de tweede zijarm van de hier stromende beek. Het vele regenwater moet nog worden afgevoerd, getuige de kracht van de stroming.

Ook hier vind je weer de betonnen wegwijzerpalen, met de steentjes die er door pelgrims op zijn gelegd. Op de betonnen palen staat ook de gele Camino-schelp op een helderblauwe ondergrond. Deze wegwijzers wijzen de pelgrims de weg richting Santiago de Compostela.

Wisselvallig

Het was vanmorgen 4 graden Celsius toen we vertrokken. Af en toe probeert de zon even tussen de wolken door te breken en dan is het heel aangenaam weer. De zware en langdurige regen, zoals die van gisteren, blijft ons vandaag gelukkig bespaard. Het waait nauwelijks, dus die vier graden Celsius zal de pret niet drukken. De temperatuur loopt vandaag tijdens onze wandeling op tot 8 graden Celsius. Af en toe vallen enkele regendruppels en één keer zelfs gedurende enkele minuten kleine hagelstenen, maar de neerslag blijft mild, dus we kunnen zonder regenkleding blijven wandelen. 

We lopen over een pad langs de rand van een klein bos en steken vervolgens twee beekjes over. Voorbij het volgende bruggetje klimmen we over een steil voetpad van steenslag naar een heuvelrug met een beukenbos. Verderop gaat dat pad over in een dalende asfaltweg, waarmee we het dorpje Auritzberri binnenwandelen.

Auritzberri

In Auritzberri bezoeken we de moderne kerk. Het is een kerk met een hoog zadeldak over de volle lengte van de kerk, met aan beide lange zijden van het puntdak een aantal hoogopgaande dakkapellen. Veel licht valt deze moderne kerk binnen. Het hele plafond van het koor is beschilderd met een fresco.

Pas van Metzkiritz

Aan de rand van het dorp voert een weggetje ons bergopwaarts. Het geasfalteerde weggetje gaat over in een pad tussen de weilanden door naar èn over de bergrug. Tussen omheiningen gaat het pad verder. Het is een mooi pad met een prachtig uitzicht naar beide zijden van de bergrug. In zo’n tien minuten lopen we over deze bergrug van Metzkiritz naar de Pas van Metzkiritz.

We steken dan de N135 over en gaan verder over een bospad door een indrukwekkend oud beukenbos. Het brede pad tussen de omheiningen wordt steeds smaller. Omdat we al ruim twee uren hebben gelopen, zoeken we hier een gelegenheid om even te zitten om te rusten en te pauzeren. Voorbijgaande pelgrims hebben in het gaas van de omheining houten kruisen gevlecht, gemaakt van een lange en een korte tak. Zo lopen we drie weken na Pasen een bijzondere kruisweg, met grote en kleine kruisen links en rechts van het bospad.

Bospad

In dit beukenbos vinden we een grote steen, waarop we kunnen pauzeren. Onze picknickplaats ligt langs het bospad en omdat het hier vandaag bijzonder druk is op de camino, wandelen regelmatig andere pelgrims voorbij. In zo’n 20 minuten pauze komen hier zo ongeveer 20 wandelaars voorbij, jong en oud, die ons in verschillende talen (Spaans, Frans en Engels) groeten en ons een goede pelgrimage wensen. Later op de dag hoorden we dat gisteren zo’n 400 pelgrims hebben overnacht in Roncesvalles, dus dat aantal zal voor het overgrote deel vandaag ook dit stuk van de camino bewandelen. Vierhonderd wandelaars, met allen hun eigen verhaal, hun eigen aanleiding om te pelgrimeren en allemaal hun eigen ervaringen van onderweg.

In een beekdalletje gaan we linksaf en dan lopen we een eind over een hoger gelegen pad, parallel aan de N135. Verderop gaat het bospad ineens over in een breed pad van platte natuursteen, in beton gelegd. Dat is bijzonder, zo’n breed geplaveid pad door het bos. We dalen over dit stenen pad en komen dan bij de brug over de rivier de Rio Erro.

Bizkarreta

Aan de overzijde van de Rio Erro gaan we verder over eerst asfalt en daarna over weer zo’n natuurstenen, geplaveid pad. Dat pad voert ons naar het dorpje Biskarreta, onze bestemming voor vandaag.

We wandelen het dorpje door op zoek naar de plaatselijke overnachtingsadressen. Aan de andere zijde van het dorp kopen we in de plaatselijke kruidenierswinkel/warenhuis een viertal pelgrimsansichtkaarten voor onze verzameling pelgrimskaarten. Het dorp is een karakteristiek dorp voor dit bergachtige gebied van de Spaanse Navarra. In de hoofdstraat staat een grote groep pelgrims, die hier in dit dorp ook even pauzeert.

Vóór het plaatselijke café zitten veel pelgrims te rusten op het terras. We ontmoeten daar enkele wandelaars die we onderweg ook eenmaal of enkele malen ontmoetten. De zon schijnt af en toe even en dat maakt het wel heel gezellig, hier op dit kleine dorpspleintje, vlakbij de oude dorpskerk.

Gastvrije ontvangst

We rijden met de auto terug naar Roncesvalles. Vanuit Roncesvalles rijden we weer naar Biskarreta. Bij een gasthuis voor pelgrims vragen we om een slaapplaats. Een meisje dat inmiddels enige woorden engels op school heeft geleerd, kan ons met veel inspanning, maar wel met succes, duidelijk maken dat haar moeder over vijf minuten terug komt en dat die ons zal helpen. De gastvrouw vertelt even later bij thuiskomst dat ze geen slaapplaats meer beschikbaar heeft, maar na een kort telefoongesprek wordt ons verteld dat we maar even met haar dochter moeten meelopen, want aan de overzijde van de N135 is nog een ander huis, waar men ook wel pelgrims onderdak verleent. Daar aangekomen, is het allemaal snel geregeld. Op een slaapkamer van het woonhuis wordt direct een tweede bed bijgeplaatst en dan is ons overnachtingsadres geregeld. De vrouw des huizes vertelt dat ze voor ons ook een warme maaltijd kan klaarmaken en dat we hier morgenochtend ook kunnen ontbijten. Dik voorelkaar dus.

Plaats voor iedereen

En daarmee eindigt onze eerste Spaanse wandeldag in het Spaans-Baskische Biskarreta. We brengen een auto naar onze bestemming voor morgen: Larrasoaina. We hebben het vandaag rustig aan gedaan, met elf kilometer in drie uren en geen opkomend blessureleed, dus we gaan er tot nader order van uit dat een iets grotere afstand morgen ook zonder kwetsuren zal kunnen verlopen. Als we weer terug zijn in Biskarreta is het dorpscafé helaas gesloten. Een Nederlandse pelgrim die we hier ontmoeten, heeft in het dorp geen onderdak kunnen vinden. Ook in ons gasthuis is geen plaats meer, maar met andere inwoners van het dorp wordt geregeld dat hij van onze gastvrouw een warme maaltijd kan krijgen en morgenochtend bij ons kan ontbijten en dat hij vannacht verderop in het dorp een bed krijgt aangeboden in een ander huis. En zo zorgen deze gastvrije dorpsbewoners ervoor dat ook vannacht alle pelgrims weer een goede nachtrust kunnen genieten.

Avondmaaltijd voor 4 pelgrims

Om 19.00 uur begint de avondmaaltijd. Met ons aan tafel zit het Ierse echtpaar Frank & Ann, die evenals wij op pelgrimstocht zijn. Onze gastvrouw verwent ons met een overheerlijke driegangenmaaltijd en tijdens het diner is er voor ons vieren volop tijd om onze pelgrimservaringen met elkaar te delen. Onze gastvrouw krijgt ondertussen in haar keuken nog bezoek van twee vrouwen en twee kleine kinderen, dus ook in de naast onze eetkamer gelegen ruimte is het gezellig. De kinderen komen af en toe een even bij ons in de eetkamer op bezoek. Aan het eind van de maaltijd zet de gastvrouw nog een extra fles wijn op tafel en dan vertrekt zij naar de benedenverdieping. Met zijn vieren praten we nog even na, alvorens we naar bed gaan om voldoende uit te rusten voor morgen.