Pelgrimeren van Torre Vasco da Gama naar Alverca do Ribatejo

Maandag 25 april 2016

Smal oeverpad langs de Rio Trancão voorbij de rivierbrug van Sacavém

Caminho Portugués de Santiago van Torre Vasco da Gama naar Alverca do Ribatejo

Maandag 25 april 2016 – 20,3 km.
Dag 2: 9,2 – 29,5 km

Vroeg ontbijt aan de Taag

Het voor een pelgrim eigenlijk te luxe hotel waarin we vannacht overnachtten, hebben we gisteravond op passende wijze geneutraliseerd met een eenvoudige doch voedzame maaltijd in het restaurant van het hotel, en vanmorgen vroeg zetten we die versobering voort met een ontbijt voor pelgrims, in de buitenlucht.

Om 7.45 uur checken we al uit bij de hotelbalie, en dan kopen we aan de overzijde van de brede straat bij een bakkerswinkeltje een aantal verschillende broodjes. Daarmee wandelen we naar de oever van de Taag, waar we op de boulevard langs deze brede rivier een bankje zoeken, waarop we genieten van een heerlijk ontbijt in de buitenlucht. Het is onbewolkt, dus we zitten lekker in de zon, met een prachtig uitzicht over de Taag.

Ontbijten aan de Taag in Torre Vasco da Gama

Om 8.25 uur zijn we klaar met het ontbijt en vertrekken we voor onze tweede pelgrimsdag, op dezelfde plaats waar we gisteren onze eerste dag eindigden.

Theedrinken met Catharina van Braganza

We lopen in noordelijke richting langs de oever van de Taag. Langs deze rivier is een prachtig wandelpad aangelegd, dat ons eerst in de richting van de Ponte Vasco da Gama voert, de 17 kilometer lange brug die de beide oevers van de Taag verbindt.

Voordat we onder deze hoge brug door gaan, passeren we eerst nog een replica van het standbeeld van Catharina van Braganza, die in 1662 trouwde met Charles II, en die waarschijnlijk thee en theetijd introduceerde aan het Britse hof.

Langs de Rio Trancão voorbij Sacavém

Voorbij de Ponte Vasco da Gama komen we uit op de plaats waar de Rio Trancão uitmondt in de Rio Tejo (Taag).

Hier buigen we naar het westen af, om over de zuidoever van de Rio Trancão in de richting van Sacavém te lopen.

In Sacavém steken we via een brug de Rio Trancão over, en dan volgen we direct aan de overzijde van de rivier de andere zijde van de rivieroever.

Nu volgt een smal pad over de hoge oever, door de vallei van de Rio Trancão.

Onderweg passeren we het eerste betonnen wegwijzerpaaltje van de Caminho de Fátima, waarop kleine steentjes liggen, op de wijze zoals je dat ook ziet op de Spaanse camino’s. Het zijn deze kleine steentjes, die passerende pelgrims op dergelijke plekken deponeren als een vorm van denken aan iets wat hen zorgen baart, of verdriet, of wellicht ook verheugt en/of wat tot dankbaarheid stemt.

Wandelaars en mountain bikers door de riviervallei

Wat nu volgt, is een mooie route door de prachtige riviervallei. We weten inmiddels dat een Brits wandelend stel een eind achter ons loopt, maar later vandaag zien we hen niet weer.

Enkele mountain bikers passeren ons vanuit tegengestelde richting. Een vader met zijn dochter – ieder ook op een mountain bike - willen Durkje passeren op het smalle pad, maar het kleine meisje komt daarbij ten val en belandt onderaan in een greppel. Gelukkig valt het mee, en kan ze er zelf ook nog om lachen. Ze gaan even later weer vrolijk verder, en passeren ons een eindje verderop.

Een stoere tocht door een schilderachtig landschap

We genieten van de schilderachtige bloemenpracht van alle soorten bloeiende planten aan weerszijden van het pad, en ook verderop in de groene vallei. Dit deel van de route is trouwens het eerste off road-pad dat we voorbij Lissabon bewandelen.

Verderop, op een breed landbouwpad, komt een boer met een tractor ons tegemoet.

In een bijna droge rivierbedding staat een groep aronskelken majestueus prachtig in bloei.

Bij een oude fabrieksruïne ontmoeten we de terreinfietsende vader met zijn dochter weer. Hij vertelt dat ze zojuist even hebben gepauzeerd, want ze moeten ook regelmatig iets eten en drinken onderweg. De man vertelt dat hij met zijn dochter een lange mountain bike-tocht maakt, en dat zijn echtgenote hen straks weer met de auto terughaalt naar huis. Mooi dat er ook in Portugal vaders zijn die met hun jonge dochters al zulke stoere fietstochten maken.

Van Granja via Casal do Freixo naar Alpriata

Even later passeren we de plaats Granja. We zien zo langzamerhand wel uit naar een aangename koffiepauze, en we weten dat er in het volgende dorpje een dorpscafé is waar we onze koffiestop kunnen hebben.

Met een lichte klim van zo’n 50 meter lopen we van Granja naar Casal do Freixo.

Dat is eigenlijk een soort buurtschap, dat als tweelingdorp nagenoeg één geheel vormt met het dorpje Alpriata, dat we dan ook direct al binnenwandelen. Aan de rand van het dorpspleintje staat een oude barbecue, waarop enkele vissen worden gegrild. Niemand die erbij staat.

Hier in Alpriata verlaten we voor heel even de doorgaande caminho-route, omdat iets van de route af aan de doorgaande weg van het dorp een bar is. Daar is het gezellig druk, met een aantal mannen die elkaar binnen en buiten het café ontmoeten. Er wordt samen koffie of iets sterkers gedronken, ze kijken samen voetbal op tv, en een aantal zijn druk met elkaar in gesprek op het smalle terras aan de straatzijde.

Binnen kopen we enkele koppen koffie, we vullen hier onze voorraad drinkflesjes weer bij, en we kopen een stuk kaas, zodat we onderweg ook weer nieuw beleg hebben. Zo vervult dit dorpscafé de functie van café en enige detailhandel.

Bamboebosje in een vallei

Na deze gezellige terraspauze waarin we flink eten en drinken, kunnen we weer gesterkt verder. We wandelen Alpriata uit, en buigen dan een eind verder af over een veldpad. We lopen hier door een dal in een mooi heuvelachtig landschap. In deze vallei gaan we door een enigszins moerasachtig bamboebosje, waar een drassig pad doorheen loopt.

Het veldpad brengt ons in de richting van de snelweg A1, die we verderop parallel volgen over een smal pad aan de voet van deze hooggelegen autosnelweg.

Póvoa de Santa Iria

We gaan onder de A1 door en komen dan al weer in een uitgestrekt stedelijk gebied. We wandelen de plaats Póvoa de Santa Iria binnen.

De route gaat verder in de richting van de Taag. We volgen een steenachtig pad, en verderop een betonnen voet- en fietspad. De route van de beide caminho’s wordt hier overigens door de burgerlijke gemeente perfect bewegwijzerd, onder andere met hun eigen duidelijke routebordjes waarop beide caminho’s steeds weer worden vermeld.

Op de plaats waar het pad uitkomt bij de rivieroever van de Taag, is een gezellig recreatiegebied met een klein paviljoen, waar je het een en ander aan eten en drinken kunt kopen. We zoeken een schaduwrijke plek op het terras. Bij de bar bestel ik in het Engels twee koppen thee. Toch niet de moeilijkste bestelling, zou je denken. De jongeman die achter de bar staat, wordt deze bestelling echter nu al te moeilijk, dus hij roept zijn baas en bazin erbij, omdat deze Engelstalige bestelling voor hem toch echt een stap te ver is. De beide horecaondernemers spreken echter prima Engels, dus die thee, dat komt wel goed. Ze vertellen dat ze vorig jaar in mei in Amsterdam op vakantie waren, en dat ze toen ook zo hebben genoten van de Keukenhof.

Zuidafrikanen en flamingo’s in de uiterwaarden

Na deze theestop gaan we verder met het laatste deel van de route van vandaag. Nu volgt een vrij nieuw vlonderpad, dat over een grote afstand door de natte uiterwaarden van de Taag gaat, die geheel vol staat met prachtig bloeiende planten. Aan de zijde van de Taag zien we ook nog groepen flamingo’s fourageren. Kortom, een prachtig natuurgebied om doorheen te gaan.

We ontmoeten halverwege een echtpaar dat hier in de buurt woont. Hij komt van origine uit deze regio, heeft enkele jaren in Zuid-Afrika gewerkt, ontmoette daar deze Zuidafrikaanse vrouw, met wie hij trouwde, en inmiddels wonen ze hier weer in de buurt. Hij werkt bij de vliegmaatschappij TAP Portugal.

Ze geven ons allerlei tips ter bezichtiging, waaronder het luchtvaartmuseum verderop, en ze leggen ook uit hoe we straks het beste een overnachtingsaccommodatie kunnen vinden voorbij Alverca de Ribatejo, in Verdelha de Baixo.

Daarna wandelen we verder door dit uitgestrekte natuurgebied, en verderop komen we dan bij het spoor, dat we via de parallelle weg volgen tot aan de rand van de bebouwde kom van Alverca de Ribatejo.

Alverca de Ribatejo

Bij het treinstation van Alverca de Ribatejo lopen we langs het luchtvaartmuseum. We gaan via de stationstrappen door het stationsgebouw over de sporen heen, om aan de overzijde de plaats Alverca de Ribatejo in te lopen.

Eerst volgen we nog een eindje de camino-borden, en dan buigen we aan de rand van het dorp af naar het dorpscentrum, waar we in een supermarkt onze boodschappen voor morgen halen.

Daarna lopen we verder van de caminho-route af, om anderhalve kilometer verderop te arriveren in het nabijgelegen dorp Verdelha de Baixo.

Opmerkelijk is dat een grote plaats als Alverca de Ribatejo geen enkel hotel heeft, en dat we in Verdelha de Baixo nota bene direct al vier overnachtingsaccommodaties op rij vinden in één straat.

Een ware gastheer voor pelgrims in Verdelha de Baixo

Bij het eerste adres krijgen we geen gehoor als we aanbellen, maar iets verderop is het Alfa 10-hospedaria-hotelcomplex, waar we direct en vriendelijk aan een hotelkamer worden geholpen. Het tariefbord geeft een kamerprijs aan van 37 euro, maar de hoteleigenaar vraagt ons maar 30 euro voor de kamer. Hij is goed op de hoogte van pelgrimeren, blijkend uit het feit dat hij direct ook aanbiedt om zijn hospedaria-stempel in onze pelgrimspaspoorten te zetten, en als hij ons buitenom naar de hotelkamer brengt, wijst hij ons ook direct hoe en waar we onze was kunnen doen, en waar we de was kunnen ophangen om te drogen. En hij geeft ons ook nog een plattegrond, waarop hij heeft aangetekend hoe wij morgen vanuit zijn hotel het beste weer op de camino kunnen opstappen. Kijk, dat is nog eens gastvrij meedenken met de pelgrim. Al met al is dit dus een prima onderkomen voor de komende nacht.

We hebben de tweede pelgrimsdag er al weer op zitten, met prachtig zomers weer. Een hele dag volop zonneschijn met een temperatuur die zeker tot boven de 25 graden Celsius opliep.