 |
| In de gebedsruimte van de Mariakapel in Holthees |
16
De pelgrimstocht van Durkje en mij van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela, en iets verder door naar Cabo Fisterra duurde 152 + 4 = 156 dagen. Met enige berekening had dat ook wel in 150 dagen gekund.
Wij zijn er op uit getrokken, naar buiten getreden, en ontdekten onderweg steeds meer dat je gaandeweg ook een reis naar binnen maakt, een innerlijke reis. Die reis naar binnen kun je sturen door elke dag een tekst ter bezinning mee te nemen, die je dan wandelend en/of rustend overdenkt. Durkje en ik hebben dat niet gedaan.
Maar daar hoeft het niet bij te blijven.
Ik ben opnieuw op reis gegaan.
Deze denkbeeldige tocht is een reis van Psalmen, van één Psalm voor elke pelgrimsdag. Een avontuur met de vraag wat het verbinden van de volgende Psalm aan de volgende Pelgrimsdag op je wandeling naar binnen van je vraagt, en wat het je heeft geschonken als je wandeling met God en met elkaar ten einde is.
Een inleiding op deze Psalmenpelgrimage schreef ik in mijn blog van 16 januari 2015.
Nog steeds nieuwsgierig naar onze bestemming, en bovenal naar wat deze weg ons brengt, wandel ik vandaag verder op deze denkbeeldige Psalmenreis met Psalm 16 op Pelgrimsdag 16.
Leestip
Hieronder staat eerst een weblink naar ons wandelverslag van deze Pelgrimsdag.
Daaronder staat een weblink naar deze Psalm, met de bijbeltekst van de 'Nieuwe Bijbelvertaling' (NBG 2004).
Onder de Psalm staan altijd de tussenkopjes van de 'Bijbel in Gewone Taal' (NBG 2014).
Ultreia!
Van Afferden naar Meerlo
Alleen bij de Heer ben ik gelukkig
De Heer leert mij hoe ik moet leven
Opgesloten en geen perspectief
Op onze 22e pelgrimsdag vanuit Sint-Jacobiparochie richting Santiago de Compostela passeerden we de Nederlands-Belgische grens. Op die plek stond toen een kleine verlaten en vervallen grenspost; zo'n gebouwtje van waaruit douaniers zicht hebben op het inkomende en uitgaande grensverkeer.
In dat geheel afgesloten gebouwtje fladderden twee vogeltjes, kwikstaartjes. Hoe ze het gebouwtje binnen waren gekomen, konden we niet zien. Omdat er geen ramen of deuren open stonden, leek het erop dat ze er in elk geval niet uit konden komen. Ogenschijnlijk leken het vrolijk fladderende vogeltjes, maar in werkelijkheid waren ze hoogstwaarschijnlijk opgesloten en hadden geen perspectief op vrijheid & blijheid.
Dat gevoel kan je als mens ook overkomen. Het gevoel hebben dat je bent opgesloten in de kerker van je eigen lichaam en/of geest, en dat je af en toe of vaak, en sinds kort of al veel langer geen perspectief hebt op vrijheid & blijheid.
- Bij wie kun jij dan terecht?
Op onze 16e pelgrimsdag waren we nog in Nederland, op het Pieterpad, en arriveerden we op een stille zondagochtend in de Noord-Brabantse plaats Vierlingsbeek.
We stappen een dorpscafé binnen, waar enkele cafégasten een pilsje drinken. Als wij de bestelde koffie krijgen, duurt het maar even of het café stroomt vol met allemaal duivenmelkers, die hun wekelijkse kloksessie hebben voor de losgelaten en inmiddels weer thuisgekomen postduiven.
Postduiven, vogels die het grootste deel van de dag gekooid zijn, weliswaar goed verzorgd en regelmatig even losgelaten voor een korte vlucht rondom huis, maar daarna toch wel weer opgesloten.
Heel vroeg in de ochtend zijn de postduiven van deze duivenmelkers losgelaten in België, en in plaats van dat die duiven hun kans grijpen om te ontsnappen, vliegen ze toch weer terug naar huis, naar hun vogelkooi.
- Waar zouden zij anders terecht kunnen?
Als jij je nu die kwikstaart voelt, of als jij je die postduif voelt, bij wie zou jij dan gelukkig kunnen worden?
Psalm 16 is een stil gebed van David, waarin de psalmdichter aangeeft zijn ware geluk alleen maar te (kunnen) vinden bij de Heer, bij God.
De dichter is zich ervan bewust niet altijd de goede dingen te hebben gedaan, en dat hij het geluk daarin derhalve niet heeft gevonden, en realiseert zich nu dat zijn leven in handen is van God, en dat God hem alles geeft wat hij nodig heeft; zoals ook de duivenmelker zijn duiven geeft wat zij nodig hebben om in goede conditie te blijven.
Wat God geeft, is goed voor mij, en dat te ontvangen, maakt dat ik gelukkig kan worden en gelukkig kan blijven.
Die psalmdichter twijfelt er niet (meer) aan dat die - als opgesloten kwikstaartjes - perspectiefloze mensen ook gelukkig kunnen en zullen worden met de uitkomst die God hen biedt, in wat de Heer hem of haar schenkt.
You Say, and I believe
De Amerikaanse zangeres Lauren Daigle maakt mooie muziek, met evenzo mooie songteksten, zoals bijvoorbeeld van haar song 'You Say'.
Daarin vecht zij tegen de stemmen in haar hoofd, die tegen haar zeggen dat zij niet voldoet aan de geldende maatstaven.
Wel realiseert ze zich dat zij meer is dan de som van haar hoogte- en dieptepunten, en wil ze er graag aan worden herinnerd wie zij ten diepste is.
Maar, als God haar in haar gevoelen van tekortschieten zegt dat zij geliefd wordt, en sterk is, dat ze wordt vastgehouden waar ze tekort schiet, en krijgt te horen dat zij toch Gods kind is als ze ergens het gevoel krijgt er niet bij te horen, dan gelooft ze, en treedt in de stellige overtuiging dat alleen maar telt dat God haar van waarde acht, en dat zij in haar Heer en Heiland (Heelmaker) haar ware identiteit vindt.
- Overtuig jezelf en kijk maar eens op deze clip 'You Say' van Lauren Daigle.
Psalm 16 is een stil gebed van David.
Wellicht is het ook voor jou en mij goed om vooral ook in de hectiek van alledag bij tijd en wijle eens even stil te worden; om dan bijvoorbeeld die hoopgevende en geruststellende 16e psalm in die stilte te gaan lezen, stil of luidop.
Als dat overdag niet lukt, dan misschien wel in de nachten waarin je geplaagd wordt door pijn, verdriet, angst of zorgen. Zelfs in dat duister en in die stilte van de nacht mag je er zeker van zijn dat God altijd bij je is. De Heer zal je ook op die momenten niet verlaten, en je vast en zeker laten zien hoe je kunt leven van Zijn genade en trouw.
Als je dat gelooft, maakt dat je blij en gelukkig, vandaag, morgen en altijd.
Je valt nooit uit Zijn hand
- Op het geboortekaartje van onze oudste zoon Jan Wijbe hebben we de hoop uitgesproken dat hij volhardt bij de droom van zijn Schepper.
- Op het geboortekaartje van onze dochter Baukje hebben we haar toegewenst dat elke nieuwe dag voor haar - en voor wie zij liefheeft - een nieuwe dag zonder zorgen zal zijn.
- Op het geboortekaartje van onze jongste zoon Pieter schreven we dat in zijn leven mag gebeuren wat er gebeurt met de eieren in het nest van de duif. Die duiveneieren worden vele malen omgedraaid en geschud, maar nooit vallen ze op de grond; en als dat wel zou gebeuren, vertrouwen we erop dat hij altijd veilig valt in Gods hand.
De tekst van die 16e psalm, voor nu opnieuw op eigentijdse muziek gezet, spreekt boekdelen, dus ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten