 |
| Biologisch ontbijten in La Maison d'Hélène in het Belgische Visé |
De eerste 31 pelgrimsdagen
De eerste pelgrimstocht van Durkje en mij - van het Friese Sint-Jacobiparochie naar het Spaanse Santiago de Compostela - duurde 152 dagen, in de periode van 16 mei 2005 tot en met 21 oktober 2012. Daarna liepen we aansluitend nog vier dagen door naar het ultieme eindpunt van deze pelgrimage op Cabo Fisterra, op de West-Spaanse rotskust van de Atlantische Oceaan.
Van alle 156 pelgrimsdagen schreven we een verslag, dat in combinatie met de onderweg gemaakte foto's een bijzonder document is geworden van een al evenzo bijzondere pelgrimage. Vanaf dag 32 zijn alle dagverslagen in de loop van de jaren gepubliceerd op mijn (deze) weblog. De eerste 31 dagverslagen zijn hier nog niet gepubliceerd, omdat ik in die periode nog geen weblog bijhield.
Om toch het verslag van die hele pelgrimstocht op deze blog te kunnen lezen, ga ik met terugwerkende kracht nog de ontbrekende eerste 31 wandelverslagen op deze weblog plaatsen. Af en toe zal ik zo'n dagverslag hier publiceren. Vandaag ga ik daarmee verder, met het verslag van pelgrimsdag nummer 23, over het traject van het Belgische Visé naar Luik.
Van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela
Via Mosana van Visé naar Luik
Zaterdag 19 mei 2007 – 22,5 km.
Dag 23: 515,5 – 538 km
Biologisch ontbijten in La Maison d' Hélène
Om 7:15 uur gaat de wekker en worden we prima uitgerust wakker in het 'appartement voor één nacht' in Visé.
Zoals gisteren met onze gastvrouw Hélène Legros-Leclercq afgesproken, melden we ons om 8:15 uur twee buitendeuren verder bij het huis van de moeder van Hélène voor het ontbijt.
We worden door Hélène en haar moeder binnengelaten en naar de woonkamer gebracht waar een heerlijk ontbijt voor ons klaar staat.
Hélène vertelt dat ze vroeger een toerisme-opleiding volgde en met haar 'La Maison d’Hélène' nu het ondernemerspad heeft betreden.
Het jonge echtpaar is ook wandel-liefhebbend.
Het ontbijt bestaat uit lekker vers brood – vanmorgen vroeg al bij de bakker gehaald – en beleg van een lokale biologische boerderij, ook één van de goede speerpunten van Hélène.
We nuttigen een stevig ontbijt en nemen tegen 9:00 uur hartelijk afscheid van onze vriendelijke gastfamilie.
Fijn om zo plezierig weer aan een nieuwe wandeldag te kunnen beginnen.
Van Visé naar Richelle
Door het stadscentrum van Visé wandelen we bergafwaarts naar de Maas.
Bij de plaquette van het Boogschuttersgilde van Visé gaan we in zuidelijke richting, met links de achterzijde van de stad en aan onze rechterzijde de hier parallel liggende spoorlijn, autosnelweg A25 en Maas.
Voorbij het oorlogsmonument in Visé gaat we op een gegeven moment in oostelijke richting om daar steil bergopwaarts via de Chemin Richelle door een nieuwbouwwijk in de richting van Richelle te gaan.
Hoe hoger we komen, hoe mooier het uitzicht rechtsachter ons wordt over Visé, de Maas en haar vallei.
Over een plateau gaat het verder tot in de plaats Richelle.
Langs het voormalig gerechtshof en de plaatselijke kerk doorkruisen we Richelle.
Kasteel van Argenteau en Kapel van Wixhou
Buiten Richelle dalen we af naar het Kasteel van Argenteau, ook wel het Kasteel van Zuylen genoemd, naar de gelijknamige, voormalige eigenaren.
Het oorspronkelijk 11e eeuwse fortkasteel is tot aan 1764 meerdere malen verwoest en herbouwd en inmiddels vervangen door het huidige woonkasteel.
Verderop gaan we rechtsaf over de Rue de Wixhou, die ons uiteindelijk leidt tot de aan de bosrand gelegen Kapel van Wixhou.
Deze Neo-Byzantijnse kapel uit 1850 heeft een wapenschild boven het portaal, waarin we vier Sint-Jacobsschelpen zien en tevens de vijf kruisen van Jeruzalem, de wapens van de plaatselijke familie van Argenteau.
Tot hier hebben we vanmorgen in ruim een uur de eerste 5 kilometer gelopen.
Het Belgische spoor bijster
Vanaf deze kapel gaat het pad door het beboste landgoed verder, totdat we aankomen bij de vijvers van La Julienne.
Door een prachtige bosomgeving klimmen we dan door de mooie Val de Julienne.
Verderop volgen diverse soorten wegen en paden door bos en weiland, passeren we een oud fort en lopen we langs de Julienne, totdat we een behoorlijk eind verder bij een tunnel arriveren, die onder de autosnelweg A3 tussen het Belgische Luik en het Duitse Aken door gaat.
We gaan onder deze autosnelweg door en dan zijn we ineens de voortgaande weg kwijt.
Zowel ons Franstalig routeboekje als een Nederlandstalige beknopte versie geven aan dat we direct na de tunnel rechtsaf moeten.
Maar die weg leidt ons naar een nieuwbouwwijk die niet correspondeert met de routebeschrijving.
En als we dan weer terug gaan naar de tunnel en toch over een heel smal pad rechtsaf het bos in gaan, komen we een eind door de bosstrook over een smal, steil pad uiteindelijk op een doodlopend punt, vlak voor een aan de parallel aan de autosnelweg liggende autoweg.
Het is overduidelijk dat we voor de tweede maal het spoor bijster zijn en we gaan wederom terug naar de tunnel waar het fout ging.
Daar ontmoeten we een naast de tunnel wonende Belg, die we met ons beste Frans uitleggen wat het probleem is.
Na enkele malen gedrieën de routebeschrijving aandachtig gelezen te hebben, geeft ook hij aan geen idee te hebben hoe we onze weg moeten vervolgen.
De Via Mosana over je erf
Als hij in zijn auto het erf af rijdt, besluiten we het eens niet rechtsaf, maar linksaf te proberen, over het erf van deze Belg.
En ja hoor, daar – achter zijn woning – vinden we een tweesprong het bos in, waarbij bij één van beide paden een signaal van onze wandelroute zichtbaar is.
Daar is ook een picknickbank, waarop we heerlijk in de zon rusten en ons lunchpakket nuttigen.
Wij verbazen ons over het feit dat een aanwonende - op een punt waar beide routebeschrijvingen in de fout gaan - aangeeft niet te weten hoe de Via Mosana over zijn erf de route vervolgt, maar ja, het zij zo.
We moeten er dus voortaan rekening mee houden dat ook in het prachtig uitgevoerde routeboekje een aanduiding 'rechtsaf' dus ook wel eens 'linksaf' kan betekenen.
’t Is maar dat je het weet.
Steeds hoger
Het goede, smalle pad gaat langs de bosrand verder, uitkomend bij Longpont.
Verderop steken we bij Rabosée de weg van Barchon naar Wandre over.
We hebben dan weer ruim 5½ kilometer gelopen, waarmee de stand voor vandaag op ruim 10 kilometer is gekomen.
Via allerlei onverharde paden en een landbouwweg bereiken we na 1½ kilometer Salons du Mont Carmel in het gehucht La Xhavée.
Vanuit La Xhavée wandelen we langs het bos over een onverhard, nat en lastig modderig pad tot op het plateau van Les Houlpays.
Hier hebben we een prachtig uitzicht over de Maas, over de brug van Mousin, en zien we de monding van het Albert Kanaal aan de voet van het monument van koning Albert.
Nog iets hoger gaan we, tot bij de hoogspanningsmasten boven op het Table d’Orientation des Houlpays.
Maas-route
Vanaf daar gaat het voortdurend naar beneden, totdat we door de buitenwijken uiteindelijk aankomen bij Place Havart in Jupille-sur-Meuse.
Na bijna weer 3 kilometer gelopen te hebben, is de dagstand tot hier op 15 kilometer gekomen.
Hier vinden we ook een informatiebord, waarop staat dat op deze plaats de pelgrimsroutes van Aken naar Luik èn van Maastricht naar Luik van de Via Mosana zich hier bij elkaar voegen.
Vanaf Place Havart volgen we de veelvuldig geplakte stickers met daarop de Jacobsschelp en komen uiteindelijk uit bij de eerste gebouwen van Droixhe, waar we op een bankje op een open plaats aan de voet van de aftandse flatcomplexen even pauzeren.
Daarna arriveren we in Luik bij Pont Atlas, die ons eerst over de snelweg en daarna over het Luikse Omleidingskanaal van de Maas voert.
