Pelgrimeren van Marinhas naar Viana do Castelo

Van Lissabon naar Santiago de Compostela

Caminho Portugués de Santiago de la Costa van Marinhas naar Viana do Castelo

Dinsdag 26 april 2022 – 20,6 km.

Dag IV: 65,5 -86,1 km

 

Paasprocessie-restanten in Antas

Vertrek uit Marinhas

Vandaag gaan we de vierde etappe van de Caminho Portugués de la Costa lopen, te beginnen vanuit de Portugese plaats Marinhas. Het is de bedoeling dat we deze dag 20,6 kilometer wandelen naar de stad Viana do Castelo.

Om 6:30 uur gaat de wekker in de kamer van ons hostal Caso do Avô Grande aan de rand van Marinhas. We maken ons gereed voor vertrek, pakken de rugzakken weer in, en ontbijten deze keer betrekkelijk uitgebreid in de centrale keuken van dit hostal.   

Vlak vóór 8:00 uur verlaten we ons hostal, en net als we door de tuinpoort lopen, zien we nog dat het Oostenrijkse stel pelgrims dat vannacht beneden sliep, nu ook vertrekt. 

We lopen de 250 meter vanaf ons hostal terug naar de caminho, en hervatten daar onze tocht.

Al snel komen we langs de eerste wegwijzers, die ons vandaag de goede weg zullen wijzen.

Restanten van de Paasprocessie

Als we door Abelheira lopen, zien we linksonder ons de oceaan in de verte, en rechts van ons zien we een eind verderop een hoog oprijzende heuvelrug.

In het dorpje Sanfins worden we nog eens weer geattendeerd op het afgelopen Paasfeest. Voor de Paasprocessie heeft men in Portugal de gewoonte over de lengte van deze processie allerhande soorten plantmateriaal op straat te leggen. Dat kunnen de welbekende palmtakken zijn, maar ook (delen van) andere planten en bloemen dienen dat doel. De strook van deze Paasprocessierestanten loopt als een lange en inmiddels met zand bedekt lint door de straten van Sanfins, en dat gaat nog wel even door, ook buiten dit dorp.

In het volgende dorp passeren we de dorpskerk. 

Dit is overigens het dorp – Belinho - waar wij gisteravond onze avondmaaltijd hebben genoten met de Duitse pelgrims Bernadette & Wolfgang. Toen zaten we in een restaurant aan de drukke verkeersweg, en nu volgen we de caminho hoger gelegen, maar doorgaans wel parallel aan die verkeersweg linksonder ons.

Ook in Belinho volgen we de kleurrijke Paasprocessierestanten. In het verpletterde, platgereden plantenmateriaal kunnen we nog zien dat men er ook patronen in heeft gemaakt, van bijvoorbeeld een witte vredesduif en van een zon-figuur.

Tussen de hoekige steentjes van de woonstraten hopen zich de kleuren van bloesems op in diverse kleuren, waaronder roze. Dat contrasteert mooi met de grijze natuursteen van het wegdek.

Aan een balkon van één van de huizen langs deze route hangt een wit windsel om een paaskruis, en ernaast hangt een vlag met daarop de afbeelding van Jezus, met erbij de veelzeggende spreuk ‘Alleluia, Alleluia!”, de verwijzing naar het feit dat de dood is overwonnen en dat Jezus Christus is opgestaan; halleluja!.

Hier krijgen we vanuit Belinho nog uitzicht op de oceaan.

Antas en Estrada

Dan wandelen we het dorp Antas binnen. 

Ook hier zien we de restanten van hun Paasprocessie, maar dan wel geheel anders dan in Belinho. Hier heeft men namelijk een smallere strook gecreëerd, met overwegend geel en rood. Als een lint slingert dit geel-rode restant door de straten van Antas.

Voorbij Antas zien we enkele mannen op het land aan het werk. Op die akker oogsten ze sla.

In Estrada moeten we een drukke verkeersweg oversteken. Voordat we bij die weg aankomen, zien we tegen een tuinmuur een mooi tegeltableau, waarop Sint Jacobus staat afgebeeld als pelgrim en evangelist.

Aan de overzijde van de verkeersweg zien we een meer dan manshoog standbeeld staan van Sint Jacobus als pelgrim.

In het straatje na deze drukke verkeersweg lopen we langs een gele caminho-pijl, die ons de weg wijst, maar die ook - onbedoeld - wijst naar de dikke citroenen in de boom ernaast.

Eucalyptusbos

We gaan het bos in. We zien en ruiken de markante eucalyptusbomen. We gaan over een hol pad, met hoog opgaande aarden wallen.

Op een splitsing staat een natuurstenen gedenksteen. 

Aan de voet van deze gedenknaald hebben velen iets achtergelaten wat hen belast(te).

Even later lopen we hoog langs de rivier de Río Neive over een hellingpad, dat is bezaaid met takken, schors en bladeren van de eucalyptusbomen. Het heeft geregend en zo langzamerhand begint de neerslag te verdampen, en dan krijg je die heerlijke eucalyptusgeur in het bos.

Het hellingpad dalen we voorzichtig af over een rotspad.

Beneden komen we aan bij de Río Neive.

Eerder hadden we al de stroomversnellingen van het lichte verval van deze rivier gezien en gehoord, en zo is ook hier een kleine waterval. Wij kunnen bij deze waterval de rivier oversteken over een lage granieten brug, die twee smalle granietstroken breed is. 

Castelo do Neiva

Aan de overzijde van de rivier zien we een grote wegwijzer naar Castelo do Neiva, het volgende dorp dat we bezoeken.

We moeten nu eerst een flinke klim maken om uit het rivierdal te komen.

Onderweg komen we bij een huis nog voorbij een herdenkingsplek van een pelgrim die – getuige de aankleding - waarschijnlijk hier is overleden in 2019; een hommage aan pelgrim Micha. Zijn foto staat erbij.

Als we Castelo do Neiva binnenwandelen, komen we langs de plaatselijke pelgrimsherberg. Er is niemand. Pas vanaf 14:00 uur kun je hier inchecken.

Bij een groot kruispunt in Castelo do Neiva worden alle passerende verkeersdeelnemers er met een groot bord op gewezen dat je je hier bevindt op de Caminho de Santiago, en dan de Caminho Portugués de la Costa.

En spoedig daarna volgt dan weer een wegwijzer van de caminho, met een caminho-pijl en een Jacobsschelp, in een vormgeving die we hier vaker in deze regio zien.

Even later volgt een natuurstenen wegwijzer naar onder andere de Jacobskerk die we straks gaan bezichtigen.

Igreja de Santiago

Vóór deze Jacobuskerk staat een wegkapel.

In een nis van die wegkapel zien we een beeldje van Sint Jacob.

Ernaast staat een watertappunt, in de vorm van een Jacobsschelp, en gedecoreerd met gele Jacobsschelpen.

Vóór de kerk staat een standbeeld van Sint Jacob, want deze kerk is opgedragen aan de heilige Jacobus.

Ook aan de gevel zie je direct al dat dit een Jacobskerk is. 

We zien hoog in de gevel een kerkraam van een pelgrim, wellicht van Sint  Jacob.

En daarboven staat in een nis een beeld van Sint Jacobus.

De bloembakken naast de kerkdeur zijn gedecoreerd met Jacobsschelpen en zwaardkruisen.

We gaan de kerk in, en lopen door naar voren, tot in het koor. 

Daar zien we een schilderij van de heilige Jacobus.

In het doopvont bij een zijkapel zie ik een metalen Jacobsschelp liggen, waarmee wordt gedoopt.

We bezichtigen het interieur van deze mooie kerk, die is gewijd aan Jacobus.

Naar en in Chafé

Dan verlaten we de kerk, en slaan we tweemaal rechtsaf om daar een heuvel te beklimmen, een eucalyptusbos in. In een open veldje in het bos zien we een aantal druivenstruiken.

Waar we het gebied van Castelo do Neiva verlaten, staat een natuurstenen wegwijzer. Nog 187 kilometer naar Santiago de Compostela, staat erop.

We gaan over een rotspad verder, tussen bloeiende bremstruiken en hoog opgaande eucalyptusbomen.

Bij de grote kerk van Mosteiro de São Romão de Neiva naderen we Chafé.

Tegenover de kerk is een hoog opgaande kruiswegstatie.

Op een muurtje bij de kerk ligt een aantal Happy Stones.

Dan is het zover dat we even later de bebouwde kom van Chafé binnenwandelen.

Over een smalle weg met hoge tuinmuren en enkele kruisen wandelen we naar het centrum van Chafé.

Bij een huis staat een struik prachtig geel in bloei. Achter de ramen ‘kijken’ bont aangeklede poppen als het ware naar de voorbijgangers.

Vlak vóór de kerk arriveren we bij de M-bar van het dorp. Dat is precies wat we nodig hadden, want we hebben nu al drie uren zonder pauze en zonder koffie gelopen. Hoogste tijd dus voor een koffiepauze hier in Chafé.

In het café vraagt een Duitse pelgrim of ze bij ons mag komen zitten. Ze zit er even helemaal doorheen, want ze vertelt dat ze eerder vanmorgen voorbij de Jacobskerk van Castelo do Neiva helaas de verkeerde afslag het bos in had genomen, met als gevolg dat ze anderhalf uur heeft lopen dolen en zoeken in het bos, totdat ze na een vervelend oponthoud weer terug kwam bij de Jacobuskerk, en toen pas de juiste route hervond. En bovendien had ze een vervelend verblijf in haar pelgrimsherberg van afgelopen nacht achter de rug. Ze moest haar verhaal kwijt, alvorens haar pad te vervolgen. We luisteren en spreken haar nieuwe moed in.

Anha

Na de nodige relativeringen en oppeppende woorden heeft ze weer moed verzameld, en vrij snel na ons volgt ze ons op het vervolg van deze etappe.

Wij wandelen van Chafé naar Anha.

Daar komen we bij de dorpskerk, die ook al zoveel Jacobalia heeft, zoals bijvoorbeeld een Jacobus-beeld in de gevel.

Verder heeft deze kerk een kerkraam van Jacobus als Morendoder, ook wel de Santiago Matamoros genoemd. 

Deze kerk heeft een schitterende ingangspartij met een toegangsdeur met een Jacobsschelp.

Bij de ingang van de kerk in een nis staat een kerkstempel, dus Durkje stempelt daarmee onze pelgrimspaspoorten.

Ook het koor van deze kerk is schitterend.

In het koor staat in een nis een standbeeld van de heilige Jacobus.

Eén van de kerkramen bevat een Jacobsschelp.

En overigens ook in de voorhal van de kerk ligt een grote Jacobsschelp op de vloer.

Het handvat van de binnendeur van de kerk is gemaakt in de vorm van een pelgrimsstaf.

Na al dat moois gezien te hebben, verlaten we de kerk, en gaan we verder.

Waar we de drukke verkeersweg richting Darque moeten volgen, zien we bij één van de woningen een plateau waarop een groot aantal oude, verwaarloosde bromfietsen, scooters en motoren staan.

Naar Darque en de Rio Lima

Verderop zien we de Duitse pelgrim van zojuist lopen. Ze heeft de pas er flink in.

Met het nodige klimmen en dalen volgen we de verkeersweg naar de plaats Darque, dat aan deze kant van de rivier Río Lima ligt. Al vrij snel zien we in de verte beneden ons Darque, de rivier en aan de overzijde Viana do Castelo.

Vanuit Darque gaan we de ongeveer 600 meter lange Eiffel-brug (1878) over. Deze twee verdiepingen tellende brug is ontworpen door Gustave Eiffel, die ook de Eiffeltoren ontwierp.

Na deze lange brug - langs het hele drukke autoverkeer - komen we aan de andere oever van de Río Lima aan in Viana do Castelo.

Dagbestemming Viana do Castelo

Dit is onze bestemming voor vandaag. We gaan het stadscentrum in, en passeren daarbij een hoog flatgebouw dat momenteel wordt afgebroken. De kant die al is afgebroken doet ons direct denken aan de restanten van gebouwen na de afschuwelijke recente bombardementen van het Russische leger in veel steden in Oekraïne.

Door een winkelstraat van Viana do Castelo gaan we op zoek naar het hostal uit onze wandelgids, dat we voor vannacht beogen als onze overnachtingslocatie. Als we daar aankomen, blijkt dat hostal niet meer te bestaan, en is het nu een appartement, aldus de huidige bewoonster.

Dan kiezen we het tweede  hostal uit onze wandelgids, en gaan we door de winkelstraat op zoek naar dat volgende adres.

Voordat we daar arriveren, komen we langs een café-restaurant, waarop staat aangeduid dat dit ook een pension is. We gaan naar binnen en binnen de kortste keren hebben we hier een kamer geregeld waarin we kunnen overnachten. We installeren ons derhalve in pension Verde Minho, en gaan eerst lekker onder de douche.

Het was vandaag niet warm, maar wel zwaar bewolkt en we hebben onderweg regelmatig hele lichte motregen gehad. Hoe het ook zij, zo’n warme douche doet altijd goed.

Daarna regelt Durkje in het stadscentrum de nodige boodschappen voor vandaag en voor morgen, en schrijf ik ondertussen dit dagverslag.

Iets na 18:00 uur gaan we dan het stadscentrum in om dat te bekijken en om er een geschikt adres voor onze avondmaaltijd te zoeken en te vinden. Na een goede maaltijd keren we door het stadscentrum weer terug naar ons hostal voor één nacht.