Zuiderzeepad van Spakenburg naar Huinen

Maandag 29 februari 2016 - Schrikkeldag

Wandelen in het veenheidegebied van de Kruishaarsche Heide bij Deuverden

Rond het Gouden Hart van Nederland
In juli 2013 kreeg Durkje bij haar afscheid van de ROC-unit MBO-Zakelijke Dienstverlening onder andere de Lange Afstandswandelgids 'Zuiderzeepad' van haar collega's kado. De subtitel van deze wandelgids is 'Wandelen rond het Gouden Hart van Nederland', waarbij met het gouden hart de voormalige Zuiderzee, en nu het huidige IJsselmeer wordt bedoeld. Deze routegids beschrijft de lange afstandswandeling rondom de voormalige Zuiderzee, te beginnen in Enkhuizen, om dan onder andere via Amsterdam, over de Veluwe en via Kampen naar Stavoren te lopen, over een afstand van ongeveer 400 kilometer.
Vandaag wandelen Durkje en ik ons achtste traject van het Zuiderzeepad, van Spakenburg naar Huinen, over een afstand van 27 kilometer. Het thema van dit traject is‘Gelderse Vallei (In het effen spoor van gerechtigheid)’.

Spakenburg

Om 8.00 uur vertrekken we vanuit hotel-gasterij De Roode Schuur in Nijkerk om met de auto naar Spakenburg te rijden. Onze derde dag van deze wandelvierdaagse over het Zuiderzeepad begint om 8.30 uur in de haven van Spakenburg. We parkeren de auto in Spakenburg en gaan eerst naar de binnenhaven. Vanaf het kopse eind van deze voormalige Zuiderzeehaven hebben we een prachtig en zonovergoten uitzicht over het groot aantal gerestaureerde botters en op de scheepswerf met bovenaan de scheepshelling de gerestaureerde rode schuur van deze Spakenburgse scheepswerf.

We praten hier even met een medewerker van de gemeente, die bij de oude sluiskolk de rotzooi met een lange stok met ijzeren haak uit het water vist. Een passerende vrouw geeft ons iets verderop met waardering te kennen dat we al behoorlijk vroeg op pad zijn op deze winterochtend.

De temperatuur ligt iets onder het vriespunt, en als we de Oostdijk voorbij Spakenburg op gaan, is dat nogal fris, maar omdat de zon heerlijk schijnt, is het prachtig weer voor een ochtendwandeling. Langzamerhand stijgt de temperatuur naar zo’n 6 graden Celsius, en de zon blijft er de hele dag bij, bij een wisselende windkracht, nu eens luw, dan weer iets krachtiger.

Oostdijk met Hertog Reijnout

Als we over de Oostdijk lopen, ligt rechts van ons het lage veenpolderlandschap, met daarin een groot aantal verschillende weidevogels, waaronder ook de kievit. Links van ons ligt het Nijkerkernauw, het water van de voormalige Zuiderzee, maar nu het zoete water tussen het vasteland en Flevoland. Daarin zwemt een groot aantal watervogels, waaronder veel ganzen en eendensoorten.

Na ongeveer 4,5 kilometer Ijsselmeerdijk passeren we het stoomgemaal-museum ‘Hertog Reijnout’, dat een eindje landinwaarts in de lage polder ligt. Het bordje bij het begin van de toegangsweg vermeldt dat het oude stoomgemaal op dit moment gesloten is.   

Binnendijks liggen enkele doorbraakkolken, en buitendijks ontstaat hier en daar met de nodige kunstwerken enig buitendijks land, dat nu al een mooie verblijfplaats voor de vele watervogels is.

We lopen nog twee kilometer verder over de voormalige Zuiderzeedijk naar de Arkersluis. Vanaf hier gaan we landinwaarts en zullen we pas weer bij het IJsselmeer komen als we van Doornspijk naar Elburg lopen, maar zover is het nog lang niet.

Nijkerk

Langs de Arkervaart lopen we richting Nijkerk. Zodra we onder de A28 door zijn gelopen, wandelen we het bedrijventerrein van Nijkerk op. In de bocht ligt een klein stukje grond met daarop enkele schamele onderkomens van. Er brandt een partij hout, en het ziet er naar uit dat hier buiten iemand woont, ver buiten de huizen in de bebouwde kom. De man scharrelt wat rond tussen alle bouwwerkjes en de rommel dat her en der verspreid op dit terrein ligt.

Volgens de routebeschrijving lopen we langs een autodepot naar een boerderij, waar we omheen zouden moeten lopen. Maar op de aangegeven plek is geen boerderij (meer) te zien, maar wel een McDonalds-restaurant. We nemen binnen een pauze, om hier een kop koffie te drinken. Het is er nog rustig.

Salentein en Diermen

Na deze koffiepauze lopen we over de Hardenbergerweg naar het gerenommeerde restaurant Salentein, voorheen een boerenhoeve. Tegenover Salentein staat in het weiland een hoge duiventoren, één van de 42 soortgelijke duiventillen die Nederland nog rijk is.

Tegenover Salentein buigen we af in noordelijke richting, om dan op de grens van het lege polderlandschap van de polder Arkenheem links en het veel meer besloten hoevenlandschap met haar dekzandruggen rechts naar, door en voorbij het buurtschap Diermen te lopen. De boerderijen zijn hier gebouwd op pollen, die wij in Fryslân terpen noemen.

Oldenaller

Tegenover de gerestaureerde schaapskooi van Oudenaller, wandelen we over een kronkelig klinkerpaadje van een klein formaat klinkers over het landgoed Oudenaller naar het grote landhuis Oldenaller. In dit goed bewaard gebleven landhuis met koetshuis en oranjerie wonen momenteel ouderen (Allen Older).

Over de brede, lange oprijlaan lopen we naar de Nijkerkerstraat, die we oversteken, om aan de overzijde van deze doorgaande verkeersweg het overige deel van dit grote beboste landgoed Oldenaller te doorkruisen.  Aan de rand van het landgoed nemen we plaats op een picknickbank voor onze lunchpauze.

Kruishaarsche Heide

Daarna steken we de spoorlijn over, om aan de overzijde over het brede zandpad van de Tintelersteeg verder te gaan.

Door een prachtig landschap lopen we naar het buurtschap Deuverden, waar een grote manege is, en iets verderop een oude schaapskooi, die wandelaars en fietsers als rustpunt kunnen gebruiken, en waarin enkele paarden op stal staan. Drie jonge dames onder begeleiding van een moeder doen verwoede pogingen om de meisjes alle drie te paard door een waterpoel te laten lopen. Maar de paarden weigeren subiet, ondanks alle mogelijk aansporingen van de jonge ruiters.

Dan gaan we de Kruishaarsche Heide op. Een prachtig heideveld, maar op onverklaarbare wijze missen we het naar rechts afslaande heidepad, waardoor we nietsvermoedend het heidegebied over een smal spoor rechtdoor blijven oversteken. Vlak vóór een uitgestrekt ondiep heideven, waar we eigenlijk niet verder kunnen, springen twee reeën vóór ons op, om met grote sprongen voorwaarts het hazenpad te kiezen over dit drassige heidegebied.

We lopen met een boog weer terug naar waar het afgebogen heidepad verderop zou moeten zijn, en vanaf daar vervolgen we de aangegeven route.

De Gelderse Vallei

Aan het eind van het Nieuwe Beekpad buigen we af naar het oosten, waarna we een lang traject krijgen tussen weiden, akkers, bos en heide.

Bij Gerven staat een picknickbank voor ons uitnodigend in de berm; voor ons op een uitgelezen moment om hier een laatste rustpauze te houden. Na wat gegeten en gedronken te hebben, vervolgens we onze weg voor het laatste deel van onze wandeling van vandaag. Over zandwegen, verharde weggetjes en tenslotte een graspad wandelen we naar Huinen, waar we iets na 15.00 uur arriveren.

We stappen in onze auto, die we gisteren parkeerden naast de kerk van Huinen, en daarna rijden we terug naar Spakenburg om onze andere auto af te halen. Dan rijden we naar Leuvenum, waar we onze auto voor de komende nacht mogen parkeren op het erf van een bewoner, die hier midden in het dunbevolkte bosgebied tussen Elspeet en Ermelo woont.

Op de terugweg naar ons hotel in Nijkerk eten we onderweg nog iets, waarna we rond 19.00 uur arriveren in hotel-gasterij De Roode Schuur, waar we vannacht voor de derde maal op rij overnachten.

De 27 kilometers die we vandaag hebben gelopen, waren stuk voor stuk aantrekkelijk. De afwisseling van het landschap, het schitterende weer en de wijze waarop dit tamelijk stille gebied in de loop der eeuwen met zekere terughoudendheid in cultuur is gebracht, spreken ons bijzonder aan. Voor ons is dit een prachtig en afwisselend wandelgebied.

Vandaag door de Gelderse Vallei, morgen de Veluwe op.