Pelgrimeren van Campo naar Villafranca del Bierzo

In het wijnbouwgebied van El Bierzo

Van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela

Camino Santiago > Roncesvalles – Santiago de Compostela

Van Campo naar Villafranca del Bierzo

Zaterdag 11 augustus 2012 – 27 km.
Dag 143: 3065 - 3092 km

Campo

Voor vandaag staat de 27 kilometer lange voettocht van Campo naar Villafranca del Bierzo op het programma. Het is 7.38 uur als we vertrekken vanuit Campo. We zijn dan al met de auto vanaf de camping in Villamartín de la Abadia via Ponferrada naar Campo gereden. Na de rustdag van gisteren zijn we er weer helemaal klaar voor. Gelukkig is het wat minder warm dan de afgelopen twee dagen, toen de temperatuur tot boven de 40 graden Celsius steeg. Met een maximumtemperatuur vandaag van 36 graden Celsius is het nog wel een warme dag te noemen, maar de steviger wind verkoelt prima. Als we Campo uit wandelen - met de stad Ponferrada vóór ons - is het nog fris genoeg om met een trui aan van start te gaan.

De zon komt op en verschijnt achter ons nu nèt boven de bergen.

Om 8.00 uur wandelen we de stad Ponferrada binnen.

Ponferrada

Via de oude en smalle stenen brug de Puente de Mascarón steken we de rivier de Río Boeza over, waarna we de oude binnenstad in wandelen.

We gaan door een spoortunneltje en stijgen dan door de smalle straatjes van Ponferrada langs de nog gesloten kerk van San Andres naar de Plaza del Temple. Dan staan we voor de imposant grote tempeliersburcht van Ponferrada.

De zon is inmiddels zo hoog gekomen, dat de dikke muren van deze middeleeuwse burcht inmiddels voor het bovendeel in het directe zonlicht staan.

We lopen om de burcht heen en gaan dan via een brug over de rivier de Río Sil. De tempeliersburcht steekt hóóg uit boven deze rivier.

Santa María en Santiago de Compostilla

Dan volgt een lange wandeling door het veel nieuwere deel van Ponferrada. Met behulp van de prima bewegwijzering kunnen we vlot door de stad heen. We komen dan in een voorstadje van Ponferrada, Compostilla geheten. Op de gevel van een kapel in Compostilla is een muurschildering aangebracht met daarop Santa María de Compostilla afgebeeld.

Achter de kapel staat boven op een stenen zuil een beeldje van Sint Jacob.

Door een nieuwbouwwijk wandelen we het stedelijk gebied uit. Voorbij een hotel gaan we door een klein viaduct onder de N6 door in de richting van het eerstvolgende dorpje: Columbrianos.

Columbrianos

We wandelen langs de dorpskerk. Een oudere vrouw komt zojuist uit de kerk. In de kerk is een gastvrouw aanwezig om ons een stempel in onze pelgrimspaspoorten te verschaffen.

We steken de N631 over en lopen dan aan de overzijde door het andere deel van Colombrianos. Ook hier zitten de auto’s op straat onder een laag roet en as. Toen we gisteren een rustdag hadden op de camping dwarrelden voordurend vlokjes as en roet om ons heen. Van sommige delen kon je nog onderscheiden dat het boomblaadjes waren, waarvan je de hoofdnerf nog kon herkennen. Navraag bij de campingeigenaren leerde mij dat in de regio een grote bosbrand woedt, waarvan de verbrande deeltjes kilometers ver door de wind worden weggevoerd, tot bij ons op de camping. Hier vanmorgen in Colombrianos zien we dezelfde soort as en roet op de geparkeerde auto’s liggen.

Buiten Colombrianos wandelen we langs een man en een vrouw die op een perceeltje grond de preiplanten water geven. De geulen tussen de preiplanten staan al vol water.

Fuentes Nuevas

We besluiten dat we in het volgende dorp – Fuentes Nuevas – een koffiepauze zullen houden.

Bij de entree van Fuentes Nuevas staat ook weer een stenen beeldje van Sint Jacob op een hoge zuil.

Evenals in El Acebo eergisteren hebben veel huizen in dit dorp ook overhangende delen van de bovenverdieping. Ook hier zien we weer veel leegstaande, onbewoonbare woningen.

In de dorpskerk krijgen we een stempel in onze pelgrimspaspoorten.

Camponaraya

Ongeveer twee kilometer verder ligt het volgende dorp: Camponaraya. Bij de plaatselijke Dia-supermarkt wandelen we het dorp binnen.

Aan de brede hoofdstraat staat een vrij moderne kerk. De deur staat uitnodigend open. Klanken van moderne (gospel)muziek komen uit de kerk. Bij de ingang staat een uitnodigingsbord om binnen te komen, om ook een stempel in het pelgrimspaspoort te verkrijgen. Een jonge vrouw heet ons welkom. Af en toe komt een pelgrim binnen om de kerkzaal te bezichtigen en om een stempel te vragen. Een beeldje van Sint Jacob staat voorin de kerkzaal.

Wijn uit El Bierzo

Camponaraya is een langgerekt dorp, dus het duurt wel even voordat we aan het eind van de lange hoofdstraat zijn. Daar steken we via een brug de A6 over.

Dan komen we in een heel ander gebied. Voor de rest van dit dagtraject lopen we door een heuvelachtig gebied met wijngaarden. Dit is het gebied van de wijnen van de Spaanse wijnregio El Bierzo. Verderop zijn de wijngaarden keurig verzorgd, maar in het eerste deel van dit wijngebied vergen de druivenvelden nog wel het nodige onderhoud. Wel is het een pracht om door dit schitterende gebied te wanden. Heuvels met wijngaarden, bos en akkers en in de verte de hoge bergen van het Cantabrisch Gebergte.

De druiven zijn wisselend van kwaliteit. Op het ene veld staan de planten er zieltogend bij, maar op andere hangen al mooie druiventrossen aan de ranken.

We steken de N6 over en komen dan na enige tijd aan in het dorp Cacabelos.

Cacabelos

Het is nu 11.30 uur en we zijn al vier uren onderweg, dus we besluiten hier een terras te zoeken om onze lunchpauze te houden. In het centrum van Cacabelos vinden we op het dorpsplein een terras, waar we onze rustpauze genieten.

Na deze pauze wandelen we het dorp uit, over de oude stenen brug over de rivier de Río Cua. Op de oever aan de overzijde is een zonneweide, waar enkele pelgrims en andere jongeren aangenaam verblijven in de zon of in de schaduw. Enkele jongeren zwemmen in de rivier. Naast de brug staat een hoge duikplank op de plaats waar de rivier bij een brugpijler enkele meters diep is.

In de laatbarokke-vroegclassicistische kerk de Iglesia Las Angustias aan de overzijde van de rivier bekijken we de glas-in-lood-ramen, waarvan twee met pelgrimssymbolen zijn gewijd aan de pelgrimage naar Santiago de Compostela.

Pieros

Daarna volgt een lange en steile klim door de berm langs de drukke asfaltweg van de N6. Boven aan de heuvel komen we in het dorpje Pieros.

Voorbij Pieros verlaten we de N6 om een kleine honderd meter verderop linksaf over een landweggetje de velden in te gaan, tussen de wijngaarden door. Schilderachtig mooi is het hier tussen de wijngaarden met de hoge bergen recht vóór ons.

Valtuille de Arriba

Na enkele malen stijgen en dalen komen we in een dal in een klein dorpje met de naam Valtuille de Arriba. In onze wandelgids staat dat hier nog enkele oude mensen wonen. Dat is bezijden de waarheid, want we zien hier en daar kinderen en jongeren rondlopen. Het is wel en klein dorpje, verscholen tussen de heuvels, maar gezien het aantal woningen en de staat van de woningen zullen hier zeker ook een aantal gezinnen met kinderen wonen.

Dit is overigens een bijzonder dorpje. De vele doorkijkjes tussen de huizen door en in de smalle straatjes zijn alleszins fotogeniek en leveren prachtige fotobeelden op.

In een dorpsstraat staan twee meisjes zelfgemaakte kralenkettingen te verkopen, in de hoop dat de hier passerende pelgrims tot aankoop over zullen gaan. Het aantal jonge vrouwelijke pelgrims dat momenteel op pad is, is groot, dus de kans dat ze regelmatig iets verkopen, is reëel. Durkje en ik komen bij de vaste brug over de beek.

Het beekje stroomt door een betonnen bak dwars door het dorp. Veel water staat en stroomt hier momenteel overigens niet in en door het dorp.

Op de plaats waar een aantal zwaar vervallen woningen staan, wandelen we over een onverharde weg het dorp uit.

Handelswaar in het bos

We gaan dan over een breed pad eerst door een bosperceel. Daar zit een oude man op een stoel bij een tafeltje. Op het tafeltje heeft hij enig handelswaar liggen, waaronder enkele zakjes amandelen en enkele pakjes kauwgom. Je moet wel òf heel naïef zijn òf een rasoptimist zijn om met zo weinig en zo’n onaantrekkelijk assortiment midden in een bosperceel te gaan zitten, in de hoop en verwachting dat je de pelgrims die hier zwoegend door de heuvels trekken nog iets verkoopt. Maar wellicht is de handel maar bijzaak en gaat het de oude man vooral om de bijzondere ontmoetingen met de pelgrims van veel nationaliteiten, hier in het verlaten bosperceel. Wij verlaten al spoedig weer dit heuvelbosje.

Na enkele ups en down door de heuvels zitten we al snel weer midden in het wijnbouwgebied van El Bierzo.

Naar de stad van de Fransen

Een rechtopstaande kei langs het pad met daarop de afbeeldingen van een Jacobsschelp en een gele camino-pijl, maakt duidelijk dat het vanaf hier nog 3,3 kilometer is naar onze bestemming voor vandaag: Villafranca del Bierzo.

Als we over het zadel van een heuvel komen, zien we links vóór ons een kleine witte kapel op een heuvelrug staan.

Enkele bomen tekenen bij de kapel een mooi contrast tegen de witte wolken en de helderblauwe lucht.

Enkele kilometers lopen we door. Nog steeds kunnen we Villafranca del Bierzo niet zien. Wel passeren we een beschilderd oud veldschuurtje, waarop we kleurrijk alvast welkom worden geheten in Villafranca, de ‘stad van de Fransen’; de stad waar in de 12^e eeuw de Fransen op uitnodiging van de overheid zijn komen wonen.

We lopen hier hoog door de heuvels, met dichtbij langs het pad mooie bloeiende planten en in de verte de volop door de zon beschenen heuvels van het Cantabrisch Gebergte. Een plaatje en een lust voor het oog. Je vergeet bijna dat het vandaag weer zo warm is.

Villafranca del Bierzo

Als het eerste plaatsnaambord van Villafranca del Bierzo in zicht is, zien we verderop een eerste kerk van Villafranca del Bierzo. Als je hier direct naar beneden wandelt, kom je al bij een eerste refugio van dit mooie stadje.

Bij een volgende refugio halen we een pelgrimsstempel en dan komen we de oude stad binnen bij de imposante burcht van de Marqués de Villafranca.

Langs de dikke en hoge burchtmuren dalen we af naar de oude binnenstad.

Op de plaats waar een grote Jacobsschelp op het wegdek van een minirotonde is geschilderd, komen we de binnenstad binnen.

Vanuit het centrum lopen we naar het stadspark, waar onze huurauto staat geparkeerd. Voordat we met deze auto naar Campo terug rijden, houden we een korte pauze in het park, vanwaar we uitzicht hebben op één van de grote kerken van Villafranca del Bierzo.

We halen dan onze eigen auto weer op uit Campo, om vervolgens de huurauto voor morgen alvast naar Vega de Valcarce te rijden. Op de heenreis en op de terugreis zien we in de bergen de nog steeds woedende bosbranden. Dikke rookpluimen stijgen op boven de hoge bergen.

We arriveerden om 14.00 uur in Villafranca del Bierzo. De 27 kilometer van Campo naar Villafranca del Bierzo hebben we afgelegd in 6,5 uur. Het is nu aan het begin van de middag 36 graden Celsius. De betrekkelijk sterke wind zorgt echter voor de welkome verkoeling.