Pelgrimeren van Porto naar Vilarinho

Vrijdag 26 april 2019

Vertrek bij de kathedraal van Porto

Van Lissabon naar Santiago de Compostela
Caminho Portugués de Santiago van Porto naar Vilarinho

Vrijdag 26 april 2019 – 26,9 km.
Dag 17: 372,2 – 399,1 km

Ontbijt met koffie van Douwe Egberts

Na de rustdag van gisteren in Porto gaan we vandaag het pelgrimspad weer op. Durkje en ik hebben voor vandaag de route vanuit Porto naar Vilarinho op het programma te staan. De afstand van deze etappe is 26,9 kilometer. We staan om 6:15 uur op, want vanaf 7:00 uur zouden we – dachten we - kunnen ontbijten. Vlak voordat we naar de ontbijtzaal gaan, ontdekken we dat het ontbijt niet om 7:00 uur, maar om 7:30 uur aanvangt. We nemen de tijd en wachten tot het half acht is. De eersten zitten al aan het ontbijt als we in de ontbijtzaal arriveren.

Al snel blijkt dat er geen koffie is. De koffieautomaat is leeg. De manager van de ontbijtzaal doet verwoede pogingen om de koffieautomaat bij te vullen, maar het lukt hem niet. Ik zie dat hij de zak met koffiesiroop uit de doos haalt en de zak zo in de machine wil stoppen. Dat gaat niet goed, want er komt geen koffie. Het is een apparaat van Douwe Egberts, van het type dat wij voorheen op ons werk bij Stenden Hogeschool gebruikten. Ik vertel de man dat de zak met koffiesiroop in de doos moet, die de serveerster vast houdt, die erbij staat. We doen de zak weer terug in de doos, de tuit halen we aan de onderkant door de opening, en dan klimt de kleine man weer op de stoel om de doos boven in de machine te plaatsen. Ik adviseer hem nog om de doos een kwartslag te draaien, en hem er dan in te doen. En dan zakt de doos goed in de machine, komt de schenktuit op zijn plek in de machine, en kan er – hoera - weer koffie worden gedronken. De man bedankt me hartelijk voor de hulp. En iedereen heeft weer koffie bij het ontbijt. Als we na het ontbijt vertrekken, bedankt de man me nog eens uitgebreid. Hij realiseert zich kennelijk hoe belangrijk koffie voor zijn ontbijtgasten is.

Vertrek uit Porto

Om 8:00 uur checken we uit bij de hotelreceptie, en dan staan we buiten klaar voor vertrek.

We lopen in de richting van het centraal treinstation, en zien daar verderop de kathedraal nog eens van Porto.

Rechts op de hoek staat een kerk, waar we nog even naar binnen gaan. De pastoor gaat voor in de ochtendmis. Wij gaan verder naar het vrijheidsplein Praca Liberdada, waar we bij een bakkerszaak verse broodjes kopen voor onderweg.

Dan gaan we naar de Rua dos Caldeireiros, waar we de doorgaande route van de Caminho Portugués weer oppakken. In het wegdek zien we af en toe de wegwijzers van de camino liggen, maar die geven aan dat we hier op de kustcamino lopen, hetgeen niet klopt, want wij volgen toch – zeker weten – de Caminho Portugués Central.

We blijven derhalve onverstoorbaar de reguliere route volgen, zoals die in onze routegids staat aangeduid.

Stadscamino

We weten dat we vandaag kilometers lang door stedelijk gebied gaan lopen. Vanuit Porto lopen we over een soort van stadscamino. Eén van de straten is opengelegd omdat daar diepriolering wordt aangelegd. Wij kunnen over een smal paadje tussen de gebouwen en de opengebroken weg toch doorlopen op de officiële route.

Regelmatig steken we kruisende straten over, en passeren we veel winkels, horeca en kerkjes.

Eerst komen we al door het plaatsje Padrão da Légua, en verderop bij een kerkje wandelen we het plaatsje Araújo binnen.

We hebben ons voorgenomen om eerst het hele stedelijke gebied nagenoeg achter ons te laten alvorens we een koffiepauze zullen nemen. Als we in het dorpje Gemunde door het laatste deel van het bedrijventerrein van het aaneensluitende stedelijke gebied lopen, komen we langs een café aan de route.

Hier nemen we na de eerste ruim 15 kilometers van de etappe van vandaag onze eerste koffie(rust)pauze.

Het wordt drukker op de caminho

Tot nu toe viel ons al op dat het nu vanaf Porto veel drukker is op de camino. We zien en passeren veel meer pelgrims per kilometer dan dat we gewend waren op het stuk tussen Lissabon (2016), Coimbra en Porto (2019).

Eindelijk lopen we nu door een iets meer open terrein, met af en toe weer eens een akker links of rechts van de route. Nabij de plaats Venda passeren we tot onze verrassing de vier Zuid-Koreaanse pelgrims, die we vóór Porto ook regelmatig ontmoetten. Zij vertellen dat ze net zo als wij ook een dag in Porto verbleven om de stad te bekijken.

Dan komen we door de plaats Mosteiró.

Als we de bebouwde kom in wandelen, zien we verderop boven op een tuinmuur twee honden staan. We worden in elk geval enthousiast begroet. De kleine hond is kennelijk (vandaag) de observant, en de grote hond ernaast is vandaag waarschijnlijk belast met het blaffen, want die blijft gepassioneerd blaffen zolang wij vlak vóór, naast en net voorbij hun terrein zijn.

Inmiddels vinden we op belangrijke keuzeplaatsen mooie nieuwe wegwijzers van de camino, waarop trouwens nu wel staat dat wij hier over de Caminho Portugués Central lopen.

Kiezen voor de lange landelijke route

We gaan door het dorpje Vilar en volgen dan de N-306 naar de plaats Joudina. Op een splitsing bij een café staat een groot informatiebord, waarop staat dat we vanaf hier een routevariant moeten kiezen. Onze routegids geeft aan dat de reguliere route met een omweg door een stil gebied verder gaat, en dat de alternatieve route langs de drukke N-306 verder gaat. Op het informatiepaneel langs de weg staat de reguliere en de alternatieve route echter net andersom benoemd. Een Engelssprekende pelgrim en een Nederlandse pelgrim die we eerder ook al ontmoetten, komen erbij staan, en ook zij kiezen er – evenals wij – voor om de volgens de wandelgids als regulier aangegeven route te blijven volgen.

Het eerste dorpje waar we dan doorheen komen, is Gião.

Daarna volgt Tresval en dan Vairão, waar je ook zou kunnen overnachten in het lokale klooster.

In Vairão komen we langs de kinderopvang. Daar spelen de kinderen op het plein tussen het gebouw en de weg, en als wij hun plein passeren, zijn enkelen zo enthousiast en vriendelijk om ons in het voorbijgaan een goede camino te wensen met hun groet “Bom Caminho’. Wij groeten hen evenzo vriendelijk terug.

Op een splitsing in Vairão worden we met een serie informatieborden uitgenodigd om hier in het klooster te overnachten, of door te lopen naar Vilarinho, om daar dan in de twee genoemde herbergen de nacht door te brengen.

Nederlands, Duits en Italiaans in Casa Laura

Wij hadden al besloten om door Vilarinho te gaan, om aan het eind van het dorp te overnachten in de pelgrimsherberg Casa Laura.

Dus we lopen door, en moeten dan nog over een bospad door een bosperceel naar Vilarinho lopen, waar we enige tijd later aanbellen bij de deur van Casa Laura. Laura komt naar buiten, en vertelt ons dat de herberg geheel vol zit met alle reserveringen die ze al heeft ontvangen. Maar, ze heeft aan de overzijde van de weg ook nog een huisje, waarin zes pelgrims kunnen overnachten. Als ze ons die laat zien, is de keus door Durkje en mij snel gemaakt. Het ziet er prima uit. We krijgen één van de twee driepersoons kamer toegewezen, en kunnen hier gebruik maken van uitgebreide faciliteiten als ontbijtkamer, keuken, douche en toilet, dus helemaal top voor een pelgrim. En dan is er ook nog een ruime binnentuin, waar we heerlijk in de zon kunnen zitten, en waarin onze was snel droogt aan de waslijn in de volle zon. Helemaal top dus.

Was drogen in de tuin van pelgrimsherberg Casa Laura in Vilarinho

Nadat we ons hebben geïnstalleerd, komen er in de kamer naast ons nog twee andere pelgrims, namelijk twee bevriende dames uit Duitsland en Italië, die vandaag eerst met de metro vanuit Porto naar de rand van de stedelijke bebouwing zijn gereden, en vanaf daar de laatste elf kilometers nog hebben gelopen tot aan Vilarinho.

Met zijn vieren hebben we dus de beschikking over een mooi pelgrimsverblijf hier in Vilarinho.