Is dat nou alles?

Woensdag 21 maart 2012

Stiltecentrum Stenden Hogeschool Leeuwarden

Op weg naar Pasen

Onze Stenden-collega Klaas-Wybo van der Hoek meldt aanvang deze week op zijn weblog dat Jettie Holwerda samen met een student - een stagiair van ons Studentenpastoraat Expect – het Stiltecentrum in ons Ontmoetingscentrum van Stenden Hogeschool in Leeuwarden heeft aangekleed met het thema Goede Vrijdag & Pasen.

We leven momenteel in de Veertigdagentijd: de vastenperiode tussen Aswoensdag en het Paasfeest. Deze Passieperiode, en het Paasfeest waar we naar toe leven, kent een aantal symbolen, die alle hun eigen betekenis hebben.

Tijd van bezinning

Het oude altaar in het Stiltecentrum is bekleed met grote jute kleden. Jute verwijst naar eenvoud, naar soberheid en naar het boetekleed. De Veertigdagentijd is ook een periode van bezinning. Paars is de liturgische kleur die hierbij hoort. Paars in een tijd van vasten, van bezinnen. Zijn wij wel goed bezig in ons denken, in ons voelen en in ons handelen? Is dat goed in onze ogen en is het ook goed in Gods ogen? Wat zou Jezus hiervan hebben gevonden? Wat zou Jezus hierover hebben gezegd?

Zie het kruis

Aan de achterwand hangt een kruis. Een steen ligt op de horizontale kruisbalk. Die steen komt straks terug. Het kruis-teken bestaat hier uit twee balken: een verticale en een horizontale.

• De verticale lijn wijst ons op het Verbond: de liefde van God tegenover de mensen. Ook het paarse kleed verbindt ‘boven’ en ‘beneden’: God en mens.
• De horizontale lijn is de zware houten balk van de kruistocht. Die balk betekent voor ons de opdracht om elkaar als mensen te omarmen, om elkaar - op gelijke voet - lief te hebben.
• Op het ‘kruispunt’ van beide kruisbalken komen wij als het ware Jezus tegen. Jezus Christus is de mens-geworden Zoon van God, die onder ons leefde, die heeft geleden, die is gestorven voor wat wij verkeerd deden en die is opgestaan uit de dood. Hij leeft en is in ons midden; en dàn is het Pasen!

Zand en steen

Onderaan in het altaar ligt zand. Dat kan verwijzen naar de woestijn, die het volk Israël doortrok, nadat zij gevlucht waren uit het land Egypte, nadat ze het Joodse Paasfeest eerst hadden gevierd. Een volk dat 40 jaar onderweg is naar het Beloofde Land.
In de woestijn krijgen ze dorst. Als Mozes – de leider van het volk Israël – met zijn staf op een rotssteen slaat, stroomt er water uit de stenen. De stenen zijn het bewijs dat de levende HEER in hun midden is. De rotssteen komt weer terug in het Paasverhaal, als op de Paasmorgen de steen voor het graf is weggerold. Even later zien we dat de uit de dood opgestane, levende Jezus in het midden van zijn vrienden verschijnt.

Begin van de lente

Het christendom heeft al in de vroegchristelijke tijd enkele symbolen ontleend aan de van oorsprong heidense feesten. Natuurverering speelde daarin een belangrijke rol. Na een lange, koude winter werd de komst van het voorjaar gevierd. Diverse culturen kenden – en kennen nog steeds – hun Lentefeesten, met oude symbolen, die we soms ook weer herkennen in het christendom.

Op het altaar staan vandaag bloeiende planten. In de lente heeft de natuur het leven en de vruchtbaarheid weer doen ontwaken. Wat dood leek, blijkt toch te leven. De dood heeft bij Jezus niet het laatste woord. Dat is een feestje waard. Dat vieren we dan ook tijdens het Paasfeest, dit jaar op 8 april 2012,

Eindeloos

In het Stiltecentrum liggen de attributen.

Gewoon wat jute, een paar stenen, wat zand, enkele bloeiende planten, twee houten balken en een paars kleed.

Is dat nou alles?

‘Is dat nou alles?’, zullen ook veel mensen hebben gedacht die Jezus hebben zien lijden en sterven.

Pasen bleek echter niet het einde te zijn, maar het begin van nog veel meer, het begin van alles wat daarop volgde en wat ook na vandaag nog zál volgen.....