Pelgrimeren van Astorga naar Rabanal del Camino

Durkje met de Nederlandse pelgrims Klaas & Arianne in Rabanal del Camino

Van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela

Camino Santiago > Roncesvalles – Santiago de Compostela

Van Astorga naar Rabanal del Camino

Woensdag 8 augustus 2012 – 20 km.
Dag 141: 3015 - 3035 km

Astorga

Het is 8.00 uur als we met onze auto en caravan de camping in Hospital de Orbigo verlaten om naar Astorga te rijden. Als we tegen 8.30 uur lopend uit Astorga vertrekken, wandelen we direct zonder trui. De temperatuur is al voldoende op peil en de zon wint ook snel aan kracht. Je kunt zó vroeg op de dag al aanvoelen dat het een benauwde, warme dag zal worden, dus het is goed dat we nu al Astorga uit lopen. Voor vandaag staat een 20 kilometer lange tocht op het programma, van Astorga naar Rabanal del Camino. Direct buiten Astorga lopen we parallel aan de LE142 langs het dorpje Valdeviejas.

Hermitage Ecce Homo

Een klein eindje voorbij Valdeviejas staat aan de andere kant van de weg de Hermitage Ecce Homo.

We steken de weg over om deze veldkerk te bezoeken en ontmoeten daar een oude vrouw, die hier vandaag onze gastvrouw is. Ze geeft ons beiden een van elkaar verschillend stempel in onze pelgrimspaspoorten.

In de zuidkant van de kerkmuur is een gebrandschilderd raam aangebracht, waar als titel onder staat: ‘Het einde van de camino’.

Van de vriendelijke mevrouw in de hermitage krijgen we ieder ook nog een bidprentje mee en dan nemen we afscheid van haar en gaan verder. We steken via een viaduct de nieuwe A6 over.

Vóór ons op het wandelpad langs de LE142 zien we warempel weer de drie Taiwanese pelgrims, die we elke dag in de ochtend wel eens ontmoeten en voorbij lopen. Eén van de Taiwanese meisjes staat al van ver naar ons te zwaaien als ze ons ziet aankomen. Ze hebben een vierde dame bij zich, met wie ze nu een eindje lopen. We komen met elkaar op de foto als een voorbijgaande pelgrim aanbiedt om ons allen te fotograferen met de camera van één van de Taiwanese meisjes. Met onze eigen fotocamera maken we ook een groepsfoto.

Murias de Rechivaldo

Bij de brug over de Arroyo de Gerga wandelen we het dorpje Murias de Rechivaldo binnen.

Voorin het dorp bestaat de dorpsstraat nog uit een onverharde weg, maar verderop is het dorp nieuw en mooi bestraat. De woningen zien er goed verzorgd uit. Het thema van de wandeling van vandaag is: ‘Rode paden en rode dorpen’. Vanwege de hier aanwezige rode grondsoort die ook als bouwmateriaal wordt gebruikt, hebben de meeste gebouwen hier rode tinten, in de gevelstenen of in de metsel- en/of voegspecie.

Vandaag is rood

Buiten Murias de Rechivaldo gaan we in een rechte en licht stijgende lijn in de richting van de in het westen liggende bergen. Vóór ons en achter ons hebben we permanent andere pelgrims in het zicht. De aarde is hier rood gekleurd, hetgeen mooi kleurt bij de bijvoorbeeld groene en gele kleuren van de omringende natuur. En met de helderblauwe lucht is het al helemaal een prachtig plaatje.

Op zeker moment kruist ons pelgrimspad de LE142. Waar ons pad deze asfaltweg kruist, ontmoeten we het Poolse pelgrimsstel, dat we gisteren ook al onderweg tweemaal ontmoetten.  Aan de overzijde van de gekruiste doorgaande asfaltweg gaat ons pad onveranderd stijgend en nagenoeg recht verder. Om 10.00 uur zien we verderop het volgende dorpje liggen, waar we doorheen zullen komen: Santa Catalina de Somoza.

Santa Catalina de Somoza

Als we de bebouwde kom in zullen wandelen, komen twee fietsers aanrijden. Achterop hebben ze een fietsvlaggetje, waarvan ik op afstand niet kan zien of die van het Nederlands of van het Vlaams Genootschap van Sint Jacob is. Bij navraag bij beide heren, vertellen ze dat ze afkomstig zijn uit Nederland. Ze fietsen nog enkele dagen door naar Santiago de Compostela en gaan dan ook weer op de fiets terug naar huis. Enkele jaren geleden heeft één van beide mannen de pelgrimstocht ook al eens gefietst. Hij vertelt dat het hem opvalt hoe groot het aantal jongeren is dat momenteel onderweg is op de camino. Ons was dat bijzonder grote aantal en aandeel jongeren ook al opgevallen.

Veel jongeren op de camino

De jeugd vermaakt zich overigens prima onderweg, want wandelen en nadien ’s avonds met elkaar (uit) eten in een pelgrimsrestaurant is werkelijk buitengewoon gezellig. Het feit dat jongeren van zoveel nationaliteiten de camino lopen, draagt zeker ook bij aan het avontuur van de bijzondere ontmoetingen op de camino, en ’s avonds in de pelgrimsdorpen.

