Pelgrimsroute van Sevilla (S) naar Santiago de Compostela (S)
Vía de la Plata van Sevilla naar Astorga
Van Almadén de la Plata naar El Real de la Jara
Maandag 24 maart 2025 – 13,9 km.
Dag 4: 69,1 – 83,0 km.
 |
| Door de vee-hekken met de Canadese pelgrims Gerry & Nicole |
Spaanse Vía de la Plata
Vanuit het zuiden van Spanje lopen verschillende Spaanse pelgrimsroutes naar Santiago de Compostela.
Eén van die aanlooproutes die Durkje en ik in 2024 richting Santiago de Compostela al liepen, is de zogenoemde ‘Camino Mozárabe’, die begint in Almería, en dan ongeveer 630 kilometer noordwestelijker eindigt in Mérida, waar de Camino Mozárabe aansluit op de ‘Vía de la Plata’, die bij Astorga in het noorden van Spanje aansluit op de Camino Franchés, richting Santiago de Compostela.
Durkje en ik hebben ervoor gekozen om dit jaar (2025) te beginnen met de Vía de la Plata, ook vanuit het zuiden van Spanje, en ook richting Santiago de Compostela. De ‘Vía de la Plata’ is de ongeveer 680 kilometer lange pelgrimstocht van Sevilla naar Astorga.
Vandaag lopen we daarvan onze 4e etappe, over een afstand van 13,9 kilometer, van Almadén de la Plata naar El Real de la Jara. We stijgen daarbij van ongeveer 474 naar 489 meter hoogte.
Vertrek vanuit het Hostal Restaurant Casa Concha van Almadén de la Plata
Om 7:20 uur gaat onze wekker af in Hostal Restaurant Casa Concha van Almadén de la Plata, waar wij vannacht hebben overnacht. Voor zover ons bekend, waren er naast ons nog slechts twee andere pelgrims, in elk geval het Britse stel John & Kitty uit Londen.
Om 8:00 uur ontbijten we in onze hostalkamer.
Tegen half negen verlaten we onze tweepersoonskamer en lopen we door het centrum naar de bar, waarvan we gisteren hoorden dat die nu al open is. Als we daar binnenkomen, zitten daar ook de Britse pelgrims John & Kitty en de Amerikaans-Canadese pelgrim Courtney. De Britten gaan weg, dus we gaan bij Courtney zitten. De Spaanse man naast haar nodigt ons uit om bij hem aan de ronde tafel te komen zitten, want onder het laaghangende tafelkleed schuilt een verwarmingselement. Als je het tafelkleed op je schoot legt – zo laat de man ons zien - word je heerlijk warm gehouden door de verwarming in het midden onder de tafel. We bestellen koffie met een broodje. De koffie komt wel, maar de broodjes zien we niet ten tonele verschijnen, dus we betalen de koffie en nemen afscheid van Courtney. Zij gaat haar rugzak nog uit de herberg halen, en wij lopen direct naar de Spar Express-supermarkt die net om 9:00 uur open is gegaan. Dat was ook de reden dat we nog even hebben gewacht alvorens we vertrekken, want hier halen we heerlijk verse broodjes, beleg, drinken en bananen voor onderweg.
Als we de supermarkt uit komen, komt een oude Spaanse vrouw aangelopen, om haar ochtendboodschappen in de supermarkt te halen.
De paden op
Aan de rand van het dorp passeren we het etappebord voor onze etappe van vandaag op de Vía de la Plata
Direct daarna lopen we langs de plaatselijke stierengevechtenarena Almadén de la Plata uit.
Als we even later achterom kijken, zien we het dorp in de vallei liggen, met op de achtergrond nog Cerro del Calvario, de heuveltop die ons gisteren nog scheidde van het Parque Natural Sierra Norte en Amadén de la Plata.
Over mooie, steenachtige veldpaden gaan we het heuvelland in.
Daarbij passeren we een plek waar een groot aantal enorme cactussen staat. Enkele staan er nog mooi bij, de andere zijn afgestorven en zien er troosteloos uit.
Dan gaan we door een ijzeren hek, waar een informatiebord ons duidelijk maakt dat we weer op de veedrijversroute lopen.
In een afdaling zien we rechtsonder ons een bergmeertje, waarvan we vandaag nog veel meer zullen zien.
Verderop staat een paard bij het meertje.
Van boerderij naar boerderij
Dan ontmoeten we de Canadese pelgrims Serge & Nicole weer, die we al enkele malen eerder hebben ontmoet, waaronder gisteren in het restaurant tijdens ons avondeten. Daar zaten we toen trouwens met z’n tienen aan drie tafels als pelgrims. Toen de voetbalwedstrijd tussen Spanje en Nederland op televisie werd uitgezonden, kwamen er ook een aantal jonge Spaanse mannen bij in het café-restaurant.
We lopen vanmorgen een eindje samen op met Serge & Nicole, en helpen elkaar met het passeren van de veehekken, die we voortdurend moeten openen, om ze daarna weer netjes af te sluiten.
Om 10:00 uur passeren we een hoge, ranke paal van de Vía de la Plata van de Camino de Santiago. Dergelijke natuurstenen zuilen zien we hier vaker langs de route.
We lopen vandaag grotendeels van boerderij naar boerderij.
Bij één van die boerderijen lopen veel kippen in het veld, en op en langs het doorgaande pad liggen en staan veel schapen, met ook al één lam.
We lopen door de schaapskudde heen, en dan komt één van de herdershonden die de kudde bewaakt op ons af gelopen om even poolshoogte te nemen. Omdat we rustig doorlopen, loopt ook de grote herdershond rustig langs ons, terwijl hij mij even besnuffelt in het voorbijgaan.
Ook bij de schaapskudde verderop loopt een herdershond, blaffend, die in Spanje, maar ook in Frankrijk, in het veld worden ingezet om de kudde te beschermen tegen roofdieren.
Voorbij moeder Maria door het water waden
Dan wandelen we langs een meditatieplek. Eerst passeren we een tekstbord waarop staat: “Hier is je moeder”. Enkele meters verderop staat een standbeeld van moeder Maria. Tegenover deze devotieplek is een stenen bank gemetseld, waarop je plaats kunt nemen als pelgrim.
De volgende boerderij waarvan we het landgoed en het erf passeren, is een geiten-boerderij. We lopen rustig door de geitenkudde heen, opdat de geiten alle tijd krijgen en nemen om veiligheidshalve even aan de kant te gaan tijdens ons passeren.
Dan komen we nog eens weer langs een bergmeertje, maar nu groter dan de voorgaande waterplassen.
Het pad loopt direct daarna in de lengterichting door een vallei, en ook hier zien we – evenals gisteren – overal weer die kleine waterlopen die het vele regenwater van de afgelopen dagen al dan niet snelstromend moeten afvoeren.
Bij de doorwaadbare plaats van de Arroyo Mateos aangekomen, gaat het wandeltempo er helemaal uit. We zouden hier zo door kunnen lopen, maar het water van de rivier staat zo hoog dat we niet met droge voeten door deze doorwaadbare plaats heen zouden kunnen gaan.
Links en rechts van deze plek kunnen we ook niet over de rivier, dus we besluiten dan maar om de wandel-schoenen uit te trekken, de broekspijpen omhoog te halen, en blootsvoets door het hoge en vooral ijskoude water te lopen.
En zo steken we de rivier veilig over, om op de andere oever even langer halt te houden voor een korte pauze om iets te eten en te drinken. Omdat de zon zo heerlijk schijnt, drogen onze voeten snel, en met een grote zakdoek voor onderweg drogen we onze voeten verder en zorgen we ervoor dat er geen steentjes in onze sokken en schoenen terechtkomen.
Vlak voordat wij verder trekken, verschijnen ook Serge & Nicole aan de overzijde van de doorwaadbare plaats. Serge twijfelt niet, en loopt pardoes met zijn schoenen nog aan door het snelstromende water. Resultaat is natuurlijk dat broekspijpen, schoenen en sokken doorweekt zijn. Nicole pakt het anders aan. De schoenen en sokken gaan uit, en dan gaat zij evenals wij op blote voeten door het ijskoude water.
Wij ruimen onze spullen op, en gaan verder; zij nemen hier nu even hun pauze.
Paardenroute van Finca Encinalejos
Na deze doorwaad-pauze gaat het verder, lang heuvelopwaarts. Al snel krijgen we van behoorlijke hoogte in een bocht van het pad een mooi uitzicht over de Rivera del Cala, die links van ons diep door de vallei stroomt.
Nu volgt een hele lange en vooral steile klim van de rivier opwaarts naar de hoge heuveltop van een paardenboerderij.
Op de heuvelrug zien we al enkele paarden staan.
Als we over de heuvelrug heen zijn, zien we links van ons in de verte de paardenboerderij staan, met aan de voet van het boerenerf een behoorlijk groot bergmeer, waarin het water wordt vastgehouden met behulp van een aarden wal, die men aan de lage zijde heeft opgeworpen. Een mooi systeem van natuurlijke wateropslag. En als er al te veel water in het stuwmeertje komt, stroomt het wel over die aarden wal heen, om het verder naar beneden af te voeren.
Op dit landgoed gaat de route verder over de zogenoemde Vereda de los Bonales, een heel smal paadje, dat slingerend en bovenal steil ons naar beneden voert.
Bij het ijzeren toegangshekwerk van deze paardenboerderij staat in drie talen een mededelingenbord waarop wordt gewezen op de overnachtingslocatie die wij hebben gekozen voor de komende nacht.
Bij dit hekwerk verlaten we het landgoed van de paardenboerderij Finca Encinalejos.
Kilometers over de Camino Viejo de Almadén de la Plata o de los Bonalos
Voorbij deze paardenboerderij volgt een kilometers lang steenachtig en breed pad richting El Real de la Jara. Dit steentjespad is de Camino Viejo de Almadén de la Plata o de los Bonalos.
Dat pad kruist enkele waterlopen en riviertjes. Bij één van die riviertjes staat een koe te grazen onder één van de vele steeneiken die hier mede de dehesa vormen.
Verderop staat een oud informatiebord, waarop je als voorbijganger enige informatie kunt lezen over het karakteristieke van de dehesa’s.
Dan komen we langs een bermmonument, ter nagedachtenis aan een pelgrim die hier onderweg is gestorven. Eerst zien we een plaquette met diens naam en zijn levensjaren erop.
En enkele meters verder staat een roestbruine ijzeren pelgrimsstaf, met daaraan een kalebas, herkenningstekens voor de pelgrim van toen en nu.
Aankomst in Hostal Rural Encina van El Real de la Jara
Om 12:45 uur zien we El Real de la Jara vóór ons liggen.
We lopen het dorp in langs twee pelgrimsherbergen.
In deze woonstraat staat een huis met een prachtige gedecoreerde gevel.
Aan het eind van deze toegangsweg – de Pablo Picasso – staat een richtingwijzer naar ons hostal voor de komende nacht.
Voordat we die kant op gaan, lopen we eerst nog even naar het dorpscentrum, om dat te bekijken. Daar staat een groot plaatsnaambord in de vorm van een ons inmiddels welbekende rode plaatsnaamzuil.
Dan lopen we iets terug, om vervolgens door te lopen naar het Hostal Rural Encina van El Real de la Jara, waar we om 13:10 uur een tweepersoons kamer krijgen voor 55 euro. Daar checken we in bij een hele vriendelijke oude heer, die ons heel uitgebreid uitleg geeft over van alles en nog wat; over onder andere de nieuwe inschrijvingsreglementen van de Spaanse overheid, over de restaurants en winkels, over de openingstijden en assortimenten, en over de vervolgroute van de camino langs deze faciliteiten die voor pelgrims van belang zijn.
We hebben een mooie overnachtingsplek op de zonzijde, met uitzicht over de heuvels, en bovendien zijn ook de Britse pelgrims John & Kitty hier in deze accommodatie.
We kijken terug op een prachtige wandeldag met heel mooi weer, en door een schitterend mooi landschap van het Parque Natural Sierra Norte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten