Pelgrimeren van Asson naar Arudy

Van Arles richting Santiago de Compostela

Via Tolosana – Lourdes Variant - van Asson naar Arudy 

Zondag 24 juli 2022 – 19,7 km  

Dag V: 86,9 – 106,6 km

 

Pelgrimeren door het voorland van de Pyreneeën

Heet klimmen en dalen in de Pyreneeën

Vandaag gaan we de vijfde zomerpelgrimage-etappe van 2022 lopen, van het Franse dorpje Asson naar het dorp Arudy, de vijfde etappe van de Lourdes-variant van de Via Tolosana, over een afstand van 19,7 kilometer. De eerste drie etappes van ons pelgrimspad vielen grotendeels samen met de Franse langeafstandsroute GR110, maar vanaf Lourdes valt onze pelgrimsroute voor de laatste drie van onze zes etappes samen met de GR78.

Deze dag begint voor ons met een iets koeler ochtendtemperatuur - van 16 graden Celsius - dan in de afgelopen dagen, en het is onbewolkt. De temperatuur loopt gedurende onze wandeldag op tot 37 graden Celsius, dus het wordt wel een hete etappe.

De toppen van de bergen van de Pyreneeën ten zuiden van onze route zijn de hele dag goed te zien, omdat het onbewolkt is. Aanvankelijk waren we van plan om gisteren een korte etappe te lopen, en vandaag een langere, maar omdat we in het weerbericht hadden gezien dat het gisteren een koele dag zou worden, en vandaag een hete dag, hebben we die volgorde omgekeerd, en lopen we vandaag derhalve een kortere etappe dan aanvankelijk gepland. Uiteindelijk komen we vandaag wel aan in Arudy, dus voor het totaal aantal kilometers over deze twee dagen maakt het niet uit. Achteraf zijn we blij dat we het zo omgekeerd hebben, want het is vandaag wel erg warm om te klimmen en te dalen in de Pyreneeën.

Iets later dan gepland

Om 6:50 uur worden we gewekt door de wekker. Wassen, aankleden en ontbijten, en dan verlaten we onze camping ‘Le Saillet’ om 8:00 uur. Dat is allemaal wat later dan ons reguliere dagschema, en dat heeft te maken met de beschikbaarheid van onze taxichauffeur. Onze chauffeur van gisteren wil ons ook vandaag wel vervoeren, maar hij gaf gisteravond nog aan dat hij niet om 8:30 uur al in Arudy zou kunnen zijn, en zijn vraag was of dat ook 9:00 uur mocht worden, en dan zou hij proberen er vijf tot tien minuten eerder te zijn. Wij meldden via Whatsapp terug dat dat akkoord is, en dat wij om 7:50 uur in Arudy zullen zijn. 

Met onze auto rijden we vanuit Lestelle-Bétharram naar Arudy, zo’n 30 minuten rijden vanaf onze camping. We parkeren de auto nabij de dorpskerk van Arudy, en wachten dan op de taxi. Vlak daarna arriveert hij al om 8:50 uur op de afgesproken plaats, dus uiteindelijk vertrekken we maar 20 minuten later dan aanvankelijk gevraagd. 

De taxichauffeur brengt ons in ruim twintig minuten vanuit Arudy naar onze startplek bij de kerk van Asson.

Milanese pelgrims Frederico & Paolo in Asson

Als we de rugzakken op doen bij de kerk, komen twee jonge mannen vanuit de hoofdstraat op ons af lopen. Ze roepen ons toe: “Buen Camino”, en zwaaien met een boekje ter grootte van een pelgrimspaspoort. Dan blijken het twee mede-pelgrims te zijn, afkomstig uit het Italiaanse Milaan. Ze hebben vorig jaar de Caminho Portugués van Porto via de kustroute gelopen naar Santiago de Compostela, dus ze hebben al de nodige pelgrimeer-ervaring opgedaan.

Vanuit Milaan zijn ze naar Lourdes gereisd, waar zij gisteren hun pelgrimage richting Santiago de Compostela zijn begonnen, met de Spaanse kustroute en de Camino Primitivo als beoogde route. Ze heten Frederico en Paolo en hebben vannacht overnacht op het grasveldje naast de kerk. Daar staat hun tentje nog. Gisteravond konden ze in Asson alleen nog enkele worstjes kopen bij de plaatselijke slager, en daar moesten ze het qua maaltijd mee doen, want voor de rest was er in heel Asson geen eten te koop. En zojuist konden ze ook nergens een stempel in hun pelgrimspaspoorten krijgen, maar verder zit de stemming er aardig in, en zijn ze superenthousiast en genieten zichtbaar van de ontmoeting met ons als medepelgrims hier in Asson.

Wij gaan nu alvast op stap, maar zij moeten hun tentje nog afbreken, en zullen dan ook zo mogelijk naar Arudy lopen vandaag.

Typisch Frans in Bruges

Over onder andere een graspad achter de huizen van Asson langs wandelen we Asson uit. Bij Moulin de Latrau gaan we via een oude stenen boogbrug over een beekje.

Een Jacobsschelp met het onderschrift ‘Piemont’ – dat verwijst naar de naam van onze huidige route – wijst ons de weg naar boven.

We komen in een glooiend landschap van boerderijen. Links van de weg staat een klein, oud en verlaten boerderijtje.

Bij een volgende boerderij hangt een partij was, langs een drooginstallatie gevuld met maïs. Op de achtergrond van dit tafereel zien we de hoge toppen van de Pyreneeën.

We wandelen even later over prachtige paden door een aangenaam glooiend landschap.

Ook als we de plaats Bruges naderen, zien we nog steeds de hoge Pyreneeën.

Bruges komen we binnen aan de achterzijde van de grote dorpskerk.

De kerk is helaas gesloten, dus we wandelen door naar het centrale dorpsplein, waar op dit moment de mensen bijeenkomen voor de warenmarkt op het plein. 

Ook onder de arcade van het gemeentehuis staan marktkramen, beschermd door de zon. Veel markthandelaren verkopen hier hun regionale producten, zoals kaas, worst, paté, honing en zeep.

Het terras van het dorpscafé is al aardig gevuld, maar er is nog wel plaats voor ons. De café-eigenaar is bezig om parasols op te zetten bij de grote terrastafels, opdat ook wij aangenaam in de schaduw kunnen genieten van onze kop Café Americano.

Het is hier heel gezellig, op het terras en op het marktplein; een typisch Frans sfeertje, zoals je dat in zoveel Franse dorpjes aantreft.

Mooie paden door glooiend landschap

Na deze vroege koffiepauze – we hebben nog maar ongeveer anderhalf uur gelopen – gaan we het dorp uit. Op een asfaltweggetje waar we weer zo’n schitterend uitzicht krijgen over de Pyreneeën worden we ingehaald door een boer op zijn tractor.

Iets verderop gaat hij het gemaaide grasland op, en stelt zijn hooischudder daar in om het gemaaide gras te schudden, om het zo verder te laten drogen in de zon.

Zo’n honderd meter verderop geven twee beschilderde Jacobsschelpen aan een paal aan dat we het smalle pad op moeten gaan.

Ook dan volgt weer zo’n schitterend pad tussen de akkers en velden door. Deze keer is het een holle weg, heerlijk onder de bomen aan weerszijden van het pad, dus lekker in de schaduw. 

Even later lopen we langs een landschap van voornamelijk weidegronden, met de Pyreneeën verderop aan onze linker hand.

 

Kerk met crypte in Mifaget

Over een smal veldpaadje naderen we het volgende dorpje: Mifaget. In Mifaget gaan we naar de dorpskerk, waarvan we weten dat die een hele oude crypte heeft, die dateert van de 12e eeuw. In de kerkzaal is een lessenaar opgesteld voor pelgrims, waar pelgrims onder andere zelf hun parochiestempel van deze kerk in hun pelgrimspaspoorten kunnen afdrukken. 

Wij doen dat ook, en daarna bezichtigen we deze eeuwenoude kerk. 

Door een smalle doorgang kan ik de crypte van deze kerk betreden. Enkele meters onder de grond is het pikkedonker. Het duurt even voordat mijn ogen gewend zijn aan het schaarse licht dat de crypte binnenvalt. In het midden van de ronde crypte staat een natuurstenen viertafel, met daarop een ijzeren kruis.

Een Lourdes-kaarsje staat ook op die viertafel.

We maken een rondgang door de kerk, om die goed te bekijken van binnen.

Chemin Saint Jacques

Naast de kerk is een overdekte abri, waarin ook een partij boeken staat om mee te nemen. De stenen zitbank staat heerlijk in de schaduw, dus deze abri is voor ons een geschikte plek voor een pauze, alvorens we het dorp uit gaan.

Buiten Mifaget zien we een informatiebordje hangen van een eigenaar van een Gite d’Etape, die passerende pelgrims daarmee uitnodigt om bij haar te komen overnachten.

Even later lopen we door een schitterende singel, met eerst bomen aan één zijde, en verderop aan beide kanten van het singelpad. Heel aangenaam loop je hier tussen de weidegronden aan beide zijden door.

In de afgelopen uren hebben we behoorlijk moeten klimmen, en als we deze singel verlaten bij een stel koeien en rinkelende koeienbellen, dan gaan we een verharde kamweg op, waarmee we voortdurend blijven klimmen. 

Aan het begin van zo’n weg zien we een tamelijk nieuw straatnaambord staan, met de toepasselijke naam: ‘Chemin Sint Jacques’.

Dit pad komt uit bij een alleenstaande boerderij, een heel eind verder, aan het eind van dit pad. Een oude ijzeren ploeg staat vóór het huis, en een hond blaft op het erf als wij langs de boerderij lopen. 

Achter dit boerderijtje zien we van die mooie bermmuurtjes van gestapelde keien, en schitterend begroeid met allerhande planten, waaronder dikke lagen mos.

We moeten dan steil naar beneden, en tot onze verrassing vinden we helemaal onderaan bij een klein waterloopje een hele oude stenen wasplaats, die door de bewoners van die boerderij vast en zeker vele jaren is gebruikt.

Klimmen in de Pyreneeën

En als je dan helemaal bent afgedaald tot aan een waterloop, dan weet je bijna wel zeker dat er aan de andere kant weer een klimpartij achter aan komt. En dat is hier al helemaal het geval, want vanaf deze wasplaats gaat het over een rotsachtig pad omhoog, heel steil en vooral ook weer heel lang. Verderop mag het dan minder steil zijn, maar klimmen moeten we blijven doen, omdat er geen eind aan lijkt te komen. Als je nog niet in de gaten had dat je in de Pyreneeën loopt, dan merk je het nu wel aan de af en toe steile, maar deze vooral lange klim naar boven, tot uiteindelijk een hoogte van 533 meter bij Péroueils.

Maar dan krijgen we als dank daarvoor er natuurlijk wel een heel mooi uitzicht voor terug, over de immense hoge bergen van de Pyreneeën.

Bij het hoogste punt kunnen we achter ons kilometers ver het dal door kijken; een adembenemend uitzicht is het resultaat.

In de velden links van ons zien we een kudde koeien grazen en herkauwen. 

Roofvogels vliegen hoog rond, en een groep witte reigers cirkelt in het dal langdurig rond.

Sainte-Colome

Inmiddels is het bloedheet geworden. Stukjes in de schaduw lopen, zijn een kadootje. Maar klimmen in de volle zon is zwaar. Dat de temperatuur oploopt tot 37 graden Celsius weten we dan nog niet, maar dat voelen we des te meer.

Na weer zo’n klim komen we aan in het dorpje Sainte-Colome. De kerk kun je niet in, want met hekken en rood lint is duidelijk aangegeven dat je niet bij de kerkdeur mag komen. Niemand is er op straat te zien, en een schaduwrijke zitplaats zien we nog niet rondom ons in het dorp. Daarom gaan we een eind verder het dorp in – even van de route af – om een geschikte koele plek te vinden voor onze pauze, en die vinden we na lang zoeken tegen een woonhuis bij de voordeur van dat woonhuis. We krijgen hier ook een dopper vol koel vers drinkwater van de bewoners van dat huis.

Vóór ons boven op een bergtop zien we tijdens deze pauze drie kruisen staan.

Afdalen naar Arudy

Buiten het dorp aangekomen, is het wat klimmen betreft wel voorbij, want nu kunnen we langdurig afdalen naar Arudy. Het eerste deel gaat overigens wel over een ruig rotsachtig bergpad, behoorlijk steil naar beneden, om heel voorzichtig stap voor stap bergafwaarts te gaan. 

Onderaan dat rotspad komen we op een asfaltweg, en die kunnen we behoorlijk lang blijven volgen. Op een gegeven moment lopen we tussen hoge rotspartijen door.

Dan zien we op ook Arudy al in het dal verderop liggen.

Onderaan de asfaltweg komen we aan bij de rivierbrug over de rivier Le Gave de l’Ossou.

We steken deze rivier over.

Dan volgt nog een lang recht stuk door het dorp tot aan het dorpscentrum van Arudy.

Op het dorpsplein bij de kerk is het stil op straat. Alleen een vrouw zit op een bankje in de schaduw. De restaurants en de bars zijn gesloten, maar verderop is een klein hotel-restaurant wel geopend, net voorbij het plein.

We nemen plaats op een bankje in de schaduw aan het plein. Nog even iets eten en drinken en vooral afkoelen, en daarna lopen we door naar onze auto, die we hier vanmorgen achter hebben gelaten.

Vanuit Arudy rijden we dan terug naar onze camping in Lestelle-Bétharram. Onderweg zien we tot onze verrassing de beide Italiaanse pelgrims Frederico & Paolo (van vanmorgen in Asson) nog vóór Mifaget langs de weg lopen, en daarmee dus niet op de pelgrimsroute. Ze zijn dan nota bene nog niet eens op de helft van de etappe naar Arudy, dus dat kan voor de beide jongemannen nog een lange en hete dag worden. De temperatuurmeter van onze auto schommelt namelijk rond de 36 à 37 graden Celsius. Het voelde vandaag warm aan, en dat was het dus ook.