Dinsdag 10 mei 2011Soms denk je dat alles wel weer op zijn pootjes terecht komt.
Toch is dat niet altijd het geval.
Eergisteren zag ik een moedereend in de Kletsefeart te Stiens haar agressie botvieren op een kokmeeuw, die te dicht bij haar eendenkuikens kwam. Na de stevige schermutseling tussen de eend en de kokmeeuw kon de gehavende kokmeeuw het zichtbaar nog met grote fysieke inspanning opbrengen om zo'n honderd meter verderop een veilig heenkomen te zoeken en te vinden in de Kletsefeart. De kokmeeuw streek neer aan het eind van de Kletsefeart, ter hoogte van de Griene Leane. Ik verwachtte dat de kokmeeuw na geruime hersteltijd het luchtruim weer zou kiezen.
Toch bleek dat niet het geval.
Als ik vanavond langs de oever van de Kletsefeart wandel op de plaats waar de kokmeeuw zondagavond neerstreek bij de walbeschoeiïng, zie ik het tragische resultaat van het gevecht op leven en dood van de beide watervogels. Hier in de Kletsefeart drijft nu het kadaver van de inmiddels dode kokmeeuw. Kennelijk is de aanval van de wilde (moeder)eend deze kokmeeuw noodlottig geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten