Pelgrimeren van Sobrado dos Monxes naar Arzúa

Met tegenwind en regen stevig doorlopen op het hooggelegen veldpad 

Van Le Puy-en-Velay naar Santiago de Compostela

Camino del Norte & Camino de la Costa > Irún – Santiago de Compostela

Camino de la Costa van Sobrado dos Monxes naar Arzúa

Donderdag 4 augustus 2016 – 27,7 km.
Dag 38: 776,2 – 803,9 km

Warme start

Gisteren een koude start met 9 graden Celsius, maar vandaag hebben we een warme start met 19 graden Celsius. Die temperatuur meten we al rond 7.20 uur als we in de auto stappen om van onze camping in Mesón da Cabra naar Sobrado dos Monxes te rijden. Tien graden warmer dus dan gisteren, maar nu wel met een zwaarbewolkte lucht, die ons vanmorgen vroeg alleen maar regen bracht en brengt. Het motregent als we de camping af rijden. Onderweg naar Sobrado dos Monxes begint het alsmaar harder te regenen, dus als we de auto parkeren op het parkeerplein vóór het voormalige bezoekershuis van het klooster van Sobrado dos Monxes, besluiten we om direct maar zowel de regenponcho als ook de regenbroek aan te doen. Onder een boom met een dicht bladerdek kunnen we ons zo droog voorbereiden op de natte dagetappe van vandaag.

Sobrado dos Monxes

Durkje en ik lopen vandaag over de Camino de la Costa de afstand van 27,7 kilometer van Sobrado dos Monxes naar Arzúa, vanwaar de Camino Franchés en de Camino del Norte/Camino de la Costa samen verder gaan richting Santiago de Compostela.

Om 8.00 uur staan we klaar voor de start van deze etappe. Als we het plein verlaten, ontmoeten we de Nederlandse pelgrims Paul & Monique, die vandaag met het Duitse pelgrimsduo Bernd & Simone aan de wandel gaan. Ze hebben hier net ontbeten, en maken zich gereed om in de regen te vertrekken. Wij wandelen alvast Sobrado dos Monxes uit.

Veldpad van Vilarchao naar Campelos

Voorbij Vilarchao in de richting van Campelos komen we op een breed halfverhard veldpad, waarop we af en toe klimmen en dalen. Vooral op de hogere delen van het veldpad waar we de wind vol vangen, is het even stevig doorlopen tegen de wind en regen in, maar koud worden we in het geheel niet in onze regenkleding. Het is op zo’n regenachtige dag allemaal niet zo fotogeniek, maar hier midden in het veld is het toch ook wel prachtig met die mooi gekleurde bermen met grassen, varens en bloeiende heide.

Corredoiras

Door het bos en over asfalt lopen we naar en door gehuchten zoals Seixo, Froxo en Madelos. Door een eucalyptusbos lopen we naar de AC-934, die we volgen tot op het kruispunt in Corredoiras.

Op deze kruising van wegen zijn een bakker en enkele horecagelegenheden, waar we een kop koffie zouden kunnen drinken, maar voor de verdeling van de kilometers en de pauzes over de hele dag past het ons beter om nog even door te lopen naar Boimorto, waar onze pauze dan na de eerste 12 kilometer van vandaag zal zijn.

Meelifthonden

Aan de overzijde van de kruising hangt een verzoek van een organisatie die zich bezig houdt met de belangen van de dieren langs de camino. Men vraagt de pelgrims om loslopende honden niet toe te staan om met jou als pelgrim mee te lopen. Deze honden hebben doorgaans plaatselijk wel hun thuisbasis, en zij zouden dakloos worden als ze zoek raken op de camino.  Wij hebben er dit jaar nog geen last van gehad, maar uit eigen ervaring weten we dat sommige honden hardnekkig zijn als meelifthond in de slipstream van pelgrims.

Boimil

Bij het gehucht Boimil verlaten we even de doorgaande verkeersweg om over de oude doorgaande asfaltweg door dit buurtschap te lopen. We passeren daarbij de plaatselijke kerk met kerkhof en wegkruis.

Boimorto

We komen weer terug langs de doorgaande weg richting Boimorto. Bij het gehucht Vilanova is ook Boimorto al in zicht.

Van Vilanova loop je namelijk direct ook Boimorto binnen.

Dit lintdorp komen we binnen ter hoogte van het gemeentehuis. We gaan daar even naar binnen om een stempel van Boimorto te halen voor onze pelgrimspaspoorten. In een kantoorvertrek, waar drie dames en een heer werken, vraag ik om een stempel, en dan schiet er direct één van de dames overeind om een mooi gemeentestempel in onze pelgrimspaspoorten te zetten. Een vrouw uit de kamer ernaast, die merkt dat er een pelgrim binnen is, komt toch ook even kijken wie deze vreemdeling is. Zo te zien vinden ze het allen wel een prettige onderbreking van hun werk als er even een pelgrim langskomt. In de hal van dit gemeentehuis hangt overigens een heel groot kunstwerk; een plaquette die prachtig uitbeeldt dat we hier in een gemeente zijn met een overwegend agrarisch karakter.

Daarna wandelen we Boimorte verder in, om in het centrum koffie te drinken in een plaatselijk café. Als we ons even later weer gereed maken om verder te gaan, komen Paul & Monique met de twee Duitse pelgrims Simone & Bernd naar binnen, en blijven wij nog enige tijd om met elkaar te praten. Daarna gaan wij verder, en genieten zij nog van hun koffiepauze in dit genoeglijke moderne dorpscafé.

Variant? of hoofdroute!

Als pelgrim moet je bij de uitgang van Boimorto een keus maken qua vervolgroute. De reguliere route van de Camino de la Costa gaat bij het gezondheidscentrum linksaf naar Arzúa, en de routevariant gaat op deze splitsing rechtdoor in de richting van O Pedrouzo. Beide plaatsen liggen op de pelgrimsroute richting Santiago de Compostela. In plaatsen zoals Melide, Arzúa en Santa Irene (bij O Pedrouzo) komen verschillende camino’s bij elkaar, om van daaruit samen verder te gaan naar Santiago de Compostela.

Tijdens onze eerste pelgrimage hebben we de Camino Franchés geheel gelopen, die via Melide, Arzúa en O Pedrouzo naar Santiago de Compostela voert. Tijdens onze tweede pelgrimage hebben we de Camino del Norte in combinatie met de Camino Primitivo gelopen, die zich in Melide samenvoegt met de Camino Franchés. Vorig jaar hebben we dus voor de tweede maal het traject van Melide via Arzúa en O Pedrouzo naar Santiago de Compostela gelopen.

Dit jaar gaan we het anders doen. Vandaag lopen we van Boimorto eerst de reguliere route van de Camino de la Costa naar Arzúa. Om nu te voorkomen dat we dit jaar voor de derde maal de etappe van Arzúa naar O Pedrouzo lopen, gaan we morgen van Boimorto naar O Pedrouzo lopen via de variant van de Camino de la Costa. Vandaag gaan we dus nu eerst linksaf over de hoofdroute richting Arzúa, want daarmee maken we de normale aansluiting op de Camino Franchés.

Symbolen bij de kerk van Igrexa/Piñeiro

Het eerste dorpje waar we doorheen komen, is Igrexa/Piñeiro.

Onder een afdakje van de plaatselijke kerk staat een houten kruis, dat is gedecoreerd met verschillende gebruiksvoorwerpen, die je ook weer terug ziet komen op verschillende grafstenen op het kerkhof, bijvoorbeeld: een ladder, een knijptang en een hamer.

Aan de voorzijde van de kerk, buiten het ommuurde kerkhof, staat een natuurstenen waterbron. De voorzijde van dit natuurstenen watertappunt is versierd met een gebeeldhouwde Jacobsschelp.

O Castro en Casaldoeiro

Als we verder lopen, steken we ter hoogte van O Castro de drukke verkeersweg over, die de plaatsen Boimorto en Arzúa met elkaar verbindt.

We volgen de smalle kruisende asfaltweg, die ons door het plaatsje Casaldoeiro voert.

De hele dag bleef het motregenen, maar nu komt er dan toch eindelijk verbetering in het weer. Achter ons zien we al de eerste opklaringen. De bewolking breekt, het wordt lichter, het begint minder hard te waaien, en de motregen stopt langzamerhand. Dat is dan ook de aanleiding om direct de regenkleding uit te trekken, om zonder regenkleding onze route te vervolgen. De temperatuur is vandaag opgelopen van 19 naar 21 graden Celsius, dus het is alleszins heerlijk weer voor deze langeafstandswandeling. Met een opgelucht gevoel gaan we verder richting Arzúa.

Druk Arzúa

Via verschillende asfaltwegen lopen we naar Arzúa, dat we van de noordzijde binnenwandelen. In het centrum van Arzúa ontmoet de Camino de la Costa de Camino Franchés, ter hoogte van de VVV van Arzúa. Daar vragen en krijgen we een aankomststempel van Arzúa in onze pelgrimspaspoorten.

Via de gezamenlijke camino-route lopen we vervolgens achter de hoofdstraat langs naar de grote centrumkerk. We komen dan ook langs de gemeentelijke pelgrimsherberg, waar al een lange rij pelgrims wacht om daarin te worden toegelaten voor de komende nacht.

Nu meerdere camino’s volgens dezelfde route verder gaan, wordt het niet alleen drukker op de route richting Santiago de Compostela, maar is ook de vraag naar overnachtingsaccommodatie veel groter. Gelukkig is het aantal accommodaties en het aantal bedden in de refugio’s berekend op deze toenemende drukte, en vindt doorgaans iedereen wel een slaapplaats voor de nacht, maar omdat de pelgrimsherbergen pas om bijvoorbeeld 14.00 uur open gaan en de eerste pelgrims al rond het middaguur arriveren, groeien de rijen wachtenden voor de ingang van de refugio’s snel.

Overigens kun je in de pelgrimsgidsen en/of bij de herbergen lezen hoeveel bedden een refugio heeft, dus als je dan het aantal wachtende pelgrims, en in sommige gevallen (ook) het aantal rugzakken telt, kun je ruim op tijd inschatten of het effectief is om achter aan te sluiten in de rij, of om nog even door te gaan naar een volgende herberg, waar je dan wellicht wel de zekerheid hebt om een bed voor de komende nacht te verwerven.

16 kilometers zonder pauze

Wij lopen door naar de kerk van Arzúa, eten nog even iets in het parkje bij de kerk, en gaan daarna naar één van de drie klaarstaande taxi’s. Met de taxi worden we dan terug gereden van Arzúa naar Sobrado dos Monxes.

Het was nog maar bijna 13.00 uur toen we in Arzúa arriveerden, dus de 27,7 kilometers hebben we vandaag vlot gelopen in bijna vijf uren. Dat dit redelijk vlot verliep, heeft ook te maken met het feit dat we maar eenmaal een pauze hebben ingelast, na de eerste 12 kilometer in Boimorto, en dat we de 16 kilometers van het tweede deel van deze etappe zonder pauzes aaneensluitend hebben gelopen.

Als we met de taxi naar Sobrado dos Monxos rijden, en daarna met onze eigen auto weer naar de camping, knapt het weer zienderogen op, en schijnt de zon al volop op het moment dat we weer terug zijn op de camping in Mesón da Cabra. De rest van de middag blijft het aangenaam weer om buiten te zitten. Vanavond gaan we naar het restaurant naast onze camping om daar te genieten van een dagmenu voor pelgrims en voor andere (camping)gasten.