Aan de overzijde van het Omleidingskanaal vervolgen we onze weg over de mooi aangelegde boulevard langs de Maas.
Sint-Jacobskerk op het Place St. Jaques
Eerst passeren we de aan de overzijde van de Maas liggende 11e-12e eeuwse St.-Bartholomeüskerk en lopen daarna onder de Pont Maghin/Léonard door.
Daarna lopen we onder de Pont des Arches door en komen langs de Maas over de promenade uiteindelijk uit bij de Pont J.F. Kennedy.
Daar steken we de Maas over om aan de westoever tussen de bebouwing langs het Paleis van Surlet uiteindelijk uit te komen bij de Sint-Jacobskerk op het Place St. Jacques.
Maar, helaas, de deur van deze markante St.-Jacobskerk is gesloten.
Ons rest niet meer dan een foto van het exterieur van deze kerk te maken.
Op dat moment komt er een mevrouw aanrijden in een auto.
Ze stopt bij ons en vraagt of wij van plan zijn de kerk binnen te gaan.
Vervolgens vraagt ze ons even bij de grote ingangspartij te wachten, omdat ze juist arriveert om de kerk te openen.
We wachten en na enige minuten horen we dat deze mevrouw aan de binnenzijde van het kerkportaal de grote houten kerkdeur opent.
Dan is het moment gekomen om deze indrukwekkende Jacobskerk te betreden.
Deze voormalige abdijkerk St. Jacob de Mindere is gesticht in 1015 en heeft opmerkelijke glas-in-lood-ramen.
Deze kerk wordt in België beschouwd als één van de meest opmerkelijke uitingen van flamboyante architectuur.
Alleen al bijvoorbeeld de gewelven met de prismatische vlakken geven een prachtig effect.
Nadat we de kerk hebben bezichtigd, vragen en krijgen we beiden van onze gastvrouw een stempel van de Jacobskerk in onze Pelgrimspas.
Daarna verlaten we de kerk en lopen we om het grote kerkgebouwencomplex heen om ook de andere zijde van het exterieur te bezichtigen.
In Holiday Inn
Daarna wandelen we weer in de richting van de Maas.
We hebben al besloten dat we vanaf het centrum van Luik tot aan ten laatste het station van de volgende plaats (Angleur) een slaapplaats voor de komende nacht zullen zoeken.
Als we in Luik langs de Maas uiteindelijk bij de Pont Albert I arriveren, zien we aan de overzijde een hotel, gelegen aan de Maas, op het grote eiland tussen de Maas en haar Omleidingskanaal.
Bij het monument van Koning Albert I steken we hier over de Albertbrug nogmaals de Maas over.
In het aan de overzijde gesitueerde Holiday Inn Hotel vragen we rond 15:30 uur een hotelkamer voor één nacht.
Er is nog plaats, dus wij checken in en gaan naar onze hotelkamer om even te douchen en te rusten.
België, maar dan anders
Aan het begin van de avond wandelen we langs de Maas naar het winkelgebied op dit grote Maaskwartier-stadseiland van Luik.
Omdat we daar geen geschikte eetgelegenheid vinden, steken we de Pont St. Léonard over naar de westoever van de Maas, waar we in het drukke en gezelliger uitgaanscentrum van Luik komen.
Nadat we daar gegeten hebben, keren we weer terug naar ons hotel voor de komende nacht.
Jarenlang zijn we met auto en aanhangwagen - vaak midden in de nacht - met een flinke vaart langs de Maas dwars door het centrum van Luik gereden op onze vakantiereizen naar en van Frankrijk en Spanje.
Het is dan ook een bijzondere ervaring om nu eens wandelend deze stad te doorkruisen en nader kennis te maken met lokale tegenstellingen in rijkdom en armoede, het oude en nieuwe, de stedelijke bebouwing en haar openbaar groen en water, en ook de variatie in kleine allochtonenwinkeltjes en de luxe ketenwinkels te aanschouwen.
Een stad van uitersten – zoals veel steden – waar we vanavond in het uitgaansgebied mensen in kostuum en mantelpak uit luxe auto’s zien stappen om het Operagebouw te betreden voor een avondje andere stadscultuur, mentaal ver van de Maas waar we vanavond op onze terugweg naar het hotel op enkele honderden meters afstand van de opera de daklozen hun slaapplaats zien zoeken aan de oever van de Maas.
Vandaag hebben we weer 22,5 kilometer aan onze wandelroute toegevoegd.
Morgen is al weer de laatste dag van deze wandeldagen-drieluik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten