Pelgrimeren van Vilarinho naar Barcelos

Zaterdag 27 april 2019

Via de Ponte de Zameira over de Rio Avo naar Ponte do Ave

Van Lissabon naar Santiago de Compostela
Caminho Portugués de Santiago van Vilarinho naar Barcelos

Zaterdag 27 april 2019 – 27,3 km.
Dag 18: 399,1 – 426,4 km

Pelgrimsmenu en ontbijt in Vilarinho

Gisteravond hadden we een gezellige avond in het enige restaurant van Vilarinho, waar we met een groep pelgrims allen een pelgrimsmenu hebben gegeten. De twee Duitse en Italiaanse dames waren er, en de Nederlandse pelgrim Maja uit Grootegast met een Amerikaanse pelgrim uit Groot-Brittannië, en bij ons aan tafel zat ook pelgrim Ida uit Utrecht. Het restaurant heeft geen menukaart, maar voor de jongeman die ons bediende, was het geen moeite om voor iedereen steeds het aanbod van drie variaties op het pelgrimsmenu te melden.

Na een prima nachtrust staan Durkje en ik vanmorgen om 6:15 uur op, en we ontbijten in het kleine kamertje naast de keuken.

We hebben voor vandaag de route vanuit Vilarinho naar Barcelos op het programma te staan. De afstand van deze etappe is 27,3 kilometer.

Om 7:20 uur doen we voorzichtig de voordeur van het pelgrimsverblijf dicht, om de beide Duitse en Italiaanse pelgrims niet te wekken. Zij starten later, voor de tocht tot aan São Pedro de Rates, dus ze kunnen nog even uitslapen.

Ponte de Zameira bij Ponte do Ave

Het is nog behoorlijk koud buiten, zo vroeg in de ochtend, maar de zon wint het langzamerhand van de kou. Vanuit Vilarinho lopen we en dalen we af naar de Rio Avo. Daar zien we een eend rustig zitten op een bermmuur. Ze blijft zitten als we langs haar lopen op deze nog stille en vredige ochtend.

We komen bij de Ponte de Zameira, een mooie stenen boogbrug over de Rio Avo.

Het prachtige ochtendlicht schijnt schitterend over het water en op de oude brug.

We genieten met volle teugen van dit schilderachtige plaatje, en steken de boogbrug over.

Midden in de rivier, naast de stroomversnelling, staat het stenen gebouw van een watermolen.

Portugese wandelpelgrim met fiets

Als we de brug over zijn, komt een man met een fiets aan de hand ook de brug over.

Het blijkt een pelgrim te zijn, die zijn bagage heeft geladen op een oude racefiets zonder pedalen.

Wij volgen hem en halen hem voorbij het dorpje Ponte do Avo in. Hij vertelt dat hij Portugees is, en dat hij eerder al eens tweemaal als fietspelgrim van Fatima naar Santiago de Compostela had gefietst, en dat hij nu met de fiets aan de hand al wandelend dezelfde bedevaart van het Portugese Fatima naar het Spaanse Santiago de Compostela loopt.

Mamede

Verderop moeten we net als gisteren weer kiezen om langs de drukke weg te lopen, of om de iets langere omweg over smalle binnenwegen te nemen. We doen dat laatste, ook al omdat onze wandelgids die omweg als de reguliere route aanduidt. Je loopt dan niet door het dorpje verderop, maar als we daar via de ‘achterdeur’ aankomen, zien we dat de plaatselijke caféhouder wel de nodige aandacht trekt met een gestileerde pelgrim met publicatieborden, om de hier passerende pelgrims toch even in zijn café te krijgen als klant.

We lopen door over een karrenspoor, dat tussen de bermmuurtjes tussen akkers door loopt.

In Mamede kruisen we de N-306 en gaan we over een met afgevlakte keien geplaveide weg verder.

Trotse en harde werkers

Voordat we door een tunnel onder de A-7 door lopen, komen we langs een woning waar een groep mannen hard aan het werk is om een garage af te bouwen. Een aantal mannen werkt beneden keihard om een betonmolen snel te vullen, en op het dak staan andere mannen met een takeltje en een grote emmer klaar om het beton straks boven op het dak te storten. Dat ik een foto van deze harde werkers maak, vinden de garagebouwers prima, en ze doen hard hun best om vol in actie stoer op de foto te komen. Eén van de mannen komt op me af. Hij heeft een hazenlip en kan slechts heel moeizaam praten. Toch lukt het hem om mij duidelijk te maken dat vandaag het beton van het dak van de garage gestort moet worden. Onze waarderende belangstelling voor hun klus stellen ze bijzonder op prijs.

Ponte de Arcos

Aan de overzijde van de A-7 krijgen we het zicht op de plaats Arcos.

Links van ons zien we de opgebonden wijnranken, die als een tunnel rond het veld staan. Zo zie je dat hier in deze regio heel veel.

Wij lopen door naar Arcos.

Voordat we in Arcos komen, moet we de Rio Este over steken. Dat doen we via een oude stenen boogbrug, die hier in de 12^e eeuw is gebouwd. Hij is alleen nog voor fietsende en wandelende pelgrims toegankelijk.

Not lazy, but proud to be a pilgrim

Vooraan in Arcos slaan we linksaf, om dan over smalle wegen en een karrenspoor door een bosperceel verder te lopen. In het bos ontmoeten we twee pelgrims met kleine dagrugzakjes. Ze vertellen dat ze uit Nieuw-Zeeland komen, en dat ze gisteren ten noorden van Porto zijn begonnen te lopen tot aan Arcos. En vandaag wandelen ze van Arcos naar Barcelos. Hun overnachtingslocaties en het vervoer van hun bagage wordt door hun reisorganisatie geregeld. Zo lopen ze elk dag zo’n 20 kilometer tot aan Santiago de Compostela. Als we hen vertellen dat wij Santiago op enkele dagen na niet meer zullen halen, komt de vrouw heel serieus met het evenzo lumineuze als dwaze idee dat wij dan wellicht ook ’s nachts zouden kunnen doorlopen om de tocht wel af te maken. We vertellen haar dat het toch niet zo’n goed idee is, omdat drie dagdelen lopen, en dan ook nog in het duister van de nacht niet haalbaar is.

De man suggereert bescheiden dat zij ‘lazy’ zijn, omdat zij hun bagage door een derde laten vervoeren, maar dat spreek ik tegen, want zij lopen zo wel de hele route vanuit Porto naar Santiago de Compostela, en dit is voor hen hún camino, en daar hoeven ze zich niet voor te schamen of voor te verontschuldigen. Ze lopen hem dan toch maar wel.

São Pedro de Rates

We wandelen de plaats São Pedro de Rates binnen bij het voormalige treinstation, waar vanaf hier over het voormalige spoortracé de kustroute van de Caminho Portugués verder gaat.

Daarna komen we bij de bijzonder oude kerk, die door de Franse kloosterorde van Cluny al in de 11^e eeuw hier is gebouwd op de restanten van een vroegere (pre)Romeinse tempel. Dit is dus een wel heel oude gewijde plek.

Bij de eeuwenoude Igreja de São Pedro van São Pedro de Rates

We bezichtigen deze kerk.

Het kerkboek in het koor ligt open bij de tekst en de illustraties van de opstanding van Jezus.

Buiten komt een jonge vrouw bij me, en ze vraagt of wij richting Santiago de Compostela lopen. Zij vertelt dat ze in Lissabon wonen, en dat ze vandaag vanaf hier de pelgrimstocht zullen lopen naar Santiago de Compostela.

Buiten vragen we een voorbijganger waar we een café kunnen vinden om een kop koffie te gaan drinken. Hij wijst ons de weg. Als we op het dorpsplein komen, passeren we een kapel, die rijk is versierd.

Prachtig valt het zonlicht op de bloemen die in de kapel staan.

In de hoek van het dorpsplein vinden we het dorpscafé.

We nemen plaats op het terras op de zonzijde, en halen binnen koffie.

Sint Jacob van Santiago de Compostela

Na deze koffiepauze gaan we verder. We komen langs een stuk grond waarop een man en vrouw aan het werk zijn om houtachtige beplanting langs een erfafscheiding van gaas weg te halen.

Verderop komen we langs een klein huisje van een enigszins zonderlinge kunstenaar in een rolstoel buiten, die de ramen van zijn kamer open heeft staan, waardoor we zijn expositie van allerhande verschillende objecten kunnen bekijken. Het is een soort rariteitenkabinet.

In het midden zie ik een klein beeldje staan van Santiago Matamoros, dat ik herken als een kleine versie van het grote beeld dat in de kathedraal van Santiago de Compostela staat.

Voorbij deze woning steken we de weg over, op de plaats waar een betonnen paal staat, waarop staat vermeld dat het vanaf hier nog 208 kilometer is naar Santiago de Compostela. Nog iets verder zien we een rijk versierd klein kapelletje in een bermmuur.

Als ik dieper in het kapelletje kijk, zie ik daar een beeldje staan van Sint Jacobus.

Langs de drukke N-306

Dan volgt een prachtig stuk van de route, door de bossen en open velden en akkers van de Alto da Mulher Morta. Af en toe passeren we pelgrims. Op deze prachtige route komen we langs het dorpje Courel.

Het volgende dorpje dat we doorkruisen, is Pedra Furada.

Bij het witte kerkje hangt een hoge banier met daarop een pelgrimszegen.

Daarna volgt langs dezelfde drukke N-306 het dorpje Góios.

Automobilisten worden op verschillende plekken met grote gele borden gewaarschuwd voor het feit dat wij als pelgrims hier een heel eind over de zijrand van deze drukke verkeersweg moeten lopen.

We hebben afgesproken dat Durkje en ik de volgende koffiepauze zullen gaan nemen in het plaatsje Pereira.

In het kleine winkelcentrum langs de verkeersweg vinden we een café-snackbar, waar we koffie met een worstenbroodje bestellen. Een hartige hap doet ons goed op deze lange en toch ook wel warme route van vandaag.

Na deze pauze lopen we verder door Pereira.

Daar passeren we de Portugese wandelpelgrim met zijn fiets weer. Een pelgrimsduo is met hem in gesprek, en maakt een foto van de pelgrim met zijn bijzondere fiets, waar twee caminopijlen op staan.

Trouwen op zaterdag in Carvalhal

We stijgen weer, en krijgen dan op zeker moment in de verte de bebouwing in zicht van een stad, waarschijnlijk van Barcelos.

Als we door het dorpje Carvalhal lopen, horen we de muziek van een keyboard en de zangstem van een vrouw in de kerk, waarvan de kerkdeur wijd open staat. Er staan veel auto’s bij de kerk. Als we binnengaan, zien we dat hier een viering is ter gelegenheid van een trouwerij.

Barcelinos

Zo langzamerhand komt het eind van onze etappe in zicht. We wandelen de plaats Barcelinos binnen, dat we nog door moeten om in Barcelos te komen. Het verkeer wordt hier geregeld door de politie. We horen dat er feest is vandaag in Barcelos, en zien dat de brug over de rivier is afgesloten voor gemotoriseerd verkeer.

Wandelaars en fietsers met de fiets aan de hand mogen wel over het voetgangersdeel van de brug de rivier Rio Cávado oversteken.

Op de brug zien we dat er een grote hoeveelheid vuurwerk staat, dat gereed wordt gemaakt voor de vuurwerkshow van vanavond rond middernacht.

Op zoek naar een slaapplaats in een druk Barcelos

In Barcelos lopen we naar boven in de richting van het stadscentrum.

We komen langs een groot schilderij aan een buitenmuur, waarop verschillende pelgrims staan afgebeeld.

We zijn van plan om in de pelgrimsherberg een slaapplaats voor de komende nacht te zoeken, maar bij aankomst in die herberg vertelt de jonge vrouw achter de balie dat de herberg geheel vol is geboekt met alle reserveringen.

Wij lopen door naar het stadsplein, om verderop een andere overnachtingsplek te zoeken. Op het plein is het een drukte van belang, met veel en luide muziek, en iets verderop staat een grote muziekkoepel waar vanavond allicht nog lang muziek zal worden gemaakt.

Bij het pension aan het plein dat we ook in beeld hadden voor de overnachting hadden we al het gevoel dat het beter zou zijn om hier vanwege de feestelijkheden toch maar niet te overnachten, maar als we daar arriveren, blijkt de accommodatie gesloten te zijn wegens een verbouwing.

We lopen door naar een hotel dat in onze pelgrimsgids staat. Maar ook daar krijgen we van de receptionist te horen dat dit hotel vol zit. Hij verwijst ons door naar een naburig hotel, maar zegt erbij dat de kans gering is dat we in dat kleine hotel nog een kamer krijgen.  Als we daar arriveren, hebben net enkele Duitse pelgrims ingecheckt, en krijgen wij van de hoteleigenaar te horen dat hij nog wel een kamer voor ons heeft. Hij haalt zijn vrouw erbij, die ons incheckt, en dan hebben wij tot grote tevredenheid op de bonnefooi toch weer een mooie plek voor de nacht gevonden. Het blijft een avontuur, maar het komt elke dag wel goed.

Boodschappen halen

Nadat we hebben gedoucht, halen we in het centrum boodschappen voor morgen, en nieuwe binnenzooljes voor Durkje haar wandelschoenen, want in één van haar wandelschoenzooltjes zit een hinderlijk gaatje. Gelukkig is hier een goede sportzaak, en helpt een verkoopster ons prima om nieuwe binnenzolen voor Durkjes wandelschoenen te regelen.

Vanavond gaan we uit eten in één van de vele restaurants in een feestelijk Barcelos.