Pelgrimeren van Chimay naar Abbaye de Saint-Michel

Zaterdag 18 juli 2020

Aankomst bij de grote Abbaye de Saint-Michel

Pelgrimsroute van Maaseik naar Saint-Quentin
Via Thiérache van Olloy-sur-Viroin (B) naar Saint-Quentin (F) 
Van Chimay naar Abbaye de Saint-Michel
Zaterdag 18 juli 2020 – 25 km.
Dag 11: 236,8 – 261,8 km

Vertrek vanuit Chimay
De wekker wekt ons om 6:15 uur in onze caravan op Camping La Camargue in Forges. Na het ontbijt verlaten we de camping om 7:20 uur en rijden Durkje en ik met beide auto’s van Forges naar Abbaye de Saint-Michel, waar onze etappe van vandaag eindigt. Hier laten we onze huurauto achter. Daarna rijden we met onze andere auto naar Chimay, waar vandaag onze tweede etappe van de Via Thiérache begint. Het is vanmorgen 15 graden Celsius en half bewolkt, dus af en toe hebben we al vroeg zonnige perioden.
We beginnen nabij het stadscentrum van Chimay, op de plek waar we gisteren eindigden.
In een buitenwijk van Chimay gaat een woonstraat aan de rand van de bebouwde kom over in een onverhard pad, en zo wandelen we al spoedig Chimay uit.
Even later passeren we in het veld een bivak van de Belgische scouting.

Spoorzoeken naar Forges
Aanvankelijk is de route nog goed bewegwijzerd, maar als we ten zuiden van Chimay in het bos nabij de Rau de Bardompre zijn, zijn er geen wegwijzers van de pelgrimsroute meer te bekennen. Durkje en ik gaan vanaf dat moment koersen op de wandelkaart en de gps op de smartphone. Zo bereiken we tussen de velden door en over een heel smal wandelpaadje het centrum van Forges op de juiste locatie, namelijk bij de dorpskerk.
Omdat de kerkdeur uitnodigend open staat, gaan we naar binnen om deze kerk te bezichtigen.
Bij de kerk gaan we weer op zoek naar de volgende wegwijzer. Een jonge Fransman wijst ons de weg naar het noorden, maar als ik aangeef dat we naar het zuiden moeten, vertelt hij dat het niet uitmaakt of we links of rechts om de kerk lopen, want beide wegen zouden naar het Bois de Forges gaan. Wij bestuderen de wandelkaart nog eens nauwgezet, en kiezen dan voor de route rechts om de kerk naar het zuiden. Enkele honderden meters verder op die route zien we ter bevestiging weer een wegwijzer van deze pelgrimsroute. Onderweg komen we voor het eerst in deze zomerpelgrimage langs rijpe bramen langs de route.
Plukken en eten dus.
We lopen nog steeds precies goed; niet dankzij, maar ondanks de wegwijzers. En even later lopen we door het Bos van Forges.

Koffiepauze op de camping
Bij de Carrefour des Quatre Chemins gaat de route de Rue du Rond Point op, en dat is de weg waaraan onze Camping La Camague ligt. Als we na zo’n twee uren wandelen om 10:30 uur bij onze camping arriveren, gaan we naar onze caravan, waar we heerlijk in de ochtendzon genieten van een aangename koffiepauze.
Een half uur later verlaten we onze camping, om de pelgrimsroute te vervolgen.

Naar de Belgisch-Franse landsgrens
Bij Rond-Point gaan we in westelijke richting verder, om een eindje verderop in zuidelijke richting ons pad te vervolgen door het Bois Bouillard. Onderweg komen we langs een kampement van de Belgische scouts. Bij navraag blijken deze jonge dames afkomstig te zijn uit Antwerpen, en hier een maand in het veld te bivakkeren. Het ziet er gezellig uit en ze hebben er prima weer bij. Vandaag loopt de temperatuur op naar 28 graden Celsius.
Daarna volgt voor ons een lange rechte weg naar beneden, naar de Etang du Vieux Gauchy. Op deze weg hebben we van links naar rechts vóór ons mooi het uitzicht over de Belgisch-Franse grens, die voor een groot deel wordt gevormd door het Forêt de Signy-le-Petit.
Bij Vieux Gauchy passeren we al weer een replica van de Lourdesgrot.
We wandelen door naar het dorpje Forge-Philippe, dat ook vlak boven de landsgrens ligt.
Daarna komen we door Saut-Piquet.
De daarop volgende plaats is Cendron, op de grens van België en Frankrijk. Hier staat een wit monument dat herinnert aan de dag dat de eerste geallieerde troepen vanuit Frankrijk hier op deze locatie België binnentrokken, om het land te bevrijden van de bezetting door de Duitsers. De Britse, Amerikaanse, Canadese, Amerikaanse, Belgische en Franse landsvlaggen hangen triomfantelijk boven het monument.
In Cendron vinden we een picknickbank bij een visvijver. Daar nemen we onze lunchpauze, met uitzicht op enkele sportvissers, die hier vis proberen te vangen.

Plan B door Fôret Dominiale de Saint-Michel
Op het moment dat we het uitgestrekte Forêt Dominiale de Saint-Michel binnen wandelen, en daarmee ook Frankrijk binnen lopen, blijken er ineens geen wegwijzers van de pelgrimsroute meer te zijn. We hebben ongeveer tien kilometer te gaan door dit hele grote Franse domeinbos, en realiseren ons dat we met alle bochten die we op de wandelkaart zien wel de zekerheid van de gebruikelijke richtingwijzers nodig hebben. We gaan het grote bos in via de bosweg die op onze wandelkaart staat. Over een half uur zouden we rechtsaf moeten gaan, maar als we bij de tweede afslag rechtsaf nog geen wegwijzer hebben gezien, wordt wel duidelijk dat we in dit bos sowieso niet hoeven te rekenen op wegwijzers. Daar komt nog bij dat we ook onze eigen gps-systemen op de smartphone niet kunnen gebruiken, constateren we, omdat beide telefoons geen internetbereik hebben nu wij al enkele kilometers het woud in zijn. Daarom besluiten we om volgens plan B verder te gaan, namelijk in het verlengde van de bosweg die we nu al bewandelen, over de Route de Cendron, die diagonaal in een rechte lijn door dit uitgestrekte domeinbos loopt. Vele kilometers lopen we dan in een rechte lijn door het bos. Niemand ontmoeten we in dit bos, en af en toe zien we het resultaat van bosarbeiders die stukken bos kappen en boomstammen afvoeren.

Geheel volgens onze eigen koers komen we bij La Forge de Sailly weer uit het bos. Via smalle weggetjes zoeken we dan de aansluiting op de doorgaande weg naar Saint-Michel. Gelukkig is dat geen drukke weg, dus we kunnen hier betrekkelijk rustig langs deze weg naar Saint-Michel wandelen. In het bos komen we langs Maison Forrestière de Gendarmerie. Of de boswachter hier nog woont, weten we niet. Vlak voordat we Saint-Michel naderen, komen we eerst nog door het dorpje La Bovette. En dan even later wandelen we Saint-Michel binnen.

Naar de abdij van Saint-Michel
In het centrum van Saint-Michel nemen we nog een laatste rustpauze, en dan wandelen we door naar de abdij van Saint-Michel. Dit is een immens gebouwencomplex, met rechts de abdijkerk, en links de overige gebouwen, waarin ook de woonvertrekken. Verder staat er nog een abdijmuseum op het abdijterrein.
De voorkant aan de dorpszijde ziet er nog goed uit, maar als we om de abdij heen lopen, zien we hoe verwaarloosd de gebouwen aan de achterzijde zijn. Eén van de gebouwen staat leeg, en ziet er nu al geruïneerd uit.

We gaan de abdij binnen en vragen bij de receptie om een abdijstempel voor onze pelgrimspaspoorten. De jonge receptionist heeft geen benul van pelgrimsstempels, weet ook niet of er überhaupt wel een abdijstempel is, maar is wel zo vriendelijk om even naar het naastgelegen abdijmuseum te bellen met de vraag of daar misschien een abdijstempel ligt. Dan worden we doorgestuurd naar het abdijmuseum, en daar aangekomen, vertelt de receptioniste dat het abdijstempel in het bureau van de abdij ligt, en dat niemand daar momenteel bij kan komen, omdat het abdijbureau in het weekend gesloten is. Wel heeft ze een stempel dat we van haar in onze pelgrimspaspoorten kunnen krijgen, maar ze verontschuldigt zich nogmaals dat dit zeker niet het door ons gevraagde abdijstempel is. Dan maar het uiterst simpele stempel, want beter dit kleine symboolstempeltje dan geen stempel.
Rond 16:00 uur staan we weer buiten de abdij, en dan lopen we naar onze huurauto verderop, om onze eigen auto af te halen uit Chimay, waarna we weer terug rijden naar onze camping bij Forges.