Pelgrimeren van Vilafranca de Xira naar Azambuja

Woensdag 27 april 2016

Naar de kerk in Vila Nova de Rainha

Caminho Portugués de Santiago van Vilafranca de Xira naar Azambuja

Woensdag 27 april 2016 – 18,5 km.
Dag 4: 39,6 – 58,1 km

Bom Caminho

Toen we gisteravond terugkwamen uit de stad van het avondeten, vertelde de pensionhouder van Vilafranca de Xira ons dat hij ervoor zou zorgen dat onze was van gisteren vanmorgen vroeg in een plastic zak aan onze kamerdeur zou hangen, zodat wij zouden kunnen vertrekken zodra wij klaar voor de start zijn. En inderdaad, vroeg in de ochtend hangt daar keurig die waszak, met daarop een print van de kamerfactuur, waarop hij voor ons nog als vriendelijke pelgrimsgroet heeft geschreven: ‘Bom Caminho’.

Om 7.00 uur staan we op, en om 7.45 uur staan we met volle bepakking buiten het pension, om aan het ontbijt te gaan in het pastelaria dat de pensionhouder ons gisteren heeft aanbevolen. Daar eten we verse broodjes met twee koppen koffie erbij, en dan zijn we om 8.15 uur klaar voor vertrek.

We steken het stationsplein over, gaan dan via de voetgangersbrug over de treinsporen, en dan wandelen we via het stadpark aan de Taag onze pleisterplaats Vilafranca de Xira uit.

Van Vilafranca de Xira naar Castanheira do Ribatejo

Over een asfaltweg door ruig terrein laten we Vilafranca de Xira achter ons. Voorbij de fabriek Simtejo verlaten we de asfaltweg om over een veldpad verder noordwaarts te lopen. Op een brede asfaltweg verderop krijgen we twee andere pelgrims in zicht. Ze lopen langzamer dan wij, dus we halen ze al spoedig in. Het blijkt een pelgrimerend stel te zijn uit Frankrijk, ook ware pelgrims. Ze zijn beiden al 78 jaar en lopen nu ook de Caminho Portugués. Ze hebben voorheen - net als wij - ook de ‘Camino Franchés’ gelopen, evenals wij ook het pelgrimspad ‘Via Podiensis’ vanuit Le Puy-en-Velay via de ‘Camino del Norte’ en de ‘Camino Primitivo’ naar Santiago de Compostela, en hun vorige pelgrimsroute was de ‘Via de la Plata’, van Sevilla naar Santiago de Compostela.

Bij een kippenhok waarin een citroenenboom vol citroenen staat, wandelen we het bedrijventerrein van Castanheira do Ribatejo op.

Carregado

We doorkruisen Castanheira do Ribatejo en gaan dan over een asfaltweg naar Carregado. Ook hier komen we bij een bedrijventerrein het dorp binnen.

We passeren eveneens het treinstation Carregado Alenquer.

Vila Nova da Rainha

Voorbij Carregado gaat het voort naar Vila Nova da Rainha over een asfaltweggetje tussen akkers en weiden door.

Het dorpscafé dat in onze routegids wordt vermeld, lopen we eerst nog voorbij, omdat we bij de hoger gelegen kerk graag eerst een stempel willen halen voor ons pelgrimspaspoort. De kerk is echter helaas gesloten.

Onder het kerkplein is een kelderruimte, waarvan de toegangsdeur open staat. Wellicht dat we daar het gewenste kerkstempel kunnen verkrijgen. Een oudere vrouw staat daar in de keuken, en ze maakt ons duidelijk dat we terug moeten lopen naar het dorpscafé, om daar een stempel te verkrijgen. We lopen - zoals gepland – een eindje terug naar het café, bestellen daar koffie, en krijgen daar een caféstempel in onze credencials.

Wegomlegging 1

Nu geeft onze pelgrimsgids aan dat er een zes kilometer lang traject volgt, waarbij we langs de drukke N-3 zouden moeten lopen; geen aantrekkelijk vooruitzicht dus. Maar tot onze verrassing worden we door de bewegwijzering niet langs de N-3 geleid, maar moeten we de drukke weg oversteken, om een eind verderop bij het treinstation van Vila Nova da Rainha de rails over te steken.

Via twee hekken komen we dan op een heel breed, half verhard pad, dat kilometers lang parallel aan de spoorlijn loopt. De wegwijzers geven aan dat we dit pad moeten volgen. We lopen om een afgesloten ijzeren toegangshek heen, en dan ligt daar vóór ons een ware snelweg voor wandelaars: recht, lang, breed, droog en half verhard. We lopen hier vol op de aangename zon en met een koele bries in de rug kilometers lang langs het spoor. Regelmatig passeert een trein uit beide richtingen. Eenmaal komt ons een auto tegemoet. Verder is het hier helemaal stil.

Wegomlegging 2

Dit lange rechte eind wordt enigszins onderbroken door het treinstation Espadanal da Azambuja. Vanaf hier blijft het pad parallel aan de spoorlijn voortgaan, maar het pad is vanaf nu wel veel smaller, nog hooguit ter breedte van een fiks wagenspoor. Aan weerszijde van het pad is veel meer begroeiing, dus het wordt gaandeweg aantrekkelijker om hier te lopen.

We passeren twee andere pelgrims, die foto’s maken van een ooievaar, die aan de overzijde van het spoor een hoog nest heeft gebouwd op grote hoogte, boven op de enige oude stenen fabrieksschoorsteen op dit fabrieksterrein.

Ze halen ons even later in en lopen voor ons uit.

Rechts van ons zien we twee kuddes stieren lopen. Onze routegids waarschuwt de wandelaars ervoor om daar niet tussendoor te gaan lopen, omdat deze stieren worden gebruikt bij de stierenrun in het centrum van Azambuja en ook in de stierengevechtarena van Azambuja. 

Aan het eind van dit pad, voorbij enkele waterreservoirs staat een betonauto en enkele andere auto’s van werklui. Eén van de werkmannen legt ons uit dat we hier nu niet via het spoorviaduct onder de spoorlijnen door kunnen gaan, omdat ze in de spoortunnel bezig zijn om met pas gestort beton een nieuw voetpad aan te leggen. De caminho is voor vandaag omgelegd, en hij maakt ons met dubbele verontschuldigingen duidelijk dat wij hier over een hekwerk moeten klimmen, om bij de spoorbaan omhoog te gaan, en om dan vervolgens voorzichtig de vier sporen over te steken.

We komen veilig en wel aan de overzijde van de sporen aan.

Daar komt dan de volgende uitdaging, om vanaf de hoge spoorbaan door dicht struikgewas voorzichtig af te dalen naar het veel lager liggende voortgaande pad.

Van de spoorbaan naar het voetpad

Beneden loop ik nog even naar de andere zijde van het spoorviaduct, waar je kunt zien dat de werklui bezig zijn om een mooi vlak betonpad door de spoortunnel aan te leggen. Hier wordt dus goed voor pelgrims gezorgd, maar het is nog niet klaar.

Azambuja

Door een ruig gebied - waarin overigens veelvuldig caminhowegwijzers staan – lopen we van het spoor af in de richting van Azambuja. Aan de begroeiing kun je zien dat de wegomlegging van de N-3 via het parallelle spoorpad nog niet eens zo oud is. Dat zal ook de reden zijn dat men nu nog het betonpaadje door het spoorviaduct aanlegt voor de passerende pelgrims.

Ter hoogte van het Ouro Hotel wandelen we Azambuja binnen. We zouden hier kunnen overnachten aan de rand van het stadje, maar we gokken erop dat we ook in het stadje nog wel een slaapplaats kunnen vinden. Zo druk is het nu immers op de caminho niet.

In het gemeentehuis in het centrum van Azambuja vragen we de receptioniste naar het andere hotel dat in onze routegids staat. Ze wijst ons buiten de weg, en dan bellen we iets verderop aan bij hotel Flor da Primavera. We worden direct binnengelaten en hartelijk verwelkomd, krijgen een prachtige kamer, en gaan eerst even lekker douchen. De administratie en de betaling volgen later dan nog wel. Vriendelijk van onze gastvrouw. Zo rond 13.00 uur hebben we dus al een prachtige overnachtingsplek in het gezellige centrum van Azambuja gekregen. Nu rest er nog voldoende tijd om ook het stadje verder te bezichtigen, alvorens we ergens in een restaurant aanschuiven voor een voedzame pelgrimsmaaltijd.