 |
| Het mooie veldpad van de Planckerweg door Limburgs heuvelland |
Wandelvierdaagse Naar Buiten
In aansluiting op onze zomerpelgrimage van 2020 op achtereenvolgens de Via Limburgica, de Via Monastica en de Via Thiérache, staat er voor deze zomervakantie van 2020 nog een extra wandelvierdaagse op ons outdoor-programma, opgebouwd uit acht verschillende wandelroutes, waarvan elke keer twee wandelingen van dezelfde dag dezelfde startplaats hebben, of in elkaars nabijheid liggen. We begonnen met een driedaagse in België, waarna tot slot een eendaagse in Nederlands Limburg
De eerste dag wandelden we bij Marcourt, de tweede dag bij Wéris en bij Barvaux, de derde dag bij Stavelot, en vandaag bij Slenaken.
Van uitzicht naar uitzicht & Roebelsbosch
De twee routes die we vandaag wandelen, zijn de routenummers 18.1 met als titel ‘Van uitzicht naar uitzicht’ en 18.2 met als titel ‘Roebelsbosch’; beide routes uit de wandelgids met als titel ‘naar buiten! – 25 wandel-weekenden’. De eerste route is 12,5 kilometer lang en de tweede route is 7 kilometer, dus we wandelen vandaag totaal 19,5 kilometer. Het overkoepelende thema van deze twee wandelingen is: ‘Holle wegen & mooie vergezichten in het Gulpdal’.
Om 7:10 uur verlaten we met beide auto’s Camping Tultay in het Belgische Sprimont. Durkje en ik rijden via Verviers de Belgisch-Nederlandse grens over naar het Limburgse Slenaken. De temperatuur is 16 graden Celsius als we om 8.30 uur onze auto parkeren langs het nog geasfalteerde deel van de Maastrichterweg, ten westen van Slenaken.
Het wordt vandaag qua weer een warme dag. Vanmorgen vroeg hangt er een zware bewolking boven ons en onderweg regent het. Halverwege de ochtend breekt de zon door, en wordt het een mooie zonnige, zelfs warme dag, waarbij de temperatuur halverwege de middag is opgelopen naar 28 graden Celsius als we terugkeren in Slenaken. Het blijft tot laat in de nacht nog lang warm.
Van uitzicht naar uitzicht
Langs het smalle asfaltweggetje van de Maastrichterweg vinden we diep in de smalle berm in het hoge bermgras een plek om beide auto’s zo te parkeren dat ook tractoren er nog langs kunnen. We staan namelijk vlakbij een boerderij, en later op de ochtend zien we dat er inderdaad een grote tractor met een aardappelsproeimachine langs de auto’s moet om het aardappelveld iets verderop te besproeien.
We wandelen de Schilberg op en draaien dan rechtsaf over het Beutenakerpad in de richting van het dorpje Beutenaken. Direct hebben we al een prachtig uitzicht over het Limburgse heuvelland.
We lopen niet door naar Beutenaken, maar gaan in zuidoostelijke richting op weg naar Slenaken, over een smal voetpad achter een hoge heg langs de doorgaande weg van Beutenaken naar Slenaken.
In Slenaken wandelen we door het centrum naar de kerk. Aan beide zijden van de dorpsstraat hangen geel-witte vlaggetjes. Later in de ochtend horen we van een ober dat de jaarlijkse kermis en de processie vanwege de Corona-crisis afgelopen weekend niet door zijn gegaan, maar dat de dorpsvereniging de fleur er toch even in wilde brengen door het ophangen van deze vlaggetjes. Die worden overigens vanmorgen al weer opgeruimd op het moment dat wij door Slenaken lopen.
Vanuit Slenaken het Groote Bosch in
De eerste route die we nu lopen, heeft een afstand van 6 kilometer, maar voor de liefhebbers kan die in Slenaken worden verlengd met nog eens 6,5 kilometer naar en door het Groote Bosch, dat hoog boven Slenaken ligt.
Vlak buiten de bebouwde kom van het dorp wandelen we door een groen hek het Groote Bosch in.
Als we dan ten zuidwesten van het dorpje Heijenrath het Groote Bosch weer uit komen, volgt een hele lange en steile afdaling naar Slenaken. Slenaken wordt ook wel het groenste dorp van Limburg genoemd.
Grenswandelen
Tegen 10:30 uur lopen we Slenaken weer binnen. Een mooie tijd voor een welverdiende kop koffie. Na deze koffiepauze vervolgen we onze eerste 12,5 kilometer lange wandeling. Over de Grensweg en de Planckerweg gaan we het mooie Limburgse heuvellandschap weer in. Schitterend panoramisch zijn de uitzichten hier rondom ons. We lopen over een karrenspoor tussen velden en akkers.
Vlak voordat we de Belgische plaats De Planck naderen, lopen we langs een grote perenboomgaard. Grote hoeveelheden hele kleine peertjes liggen onder de bomen, en de mooie grotere peren hangen rijkelijk in de perenboom te rijpen.
Net vóór de Nederlands-Belgische grenspunt bij De Planck draaien we vanaf de Planckerweg De Planckweg op in noordelijke richting. De Planckweg is een drukke verkeersweg, die tot aan het gehucht Schilberg ook de grensweg tussen België en Nederland is. Wij lopen door de berm van De Planckweg in de richting van Schilberg. Vlak vóór Schilberg passeren we een wegkruis, een monument van de Tweede Wereldoorlog, waarbij staat vermeld dat hier Alfons Detry wordt herdacht, die het eerste burgerslachtoffer was bij de bevrijding van Nederland, die begon in 1944.
Direct daarna wandelen we het buurtschap Schilberg binnen.
Vanaf dit punt lopen we weer terug naar de Maastrichterweg, waar onze auto’s staan. Daarmee beëindigen we de eerste van de twee wandelingen van vandaag.
Terug naar België
Bij de voormalige waterput op de Schilberg staat een zitbank, waarop we even rusten, en iets eten en drinken alvorens we aan de tweede wandeling beginnen.
We beginnen op de Maastrichterweg richting België. Voorbij de boerderij gaat deze asfaltweg over in een onverhard maar steenachtig karrenspoor. Dit mooie veldpad tussen akkers en weiden brengt ons naar de Nederlands-Belgische grens. Bij grenspaal nummer 18 uit 1843 passeren we de grens.
Na de Planckerweg volgt een stukje Nuropstraat, langs enkele huizen, waarvan één met een schuurtje in vakwerkstijl.
Van Teuven over de Gulp het Roebelsbosch in
Verderop wandelen we door de Belgische plaats Teuven.
Aan de rand van Teuven steken we diep in het Gulpdal het riviertje de Gulp – een snelstromende zijbeek van de Geul - over. Gevolg is wel dat we daarna een fikse klim voor de boeg hebben. In die lange en steile klim komen we bij het Roebelsbosch, dat we vervolgens doorkruisen in noordoostelijke richting. Vanaf de Gieveldstraat aan de buitenrand van het bos nemen we een eerst breed en later smaller bospad, om daarmee het Roebelsbosch nogmaals – maar dan over een langere afstand – te doorkruisen. Dit is een prachtig bospad door een hellingbos, en daarmee een heel mooi deel van deze route.
Exact vanaf de Belgisch-Nederlandse grens gaat de route als een heel smal paadje verder langs de buitenzijde van de bosrand, met rechts van ons graslanden. Het is maar goed dat wij tijdens het wandelen zoals altijd ook nu lange wandelbroeken dragen, want dit deel van de route is zwaar overwoekerd met brandnetels en scherpe uitlopers van met name hulst en braamstruiken.
Heuvelwandelen
Het pad – inmiddels weer in Nederland – eindigt op de plek waar we de Flabberweg op gaan. En vervolgens wandelen we in een lange afdaling naar het veel lager in het dal gelegen Slenaken. Daar is het nu al veel drukker dan de eerste en de tweede keer dat we eerder vandaag Slenaken doorkruisten. Maar we zijn er nog niet, want we moeten het laatste deel van deze tweede dagwandeling nog afmaken naar de auto’s. Na de diepe holle Schilbergerweg (een erosiegeul van oorsprong) volgen er vanaf de Kerkdel een tweetal hele mooie veldpaden heuvelopwaarts. Het valt ons overigens op hoeveel mensen hier fietsen en wandelen in deze streek. Van de ober in Slenaken hoorden we vanmorgen ook al dat het nu veel drukker is dan voorgaande jaren, omdat veel Nederlanders vanwege de Corona-crisis het land niet uitgaan, maar in Nederland hun vakantievertier zoeken en vinden.
De heuvelpaden brengen ons terug naar de Maastrichterweg, die we op gaan in de richting van onze auto’s. Onderweg komen we langs een zitbank met een schitterend uitzicht over het heuvellandschap. Hier rusten we nog even, en lunchen we, alvorens we teruglopen naar onze auto’s.
Friezen in Limburg
Bij de auto’s aangekomen, vertrekken we direct, om met beide auto’s naar Maastricht Aachen Airport te rijden. We hebben namelijk met Herz afgesproken dat we de in Roermond afgehaalde huurauto vanmiddag terug zouden brengen op het zuidelijker inleverpunt. Op die manier hoefden we deze auto alleen maar te huren gedurende het minimaal aantal dagen dat we deze auto voor het heen- en weerverkeer tijdens onze wandeldagen op de drie pelgrimspaden nodig hadden, om te voorkomen dat we in deze Corona-tijd gebruik zouden moeten maken van onder andere taxi’s en van openbaar vervoer.
Als we vlak na vertrek in Schilberg de weg op willen draaien richting Maastricht, zie ik aan de overzijde van de weg Ale & Jannie uit Stiens staan. Dat is dan wel heel toevallig. Durkje en ik parkeren beide auto’s langs de weg en nemen even rustig de tijd voor een ‘Frysk petear’ over onder andere onze vakantie-ervaringen.
Daarna nemen we afscheid en rijden we naar Maastricht Aken Airport. De vliegveldterminal blijkt gesloten te zijn. Er wordt niet gevlogen momenteel. Aan de zijkant vind ik de personeelsingang van de terminal, waar ik wel naar binnen kan. Vreemd gevoel trouwens om in een geheel lege vliegveldterminal rond te lopen. Een behulpzame terminalmedewerker in een kantoortje bij de personeelsingang wijst mij de weg naar de sleutelkluis van Herz in de terminal, waarin ik de autosleutel achter laat. Telefonisch melden we dan onze huurauto af, en daarmee is deze actie in elk geval naar behoren afgewikkeld.
Campingdiner in Schin op Geul
Met onze eigen auto rijden we dan van het vliegveld naar Schin op Geul waar we op familiebezoek gaan bij broer-zwager Theo en zoon Timo uit Dokkum, die daar momenteel op Camping De Vink hun zomervakantie doorbrengen. Beschut tegen de felle zon kunnen we onder de luifel van hun mooie campinglodge aangenaam verblijven, en rond het avonduur zoeken we het campingterras op, waar we op dat buitenterras met zijn vieren genieten van een heerlijke avondmaaltijd. Na dit camping-diner rijden Durkje en ik vanuit het Nederlandse Schin op Geul weer terug naar onze Belgische camping in Sprimont.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten