Via Turonensis van Parijs naar Saint-Jean-Pied-de-Port (GR655)
Van Sepvret naar Saint-Romans-lès-Melle
Zondag 23 juli 2023 – 20,5 km.
Dag 29: 606,5 – 627 km.
 |
| Bij de Eglise-Saint-Pierre in Melle |
Fietsen naar Sepvret
Wij gaan vandaag in Sepvret beginnen met de vijfde dag van de voor ons dit jaar nog 28 resterende etappes van de Via Turonensis. Onze etappe van vandaag loopt tot in Saint-Romans-lès-Melle.
De wekker wekt ons vanmorgen om 6:00 uur in onze caravan op Municipal Camping de Vauchiron in het Franse Lusignan.
Het wordt vandaag een zomerse dag om te wandelen, want als we vanmorgen vanaf de camping vertrekken, is het 17 graden Celsius, en de temperatuur loopt vanmiddag op tot 27 graden Celsius. We lopen aanvankelijk bij een geheel bewolkte lucht, maar naarmate de dag vordert, neemt de bewolking af, en krijgt de zon meer kans. Het blijft de hele wandeldag heel mooi zomerweer.
Na het ontbijt verlaten we in onze auto - met achter op het fietsenrek de twee fietsen - om 7:10 uur onze camping, om dan eerst van Lusignan naar Saint-Romans-lès-Melle te rijden. Daar parkeren we onze auto op het dorpsplein.
Dan fietsen we de 15,5 kilometers van Saint-Romans-lès-Melle naar Sepvret. Af en toe voelen we enkele druppeltjes regen, maar veel is het niet.
Onze fietsen stallen we in het dorpscentrum van Sepvret, bij de Mairie, en dan maken we ons klaar voor vertrek.
Het is stil op straat, op deze vroege zondagochtend.
Van Sepvret naar Saint-Léger-de-la-Martinière
Durkje en ik verlaten Sepvret aan de zuidkant, om dan over een asfaltweg tussen de akkers van Les Pâturaux te lopen. Waar het asfaltweggetje afbuigt naar links, gaan wij langs zonnebloemen rechtdoor, een karrenspoor op door de velden van Le Chêne Saunier.
In het buurtschap Le Châtelier zien we een Jacobsschelp op een betonnen paal in de berm bij een huis.
Verderop staat bij een singelpad een informatiebord over de pelgrimsroute van Sint Jacobus.
We lopen door Le Coudray.
Bij de oprit van een huis staan de oranje trompetbloemen prachtig in bloei.
In La Martinière moeten we een asfaltweg oversteken, en dan komen we op een mooi singelpad langs een bosperceeltje en akkerland.
Voorbij Chatenay gaan we eerst langs Bois de Melle, en verderop een stukje door dat bos. Tussen het weelderige groen van de bomen valt een dode boom nogal op. De dode takken steken decoratief af tegen de wolkenlucht.
Vlak vóór een waterbassin zien we een vuursalamander, die doodstil op het steenachtige pad blijf zitten als we hem passeren.
Aangekomen bij de D950 wandelen we Saint-Léger-de-la-Martinière binnen.
Van Saint-Léger-de-la-Martinière naar Melle
Daar steken we direct de D950 over, want de route voert ons langs de elfde eeuwse dorpskerk, dus zo’n duizend jaar oud.
De kerkdeur staat open; we gaan naar binnen.
Het is een sobere kerk, maar wel met een mooi kerkraam in het koor van de kerk.
Achterin de kerk hangt een poster uit 1999, met daarop de afbeeldingen van 27 stempels, die even zovele locaties langs de pelgrimsroute in deze regio weerspiegelen.
Bij de grote rotonde steken we nogmaals de D950 over, en dan wandelen we even later de stad Melle binnen.
De lange route naar de binnenstad is fraai gedecoreerd met bloemen en struiken.
Melle heeft een langgerekt arboretum als een ring rond de bebouwde kom. We lopen daar doorheen, op een halfverhard breed pad door een singel met heel veel verschillende bomen, met de boomnamen aangegeven op paaltjes onder de bomen.
De eerste kerk die we passeren, is een Lutherse kerk. Het is vandaag zondagochtend, dus het verbaast ons niet dat hier momenteel de kerkdienst gaande is.
In een verkeersspiegel langs de weg zien wij onszelf voorbij gaan door de straat.
Dan krijgen we even later de kerktoren van de Eglise Saint-Pierre in beeld.
Nog een klein eindje lopen, en dan zien we de kerk in haar volle glorie.
Ook hier is sprake van een sober interieur, een kerk bijvoorbeeld zonder kerkbanken.
Wel zien we een mooi kerkraam met daarop de afbeelding van Maria met haar kindje Jezus.
Nederlandse pelgrim bij de Eglise Saint-Pierre van Melle
Als we op een bankje vóór de kerk een broodje eten, komt de uit Nederland afkomstige pelgrim Ton bij ons langs. We raken met elkaar in gesprek. Hij is in juni jongstleden met pensioen gegaan, en pelgrimeert nu in de overgang van werk naar vrije tijd naar Santiago de Compostela. Met z’n drieën wandelen we even later de binnenstad van Melle binnen. Hij vertelt dat hij afgelopen nacht met twee andere pelgrims heeft overnacht in de nogal spartaanse gemeentelijke overnachtingsgelegenheid in Chenay.
Melle heeft een gezellig centrum rondom de grote markhal. Daar drinken we koffie op één van de terrassen. Pelgrim Ton gaat op zoek naar een supermarkt om boodschappen te halen. De rest van de dag zien we hem niet weer.
In het centrum van Melle passeren we een imposant bouwwerk, een hôtel.
Iets verderop komen we bij de Eglise Saint-Hilaire; ook al weer zo’n imposante kerk.
Aan de voet van het koor van deze kerk zie ik een lamp die in het donker de kerktoren kan beschijnen. De lamp is bevestigd op een metalen Jacobsschelp.
We horen stemmen en zingen in de kerk, dus we gaan naar binnen. Daar is op dit moment een doopdienst voor enkele kinderen.
Na dit kerkbezoek verlaten we Melle.
Door La Bossiou en langs Trappe
Ten zuiden van Melle moeten we door een donkere tunnel onder de D948 door.
Voorbij de tunnel gaat het een klein eindje verder over grote rotsstenen langs een beekje.
Daarna moeten we een eind klimmen, het talud op, naar een breed bospad, dat wel lijkt op een voormalig spoorttracé.
Het eerstvolgende gehucht waar we doorheen komen, is La Bossiou.
We verlaten dit buurtschap met een afdaling over een mooi graspad tussen de huizen door, en beneden aangekomen, moeten we via een hoog bruggetje een beekje oversteken.
Dan volgt een aantal asfaltweggetjes door een mooi heuvelachtig landschap, waarbij we ook langs het buurtschap Trappe komen.
En dan wandelen we enkele kilometers verder de plaats Saint-Romans-lès-Melle binnen.
Saint-Romans-lès-Melle
Maar dan zijn we er nog lang niet, want dit is een tamelijk uitgestrekt dorp, met veel huizen aan straten naar boven en naar beneden. We gaan met veel bochtenwerk door het dorp heen. Daarbij komen we hoog langs een château.
Een smal paadje met bermmuurtjes gaat onder een walnotenboom door, waarvan de takken laag boven het pad hangen.
In het dorp bezoeken we de 12e eeuwse dorpskerk.
Daarin valt ons het blauwe Maltezer kruis op dat prominent in het koor vóór in de kerk staat.
In een zijkapel ligt een gastenboek op tafel, waarin passanten iets hebben geschreven. Bij het gastenboek liggen twee Jacobsschelpen op tafel.
Na dit kerkbezoek wandelen we door het dorp naar het dorpsplein Place du Champ-du-Foire bij het dorpshuis, de bakker, het café en de kruidenier. In de schaduw op een bankje eten we ons laatste brood van vandaag, en we genieten ondertussen van de schaduw en de heerlijk verkoelende wind van vanmiddag.
Daarna rijden met de onze hier geparkeerde auto terug naar Sepvret, waar we de fietsen afhalen, en tot slot rijden we dan met de fietsen op het fietsenrek terug naar de camping in Lusignan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten