 |
| Op het veldpad richting Ohis |
Pelgrimsroute van Maaseik naar Saint-Quentin
Via Thiérache van Olloy-sur-Viroin (B) naar Saint-Quentin (F)
Van Abbaye de Saint-Michel naar Etréaupont
Maandag 20 juli 2020 – 20,5 km.
Dag 12: 261,8 – 282,3 km
Derde etappe
De wekker wekt ons om 6:15 uur in onze caravan op Camping de la Vallée de L’Oise in Guise. Na het ontbijt verlaten we de camping om 7:25 uur en rijden Durkje en ik met onze auto van Guise naar La Capelle, waar we gisteren onze huurauto hebben achtergelaten, om hem vandaag hier af te halen. Met beide auto’s rijden we dan door naar Etréaupont, waar we onze eigen auto achterlaten bij de Eglise Saint-Martin, want hier eindigt vandaag onze derde etappe op de Via Thiérache. Vervolgens rijden we met de huurauto naar Saint-Michel, waar we voor morgen en overmorgen alvast vers brood kopen bij de plaatselijke bakker.
En dan tot slot rijden we met de huurauto door naar de Abbaye de Saint-Michel, waar onze etappe van vandaag begint.
Het is vanmorgen 16 graden Celsius en geheel bewolkt, maar de verwachting is dat de bewolking in de loop van de dag grotendeels verdwijnt, hetgeen inderdaad het geval blijkt te zijn, dus aan het eind van onze etappe om 14:00 uur in Etréaupont is het prachtig zonnig weer, met een temperatuur van 24 graden Celsius. De wind waait voortdurend lekker, dus het is optimaal wandelweer voor ons.
Saint-Michel en Sougland
We beginnen dus bij de abdij van Saint-Michel, op de plek waar we eergisteren eindigden. Het is heel stil bij de abdij. De toegangsdeur is nog gesloten.
Eergisteren waren we er al mee geconfronteerd dat de bewegwijzering van de Via Thiérache bij de Belgisch-Franse grens ophield. Ook bij deze abdij zijn geen wegwijzers te bekennen, dus we bestuderen de wandelkaart en de Franstalige routebeschrijving van de wandelgids van de Via Thiérache. Daaruit concluderen we dat we diagonaal tegenover de abdij een slingerend weggetje naar boven moeten nemen. Er staat echter geen straatnaambord en ook geen richtingwijzer bij, dus we gokken er maar op dat dit het weggetje is naar Sougland. Dan volgt direct al een stevige klim, en boven aangekomen, blijkt dat de straatnaamaanduiding spoort met wat in de routegids staat vermeld. Kortom, we zijn goed van start gegaan. Steeds de goede afslagen nemend, komen we uiteindelijk aan in het buurtschap Sougland. Hier steken we via een nieuwe rivierbrug de Gland over. Zo’n vijftig meter verder zien we nog de restanten van de voormalige rivierbrug.
Hirson en Buire
Bij het buurtschap L’Alouette arriveren we aan de rand van de bebouwde kom van Saint-Michel op de D31. Die steken we direct over, en aan de overzijde gaan we een heel smal asfaltweggetje in, dat voor ons een klein eindje verder over gaat in een smal voetpad. Dat voetpad loopt parallel aan de D31 richting Hirson. Verderop steken we de Route Charlemagne (de D1050) over en aan de overzijde gaat dat voetpad verder, totdat het abrupt wordt onderbroken in de stad Hirson. Omdat er nog steeds geen bewegwijzering is, maar we in de wandelgids wel aflezen dat we in Hirson vóór het treinstation verder moeten, volgen we in de stad de richtingwijzers naar het treinstation. Dan kunnen we met de routebeschrijving verder door de brede straten van Hirson, en worden we naar de D963 geleid, die ons verder leidt naar de plaats Buire.
We zien een E.Leclerc-hypermarkt in de bocht waar Hirson ophoudt, en waar Buire begint, en we nemen aan dat we daar wel even een kop koffie kunnen drinken. En inderdaad, ook deze hypermarkt heeft in de ontvangsthal een aantal shops, waaronder ook een koffie-corner, waar we een goede kop koffie krijgen.
Van spoorzoeken tot padvinden
Na de koffiepauze lopen we door Buire en zien wij dat we bij de uitgaande rotonde het begin van de zogenoemde ‘Axe Vert’ op kunnen gaan. Die wordt ook in de wandelgids genoemd. Dit is namelijk het fiets-/wandelpad dat over een afstand van 37,5 kilometer naar Guise gaat; waar wij morgen naar toe zullen wandelen, en waar ook onze camping is.
Dit geasfalteerde pad is aangelegd op het voormalige spoortracé, en ligt aanvankelijk metershoog in het landschap. We steken de N43 over, en vanaf dat moment is het met de rest van de route vandaag - op één uitzondering na – heel gemakkelijk, want we kunnen namelijk tot aan Etréaupont vandaag altijd dit geasfalteerde spoorpad blijven volgen. Daar heb je ook geen wegwijzers voor nodig. Toch zagen we bij de aanvang van dit pad een geheel witte wegwijzer van de Via Thiérache, die al zo oud is dat de volledige opdruk door verbleking geheel is verdwenen.
We volgen dit spoorpad.
De eerste plaats die we bereiken, is Neuve-Maison.
Als we de situatie van vandaag de dag vergelijken met de foto’s in onze wandelgids, wordt ons duidelijk dat die foto’s zeer gedateerd zijn, want het spoorpad is op de foto’s nog niet geasfalteerd, maar onverhard, en op de foto’s zien we op palen de wegwijzerstickers van het pelgrimspad nog duidelijk in beeld. Die zijn nu dus geheel blanco.
Prachtig hellingpad naar een mooi Ohis
Onze wandelkaart laat zien dat we een eind voorbij Neuve-Maison het spoorpad tijdelijk moeten verlaten. Als we op een gegeven moment bij een voormalige treinstation komen, bij een gîte, zien we op een informatiebord langs het pad, dat hier tussen de gebouwen door een paadje zou moeten zijn richting Ohis. We gaan op zoek naar dat paadje, en vinden het op de aangegeven plek. Dan volgt een hele mooie route over een smal veldpad op de grens van bosperceel rechts en akkers en grasland links. Enkele paarden grazen in één van de aanliggende weilanden.
Verderop gaat dit pad over in een schitterend hellingpad met linksboven bomen op een hoog opgaande aarden wal, en rechtsonder bomen op de scheiding van pad en steile helling.
We komen langs een boerenschuur met een aangebouwde stenen toegangspoort, die voor een groot gedeelte is overwoekerd door planten. Dit erf wordt niet of nauwelijks gebruikt, zo te zien.
Heel mooi is de gefortificeerde dorpskerk van Ohis. Het lijkt op wat we in Fryslân een ‘stins’ noemen, met daar tegenaan de kerk gebouwd.
Naast de kerk gaan we door de openstaande deur de Mairie binnen, in de hoop dat we hier een gemeentestempel in onze pelgrimspaspoorten kunnen krijgen. Maar boven aangekomen – let op: mondkapje gebruiken – is het gemeentehuis geheel leeg. Enkele schilders zijn er aan het werk en ze hebben de toegangsdeur gebarricadeerd. Weer beneden, buiten op straat, zie ik dat de basisschool is aangebouwd aan de Mairie. Daar brandt licht, in de zomervakantie, dus wellicht is de Mairie tijdelijk naar deze school verplaatst? Dat blijkt inderdaad het geval te zijn, dus binnen worden we hartelijk ontvangen, en zet men graag een gemeentestempel in onze credentials, en stelt men ook enkele geïnteresseerde vragen over onze pelgrimage.
Van Wimy naar het oorlogsmonument van Effry
Vanuit Ohis klimmen we het hoge spoortalud op, en dan gaan we verder over de Axe Vert naar het dorpje Wimy. We komen er niet door, maar lopen er bij langs.
Daarna volgt een mooie route van anderhalve kilometer door een schitterend heuvelachtig landschap met onderweg prachtige vergezichten. Ver van ons links en rechts ligt een hoge heuvelrug, en ons pad gaat als een soort kampad over een verhoogde rug door de vallei.
Dan arriveren we in Effry. Hier valt ons op hoeveel hele kleine arbeidershuisjes dit kleine dorp heeft. Globaal zijn er twee series, waarvan de ene waarschijnlijk bijna een eeuw oud is, en andere serie toch zeker wel 50 jaar of al ouder is. Het ziet er naar uit dat dit dorp onder invloed van een grote onderneming veel sociale woningbouw heeft gekregen voor haar inwoners-arbeiders.
Ohis heeft een mooi evenemententerrein, met betonnen zitbanken rondom. We zoeken een geschikte uit, met de rug naar de wind en lekker in de verwarmende zon. Hier lunchen we.
Effry heeft een monument langs de Axe Vert staan, waarmee wordt herdacht dat hier in de Eerste Wereldoorlog in het kamp van Effry zo’n 700 Belgische burger-gevangenen zijn vermoord. Over de waanzin van oorlog gesproken.
Luzoir
Rustieker is het volgende plaatsje: Luzoir. We zien het van ver al op de hoogte liggen.
In een open schuur van een boerderij zie ik twee oude Citroëns staan, die al jaren lang geen dienst meer doen, en hier in alle rust nog ouder staan te worden onder het afdak.
Waar het spoorpad een doorgaande weg kruist, staat bijna tegen het voormalige spoor aan nog een oud huisje waar hoogstwaarschijnlijk een spoorwegbeambte heeft gewoond die hier de overweg-slagbomen moest bedienen als er weer een trein passeerde. Ramen aan de voorzijde en aan beide zijkanten maakten het mogelijk dat je de naderende trein altijd in beeld had.
Iets verderop staat overigens het voormalige stationsgebouw, en een klein eindje verder is een plek voor toeristen, waar je fietsen voor vier fietsers kunt huren om op het spoorpad heen en weer te fietsen. Daar is ook een grote speelplaats voor kinderen bij, met veel speeltoestellen en een klein dierenverblijf. Kortom, volop vertier voor het hele gezin.
Gergny
Zo’n twee kilometer verder arriveren we bij de plaats Gergny.
Ook dit dorpje gaan we niet in, maar we passeren het op enige afstand. Verderop zien we de Eglise Saint-Quentin hoog boven de overige bebouwing uitsteken.
En dan is het tenslotte nog maar zo’n twee kilometer gaans naar onze bestemming voor vandaag, het stadje Etréaupont. We wandelen de bebouwing binnen bij het voormalige treinstation. Op de gevel prijkt nog de herinnering aan weleer: ‘Chemin de Fer du Nord’. Van al dat erfgoed rest voor ons als pelgrims nog alleen een ‘Chemin du Sud’, richting Santiago de Compostela in Spanje.
We hebben vandaag al vele kilometers langs de L’Oise gelopen, en soms er overheen, en hier in Etréaupont gaan we via een rivierbrug nogmaals over een hier nogal brede L’Oise.
We verlaten voor de komende 18 à 19 uren het spoorpad van de Axe Vert, waarop we morgenochtend verder willen gaan. Vanaf de kruisende wegen lopen we nu naar het centrum, naar de Eglise Saint-Martin, waar we vanmorgen onze auto hebben geparkeerd.
Met onze auto rijden we terug naar de Abbaye Saint-Michel, waar we de huurauto afhalen, waarna we met beide auto’s terugkeren naar onze camping in Guise.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten