Pelgrimeren van Villafranca del Bierzo naar Vega de Valcarce

Beeld van een pelgrim bij de Río Burbia in Villafranca del Bierzo

Van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela

Camino Santiago > Roncesvalles – Santiago de Compostela

Van Villafranca del Bierzo naar Vega de Valcarce

Zondag 12 augustus 2012 – 18 km.
Dag 144: 3092 - 3110 km

Van Bierzo naar Galicië

We zijn onderweg naar het Spaanse Galicië. Maar voordat we Galicië binnen kunnen wandelen, moeten we eerst over een hoog bergmassief. De Michelin-gids voor pelgrims knipt de route van Villafranca del Bierzo vanuit Bierzo naar Galicië in twee trajecten. Het eerste traject voert je door het dal van de rivier de Valcarce naar de voet van het bergmassief. Het tweede deel brengt je dan over de Cebreiro naar Galicië. Vandaag staat voor Durkje en mij het eerste traject op het programma: de 18 kilometer van Villafranca del Bierzo naar Vega de Valcarce.

Villafranca del Bierzo

Het is nog een beetje schemerig als we om 7.08 uur de camping af wandelen om buiten de campingpoort in onze auto te stappen. Het is dan nog volledig stil op de camping; niemand te zien. Als we in de auto stappen, komt de plaatselijke bakker aan rijden om vers brood voor de campinggasten te brengen.

Om 7.20 uur lopen we al door Villafranca del Bierzo. Een jong pelgrimsstel loopt zo’n honderd meter voor ons uit. De jongen heeft de capuchon van zijn trui diep over het hoofd getrokken, want het is zo vroeg in de ochtend nog wel fris. De jongen en het meisje gaan al wel in korte broek. Als we aan de rand van het stadje bij de rivier de Río Burbia komen, zien we op het grote balkon van een bar-restaurant aan de overzijde van de rivier nog een aantal feestgangers staan van hoogstwaarschijnlijk een hele nacht feesten in die bar. De feestmuziek klinkt vanuit de bar over de rivier. Aan hun kleding te zien, hebben ze een bruiloft (bijna) achter de rug. Waarschijnlijk zal hun ‘nacht’rust nog beginnen; voor ons is die al weer voorbij.

Río Burbia

De straatverlichting brandt nog als we langs de rivier naar de oude stenen brug over de Río Burbia lopen. Een modern, wit standbeeld van een pelgrim staat op de plaats waar we over de rivierbrug de oude binnenstad van Villafranca del Bierzo verlaten.

We lopen langs de overloop van de Río Burbia, waar het water diagonaal over de wateroverloop heen stroomt.

Buiten de bebouwde kom zien we vóór ons de eerste bergrug hoog opgaand verschijnen. We blijven door de wegberm langs de rivier lopen.

De weg ligt hier veel hoger dan de diep in het dal stromende rivier. Als we achterom kijken, zien we over de rivier en tussen de hoge bergruggen door de stad Villafranca del Bierzo achter ons liggen. De eerste zonnestralen komen voorzichtig boven de stad, die achter ons op de horizon ligt.

N VI en A6

Aan het eind van de weg komen we uit op het nieuwe tracé van de N VI. Links van ons verdwijnt de N VI in een tunnel in de berg.

Rechts ligt het deel van de N VI waar wij langs zullen lopen. Aan de overzijde is een betonnen barrière tot op heuphoogte geplaatst tussen het asfalt van de camino en het asfalt van de autoweg. Een nivo hoger ligt de A6, de autosnelweg die ervoor zorgt dat het op de N VI niet al te druk wordt. Het is overigens heel stil op de N6 èn op de veel hoger liggende A6, want het is zondag, dus er is nauwelijks werkverkeer. Het eerste deel van ons traject van vandaag zullen we langs de nieuwe N VI en over de oude N VI lopen, die hier in het dal van de rivier de Valcarce wisselend links- en rechtsonder de A6 door loopt, door het lange rivierdal. Dit rivierdal is het lokale onderdeel van de historische Sint-Jacobsroute richting Santiago de Compostela. We volgen door het dal continu de loop van de rivier de Río Valcarce.

Spaanse begraafplaats

Het is nog behoorlijk fris hier in het rivierdal. De opkomende zon zit nog achter de hoge bergrug achter ons, dus in het dal ontbreekt het nog aan directe zonneschijn. Een frisse ochtendwind komt ons van voren aanwaaien, dus we starten vanmorgen met een frisse ochtendwandeling. Na ongeveer vier kilometer steken we de nieuwe N VI over en komen dan op een stukje van de oude N VI, die ons naar het dorpje Pereje voert. Vlak vóór dit kleine dorp ligt rechts van de weg de gebruikelijke ommuurde begraafplaats. Deze begraafplaats bestaat uit twee rijen aan elkaar geschakelde hoge begraafzuilen, waar aan de zijde van het daar tussenliggende pad de lijkkisten in kunnen worden geschoven, waarna de ‘laden’ met een vertikale grafsteen worden gesloten. Veel kruisen, foto’s, bloemen en andere decoraties sieren de Spaanse begraafplaatsen doorgaans; zo ook hier.

Even later wandelen we het dorpje Pereje binnen.

Pereje

Een oude rode Lada Niva staat voorin het dorp aan de rechterzijde van de weg, waar de dorpsstraat zich splitst in een hoog opgaand straatje rechts en een horizontaal lopende doorgaande dorpsstraat links.

Bijna aan het eind van het dorp begint rechts boven ons op een balkon een kleine hond huilend aan te slaan. Tijdens onze komst, het passeren en na het voorbijgaan blijft het hondje voordurend afwisselend in stilte kijken om dan met een hoog huilend geluid zijn waakzame aanwezigheid kracht bij te zetten. Het hondje en wij waren al wakker, maar nu toch zeker ook wel alle nabijwonende buren van dit dorpsstraatje.

Het einde van de dorpsstraat van Pereje komt weer uit bij de nieuwe N VI. We steken hier de nieuwe N VI over en lopen achter de betonnen barrière weer verder in westelijke richting.

Trabadelo

Zo’n vijf kilometer verder moeten we wéér de nieuwe N VI oversteken, om ook daar weer het oude tracé van de N VI te volgen. We doen dat om naar het dorp Trabadelo te lopen. Bij de entree van dit dorp staan links van de weg een groot aantal hoog opgestapelde ruw gezaagde planken. We lopen derhalve langs een hoge houten muur het dorp binnen.

Bij het plaatsnaambord staat links van de weg een grote bestelbus. Het is de verzorgingswagen voor een grote groep wielrenners, die hier in het dorp even pauzeren. Rechts van de weg is een café met een terras. Op dat terras zit het Nederlandse pelgrimsechtpaar Klaas & Arianne uit Alkmaar, dat we in de afgelopen dagen regelmatig hebben ontmoet. Gelukkig is Klaas weer zover hersteld van zijn blaasontsteking, dat ze samen weer verder kunnen op het pelgrimspad. Met zijn vieren drinken we hier op het terras een kop koffie, ondertussen onze pelgrimservaringen uitwisselend.

Na de koffiepauze gaan Durkje en ik samen verder door het dorp. Halverwege het dorp lopen we langs de bakkersauto. De dorpsbewoners komen uit hun huizen om vers brood te kopen. Ook wij zoeken een mooie, verse ronde broodbol uit, zodat we morgenochtend met lekker brood van de warme bakker kunnen beginnen aan ons ontbijt.

We lopen verder door de hoofdstraat van Trabadelo, totdat we ook dan weer de nieuwe N VI moeten oversteken, om wederom aan de linkerzijde achter de betonnen barrière verder te gaan langs die nieuwe N VI.

Om 10.30 uur gaan we weer over een parallel traject verder. We komen daar in het dorpje La Portela de Valcarce.

La Portela de Valcarce

In dit dorpje bezoeken we de uitnodigend openstaande dorpskerk. Niemand is aanwezig in het kerkje. Wel staat het pelgrimsstempel op een tafeltje bij de ingang van de kerkzaal. Dat betekent zelfbediening voor het stempelen van onze pelgrimspaspoorten, hetgeen we ook graag doen. Zo verzamelen we zo langzamerhand een prachtige serie pelgrimsstempels van de plaatsen waar onze pelgrimstocht doorheen gaat.

Het dorpskerkje is gebouwd van diverse soorten grote en kleine natuurstenen. Er staat een klein aantal kerkbankjes in de kerkzaal en het geheel is keurig ingericht en verzorgd. Wat is het mooi dat je zo op zondag – zoals vandaag – en ook alle andere dagen van de week even een kerk binnen kunt wandelen om letterlijk en/of figuurlijk een moment stil te staan bij ….

Ambasmestas

Zo’n 15 kilometer voorbij Villafranca del Bierzo verlaten we het nieuwe tracé van de N VI, om dan over de veel smallere LU634 verder te wandelen naar het drie kilometer verder liggende eindpunt voor ons voor vandaag.

De zon is in de afgelopen uren al hoog geklommen. Eerst zagen we op de toppen van de bergen rondom ons het zonlicht verschijnen. Steeds verder daalde de grens van wel/geen zonneschijn. Inmiddels ligt behalve het bergmassief ook het dal te baden in de volle zon. De temperatuur loopt vandaag op tot 26 graden Celsius; prachtig mooi wandelweer dus.

Een halve kilometer nadat we de N VI hebben verlaten, wandelen we in een bocht van de LU634 het dorpje Ambasmestas binnen.

Bij een pelgrimsherberg is een bonte verzameling van allerlei pelgrimsattributen gepresenteerd voor de verkoop aan pelgrims, wandelaars en andere belangstellenden. Regenponcho’s, wandelstokken, Jacobsschelpen, kledingpins en kalebassen, het is hier allemaal ruim voorradig.

Vega de Valcarce

En dan om 11.00 uur wandelen we onze bestemmingsplaats voor vandaag binnen: Vega de Valcarce.

Dit is een tamelijk langgerekt dorp met veel voorzieningen voor pelgrims, zoals winkels, pelgrimsherbergen, terrassen en een bakkerij. Aan het begin van Vega de Valcarce lopen we onder de hier bijzonder hoog liggende A6 door. Tientallen meters hoge pijlers stijgen op vanuit dit rivierdal naar grote hoogte, waar het snelverkeer hoog boven ons niet zichtbaar, maar wel hoorbaar voortraast.

Aan het eind van het dorp, waar we de huurauto hebben staan, nemen we een lunchpauze, nadat we eerst enkele boodschappen hebben gehaald in de plaatselijke supermarkt. Nadat we hebben gegeten en gedronken, maken we gebruik van de gelegenheid om in de dorpskerk onze pelgrimskaarten te stempelen. Aan de voet van het beeldje van Sint Jacob staat een tafeltje met pelgrimsstempel, waar we ook hier zelf onze pelgrimspaspoorten kunnen afstempelen. Op het tafeltje liggen ook twee pennen, zodat we tevens de datum - zoals te doen gebruikelijk - bij het stempel kunnen schrijven. Zo ontstaat ons visuele dagboekje van een bijzondere pelgrimstocht naar het graf van Jacobus in Santiago de Compostela.

Einde van de aanloop

De aanloop naar Galicië zit er nu op. Vanaf Villafranca del Bierzo hebben we vandaag over een afstand van 18 kilometer in een tijd van vier uren een geringe klim gemaakt van 505 meter naar 630 meter. Morgen volgt een veel kortere wandelafstand, maar dan klimmen we wel tot grote hoogte.

We halen onze auto uit Villafranca del Bierzo en brengen die alvast naar O Cebreiro. Daarna rijden we met onze auto terug naar de camping in Villamartín de la Abadia, waar we de rest van de dag bij aangenaam weer op deze rustige camping doorbrengen. We hebben vandaag weliswaar 18 kilometer gelopen, maar omdat we al weer aan het begin van de middag op de camping zijn, voelt het als een rustdag. Een rustdag met volop zon; een ware zondag.