Pelgrimeren van Canfranc Estación naar Jaca

Van Arles richting Santiago de Compostela

Camino Aragonés van Canfranc Estación naar Jaca

Zaterdag 3 augustus 2019 – 22 km 

Dag 37: 806,7 -828,7 km

Langs de rotsformaties in de Spaanse Pyreneeën hoog boven de Rio Aragón

Vervolg door de Pyreneeën

Vandaag gaan Durkje en ik na twee rustdagen onze pelgrimage vervolgen, door de pelgrims-etappe van het Spaanse Canfranc Estación naar Jaca te lopen, over een afstand van 22 kilometer. Op 31 juli 2019 hebben we de Via Tolosana op de Col du Somport beëindigd, en zijn daar op de Puerto de Somport begonnen aan de Camino Aragonés.

Deze dag begint voor ons in noord-Spanje met een ochtendtemperatuur van 13 graden Celsius. Als we aan het eind van de middag onze etappe in de stad Jaca beëindigen, is het daar zonnig en 32-34 graden Celsius. Aanvankelijk merken we nog niet veel van de zon, want tijdens het begin van de etappe lopen we nog laag in de vallei langs de Rio Aragón, en staat voor ons de zon nog laag achter de bergen van de Pyreneeën.  Maar later op de dag komen we steeds meer vol in de zon, en wordt het halverwege de middag voor ons toch nog een uitermate warme tocht.

Vertrek vanuit Canfranc Estación

We staan om 6:30 uur op. Om 7:30 uur lopen we vanaf onze Camping Victoria Jaca vanaf de rand van de bebouwde kom van Jaca naar het busstation in het centrum van Jaca, want we hebben ons laten vertellen dat we vanaf 8:25 uur met een bus kunnen vertrekken vanuit Jaca, om met die bus naar Canfranc Estación te rijden.

We zijn mooi op tijd in het centrum van Jaca voor de Spaanse bus, dus we gaan eerst nog een kop koffie drinken in een café tegenover het busstation van Jaca.

De bus staat al vroeg klaar in het overdekte busstation van Jaca, dus we kopen buskaartjes en leggen onze rugzakken onder in de bagageruimte van de bus, want het is hier te doen gebruikelijk dat passagiers hun bagage onder in de bus leggen. De bus is goed gevuld als we vertrekken. Aan de sportkleding van de passagiers kun je zien dat velen een sportief dagje in de Pyreneeën hebben gepland.

De bus rijdt door naar en voorbij Somport, maar wij stappen al eerder uit, bij het grote treinstation van Canfranc Estación.

Bij de VVV verifiëren we daar eerst of we aanstaande maandag vanuit Puente la Reine de Jaca gebruik kunnen maken van de bus richting Jaca, hetgeen kan, en de VVV-medewerkster reserveert voor ons alvast een taxi voor morgenochtend in Santa Cilia de Jaca. We krijgen nog twee mooie stempels in onze pelgrimspaspoorten, en dan zijn we om 9:10 uur – staande vóór het treinstation van Canfranc Estación - klaar voor het vertrek voor de etappe van vandaag.

Langs de Rio Aragón

We zijn in Frankrijk de Pyreneeën in gelopen door de vallei van de rivier Gave d’Aspe, en nu in Spanje lopen we de Pyreneeën uit door de vallei van de rivier Rio Aragón. We zullen vandaag veelal lopen in de directe nabijheid van deze Spaanse rivier.

We passeren een betonnen zuil, waarop een beeldje staat van een wandelaar/pelgrim.

Buiten de plaats lopen we naar de stuw die hier in de Rio Aragón is gebouwd.

Op één van de muren van een gebouw staat een graffiti-schets van een gestileerde pelgrim met een zwaardkruis.

We lopen om de stuw heen, en gaan dan voorbij de stuw over een houten brug over de Rio Aragón.

Even later zien we aan de overzijde van de rivier een degelijk stenen verdedigingswerk gebouwd, en aan onze zijde passeren we tegen de rotswand een bunker. Kennelijk is dit in de Tweede Wereldoorlog een belangrijk verdedigingspunt geweest.

We lopen over prachtige hellingpaden langs de Rio Aragón.

Op de plaatsen waar wij in Frankrijk gevaarlijk langs de diepe afgrond boven de rivier moesten lopen, hoeven we ons nu veel minder zorgen te maken, want hier in Spanje heeft men uit voorzorg op dergelijke gevaarlijke plekken houten hekken op de gevaarlijke randen langs de afgrond geplaatst.

Canfranc Pueblo

Het eerste plaatsje waar we doorheen gaan, is Canfranc Pueblo. Via een stenen brug steken we de Rio Aragón over, om door Canfranc Pueblo te kunnen gaan.

In het dorpscentrum komen we langs een herberg-bar, waar we binnen wel koffie kunnen krijgen, maar er iets bij te eten, lukt zo vroeg in de ochtend nog niet, dus we drinken hier alleen koffie in de eetzaal van de herberg.

Na deze koffiepauze lopen we naar het kerkplein. Alle straatnaamborden hebben hier ook een Jacobsschelp bij de straatnaam staan.

Aan het kerkplein staat de oude dorpskerk, en er staat ook een oud treinstel.

Maar het blijft niet bij deze ene kerk, want aan de rand van het dorp komen we ook nog langs de ruïne van een voormalige kerk. Een informatiepaneel bij de ruïne meldt dat er inmiddels een project van start is gegaan om deze kerkruïne te restaureren.

Verderop steken we de Rio Aragón weer over, via een hele oude stenen boogbrug.

Villanúa

Een eind verder moeten we onder een laag viaduct onder het nieuwe tracé van de N330 door gaan.

We zijn overduidelijk nog wel in de Pyreneeën, en lopen af en toe langs hoog opgaande rotsformaties.

De hellingpaden van de Pyreneeën bestaan voor een groot deel uit rotsen en rotsstenen.

Prachtig zijn ook de kleuren van de rotsen waarlangs we lopen.

De volgende plaats die we bereiken, is Villanúa. Eerst komen we langs de VVV, waar we een stempel afhalen voor onze pelgrimspaspoorten. Daarna steken we via de hoge stenen brug de rivier de Rio Aragón over

Daarna lopen we parallel aan de N330 tussen de bebouwde kommen van Villanúa en Urbanización Santiago door. Veel Spanjaarden zijn hier bij de horeca op zoek naar een geschikte lunchlocatie.

Wij lopen nog een eind door, en lunchen aan een picknickbank, die veel verder op het traject ter hoogte van een avonturenpark staat.

Hoog langs de N330

Na deze picknick steken we de N330 over, en gaan we over onverharde steenachtige paden hoog langs de N330 verder. Daarbij komen we ook langs een in de lengte gebouwde betonnen tunnelbak, waarvan later bij een brug blijkt dat het hier gaat om een smalle kanaalbak, waarmee het water vanuit de Pyreneeën wordt geleid naar de plekken waar men dit water wel wenst te krijgen.

Op dit pad komen we ook langs een kruising van paden, waar enkele monumenten staan.

We zien in elk geval een zuil waarop een zwaard en waarop een zwaardkruis staat.

Daarna gaan we verder over de bewegwijzerde route, en zien dan achter ons weer de imposante bergen van de Pyreneeën nog hoog oprijzen.

Castiello de Jaca

De daarop volgende plaats die we bereiken, is Castiello de Jaca.

Dit is een schitterend plaatsje in de Spaanse Pyreneeën.

De straat die we doorlopen, is genoemd naar Sint Jacob.

Diep beneden ons zien we een achttal agenten bij twee politieauto’s op een schaduwrijke plaats genieten van de schaduw en van het beetje koele wind dat waait.

Aan de gebouwen die we passeren, is duidelijk te zien dat dit voorheen een burcht is geweest.

Voordat we de N330 weer oversteken, zien we bij een parkje een standbeeld als ode aan de camino. De naam van de camino staat er in verschillende talen op, en we zien een kruis, herkennen een pelgrim, en zien diens staf met kalebassen.

Aan de overzijde van de N330 nemen we een theepauze op het schaduwrijke terras van een hotel-restaurant-bar. We drinken hete thee, ijskoud bronwater, en laten ons verkoelen in de schaduw van het terras.

Als we na deze koele pauze Castiello de Jaca weer verlaten, lopen we over een prachtig oud pad langs de plaatselijke camping aan de linkerzijde en de Rio Aragón aan onze rechterzijde.

Het is hier trouwens heel goed te zien dat dit stroomgebied van de Rio Aragón in het voorjaar op grote schaal onder water komt de staan, door het smeltwater dat vanaf de Pyreneeën moet worden afgevoerd. Je ziet duidelijk dat de rivier hier dan ver buiten zijn huidige oevers treedt. Stapstenen en houten bruggetjes moeten er dan in voorzien dat passerende pelgrims ook droog en veilig hun weg over de camino kunnen vervolgen.

Op een hoger gelegen pad komen we langs een woning, waar een beeld van een pelgrim in de berm staat.

Kathedraal en Jacobskerk in Jaca gesloten

Vlak vóór Jaca daalt het pad naar een oude stenen brug. Voordat we die oude brug oversteken, komen we langs de Ermita de San Christóbal.

Daarna volgt er nog een hete klim naar Jaca. De temperatuur is al boven de 30 graden Celsius gekomen, en vol op de zon en zonder verkoeling van de wind moeten we nog even vanaf de rivierbrug naar de nieuwbouw van Jaca klimmen. Maar als we daar dan de stad binnen wandelen, kunnen we heerlijk in de schaduw van de grote bomen alsmaar rechtdoor lopen naar het grote fort van Jaca.

In de droge bedding van wat een slotgracht zou kunnen zijn, loopt een grote groep herten, die daar de schaduw zoeken onder de hoge muren van het fort.

We volgen de bewegwijzering van de camino door het centrum van de stad, en komen dan op het gezellige stadsplein bij de kathedraal van San Pedro.

Die is helaas gesloten, dus ons rest alleen een aantal foto’s maken van de buitenzijde van de kathedraal.

De camino-bewegwijzering volgend, laten we de kathedraal achter ons.

We gaan nu op zoek naar de Iglesia de Santiago, de kerk die is gewijd aan Sint Jacob. Als we de bewegwijzering volgen, komen we tot onze teleurstelling niet uit bij deze Sint-Jacobskerk, maar bij een pelgrimsherberg in de stad. Daarom gaan we zelf op zoek naar deze Sint-Jacobskerk, in de hoop dat die open is, en dat we daar een stempel kunnen krijgen in onze pelgrimspaspoorten.

Maar helaas, ook deze kerk is nu gesloten. Het lukt nog wel om van de buitenzijde een foto te maken van het glas-in-lood-raam van de heilige Jacobus.

Door naar de camping

In het stadscentrum pakken we de doorgaande camino-bewegwijzering weer op, en wandelen zo Jaca uit aan de westzijde. We hebben op de camino nu nog ongeveer twee kilometer te gaan, naar de camping waar we vannacht overnachten. Bij de bar van de camping halen we nog een stempel, zodat we in elk geval een stempel van onze overnachtingslocatie in Jaca in onze pelgrimspaspoorten hebben.  Het is het laatste stempel in deze pelgrimspassen, want vanaf Arles is de kaart nu vol.

Vanaf morgen gaan we derhalve verder met een nieuwe pelgrimspas.