Pelgrimeren van Santiago de Compostela naar Negreira

De middeleeuwse brug over de Río Tambre in Ponte Maceira

Van Zwarte Haan naar Cabo Fisterra

Camino Finisterre > Santiago de Compostela – Cabo Fisterra

Van Santiago de Compostela naar Negreira

Maandag 22 oktober 2012 – 22 km.
Dag 153: 3276 - 3298 km

Start met een goed ontbijt

We hebben vannacht geslapen in Hostal Fornos in Santiago de Compostela. Een prima hostal, maar een ontbijt zit er hier niet in. Daarom gaan Durkje en ik in het centrum van Santiago de Compostela op zoek naar een horecagelegenheid voor het ontbijt. Even na 7.00 uur checken we uit bij de hostalreceptie en dan begint in het donker in het oude stadscentrum onze zoektocht naar een ontbijtlocatie. Als we de binnenstad in wandelen, komt een jong pelgrimsstel op ons af met de vraag of wij weten waar je hier kunt ontbijten. Zij zijn net afkomstig uit de binnenstad en hebben nog niets gevonden, dus wij nemen een andere route, in de richting van de kathedraal. Als we door enkele oude centrumstraten bij de kathedraal arriveren, hebben we nog geen ontbijtgelegenheid gezien. Voor een langeafstandswandelaar is een ontbijt een must, want je moet daar de eerste uren van de dag op teren. Winkels blijken op dit moment van de dag ook nog niet open te zijn, dus wij arriveren zonder ontbijt en zonder etenswaren om 7.25 uur op het grote stadsplein vóór de kathedraal. Het is dan nog steeds donker.

Naar het eind van de wereld

Als we op het plein zijn, begint het te motregenen. In de portiek van het Hostal de los Reyes Católicos - naast de kathedraal - trekken we onze regenponcho’s over onze wandelkleding heen en besluiten we onderweg op de wandelroute dan maar de eerste ontbijtplek te benutten, die we op onze dagroute van vandaag zullen passeren.

Durkje en ik beginnen vandaag aan de ‘Camino Finisterre’. Dat is de pelgrimsroute van Santiago de Compostela naar Finisterre, aan de kust van de Atlantische Oceaan. Een klein deel van de pelgrims die in Santiago de Compostela arriveert, loopt deze 90 kilometer lange camino voorbij Santiago de Compostela nog, om de hele pelgrimage te beëindigen in Finisterre, wat letterlijk zoiets als ‘eind van de wereld’ betekent. Hier aan de oceaankust kun je niet verder naar het westen wandelen, dus hier is de pelgrimstocht finaal afgelopen. 

Het noordelijke begin van onze pelgrimstocht was Zwarte Haan, aan de Friese Waddenzeedijk. De pelgrimstocht van Durkje en mij zal uiteindelijk lopen van Zwarte Haan naar Finisterre, en daarmee dus van het begin van de wereld naar het eind van de wereld, of ook wel ‘van zee naar zee’.

American Breakfast in Spain

Nu ligt het vanmorgen niet in de verwachting dat we tot het eind van de wereld zullen moeten lopen voor ons ontbijt, dus we hopen er maar het beste van. We zullen in zo’n grote stad als Santiago de Compostela toch zeker wel één café passeren, waar ze een ontbijt serveren. Er zijn immers dagelijks pelgrims die deze weg naar Finisterre lopen en die ook allemaal een ontbijt nodig hebben, voordat ze de stad Santiago de Compostela verlaten. Vol goede moed laten we de kathedraal achter ons en gaan we dus op pad op de Camino Finisterre. We willen vandaag van Santiago de Compostela naar Negreira wandelen, over een afstand van 22 kilometer.

We hebben geluk, want op nog geen half uur afstand van de kathedraal lopen we langs een café op een kruispunt van drukke wegen, in de maandagochtendspits. Een man met een kelnerschort aan bevestigt op onze vraag dat we hier kunnen ontbijten. We gaan dan ook naar binnen en krijgen van de jongeman een heerlijk ‘American Breakfast’ voorgeschoteld.

Beiden twee koppen ‘Café Americano’ erbij, en we hebben een stevig ontbijt, waar we de komende uren prima mee vooruit kunnen.

Sarela

Als we weer buiten komen, zien we een pelgrim met een kleine Nederlandse vlag op zijn rugzak voor ons uit lopen. We lopen langs het stadspark de stad uit, richting Parque San Lourenzo. Het is nog tijdens het ochtendgloren als we via de oude stenen brug de rivier Río Sarela over steken. Enkele geruïneerde gebouwen staan aan de overzijde langs de rivier.

Aan de overzijde van de rivier gaan we heuvelopwaarts richting Sarela. Als we op een gegeven moment achterom kijken, zien we nog de kathedraal van Santiago de Compostela in het dal achter ons liggen.

Een prachtig bospad door een bosperceel volgt daarna.

Durkje belt wandelend even met Pieter thuis. Het bospad golft klimmend en dalend door het mooie herfstachtige bos.

Het eerste dorpje waar we door komen, is Sarela. Een hele grote, gemoderniseerde hórreo staat hier in de tuin van een woning aan het dorpspleintje.

Als we daarna het bos weer in gaan, breekt heel even de zon door in het bos.

Dorpentocht

Het volgende dorp waar we doorheen komen, is Carballal.

Daarna verlaten we het bos en gaan we door een open heuvellandschap. Als Durkje en ik bij een grote doorgaande weg arriveren, die we naar rechts moeten volgen, zijn we aangekomen in het dorpje Alto do Vento. We hebben tot hier dan inmiddels 9,5 kilometer gelopen.

Langs de asfaltweg en via het dorpje Ames gaan we naar de plaats Ventosa, een dorp met een groot hoogteverschil. Vóór ons zien we dan al de heuvelrug van de Alto Mar do Ovellas opdoemen. Daar moeten we straks over heen.

Maar eerst volgt nog het dorpje Lombao.

Om de route nog beter te bewegwijzeren in de kleine dorpjes, zie je hier en daar beschilderde houten borden met daarop de richting van de camino aangegeven. Durkje en ik volgen de borden ‘Fisterra’.

We gaan weer parallel aan de drukke verkeersweg verder en passeren dan op enige afstand het dorpje Castelo.

Augapesada

In onze routegids hadden we al zien staan dat in het volgende dorp een café is. Als we in Augapesada arriveren, hebben we bijna 12,5 kilometer gelopen, dus dit is een mooi punt om even te pauzeren voor koffie en een broodje in het plaatselijke café.

Als we bij de cafébaas koffie met broodjes hebben besteld, arriveren ook twee ander pelgrims, die we al enige tijd achter ons zagen lopen. De jonge man blijft buiten op het overdekte terras zitten. De andere man komt het café in en bestelt koffie. We zien dat dit de man is die ons eerder vanmorgen – met het Nederlandse vlaggetje op zijn rugzak - bij het café in Santiago de Compostela voorbij wandelde. We spreken hem aan en dan blijkt hij inderdaad uit Nederland te komen. Het is pelgrim Peter Gog uit Vlaardingen, voorheen opticiën aldaar, maar nu met pensioen. Hij komt in het café bij ons aan tafel zitten en dan drinken we met zijn drieën koffie, daarbij nader kennis met elkaar makend.

Aan de andere zijde van Augapesada gaan we via de doorgaande asfaltweg over de rivier Arroyo dos Pasos. Aan de andere zijde lopen we langs deze rivier, waar de eeuwenoude stenen brug nog over de rivier ligt.

Alto Mar do Ovellas

Dan gaan we het bos weer in, de Alto Mar do Ovellas op klimmend, naar een hoogte van 275 meter. Dat het herfst is, is hier ook duidelijk. Prachtige paddenstoelensoorten zien we in de berm langs het heuvelpad.

Ook hier weer een eucalyptusbos, zoals we die hier in deze regio zoveel zien. De hoge en kale stammen van de eucalyptusbomen rijzen op tot ver boven de met herfstbruine varens bedekte bosbodem.

In dit bosperceel komen we door het dorpje Carballal.

Het is regenachtig weer, nu eens droog, dan regent het weer. We houden de paraplu voortdurend bij de hand om die op te steken, zodra we weer een regenbui over ons heen krijgen.

Een volgend dorp waar we doorheen wandelen, is Trasmonte.

Voorbij Trasmonte ligt een bosperceel met veel tamme kastanjebomen. Een enorme hoeveelheid bruine kastanjebolsters is al uit de bomen gevallen. Ze liggen als een dik bruin tapijt onder de kastanjebomen.

Het volgende dorpje dat we passeren, is Reino, ook gelegen in het hetzelfde bosperceel.

Een wat grotere plaats aan de verste rand van het bos is het dorpje Burguieros. Als we dit dorp naderen, komt er een melktankauto aanrijden. De chauffeur stopt bij de afrit van een boerderij en rijdt zijn tankwagen dan langzaam achteruit het veel lager gelegen boerenerf op.

Schilderachtig Ponte Maceira

Daarna gaan wij heuvelafwaarts verder. We dalen nu af naar de rivier de Río Tambre. We lopen in de richting van het dorpje A Ponte Maceira.

Dit is waarlijk een prachtige plek langs de camino. Een eeuwenoude stenen brug ligt hier over de rivier.

Het middeleeuwse dorp ligt aan weerszijden van de rivier, ingeklemd tussen twee heuvelruggen. Uitzonderlijk mooi! Rechts van de brug ligt een ronde waterval, weliswaar niet met een groot verval, maar wel voldoende om het geluid van een grote waterval te produceren.

Via deze oude brug moeten we hier de rivier oversteken.

Ook aan de overzijde heb je een mooi uitzicht over de rivier, de brug en de heuvels aan beide zijden van de Río Tambre.

We nemen ruim de tijd om deze mooie plaats nader te bekijken.

We verlaten Ponte Maceira, het schilderachtige dorp aan de rivier.

We lopen nu verder langs de noordoever van de rivier. Daarbij gaan we buiten het dorp onder de Ponte Maceira Nova (de nieuwe brug van Maceira) door.

Verder naar Negreira

Langs het pad staat een rij mooie wilgen met prachtige rood-oranje-gele wilgentenen, met bovenop deze takken nog enkele groene blaadjes. De zon schijnt net op dit moment heel even op de wilgentakken, wat het tot een prachtig kleurrijk geheel maakt.

Ter hoogte van het dorpje Outeiros komen we weer op een brede asfaltweg, die we vanaf hier moeten volgen.

Langs deze drukke weg lopen we naar het dorpje Barca.

De drukke verkeersweg splitst zich verderop en wij moeten dan over de meest rustige aftakking verder. Een behoorlijke klim volgt dan weer langs deze asfaltweg. De weg voert ons naar het dorp Chancela.

Tamara in Negreira

We lopen nog steeds richting Negreira, ons eindpunt voor vandaag. Vanaf Chancela is het nog een kilometer naar Negreira. Bij de nieuwe brug over de Río Tambra hadden we al een aankondiging en een prijslijst van één van de hotels in Negreira gezien. Hotel Tamara lijkt ons zo op het eerste gezicht een prima onderkomen voor de komende nacht, dus we besluiten daar eerst maar eens te kijken. Nog voordat we het centrum van Negreira bereiken, wijzen de richtingborden van Hotel Tamara naar een heel smal paadje, dat heuvelafwaarts naar de doorgaande weg van Negreira loopt. Voorzichtig gaan we naar beneden over dit smalle paadje. Beneden steken we de drukke hoofdstraat over en dan arriveren we in Hotel Tamara. Voor een prima prijs kun je hier een ruime hotelkamer krijgen, dus we besluiten hier vannacht te overnachten.

Tot nu toe viel het met de regen vandaag nog wel mee, maar als we eenmaal onze intrek hebben genomen in dit hotel, valt het met de regen beslist niet meer mee. We zijn mooi op tijd binnen, want gedurende de rest van de middag regent het stevig en bijna onophoudelijk.

Dit is een geschikt moment om weer even een deel van ons wandelverslag te schrijven, want naar buiten kunnen we nu toch niet.

Pas aan het eind van de middag kun je weer fatsoenlijk buiten lopen, zij het onder de paraplu. Durkje neemt deze gelegenheid te baat om in het dorpscentrum enkele boodschappen voor de volgende dag te halen. Ik ga ondertussen in de hotelkamer verder met het wandelverslag.

Menu del peregrino

Het hotel heeft ook een behoorlijk groot restaurant, waar we vanavond een pelgrimsmaaltijd kunnen krijgen. In het restaurant zijn vanavond nog een zestal andere pelgrims, die hier ook genieten van hun pelgrimsmenu. We krijgen vanavond een prima driegangen-pelgrimsmaaltijd voorgeschoteld; een streekmenu, veel, voedzaam en lekker. De barman die ons bedient, vertelt dat dit een traditioneel menu is, passend bij de koude weken en maanden die nog zullen volgen. Met een fles lekkere rode wijn erbij, genieten we van een heerlijke culinaire avond in het restaurant van Hotel Tamara.