Wiep Koehoorn: Pelgrimeren van Santarém naar Golegã

Vrijdag 29 april 2016

Langs een broccoliveld naar Reguengo do Alviela

Caminho Portugués de Santiago van Santarém naar Golegã

Vrijdag 29 april 2016 – 31,2 km.
Dag 6: 90,4 – 121,6 km

Uitzicht over de Taag bij de Sint-Jacobspoort

We hebben voor vandaag de etappe van Santarém naar Golegã in de planning, over een afstand van 31,2 kilometer, dus we staan vanmorgen betrekkelijk vroeg op om 7.00 uur.

Voor alle gasten staat vanmorgen het ontbijt al klaar in de eetkamer naast de keuken, dus we kunnen daar bij de andere vier gasten aanschuiven voor een behoorlijk ontbijt.

Daarna vertrekken we direct, om in het stadscentrum een aantal broodjes voor vandaag te kopen. Dan wandelen we door het centrum in de richting van de Santiago-poort, waardoor we straks de stad richting Santiago de Compostela zullen verlaten. Maar eerst willen we bij het naastgelegen panoramapunt op de voormalige burchtmuur nog genieten van het uitzicht over de Taag en over de riviervallei.

Het hek naar het park is helaas gesloten, maar we zien een Portugese vrouw rechts van ons toch het parkterrein betreden via een zij-ingang. Wij volgen haar en zo komen we dan toch in het park, bovenop de oude stadsmuren.

Daar krijgen we een prachtig uitzicht over de beide kanten van de Taag.

De Sint-Jacobspoort van Santarém

Dan is het tijd om naar de Santiago-poort te gaan.

Deze poort moeten we door om de stad Santarém in de juiste richting te verlaten.

Als we door de poort lopen, staan we buiten de stad aan de voet van de oude burchtmuur.

Dan volgt een behoorlijke steile afdaling over een hellingpad in de richting van de Taag.

Ribeira de Santarém

Beneden aangekomen, moeten we verder langs een drukke asfaltweg, die ons naar de plaats Ribeira de Santarém voert.

We wandelen Ribeira de Santarém binnen en steken in het centrum het treinspoor bij de spoorwegovergang over.

Karrenspoor tussen akkers en wijnvelden

Buiten Ribeira de Santarém komt ons langs de asfaltweg een oudere Portugees tegemoet, die ons uitgebreid met een tekening op de grond en met een lange toelichting uitlegt waar we de weg moeten verlaten, om dan voorbij het bedoelde huis kilometers lang het karrenspoor te volgen richting de volgende plaats.

We volgen zijn aanwijzingen en bewandelen dan een prachtig karrenspoor tussen pas ingezaaide akkers en langs wijnvelden. Een wijnboer komt ons op zijn kleine tractor tegemoet en wenst ons bovenal een goede caminho.

Het is een prachtig pad tussen al die akkers en velden, waar het ook heerlijk ruikt.

We lopen hier ver van de bebouwing af, en zien slechts af en toe een restant van wat in dit gebied wel ooit een mooi huis is geweest.

Onderweg ontmoeten we nog een Amerikaanse pelgrim van Zweedse komaf. Hij zit in de schaduw onder een boom een banaan te eten, en vertelt dat hij zojuist terug is geweest naar Santarém om zijn vergeten wandelstokken weer op te halen. Dat heeft hem al met al meer dan een uur gekost, en zijn Ierse wandelmaat is ondertussen doorgewandeld, dus die is al ver vooruit.

Vale de Figueira

We komen via een asfaltweg in het dorp Vale de Figueira aan. Op het dorpsplein bij de kerk zit de Ierse pelgrims op een muurtje bij het café. Binnen heeft hij al koffie gedronken, en nu wacht hij zijn wandelmaat op. We vertellen hem hoe lang het ongeveer gaat duren voordat hij hier arriveert.

Daarna gaan wij koffiedrinken in het café van dit dorp. Als we even later weer vertrekken, zijn de Zweeds-Amerikaanse en Ierse pelgrim weer herenigd, en zitten zij nog een kop koffie binnen in het café te drinken.

Zonnepanelen en broccoli

Wij verlaten Vale de Figueira en nemen een breed steenachtig pad met uitzicht op de heuvels linksachter ons.

Op een zeker moment, nog voordat we een rivierbruggetje oversteken, komen we al parallel aan het snelstromende riviertje te lopen.

We passeren een grote boerderij, waarvan een deel al zwaar is vervallen, maar waar dan wel weer een groot aantal zonnepanelen staat opgesteld. We zien dergelijke installaties van zonnepanelen hier regelmatig in het open veld, soms niet, maar ook wel bij boerderijen.

Over het karrenspoor passeren we een veld met doorgeschoten broccoli. Van de ene plant resteert alleen nog het blad, andere planten bevatten nog behoorlijk wat broccoli, en andere broccoliplanten staan vrolijk in gele bloei.

De nieuwste route van de gemeente Golegã

Op een betonnen waterbassin onder enkele bomen zit een pelgrimsstel, dat afgelopen nacht ook in ons pelgrimshostel overnachtte. Het is een jong Duits stel, dat ook al bedreven is geraakt in het pelgrimeren op de camino’s van Spanje. Ze rusten hier even. Ze vertellen ons dat hen enkele dagen geleden al was verteld door een Portugese pelgrim dat er ook een Nederlands pelgrimsechtpaar op de caminho loopt. Het blijkt nu dat het de Portugese Fátima-pelgrim was, die wij enkele dagen geleden in de kathedraal van Lissabon spraken, die deze twee Duitse pelgrims over ons vertelde.

Op een T-splitsing begint een geheel nieuwe bewegwijzering met keurig geglazuurde wandtegels, op veel plaatsen aangebracht door de gemeente Golegã.

Op dit punt splitsen ook twee route-alternatieven. Wij volgen de recent aangegeven bewegwijzering van de gemeente Golegã, die ons eerst voert naar het dorpje Reguengo do Alviela. Deze route vermijdt een lager gelegen gebied, dat in 2012 door de rivier de Taag overstroomde.

Pombalinho

Hier bij Reguengo do Alviela komen we op de doorgaande asfaltweg. Ver van de weg af zien we een boer zijn akker ploegen. Een grote groep ooievaars volgt zijn ploegspoor, op zoek naar voedsel.

Het eerste dorpje waar we dan door komen, is Pombalinho.

Hier ontmoeten we de twee Belgische pelgrims weer, die in gesprek zijn geraakt met een Franse schrijfster die met haar wandelrugzak op de rug deze caminho op en neer wil fietsen, om er vervolgens een spiritueel betoog over te schrijven in haar volgende publicatie over pelgrimeren.

Durkje en ik gaan het eerste plaatselijke café binnen, waarin ook het postkantoor is gevestigd. Een bont gezelschap van heel jong tot heel oud, met allerlei verschillende motieven om hier te zijn, zit hier bij elkaar in dit gezellige dorpscafé. We lunchen hier te midden van Portugezen en een drietal pelgrims, waaronder op zeker moment ook het pelgrimerende Duitse stel, dat wij zojuist ook al ontmoetten in het veld.

Azzancha

Daarna voeren de gemeentelijke camino-wegwijzers ons naar het plaatsje Azzancha.

We passeren daarbij een waterrijk natuurgebied.

Vlak voordat we Azzancha binnen wandelen, passeren we de plaatselijke waterzuiveringsinstallatie. Een medewerker roept ons, en we raken kort met elkaar in gesprek. Hij vraag ons of we water nodig hebben voor onderweg. We antwoorden dat dat niet nodig is, want we hebben zojuist in Pombalinho ‘bijgetankt’. Hij wil ons kennelijk toch iets meegeven, dus vraagt hij ons of we ieder een sinaasappel mee willen hebben. Die nemen we graag van hem aan, dus hij loopt zijn kantoortje binnen, en komt dan direct weer terug met twee Portugese sinaasappels, die wij met grote dank van hem aannemen.

We nemen afscheid van deze vriendelijk Portugees en wandelen dan het dorpje Azzancha binnen, waar gemeentewerkers bezig zijn om het openbaar gebied prachtig her in te richten.

Azinhaga
Vanuit Azzancha wandelen we direct ook het dorpje Azinhaga binnen. Zoals op zoveel andere plaatsen zien we ook hier weer grote aantallen zwaluwen af en aan vliegen naar hun prachtig gebouwde nesten onder een dakgoot, tegen de muur.

Aan de rand van het dorp staat een groot bord van de Europese Unie, waarmee de voorbijgangers erop worden gewezen dat hier een pelgrimsroute richting Santiago de Compostela langs gaat.

Iets verderop wandelen we Azinhaga uit.

Langs de drukke doorgaande asfaltweg passeren we een iets van de weg af staande ruïne van een kerk.

Bovenop de kerk heeft een ooievaarspaar een nest gebouwd. Eén ooievaar staat boven op het nest.

Quinta da Broã

Aan de andere zijde van de weg passeren we een ruig terrein dat een kleurrijk palet van allerlei soorten bloeiende planten toont.

Dan wandelen we het dorpje Broã binnen.

We lopen recht op een grootschalige boerderij af.

Het is de Quinta da Broã. Een waakhond aan een ketting houdt bij de ingang van de grote hoeve de wacht.

Golegã

Aan de rand van Broã steken we de Rio Almonda over, en dan rest ons tenslotte nog een ruim vijf kilometer lang recht traject langs een drukke asfaltweg van Broã naar onze plaats van bestemming Golegã.

Bij de ingang van Golegã pauzeren we kort.

Hier bekijken we dan ook in ons routeboekje welke overnachtingsaccommodaties er in Golegã zijn. Daarna lopen we het stadje binnen, om aan de overzijde van het dorpsplein bij de kerk naar het toeristenbureau te gaan, waar we vragen om een geschikte overnachtingsplek in Golegã. We worden daar vriendelijk en duidelijk te woord gestaan en krijgen een prima tip om te gaan overnachten in ‘Casa da Tia Guida’. Daar vinden we een goede slaapplaats voor de komende nacht. Er zijn ook enkele restaurants in deze plaats, dus ook een goede maaltijd zit er vandaag wel weer in.
Het was weer een lange wandeling vandaag, met mooi weer, af en toe zonnig en warm, en af en toe ook enigszins bewolkt met een koele bries. De route met veel mooie paden door een prachtig agrarisch gebied maakte ook van deze dag weer een mooie pelgrimsdag.