Pelgrimeren van Bercianos del Real Camino naar Mansilla de las Mulas

Beeld van een pelgrim in Mansilla de las Mulas

Van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela

Camino Santiago > Roncesvalles – Santiago de Compostela

Van Bercianos del Real Camino naar Mansilla de las Mulas

Zaterdag 4 augustus 2012 – 27 km.
Dag 137: 2918 – 2945 km

Bercianos del Real Camino

Om 7.30 uur rijden we met onze auto Bercianos del Real Camino binnen. We stappen uit en vertrekken direct, om vandaag het pelgrimspad tussen Bercianos del Real Camino en Mansilla de las Mulas te bewandelen over een afstand van 27 kilometer. Het is nog lekker fris weer en de nog laag staande zon is in de straten van Bercianos del Real Camino nog niet zichtbaar. We lopen door de smalle straatjes naar de westkant van Bercianos del Real Camino. Daarbij passeren we een groot aantal woningen die van leem (adobe) zijn gebouwd. Enkele van die voor deze streek traditioneel gebouwde huizen zijn al onbewoond, hebben veelal ook geen dak meer. Andere adobe-gebouwen zijn zo aangetast door de tijd en door weer en wind, dat slechts een minimale ruïne resteert. Aan de rand van het dorp passeren we enkele oude houten boerenkarren en dan laten we Bercianos del Real Camino achter ons.

Spaanse vennen

We lopen over het pelgrimspad, links van een stille asfaltweg. We passeren de voormalige pelgrimsbron Fuente de Romeros. Op een gegeven moment ligt er tussen ons pelgrimspad met de parallelle asfaltweg enerzijds en de A231 anderzijds een aantal vennetjes. Dat zie je hier heel weinig in dit doorgaans droge gebied. Aan de westzijde van deze vennetjes heeft men een houten vogelkijkhut gebouwd, zoals we dat ook in Nederland al vele malen hebben gezien.

Voorbij dit drassige gebied gaan we door een viaduct onder de A231 door. Na zo’n vijf kwartier wandelen komen we aan in het dorp El Burgo Ranero.

El Burgo Ranero

Dit is ook een typisch Castiliaans dorp, met veel gebouwen die van leem zijn gemaakt. Ons valt op dat de eerste helft van de hoofdstraat van dit dorp nota bene een onverharde weg is.

Iets verderop gaat dit onverharde wegdek over in een gebrekkige asfaltweg van slechte kwaliteit en naarmate we iets verder in het dorp komen, wordt het wegdek iets beter. We komen langs een bar met een terras. Na dit dorpje zullen we 13 kilometer door open veld moeten lopen alvorens we het eerstvolgende dorp doorkruisen, dus we besluiten hier onze ochtendkoffiepauze te houden. In dit dorpscafé bestel ik binnen bij de jongeman achter de bar twee grote koppen koffie. Op de bar staat een grote tulbandcake. Ik vraag bij de koffie ook twee plakken cake. De barkeeper zet het mes in de cake en snijdt een flinke brok cake af. Als hij dat voor ons nu in tweeën snijdt, hebben we beiden nog een behoorlijke plak cake. Maar hij snijdt nòg zo’n stuk af en daarna nòg zo’n brok. Een andere pelgrim krijgt zo’n cakebrok en ik krijg er twee mee naar het terras. Op het terras laten we derhalve ons brood maar in de rugzak en genieten we van de flinke cakemaaltijd, die overigens heerlijk smaakt bij een lekker sterke kop koffie. Het is gezellig op dit terras met al die andere pelgrims, die hier uitrusten of passeren.

Van leem zijn ze en tot leem zullen ze wederkeren

Na deze uitgebreide koffietafel lopen we naar de westrand van het dorp. Buiten El Burgo Ranero komen we langs een ruïne van een adobe-gebouw langs de kant van de weg. Dergelijke van leem gemaakte gebouwen vragen jaarlijks gedegen onderhoud. Tenminste eenmaal per jaar moeten de buitenmuren opnieuw met leem worden bestreken, aangezien weer en wind de muren aantasten. Je ziet aan de voet van de adobe-muren dan ook vaak een kraag van weggestroomde en afgebrokkelde leem liggen. Voor de adobe-ruïnes die we hier langs de weg in het veld aantreffen, is alle hoop verloren. De natuur doet ze in de loop van de jaren tenslotte tot leemruggen terugkeren.

Schaduw van platanen

We wandelen weer over een prima voetpad langs een hele stille asfaltweg. Af en toe passeren camino-fietsers èn een enkele auto. Op de langgerekte en nogal vlakke heuvels zijn uitgebreide akkers aangelegd. Die heuvelakkers worden hier en daar onderbroken door vochtige dalletjes. De vegetatie is daar zichtbaar anders.

Het thema van dit traject is volgens ons routeboekje: ‘Populieren en platanen’. De eentonigheid van het licht glooiende landschap wordt af en toe onderbroken door de ondiepe beekdalen, waar onder andere populieren en platanen groeien. Overigens lopen we vele kilometers onder het bladerdek van de hier langs de camino geplante platanen. De platanen vormen in het oog springende lange stroken groen langs de camino. Als over enkele jaren ook de nog jonge platanen zijn volgroeid, zal hier in dit gebied een kilometers lange schaduw-camino door het landschap lopen. Hier en daar zijn ook extra bomen aangeplant langs de camino om daarmee schaduwrijke picknickplaatsen te creëren. Daar wordt ook vandaag goed gebruik van gemaakt. Op alle picknickplaatsen die wij passeren, zitten pelgrims te rusten.

Iets anders wat op dit traject opvalt, zijn de nieuwe betonnen kruisen die hier op gestelde plaatsen langs de camino staan. Bovenop staat het zwaardkruis en op de betonnen zuil is een gestileerde Jacobsschelp afgebeeld.

Villamarco

Ongeveer op de helft van dit 13 kilometer lange veldtraject komen we langs een klein vliegveld. De start- en landingsbaan zijn uitgevoerd als kortgemaaide grasbaan. Bij de hangars op het vliegveld zien wij geen enkele bedrijvigheid.

Even later passeren we de afslag naar links, naar het dorpje Villamarco, dat ongeveer een kilometer van de camino af ligt. Aan onze zijde van het dorp staat een hoge torenmuur, waarop een hele grote pelgrim is afgebeeld, met naast die toren een nog hogere zendmast. De pelgrim op de toren is van grote afstand duidelijk te zien.

Camino gestremd

Voorbij Villmarco krijgen we ineens met een wegomlegging te maken. Het rechtdoorgaande pad van de camino en de rechtdoorgaande asfaltweg worden onderbroken, omdat op deze plek een rotonde wordt aangelegd. De wegen linksaf en rechtsaf moeten overigens ook nog worden aangelegd. De voorbereidende werkzaamheden daarvoor zijn al verricht. Deze wegomlegging laat ons als pelgrims en alle voorbijgaande asfaltgebruikers met een boog om de in aanleg aanwezige rotonde gaan. Voorbij deze wegomlegging wordt met een verkeersbord duidelijk gemaakt dat pelgrims verplicht zijn hun weg te vervolgen over het voetpad. Wij volgen dat gebod keurig op, ons realiserend dat we dat ook wel hadden gedaan als die verplichting ons niet was opgelegd.

Voorbij deze pad-omlegging buigt het pad en de asfaltweg naar beneden toe naar rechts. We gaan dan door een spoorviaduct onder de spoorlijn door.

Smalle meseta

Ongeveer tien minuten later lopen we door het dal van de Arroyo de Valdearcos. Dit is een vrij vlak dal met steile wanden. In een zijdal is een picknickplaats aangelegd onder een aantal oudere bomen.

Langzamerhand klimmen we uit dit dal naar een hoogvlakte. De meseta waar we dan op komen, is maar smal, dus al spoedig komen we op de rand van deze hoogvlakte. Al vanaf het begin van de afdaling kunnen we kilometers verder in het dal de plaats Mansilla de las Mulas zien liggen. Dat is onze bestemming voor vandaag.

Reliegos

Enige meters lager zien we de eerste daken van de bebouwing van het dorpje Reliegos, waar we nu eerst arriveren en door zullen komen. We komen de plaats Reliegos binnen ter hoogte van de herberg.

Op het terras nemen we een uitgebreide rustpauze. We hebben immers vanaf El Burgo Ranero nu 13 kilometer zonder pauze gelopen. Met een kop thee en een flink stuk Spaanse aardappeltaart consumeren wij ons meegenomen brood en sterken we weer aan voor de laatste zes kilometers van vandaag.

We wandelen na deze pauze het dorp binnen, waar aan de rechterzijde van de hoofdstraat enkele woningen zijn ingegraven en ingebouwd in de heuvel.

We wandelen Reliegos door en verlaten het plaatsje aan de westzijde, waar een omvangrijke groene pelotamuur staat bij een speelplaats, waar overigens ook een aantal mooie, degelijke fitnessapparaten staan voor buitengebruik. Daar wordt door enkele dames op dit moment ook enthousiast gebruik van gemaakt.

Snelle wandelpas

Het is druk vóór ons op het wandelpad langs de asfaltweg naar Mansilla de las Mulas. Voordat we in Mansilla de las Mulas arriveren, hebben we als gevolg van ons vrij hoge wandeltempo alle pelgrims ingehaald. Zo langzamerhand kennen we alle pelgrims die we op dit traject voorbij lopen. Vlak vóór de bebouwde kom van Mansilla de las Mulas passeren we ook nog een ouder Duits pelgrimsechtpaar, dat we enige dagen geleden ontmoetten, maar dat we in de afgelopen dagen niet meer hadden gezien.

Via een hoog viaduct steken we de N601 over. Daarna gaan we over een kanaaltje en dan zijn we in Mansila de las Mulas. Het is nu bijna 13.00 uur. De 27 kilometer hebben we vandaag afgelegd in 5,5 uur.

We wandelen het centrum binnen door de oude stadsmuur ter hoogte van de Puerta de Santiago.

Pelgrims bij en in de kerk

Door de smalle straatjes lopen we naar de kerk die aan de Sint-Jacobsroute ligt. Op het kleine pleintje vóór de kerk staat een standbeeld van een pelgrim, die onderweg is naar Santiago de Compostela.

In het kerkzaaltje naast de kerkingang vragen en krijgen we van een mevrouw een stempel van de parochie in ons pelgrimspaspoort. Daarna bezichtigen we de kerk. In een donkere hoek achter tralies meen ik in het duister een beeld van Sint Jacob te zien staan. Als ik tussen de tralies door een foto van het beeld maak, zie ik op het display van mijn fotocamera dat het een beeld is van Sint Rochus als pelgrim.

Mansilla de las Mulas

Het is gezellig druk in het centrum van Mansilla de las Mulas. Het is immers zaterdagmiddag. Het weer is prima en er zijn hier veel mensen op de been; onder andere veel pelgrims en winkelend publiek.

Vanmorgen was het nog lekker fris buiten. Toen werd het warmer en een beetje drukkend. Daarna kwam de bewolking opzetten en begon het wat meer te waaien. En op het moment dat we nu in Mansilla de las Mulas zijn, schijnt de zon weer en zorgt de frisse wind ervoor dat het een bijzonder aangenaam zomerweer is.

We rusten even op het dorpspleintje bij een beeld van een Jacobsschelp.

Daarna wandelen we door het winkelcentrum en door de oude en smalle straatjes van Mansilla de las Mulas naar onze verderop geparkeerd staande huurauto.

Met deze auto halen we onze auto op uit Bercianos del Real Camino. Daarna rijden we de huurauto naar Trobajo de Camino, één van de voorsteden van Léon, waar we morgen heen willen lopen. Tenslotte rijden we met onze auto weer terug naar Camping Pedro Ponce in Sahagún, waar we nog één nacht zullen doorbrengen.