In Santa Catalina de Somoza drinken we koffie op het terras van Hospederia San Blas. Als we het dorp uit wandelen na de koffiepauze, zien we links en rechts enkele onbewoonbare woningen en inmiddels ook enkele geruïneerde gebouwen. Meer dan in Nederland is men hier gewend om maar te laten staan en te laten vervallen wat niet meer bewoond en/of gebruikt wordt.

Aan de rand van het dorp staat een huis langs de weg, waar men pelgrimsattributen te koop aanbiedt. Tegen de gevel staan en hangen wandelstokken, zonnecaps, kalebassen en Jacobsschelpen.

El Ganso

Buiten het dorp gaat het voetpad - rechts van de doorgaande asfaltweg - verder in de richting van het dorpje El Ganso. Vlak vóór El Ganso gaat de route over de asfaltweg het dorp in.

Evenals in Santa Catalina de Somoza zie je ook hier in El Ganso veel bouwvallen; in verhouding nog wel meer dan in het vorige dorp. Als men al deze ruïnes zou afbreken en het puin zou verwijderen, zouden er grote gaten vallen in dergelijke dorpjes.

Steeneikenbossen

Buiten de bebouwde kom lopen we wisselend langs de asfaltweg of over de asfaltweg. Voorbij El Ganso komen we in meer bosachtig terrein. Hier bevinden zich kleine bossen met steeneiken. De wandelroute is vandaag weer mooi gevarieerd.

Naarmate we dichter bij onze bestemming van vandaag komen, wordt het landschap wat ruiger. Op een gegeven moment gaan we wat verder van de doorgaande weg af en komen we in een heuvelachtiger en rotsachtiger gebied. We moeten hier regelmatig klimmen en dalen over rotspaden en bospaden.

Een prachtig wandelpad vormt hier de camino. We hebben in de afgelopen dagen veel langs drukke wegen gewandeld en dan is zo’n route door de natuur weer een ware verademing.

Het waait nauwelijks, de zon schijnt onbarmhartig, de atmosfeer is drukkend, de temperatuur loopt vandaag op tot zeker 36 graden Celsius, maar deze mooie stijgende en dalende paden maken veel goed.

Pelgrimskruisen

Langs een deel van het bospad is een grofmazig gaas geplaatst. Over honderden meters hebben passerende pelgrims in dit gaas kruisen gevlochten. Nabij Logroño hebben we dit verschijnsel ook al eens gezien. De kruisen zijn ook hier gemaakt van alle materiaal dat maar voorhanden is, zoals takken, plastic en touw.

Roble del Peregrino

Net voorbij de splitsing van de asfaltwegen richting Rabanal Viejo en Rabanal del Camino zien we links vóór ons een imposante eik staan. Dit is de zogenoemde ‘Roble del Peregrino’, ofwel de Pelgrimseik.

We steken de weg over om deze oeroude eik nader te bekijken. Een groep pelgrims trekt vanaf hier zojuist weer verder, dus beide zitbanken in de schaduw onder de boom komen vrij. We pauzeren onder deze immense eik op één van die houten banken.

Deze Pelgrimseik heeft een enorme omvang, met hele dikke takken aan alle zijden, waarvan de ver uitgelopen takken tot ver van de stam bijna tot aan de grond reiken. De eik zit goed in het blad, dus oogt nog gezond en kan zo wellicht nog vele jaren verder leven.

Rabanal del Camino

Na deze lunchpauze wandelen we om 13.00 uur het plaatsje Rabanal del Camino in. Dit is onze bestemming voor vandaag. De 20 kilometer hebben we vandaag in 4,5 uur afgelegd.

Tot onze verrassing zitten de Nederlandse pelgrims Klaas & Arianne uit Alkmaar hier op het terras bij de ingang van dit dorp. We hebben hen in de afgelopen dagen al enkele malen ontmoet en hadden de indruk dat zij al verder waren dan wij. Maar nu zitten ze hier op het terras. We nemen plaats bij hen aan tafel en krijgen dan hun hele verhaal te horen. Ze hebben nu al twee dagen hier in Rabanal del Camino gezeten, omdat Klaas last kreeg van een vervelende blaasontsteking. Na een eerste behandeling in Astorga zijn ze uiteindelijk in het ziekenhuis van León terechtgekomen voor een behandeling. Nu moeten ze enkele dagen rust houden alvorens ze weer verder kunnen. Dergelijke ervaringen maken nagenoeg alle pelgrims wel eens mee. Je kunt wel denken dat het allemaal van een leien dakje gaat, maar er komt meestal wel een moment waarop je moet accepteren dat het niet gaat zoals je had gehoopt en verwacht. Binnen de beschikbare dagen Santiago de Compostela en daarna óók nog Finisterre halen, zit er voor dit pelgrimsstel niet meer in, maar wellicht komt er voor hen later in dit jaar - of wellicht volgend jaar - nog eens een week om terug te keren, om de tocht toch nog te volbrengen tot aan Finisterre.

Bestemming bereikt

Durkje en ik lopen verder door het dorpje. Bij één van de woningen liggen pelgrimssouvenirs te koop voor een ‘donativo’.

Wij halen de auto op die bij de gemeentelijke refugio staat geparkeerd en dan rijden we met de huurauto naar onze auto met caravan in Astorga. Daarna brengen we met beide auto’s de huurauto naar Campo en tenslotte rijden we met onze auto en de caravan naar onze volgende camping (El Bierzo) in Villamartín de la Abadía.