Pelgrimeren van La Caridad naar Ribadeo

Een plezierige ontmoeting met een oudere Spanjaard die aan de camino woont

Van Le Puy-en-Velay naar Santiago de Compostela

Camino del Norte & Camino de la Costa > Irún – Santiago de Compostela

Camino de la Costa van La Caridad naar Ribadeo

Woensdag 27 juli 2016 – 21,4 km.
Dag 31: 620,7 – 642,1 km

Van Barreiros via Ribadeo naar La Caridad

Op onze gebruikelijke tijden van 6.30 uur en van 7.45 uur staan we op en verlaten we de camping A Nosa Casa van Barreiros, om vandaag met de auto eerst naar het stadscentrum van Ribadeo te rijden. Dat is ongeveer 20 kilometer en via de autosnelweg, dus we staan al heel snel op het Plaza de España, waar we vanmiddag na onze pelgrimsetappe van 21,4 kilometer aan willen komen. Op de taxistandplaats staan geen taxi’s, dus we vragen een cafébaas om voor ons een taxi te bellen. Die arriveert zo’n 10 minuten later, en dan worden we van Ribadeo via de autosnelweg naar La Caridad terug gereden, naar het centrum bij de San Miguelkerk, waar we gistermiddag onze etappe beëindigden. Het is 8.45 uur als we op onze startplek klaar staan voor de volgende etappe naar Ribeadeo.

Bosbrandschade

Vlak buiten de bebouwde kom lopen we een bosperceel in, en gaan we via een dalend pad naar een bosbeekje, dat we via enkele grote stapstenen oversteken.

Daarna gaat het pad weer omhoog, en wandelen we door een bosachtig gebied verder. Aan beide zijden zien we nog de schade die hier lange tijd geleden is aangericht door bosbrand. Inmiddels herstelt de natuur zich hier wel weer met het jonge frisse groen, maar het zwartgeblakerde van de bomen rondom zetten nog wel de trieste toon van dit bosperceel.

Ook als we La Caridad al ver achter ons hebben gelaten, en inmiddels zijn gearriveerd in het plaatsje A Ronda, zien we nog eens weer een afgebrand bosperceel. Hier zijn bosarbeiders bezig om het verbrande hout te verwijderen. De bosbrand heeft een groot gat geslagen in het toch al niet zo grote bosperceel van A Ronda.

Via San Pelayo naar Valdepares

We passeren het dorpje San Pelayo.

Bij het begin van de bebouwde kom van Valdepares steken we de N-634 over, om daarna langs de Ermita de San Pelayo (kapel van deze martelaar) via een achteromweg achter het dorp langs te lopen, met links het dorp en rechts het open veld en een groot bouwterrein waar grote kavels te koop zijn, maar waar nog niet wordt gebouwd.

Vlak bij de kruising waar we de N-634 weer moeten oversteken, staat een café-bar. Daar gaan we na de eerste 3,6 kilometers naar binnen, omdat dit volgens onze wandelgids de enige plek is waar we op de hele route van 21,4 kilometer een horecagelegenheid voorbij zullen komen. We drinken hier koffie met Santiago-taart (een zoete koek), die ze hier ook serveren.

Splitsen voorbij Porcia

Na de koffie passeren we ruim een kilometer verderop het dorpje El Franco.

Daarna ontmoeten we al snel weer het Zuidhollandse pelgrimsduo dat we gisteren onderweg ook ontmoetten. Zij hadden nog net de laatste twee beschikbare slaapplaatsen op extra slaapmatjes in La Caridad toegewezen gekregen, dus ze hebben vannacht binnen kunnen overnachten. Ze hoeven pas vrijdag in Ribadeo aan te komen, waar een derde vriendin zich op die dag bij hen zal voegen voor de rest van de tocht naar Santiago de Compostela, dus ze hebben ervoor gekozen om de 6,6 kilometer langere variant van deze etappe te nemen, die straks afbuigt naar de kustplaats Tapia de Casariego. Dan overnachten ze daar, en lopen ze (over)morgen naar Ribadeo.

We lopen langs de rivier de Porcia naar de stenen rivierbrug, om die over te steken, om aan de overzijde Conceyo de Franco uit en Porcia binnen te wandelen.

Voorbij Porcia moeten we goed opletten, want daar is de onduidelijke splitsing waar de reguliere Sint-Jacobsroute en de langere variant van Tapia de Casariego uit elkaar gaan. Op dat splitspunt hebben vandalen de twee routetegels weggehaald, en heeft iemand met een gele caminopijl aangegeven dat je hier rechtsaf moet gaan. Voor de variant klopt dat wel, maar voor de standaardroute staat hier nu geen enkele aanduiding meer om duidelijk te maken dat je hier normaal gesproken linksaf verder moet. Als we hier even beter om ons heen kijken, zien we verderop aan de overzijde van de N-634 een gele caminopijl staan, ten teken dat dit inderdaad het splitspunt is. Wij gaan hier dus linksaf, de reguliere richting die ons rechtstreeks naar Ribadeo zal voeren.

Puente Romano

Een mooie route volgt, eerst over smalle asfaltweggetjes door landelijk gebied, en verderop steenachtige karrensporen door open veld en door bosperceel. In het bos passeren we bij een brede stenen brug over een bosbeek een bord op een paal waarop ‘Puente Romano’ staat. Als we hier even goed kijken, zien we inderdaad enkele meters verderop een compleet overwoekerde stenen Romeinse boogbrug, midden in het bos. Het parallelle pad daar naar dit eeuwenoude bruggetje gaat, is ook geheel overwoekerd, maar het is nog net begaanbaar, dus je kunt nog op de oude brug komen. Mooi dat dit informatiebordje de passanten toch nog wijst op dit eeuwenoude kunstwerk.

We gaan weer verder, en komen dan door een open landbouwgebied met veel graslanden en maïsvelden, met links van ons een hoog oprijzende lange heuvelrug.

De bewolking die gisteren nog tegen de heuveltoppen lag, ligt nu al weer veel hoger. Het was vanmorgen vroeg 18 graden Celsius, en die temperatuur stijgt vandaag slechts enkele graden. Het is een bewolkte dag, iets lichter dan gisteren, met af en toe zonnige perioden, en aanvankelijk bijna windstil, met een langzamerhand aantrekkende wind naarmate we later vandaag weer dichter bij de zee komen. Heel mooi en vriendelijk wandelweer vandaag.

Gezellig moment in Brul

We wandelen het dorpje Brul binnen.

Op de plek waar we Brul via een karrenspoor zullen verlaten, staat een huis op de hoek. Twee wijkverpleegsters stappen hier beiden uit hun auto’s en lopen samen met ons om de woning heen. Op het erf achter huis zien we twee mannen. De jongste is in een schuurtje aan het werk, en de oudste zit erbij te kijken en te praten.

Het is een prachtig tafereel, zo’n oude Spanjaard op pantoffels met zijn alpinopetje op. Hij groet ons als we langslopen, en de beide mannen vinden het goed dat ik van dit plaatje even een foto maak. Een vrolijk moment van de dag voor allen. We groeten elkaar als wij verder lopen. De jonge man gaat dan met de beide wijkverpleegsters naar binnen. Kennelijk is daar nog iemand die verpleging/verzorging van de dames nodig heeft.

Even later wandelen we ook al het volgende dorpje Barrionuevo uit.

Fotogeniek Tol

Dan wandelen we direct het dorpje Tol binnen. Het is klein, maar – voor wie het wil en kan zien - wel fotogeniek.

Tegen een boerderij is een oud afdak gebouwd, waaronder een bult koeienmest ligt, en waarin een oude boerenwagen, en nog veel andere oude rommel ligt opgeslagen.

Tegen dit boerenerf staat een huis langs de doorgaande weg, waar een steiger tegenaan is gebouwd. Twee werklui staan boven op de steiger, waar ze werkzaamheden aan de gevel verrichten.

Durkje loopt ondertussen alvast verder om bij de kerk een pauzeplek te zoeken.

Ondertussen kijk ik nog even bij de boerderij, waar naast een oude hooiwagen enkele kalveren liggen en lopen. De volwassen koeien lopen naast de stal in een klein stuk grasland.

Het ziet er allemaal wat rommelig uit, maar geeft wel een mooi beeld van de idylle van dit Asturische boerenland.

Durkje heeft inmiddels aan de achterzijde van de kerk een muurtje gevonden, waarop we onze etenspauze kunnen nemen. Vanaf deze plek hebben we een mooi uitzicht over de kerk, het kerkterrein en de bebouwing nabij deze kerk.

Na deze middagpauze wandelen we verder, eerst de rivier de Tol over, en dan ook direct al het dorpje Tol uit.

Rechtdoor naar Barres

Vlak buiten Tol moeten we wederom goed opletten. Aan de rand van de bebouwde kom moeten we namelijk weer een routevariantkeus maken. Er gaat vanaf een splitsing namelijk een variant verder naar ook Ribadeo via het plaatsje Vegadeo, en onze reguliere route gaat rechtdoor, rechtstreeks naar Ribadeo. Durkje en ik kozen voor de reguliere, beschreven en gedocumenteerde route, dus we gaan rechtdoor langs de AS-31 in de richting van het dorpje Barres. Omdat we tamelijk hoog lopen, zien we op een zeker moment aan onze rechterhand de Cantabrische Zee weer in de verte liggen.

Na enkele kilometers wandelen we het dorp Barres binnen.

De watertoren van Lois

In Barres kruisen we de N-640, waarna we al spoedig door het dorpje Lois komen.

In Lois verlaten we de doorgaande AS-31 die naar Figueras gaat, want we maken nu een achteromweg in de richting van Figueras langs de hoge en al vervallen oude watertoren van Lois.

Weer samen verder vanaf Figueras

Iets verderop voegt zich ook de variant van het pelgrimspad vanuit Tapia de Casariego bij onze standaardroute. Vanaf hier gaan beide routes samen naar Ribadeo. Een Spaanse pelgrim komt van rechts en zij loopt dan voor ons uit richting Figueras.

600 meter Puente de los Santos

Voorbij Figueras gaat het verder in de richting van de Río Eo. Daar op de oever van de Río Eo ligt de uitdaging om deze hele brede rivier over te steken. We zien de stad Ribadeo aan de overzijde van de rivier liggen.

De 600 meter lange en 35 meter hoge Puente de los Santos is vooral bedoeld als brug voor het drukke autoverkeer van de AP8, maar men heeft aan de zuidzijde een smal paadje vrijgehouden, waar voetgangers en fietsers tussen twee hekwerken links en rechts de brede rivier ook over kunnen steken. Je kunt elkaar hier net passeren, en vooral als er één of meer fietsers van voren of achteren komen, moet je passen en meten om elkaar voorzichtig te passeren. We steken via deze lange brug de Río Eo over naar Ribadeo.

Aan de overzijde moeten we driemaal rechts, om vervolgens onder deze hoge rivierbrug door naar de stad te lopen. Vanaf deze plek hebben we ook een mooi uitzicht over de grillige kust aan de noordoostelijke zijde van de lange rivierbrug.

Vervolgens lopen we eerst een eindje hoog parallel aan de rivier, waarbij we ook een kapel passeren.

Daarna gaat het stijgend verder in de richting van het stadscentrum. We lopen door de gezellig drukke winkelstraten van het centrum van Ribadeo.

Ons doel is  om weer uit te komen op het Plaza España, waarbij we vanmorgen onze auto hebben geparkeerd.

We lopen direct door naar de oude stadskerk van Ribadeo, in de hoop dat we daar nog een stempel kunnen verkrijgen voor onze pelgrimspaspoorten. Dat is ijdele hoop, want het is net 14.00 uur geworden, en dan gaan behalve alle winkels en voorzieningen ook de kerkgebouwen dicht, om over twee uren, pas om 16.00 uur weer open te gaan. De kleine kapel naast de kerk is en blijft wel open. Daar hangt een bijzonder schilderij van overledenen in het vagevuur, die al dan niet door engelen worden gered. Het is ook nog een mooie verwijzing naar één van de gebruikelijk motieven voor de middeleeuwse pelgrim om naar het graf van Sint Jacobus te pelgrimeren, ten faveure van het zo felbegeerde zielenheil.

Geen stempel, wel thee

De kerk net dicht, het gemeentehuis net dicht, en ook de VVV net dicht, vandaag dus geen aankomststempel, want daar gaan we niet twee uren op zitten wachten.

We lopen nog even langs het meer dan honderd jaar oude en in desolate staat verkerende Jugendstilgebouw ‘Torre de los Moreno’, en dan gaan we een eindje verder door naar het café waar we vanmorgen een taxi hebben laten bellen. Hier drinken we op het terras een heerlijke kop thee, alvorens we met de auto weer terugrijden van Ribadeo naar onze camping in Barreiros.

We hebben de afgelopen acht pelgrimsdagen gelopen in Asturië, maar vandaag zijn we in Ribadeo gearriveerd in de Galicië. Dit is de streek waarin Santiago de Compostela als hoofdstad ligt, dus de komende dagen zullen we alleen in Galicië lopen. Vanuit Ribadeo laten we vanaf morgen de kust achter ons, om dan door het stille binnenland van Galicië door te pelgrimeren naar Santiago de Compostela. Nog ongeveer 200 kilometer Galicië te gaan.