Pelgrimeren van San Juan de Ortega naar Burgos

Bij de kathedraal van Burgos

Van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela

Camino Santiago > Roncesvalles – Santiago de Compostela

Van San Juan de Ortega naar Burgos
Vrijdag 27 juli 2012 – 26,5 km.
Dag 130: 2756,5 – 2783 km

San Juan de Ortega

Het is 8.00 uur als we vanmorgen met onze auto arriveren in San Juan de Ortega. Na het zware onweer en de flinke regenbuien van gisteravond is het buiten lekker fris. Het is bewolkt, bij een temperatuur van 15 graden Celsius. Een heerlijke temperatuur om vanmorgen hier vanuit San Juan de Ortega te vertrekken voor een wandeling van 26,5 kilometer naar de Spaanse stad Burgos. Het is stil bij de refugio, want de wandelaars zijn nagenoeg allemaal al vertrokken voor hun dagtocht van vandaag. Nog enkele camino-fietsers maken zich klaar voor vertrek. Enkele minuten na 8.00 uur gaan Durkje en ik van start.

Bos en plateau

Na een stukje asfaltweg gaan we verder over een breed bospad. Dit pad door het naaldbos loopt vrijwel zonder stijgen of dalen in westelijke richting. Na ongeveer een half uur gaan we door een smal dal tussen de beide heuvelruggen. Het bospad is vroeger tussen die twee heuvelruggen opgehoogd, waardoor we zonder afdaling en klim zo van de ene heuvelrug naar de andere heuvelrug kunnen lopen.

Als we het bos uit zijn, komen we op een hooggelegen plateau, met onder andere enkele oude eiken langs het pad.

We passeren een picknickplaats en een houten kruis en krijgen dan op de rand van dit plateau een mooi uitzicht over het dal vóór ons. In het dal zien we het dorpje Agés liggen, waar we nu naar toe wandelen.

Nederlandse pelgrims in Agés

Als we Agés binnenwandelen, komt een Spaanse vrouw ons wandelend tegemoet. Verderop zien we iemand op het terras zitten van de plaatselijke refugio bij de entree van Agés.

Als we bij de refugio komen, zien we dat het de Sneker pelgrim Marloes de Jong is, die hier op het terras een sigaret zit te roken. Gisteren onmoetten we deze Friese pelgrim in Villafranca Montes de Oca en vergezelden we elkaar tijdens de beklimming van de Montes de Oca. Marloes vertelt dat ze wacht op het ontbijt, dat binnen in de refugio voor haar en voor haar wandelgenote wordt klaargemaakt.

Binnen maken we kennis met de Doetinchemse pelgrim Helena van Os, die nu al twee weken samen met Marloes pelgrimeert in de richting van Santiago de Compostela. Helena is haar pelgrimage gestart in het Franse Saint-Jean-Pied-de-Port.

In Agés staat bij een andere refugio een bord met daarop de aanduiding dat het vanaf hier nog 518 kilometer is naar Santiago de Compostela. Als we deze refugio passeren, komen twee dames in witte wandelkleding naar buiten. Het is vrijwel zeker een ééneïge tweeling, want de dames lijken op elkaar als twee druppels water.

Voorbij Agés steken we een riviertje over. Er liggen twee bruggen over de rivier. We nemen de smalle, de oudste, die alleen toegankelijk is voor wandelaars en fietsers. Deze oude brug zou volgens onze wandelgids nog kunnen zijn gebouwd in opdracht van San Juan de Ortega.

Atapuerca

We wandelen verder in de richting van de plaats Atapuerca. We gaan weer even van de weg af om in het veld te kijken bij een aantal menhirs die hier zijn opgericht. Deze stenen zijn in het veld geplaatst ter herinnering aan de veldslag die hier in het jaar 1053 is geleverd. Twee Spaanse broers bestreden elkaar hier toen om de macht over Noord-Spanje.

Vlak voordat we Atapuerca binnen wandelen, passeren we een bord waarop staat dat de Unesco deze plaats in het jaar 2000 heeft uitgeroepen tot Werelderfgoed. Hier op deze locatie heeft men namelijk in het gesteente van de Sierra de Atapuerca de beenderresten gevonden van een prehistorische mens, die van de wetenschappers de naam ‘Homo antecessor’ heeft gekregen. De resten zijn zo’n 800.000 jaar oud en daarmee zijn het de oudste mensenresten die ooit in Europa zijn gevonden.

Aan de oostzijde van Atapuerca is een nieuw archeologisch park gebouwd om de mensen een beeld te geven van de prehistorie.

We wandelen het dorp Atapuerca binnen.

In het dorpscentrum lopen we een oudere vrouw met een wandelstok voorbij. Ze heeft onmiskenbaar o-benen, maar loopt met haar stok nog kwiek, in een lichtgekleurde zomerjurk en - zoals zoveel oudere vrouwen hier in de regio – op pantoffels. Ze wenst ons een goede pelgrimstocht.

Bij een combinatie van dorpshuis, dorpswinkel en dorpscafé in Atapuerca bestellen we een kop koffie. Op het terras rusten we en eten we een broodje bij de koffie.

Daarna verlaten we het dorp bij een klein standbeeld van een prehistorische mens, waarschijnlijk een model van de Homo antecessor.

Rennende patrijs

We lopen het dorp uit over een onverharde weg. Op zeker moment schiet een patrijs vlak vóór ons uit de bermbegroeiïng en dan rent de patrijs enkele honderden meters vóór ons uit, voortdurend op een afstand van ons van zo’n 20 meter. Waar wij op een splitsing van veldpaden rechtsaf slaan, rent de patrijs rechtdoor het andere pad op.

Wij beginnen dan aan de beklimming van de Matagrande.

Matagrande

Het pad gaat steil de heuvel op, dus al vrij spoedig hebben we een schitterend uitzicht over het dal achter ons, met het dorpje Atapuerca aan de voet van deze heuvel.

Links en rechts van het heuvelpad, en in het veld rechts van ons, liggen kleine en grote brokken verweerde kalksteen. Het heuvelpad loopt langs een zware, oude prikkeldraadversperring, omdat links van ons vroeger een militair oefenterrein was gevestigd op de heuvel van de Matagrande. Hoe hoger we komen, hoe groter de rotsstenen worden waarover we moeten lopen.

Als we bijna boven op de Matagrande zijn, is het steenachtige pad helemaal veranderd in een rotspad.

Plateau van de Matagrande

Als we boven op de Matagrande komen, zien we aan het begin van het grote heuvelplateau een groot houten kruis staan. Zes vrouwelijke pelgrims zitten en staan gezamenlijk bij het kruis. Het zijn drie pelgrimduo’s die we af en toe ontmoet(t)en.

We lopen over het uitgestrekte heuvelplateau van de Matagrande. Op de grond van het plateau is ooit iemand begonnen om een steeds groter wordende cirkel te vormen van stenen en steentjes. Velen die hier ook voorbijgetrokken zijn, hebben aan deze stenenfiguur letterlijk een steentje bijgedragen, waardoor de cirkel steeds verder is uitgedijd. Je kunt tussen de rijen steentjes rondlopen om uiteindelijk in het midden van de cirkel uit te komen.

Als we bijna aan de rand van het plateau zijn, komen we langs een rechtopstaande betonnen ronde pijler, waar allemaal grote stenen op elkaar gestapeld omheen liggen. Of dit ook enige betekenis heeft, is en blijft ons onduidelijk.

Als we op de rand van het heuvelplateau staan, hebben we een wijds uitzicht over het dal aan de westzijde. In de verte zien we Burgos liggen in het dal.

Rechts van ons zien we de grote steengroeve in een bergwand van de Sierra. Een aantal zendmasten staat boven op de bergen van de Sierra.

Villalval

We dalen via een steenachtig pad de Matagrande af. Verderop buigen we af naar links en dan komen we na enkele kilometers langs het dorpje Villalval.

Cardeñuela Río Pico & Orbaneja Ríopico

Vanaf nu lopen we vele kilometers over asfalt. We volgen de doorgaande asfaltweg naar beneden en komen dan in het dorpje Cardeñuela Río Pico, waar we op een klein terras van het dorpscafé een kop thee drinken bij een meegenomen boterham.

Het volgende dorpje dat we passeren, is de plaats Orbaneja Ríopico. Hier passeren we enkele pelgrims die in dit gehucht gezellig met elkaar op het terras zitten. Zo langzamerhand herkennen we de meeste pelgrims die we onderweg ontmoeten.

Asfalt

Dan volgt een lang, saai stuk asfaltweg, waar ook nauwelijks verkeer passeert. Eerst steken we via een viaduct de autosnelweg A1 over.

Dan moeten we hele grote boog maken rond het vliegveld van Burgos. Vlak voordat we het dorp Villafría de Burgos binnen wandelen, moeten we eerst nog via een spoorbrug de spoorlijn over steken.

Villafría de Burgos

We lopen dan door deze ‘voorstad’ van Burgos. Inmiddels is de temperatuur al opgelopen tot boven de 25 graden Celsius. Tussen de bebouwing waait het nauwelijks, dus het wordt al behoorlijk warm om te lopen.

We komen dan op een heel lang recht traject, waarbij we langs de rechte doorgaande weg tussen de bedrijventerreinen van Villafría de Burgos en Burgos lopen. We doen bijna anderhalf uur over dit ellenlange, warme en verkeerslawaaierige traject.

Na die anderhalf uur arriveren we eindelijk bij de eerste bewoonde gebouwen van Burgos. Het is dan bijna 13.00 uur.

Nieuw Burgos

Vanaf het grote plein van de Glorieta de Logroño lopen we rechtdoor de stad Burgos in. Overal veel verkeer, veel winkels, veel mensen, veel lawaai en warm. De gele camino-pijlen wijzen ons perfect de weg door de stad, dus we hoeven niet steeds de routeaanwijzingen in onze wandelgids er op na te slaan.

We komen langs veel oude gebouwen, maar hier en daar heeft men tussen de oude bebouwing ook qua vorm en kleur mooie nieuwe woonunits gebouwd.

Bij een kinderspeelplaats rusten we even om nog wat te eten en te drinken, alvorens we de binnenstad van Burgos betreden. Na ongeveer een uur vanaf de rand van de bewoonde bebouwing bereiken we de oorspronkelijke stadsmuur van de oude binnenstad van Burgos.

Oude binnenstad van Burgos

Vanaf hier wordt het lopen door de binnenstad al een stuk interessanter vanwege de mooie oude gebouwen, de smalle en gezellige winkelstraten en de rust in de stad, omdat hier nauwelijks nog auto’s de stad doorkruisen.

Bij een textielwinkel kopen we enkele textielemblemen van de Spaanse pelgrimssteden Burgos en Léon.

Bij de gemeentelijke refugio kopen we enkele pelgrimsansichtkaarten. In de wachtruimte van de receptie staat een standbeeldje van Sint Jacobus.

Kathedraal gesloten

Dan staan we aan de achterzijde van de immense kathedraal van Burgos. Daar ontmoeten we drie pelgrims, die we in de afgelopen dagen voortdurend hebben ontmoet. Daarbij is ook de lange Italiaan, die gisteren misselijk terugkeerde vanaf de Montes de Oca naar Villafranca Montes de Oca. Het gaat al weer beter met hem. Eén van de andere mannen zet Durkje en mij op de foto, met de kathedraal op de achtergrond. Ondertussen vraagt hij ons of wij de kathedraal ook op de achtergrond op de foto willen hebben. “Yes, Please!”

Daarna lopen Durkje en ik door naar de voorzijde van de kathedraal.

Aan het kerkplein vóór de kathedraal is een souvenirwinkel, waar we nog enkele ansichtkaarten en textielemblemen voor pelgrims kopen.

Dan willen we graag in de kathedraal, maar die blijkt tot 17.00 uur gesloten te zijn. Omdat we daarop niet willen wachten – het is nu 14.15 uur – en de kathedraal morgen pas weer open gaat op het moment dat wij al weer aan de wandel zijn, vragen we aan de zijkant bij het museum van de kathedraal of we de kerk nu nog in kunnen. Dat kan niet. Wel krijgen we nog een stempel van de kathedraal in onze pelgrimspassen.

Basiskamp Burgos

Hier stopt onze wandeling van vandaag. We lopen via de brug over de rivier de Rio Arlanzón, die door Burgos stroomt, en gaan aan de overzijde naar de huurauto, die aan de overzijde van de rivier staat geparkeerd. Met de huurauto halen we onze eigen auto weer op uit San Juan de Ortega en dan brengen we de huurauto voor morgen alvast naar Hornillos de Camino, waar we morgen naar toe willen lopen. Met onze eigen auto gaan we dan tenslotte terug naar de camping in Burgos.

De 26,5 kilometer lange route van vandaag hebben we in 6 uur en een kwartier gelopen. Het eerste deel van deze dagtocht was schitterend en het laatste deel – met uitzondering van de binnenstad van Burgos – was veel minder aantrekkelijk. Maar al met al was het toch weer een mooie en geslaagde pelgrimsdag.