Pelgrimeren van Alverca do Ribatejo naar Vilafranca de Xira

Dinsdag 26 april 2016

Bij de pelgrim in graffity aan de Caminho Pedonal Ribeirinho

Caminho Portugués de Santiago van Alverca do Ribatejo naar Vilafranca de Xira

Dinsdag 26 april 2016 – 10,1 km.
Dag 3: 29,5 – 39,6 km

Pelgrimeren is geen presteren

De eerstvolgende plaatsen waar we overnachtingsadressen kunnen vinden op het komende traject liggen 6,2 of 10,1 of 28,6 kilometer verwijderd vanaf Alverca do Ribatejo. Omdat we vannacht hebben overnacht in het Alfa 10-hotel in de plaats Verdelha de Baixo – dat op anderhalve kilometer verwijderd ligt van Alverca aan de Taag – kunnen we vandaag kiezen uit een dagtraject van 7,2 of 11,6 of 30,1 kilometer. Als we het ons vandaag heel gemakkelijk zouden maken, zouden we niet verder gaan dan Alhandra en als we er een meer prestatiegerichte dag van zouden maken door de langste afstand te gaan lopen met onze volledige bepakking, zouden we doorlopen tot aan Azambuja. Maar omdat pelgrimeren geen kwestie is van presteren, maar vooral ook van aandacht hebben voor de weg, de omgeving en voor de mensen onderweg, kozen we er gisteravond voor om vandaag de 11,6 kilometer te lopen tot aan Vilafranca de Xira. De Portugese mountainbikende vader (met dochtertje) vertelde ons gisteren dat Vilafranca een prachtige halteplaats is aan de rivier de Taag, dus reden te meer om vandaag daar halt te houden.

Hongaarse pelgrim zonder routegids

Omdat we vandaag geen grote afstand hoeven te overbruggen, slapen we vanmorgen lekker uit tot 8.00 uur en om 8.45 uur verlaten we onze hotelkamer.

Als we het hotel zo’n vijftig meter achter ons hebben gelaten, komt een zwarte Mercedes ons tegemoet. De chauffeur claxonneert al van verre, en als we gewaar kunnen worden wie in de auto zit, zien we dat het de hoteleigenaar is. Hij zwaait voorbijrijdend enthousiast en met een handgebaar maakt hij duidelijk dat hij ons een goede voortzetting van onze pelgrimage wenst.

Deze hoteleigenaar heeft hart voor de zaak en voor zijn gasten. Gisteravond schoof een Hongaarse pelgrim bij ons aan tafel in het restaurant. We aten gedrieën een stevige driegangenmaaltijd voor – let wel – 7 euro per persoon (soep, hoofdgerecht, karaf wijn, dessert en koffie). Hij vertelde dat hij gisteren van de caminho was afgehaald door dezelfde hoteleigenaar, die hem gratis naar het hotel had gehaald. Toen had hij daarbij helaas zijn Hongaarstalige routeboekje verloren. We gaven de Hongaar het telefoonnummer van de hoteleigenaar, en nadat hij afscheid van ons had genomen, kwam de Hongaar even later weer bij ons terug in het restaurant om ons dankbaar te laten zien dat hij via de hoteleigenaar zijn caminogids weer terug had gekregen. Sint Jacob zorgt goed voor zijn pelgrims. Deze bezorgde Hongaarse pelgrims kon gerustgesteld gaan slapen.

Laat ontbijt in Alverca aan de Taag

Maar goed, Durkje en ik zijn nu eerst nog op weg van Verdelha de Baixo naar Alverca do Ribatejo. Na die anderhalve kilometer zijn we in het dorpscentrum, waar we eerst boodschappen halen in de supermarkt, en daarna gaan ontbijten in een klein café in het centrum. Na een goed ontbijt met twee koppen koffie erbij verlaten we om 9.45 uur het café. De caféhouder wenst ons ‘bonne voyage’ (hij spreekt geen Engels, maar wel een heel klein beetje Frans) en dan wandelen we naar de dorpsrand, waar we bij een naar de lucht starende duivenmelker de bebouwde kom van Alverca do Ribatejo verlaten.

Voor pelgrims is dit een betrekkelijk late start van de pelgrimsdag, maar wij genieten van deze ‘slow start’, mede in de wetenschap dat we vandaag niet ver hoeven te lopen. Bovendien is het ook onze vakantie, dus het mag dan ook best wel eens ‘easy’ zijn. Pelgrimeren betekent ook dat je dingen durft los te laten, en ook het loslaten van tijd, van moeten en van haast horen daarbij.

Bedrijvigheid alom

Het eerste deel van dit traject gaat door een ruig terrein, verderop tussen enkele akkers door. Het pad brengt ons verderop via een asfaltweggetje naar een bedrijventerrein, waar enkele chauffeurs in of bij hun vrachtauto’s bij een enorm pakhuis wachten om te laden of te lossen.

We lopen over dit bedrijventerrein naar de drukke verkeersweg van de N-10.

De caminho loopt nu eens links, dan eens rechts over en langs deze drukke verkeersweg. Af en toe moeten we de drukke N-10 oversteken, om steeds weer over de beste zijde via een smalle vluchtstrook of over een smal bermpaadje zo veilig als mogelijk langs deze bedrijvige verkeersweg voort te kunnen gaan.

We lopen stevig door en komen al snel door het plaatsje Sobralinho.

Op het moment dat we Sobralinha uit lopen, zien we verderop al het bord van de volgende plaats.

We arriveren dan in Alhandra.

Alhandra

We volgen wijselijk de bewegwijzering die de plaatselijke gemeente hier langs de weg heeft geplaatst. Voorbij een fabriekscomplex met overslagterrein passeren we de kazerne van de vrijwillige brandweer (Bombeiros). Als we vandaag niet verder dan hier zouden lopen, zouden we als pelgrims mogen overnachten in deze brandweerkazerne, want de slaapzaal van deze brandweerkazerne staat – zoals in zoveel plaatsen – open voor passerende pelgrims.

Verderop komen we weer langs de oever van de rivier de Taag.

We lopen langs de oever in de richting van de haven. Onderweg zien we nog de tekenen van de voormalige visserij op deze rivier. Een oud houten vissersbootje ligt hier decoratief op het droge, en hoog daarboven, ver achter in het dorp zien we de hoog boven alle bebouwing uit torenende witte dorpskerk met haar rode daken.

Nabij de haven passeren we een uitgestrekt terrein, dat door riviervissers nog wordt gebruikt voor opslag en voor het drogen en repareren van visnetten.

Een ander klein, oud vissersbootje ligt tegen de oever van de Taag, een idyllische aanblik van wat ooit waarschijnlijk het trotse bezit van een riviervisser is geweest.

Oud riviervissersbootje langs de oever van de Taag in Alhandra 

Vlak voordat we langs het zwembad lopen, passeren we de jachthaven, waar ook pleziervaartuigjes op het droge liggen, in de verkoop en ook voor onderhoud. Hier en daar wordt aan de scheepjes op deze werf gewerkt.

Recreatieve graffity-kunst op 

Voorbij het zwembad van Alhandre volgen we een prachtig rood geasfalteerd fiets-wandelpad langs de Taag. Opvallend zijn de vele graffity-kunstwerken, die aan onze linkerzijde zijn geplaatst. Elke keer heeft zo’n graffity-kunstwerk een eigen thema, geheel passend bij dit mooie recreatiepad langs de rivier. Zo passeren we voorstellingen van wandelaars, fietsers, skaters, een oudere op een scootmobiel, een kunstschilder, een verliefd stel bij zonsondergang, twee kinderen op driewielers, een natuurfotograaf, en … tot onze verrassing ook een pelgrim, onmiskenbaar herkenbaar aan diens pelgrimssymbolen, zoals de staf met kalebas en de Jacobsschelp.

Deze kans laten we ons niet voorbij gaan, dus we vragen een passerend fietsend stel of ze ons samen even willen fotograferen bij deze voor ons zo kenmerkende pelgrimsvoorstelling.

Langs de Taag

Onze route gaat voort langs de Taag. Af en toe genieten we speciaal van de prachtige vergezichten over de Taag en haar rivieroevers.

We naderen onze plaats van bestemming. Eerst lopen we onder een voetgangerspassage door, waarmee je het treinspoor over zou kunnen steken.

Dan komen we langs de stierenvechtersarena.

Daarnaast ligt een omvangrijk kerkhof tegen de heuvel, nabij twee kerkgebouwen.

Een hartelijk welkom in Vilafranca de Xira

We komen de plaats Vilafranca de Xira binnen bij de jachthaven.

Verder wandelend langs de Taag komen we eerst door een langgerekt stadspark.

En dan arriveren we bij het markante treinstation van Vilafranca de Xira. De trein staat gereed voor vertrek en vertrekt als we het station passeren.

Het grote stationsgebouw is schitterend gedecoreerd met allerlei blauwe tegeltableau’s tegen een witte gevel.

Via een hoog overgaande spoorbrug voor voetgangers steken we de sporen over, om dan aan de overzijde uit te komen aan de voorzijde van het station.

In het café naast het station vragen we naar een onderkomen voor de nacht. Dat blijkt aan de andere zijde van dit gebouw te zijn. Als we daar naar binnen gaan, blijkt dat we de verkeerde ingang hebben gekozen, maar een Portugese jongeman loopt even met ons mee om ons naar de goede ingang te begeleiden. Hij vertelt onderweg enthousiast over zijn plan om in de komende zomervakantie de oude 200 kilometer lange Portugese vissersroute te gaan bewandelen vanuit Lissabon naar de Algarve in zuidwest-Portugal. Hij heeft er nu al zin in.

De pensionhouder bij wie we vannacht overnachten, stelt ons een mooie kamer ter beschikking, waar afgelopen nacht een andere pelgrim overnachtte. Hij moet de kamer nog even gastenklaar maken, en dat komt ons goed uit, want wij willen nog wel even aan de overzijde van het spoor gaan lunchen. We laten onze rugzakken achter in de hotelkamer; hij maakt onze kamer gereed, en ondertussen lopen wij weer terug naar de Taag om daar te lunchen in het stadspark.

Aansluitend maken we een wandeling door het gezellige dorpscentrum van Vilafranca de Xira. We halen het een en ander aan boodschappen en gaan dan weer terug naar onze kamer in het pension. Daar is alles dan voor ons gereed. We kunnen ons nu gaan douchen en de pensioneigenaar biedt ons aan dat wij alle was aan hem kunnen geven; dan zorgt hij ervoor dat alles wordt gewassen; dat is all in de prijs van de kamer (€ 25,-).

Caminho Portugués in oorspronkelijke stijl

De pensionhouder vertelt dat wij op een goed moment deze caminho nog lopen, want – zo vertelt hij – deze caminho neemt aan belangstelling toe, dus het zal er in de komende jaren veel drukker worden volgens hem. Nu is alles onderweg nog vrij veel in originele staat, dus dit is volgens hem de periode bij uitstek om deze caminho nog in ‘oude stijl’ te lopen.

Omdat er onderweg nog maar weinig overnachtingsplekken zijn voor pelgrims, vooral op dit eerste traject tussen Lissabon en Porto, inventariseert hij met hulp van ervaren pelgrims, waar je momenteel goed kunt overnachten als pelgrim. Zo geeft hij ons alvast enkele tips voor een prima overnachting op de eerstkomende dagetappes.