Via Turonensis van Parijs naar Saint-Jean-Pied-de-Port (GR655)
Van Saint-Romans-lès-Melle naar Arsanges
Maandag 24 juli 2023 – 20,5 km.
Dag 30: 627 – 647,5 km.
 |
| Stempelen van onze credentials in de Mairie van Saint-Romans-lès-Melle |
Van de regen in de druppeltjes
Wij gaan vandaag in Saint-Romans-lès-Melle beginnen met de zesde dag van de voor ons dit jaar nog 28 resterende etappes van de Via Turonensis. Onze etappe van vandaag loopt tot in Arsanges.
Vanmorgen heel vroeg regent het behoorlijk, dus het is niet zo aantrekkelijk om dan al naar buiten te gaan. We draaien ons nog eens lekker om, en slapen verder.
De wekker wekt ons vanmorgen om 6:00 uur in onze caravan op Municipal Camping de Vauchiron in het Franse Lusignan. De regen is dan al overgegaan in miezerige neerslag.
Het wordt vandaag overigens wel een zomerse dag om te wandelen, want als we vanmorgen vanaf de camping vertrekken, is het 17 graden Celsius, en de temperatuur loopt vanmiddag op tot 26 graden Celsius.
Als we van de camping vertrekken, is het gelukkig al droog. We lopen aanvankelijk bij een geheel bewolkte lucht, maar naarmate de ochtend vordert, neemt de bewolking snel af, en krijgt de zon meer kans. Het blijft de hele wandeldag heel mooi zomerweer. Het waait wel stevig, maar omdat het een aangenaam warme wind is, is het heerlijk weer om buiten te lopen.
Na het ontbijt verlaten we in onze auto - met achter op het fietsenrek de twee fietsen - om 7:10 uur onze camping, om dan eerst van Lusignan naar Arsanges te rijden. Daar parkeren we onze auto op een braakliggend terrein midden in het dorpje.
Dan fietsen we de 16,8 kilometers van Arsanges naar Saint-Romans-lès-Melles.
Onze fietsen stallen we in het dorpscentrum op het dorpsplein bij de bakker, de kruidenier, het café en het restaurant van het dorp.
Start met koffie en een stempel in Saint-Romans-lès-Melle
Twee dames komen in winkelkledij uit de kleine supermarkt, en de man uit het café voegt zich bij hen op het terras, waar ze hun koffiepauze hebben. Wij nemen ook plaats op het terras en bestellen koffie.
Na deze start met koffie verlaten we het dorpsplein, om dan eerst naar de Mairie te lopen, waarvan de deur uitnodigend open staat. We worden daar vriendelijk ontvangen door een mevrouw, van wie we het gemeentestempel in onze pelgrimspaspoorten krijgen. Daarna verlaten we het dorp. Daarmee wandelen we direct het naastliggende dorp binnen: Mazières-sur-Béronne.
Mazières-sur-Béronne
De weg die we dan inslaan, heet heel toepasselijk de ‘Chemin de Saint-Jacques’.
We lopen op een ommuurd woongebouw af, met binnen die tuinmuur ook nog enkele bedrijfsgebouwen en een kerkgebouw. Het is een privé-terrein, dus we mogen het terrein niet op. Aan de tuinmuur hangt een bordje met de aanduiding dat het hier gaat om gebouwd erfgoed.
In de bocht vlak vóór het toegangshek staan bramenstruiken, met daaraan alvast één rijpe braam; de eerste rijpe braam die we dit jaar onderweg zien.
De braamstruiken hangen al vol met nog niet rijpe bramen.
Bij een houten deurtje boven in de gevel van één van de bedrijfsgebouwen zien we de afbeelding van een Jacobsschelp hangen.
Op een breed tuinmuurtje van een woning langs de route ligt een groot aantal Jacobsschelpen uitgestald.
Even later wandelen we Mazières-sur-Béronne uit.
Nieuwe wegwijzers voor wandelaars en pelgrims
Op een kruispunt van paden zien we een houten paal staan met wegwijzers aan die paal. Het gaat hier om mooie nieuwe wegwijzers met een groene kleur. Zo hebben we ze nog niet eerder gezien. De wegwijzer maakt met de wit-rode strepen en de nummer-aanduiding duidelijk dat het hier om de GR655 gaat, en bovendien staat onder de geel-blauwe strepen met daarin een Jacobsschelp aangegeven dat het hier gaat om de ‘Chemin de Saint-Jacques de Compostela’ en de ‘Voie de Tours’, ofwel de Via Turonensis, waarop Durkje en ik momenteel pelgrimeren. Super duidelijk dus, en bovendien heel mooi uitgevoerd. Hier kunnen pad-zoekende pelgrims nog jaren mee vooruit.
Voordat we een helling op moeten lopen naar het buurtschap Turzay passeren we in het beekdal eerst de plaatselijke wasplaats.
Voorbij het volgende dorp – Etrochon – zien we als gevelsteen tegen een tuinmuur een jaartal met een gestileerde Jacobsschelp.
In de afgelopen dagen hebben we al heel regelmatig gezien dat mensen die langs de pelgrimsroute wonen, symbolen van het pelgrimeren langs de route hebben aangebracht. Daarmee laat men zien zich terdege bewust te zijn van het feit dat men hier aan een pelgrimsroute woont, en bovendien is het voor al die passerende pelgrims fijn om te zien dat men aandacht heeft voor en geeft aan pelgrims en aan het pelgrimeren.
Gennebrie en non-barrée
In zuidelijke richting lopen we door het open veld, over verschillende soorten karrensporen, tussen akkers met graanstoppels, maïs en zonnebloemen. Een prachtige wolkenlucht hangt boven ons.
In het buurtschap Gennebrie komen we vanuit het veld bij de doorgaande asfaltweg ter hoogte van een oude watermolen boven een beekje.
De oude ‘moulin’ is mooi gerestaureerd, gedecoreerd met rode luiken en groene klimop.
Ook naast de moulin hangt de hedera-klimop decoratief over een pergola.
We gaan een karrenspoor op in de richting van de D740. ‘Route Barrée’ staat aan het begin van het pad, maar meestal is dat voor wandelaars geen probleem. Bij de D740 aangekomen blijkt dat er aan weerszijden in het wegdek een heel groot gat is gegraven, en dat werklui hier twee gaten onder de weg door hebben geboord om er leidingen doorheen te trekken of te duwen. Wij kunnen er echter met gemak om heen, dus voor ons geen ‘barrée’.
Koffie met foodtruck in Brioux-sur-Boutonne
Vlak vóór Coulonges draaien we af naar Bel Air aan de D950. We lopen over een halfverhard pad achter de huizen van Bel Air langs, parallel aan de D950, in de richting van Brioux-sur-Boutonne. Bij de dorpsrand heeft een kiosk-houder aangegeven dat het vanaf hier nog 1.302 kilometers is naar Santiago de Compostela.
Met een langwerpig geel-blauw verkeersbord wordt langs de D950 aangegeven dat deze weg deel uitmaakt van de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela.
Dan komen we bij de brug over de rivier de Boutonne.
We steken de brug over, om Brioux-sur-Boutonne binnen te wandelen.
Voorin het dorp is een Tabac-winkel met een terras. Daarop nemen we plaats en we bestellen koffie.
Op het terras zit een jonge vrouw, die – waarschijnlijk – haar ouders aan de hand van foto’s op haar smartphone vertelt dat ze een foodtruck wil kopen om daarmee een horeca-bedrijfje te beginnen. We raken daarover met elkaar in gesprek. Ze is gemotiveerd om dit te gaan doen, maar de wijze waarop haar vermoedelijke ouders niet deelnemen aan het gesprek spreekt boekdelen: waarschijnlijk zien zij dat niet zo zitten als perspectief voor hun dochter. Maar de jongedame blijft naar ons toe heel enthousiast over haar droom en plan. Als het aan haar ligt, worden droom en plan werkelijkheid.
Koeien in de wei
Na onze pauze wandelen we Brioux-sur-Boutonne uit, en dan valt ons buiten de bebouwde kom direct op dat het landschap aan deze kant van de rivier geheel anders is ingericht dan aan de andere kant van de plaats. Voordat we Brioux-sur-Boutonne binnen liepen, wandelden we door een heuvelachtig open landschap met eigenlijk alleen maar uitgestrekte akkers, terwijl we aan deze kant van de plaats in een veel meer coulissen-achtig landschap komen, met overwegend graslanden, en hier en daar koeien. En koeien hebben we in de afgelopen dagen nauwelijks gezien, en hier zijn ze volop aanwezig in de weilandjes langs het brede pad waarover wij voortgaan.
Vanuit een mooi singelpad wandelen we het dorpje Le Pontioux binnen.
Langs de route komen we langs de tuindeur van één van de huizen, waaraan de figuur van een Jacobsschelp is bevestigd.
Aan de rand van Le Pontioux komen we langs een groenten- en fruit-tuin, waarin een appelboom staat, die vol hangt met kleine rood-groene appeltjes.
Daarna gaan we het open veld weer in, waar we in een gebied komen waarin we een mix van akkers en weilanden aantreffen.
Villefollet
Voordat we het eind van onze etappe bereiken, komen we nog door een ander dorpje, namelijk Villefollet. Via een betonbruggetje over een beekje wandelen we het dorp binnen.
In het dorp komen we langs het dorpskerkje. Gelukkig is de deur van deze kerk niet op slot, en kunnen we binnen kijken.
Durkje vult het gastenboek in, en ik kijk even rond in de kerkzaal. Aan een deur in het koor van de kerk hangt een kruis, met daarop enkele afbeeldingen die verwijzen naar het bedevaartsoord Lourdes, waar Durkje en ik vorig jaar op één van onze pelgrimages doorheen kwamen.
Boven het gastenboek hangt een oude poster, met daarop afbeeldingen van enkele kerken langs de pelgrimsroutes van Arles en van Le-Puy-en-Velay; twee pelgrimsroutes, die Durkje en ik samen al hebben gelopen.
Bij de gesloten Mairie lunchen we nog kort op een bankje, alvorens we verder gaan.
Aan de rand van het dorp staat een mooi nieuw informatiebord, met informatie over de pelgrimsroute die wij nu bewandelen. De route van Lusignan via Villefollet naar Aulnay staat onder andere op dit informatiepaneel afgebeeld.
Voorbij de wijngaard de Romeinse heirweg op
Voorbij Villefollet volgen enkele kilometers tussen heuvelachtige akkers door. Zover we hier kunnen zien, zijn het grote akker-percelen met zonnebloemen, graan(stoppels) en stukken land waarvan je kunt zien dat die dit seizoen niet eens worden gebruikt. Veel zonnebloemen zijn uitgebloeid, en laten hun koppen al hangen.
En dan zomaar ineens, midden tussen de grote akkers, komen we langs een klein perceel met druivenstruiken.
De druivenstruiken hangen vol met grote druiventrossen. De druiven zijn echter nog niet rijp. Ze hebben nog wel de nodige zon-uren nodig voordat ze geoogst kunnen worden.
Je ziet het bijna niet, maar net voorbij deze kleine wijngaard komen we op de afslag, waarop we met een scherpe bocht rechtsaf het brede karrenspoor moeten verlaten, om dan over een veldpad rechtsaf verder te gaan. Dit blijkt het restant te zijn van een voormalige Romeinse heirweg, die hier dwars door de heuvels in zuidwestelijke richting gaat. We lopen nu vol op de wind, maar wel een aangenaam warme wind, dus helemaal prima zo.
Einde van de eerste zesdaagse
Vlak voordat we het asfaltweggetje naar Villiers-sur-Chizé kruisen, komen we langs een akker waarop pluimgierst wordt verbouwd. Verderop zien we daar nog een akker mee.
Bij de D109 aangekomen, verlaten we de Romeinse heirweg tijdelijk, want hier stopt voor vandaag onze etappe.
Een eindje verderop steken we via de D109 de D950 over, om dan over de asfaltweg door te lopen naar het dorpje Arsanges, waar we vanmorgen onze auto hebben achtergelaten.
Bij onze auto gekomen, stappen we in, en dan rijden we van Arsanges terug naar Saint-Romans-lès-Melle, waar onze fietsen staan.
Met de beide fietsen op het fietsenrek rijden we dan terug naar onze camping in Lusignan.
Hiermee sluiten we vandaag de eerste serie van zes opeenvolgende pelgrimsdagen af van onze zomerpelgrimage 2023. In die zes dagen hebben we gewandeld van Buxerolles tot aan Arsanges.
Morgen gaan we onze caravan verplaatsen naar een volgende camping. We kunnen dan voor de volgende dagen boodschappen halen, om daarna overmorgen weer verder te gaan waar we vandaag zijn gestopt.
We kunnen nu alvast terugzien op zes hele mooie en geslaagde pelgrimsdagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten