Zuiderzeepad van Huinen naar Leuvenum

Dinsdag 1 maart 2016

Over het zandpad langs een bosbeek op Landgoed Staverden

Rond het Gouden Hart van Nederland
In juli 2013 kreeg Durkje bij haar afscheid van de ROC-unit MBO-Zakelijke Dienstverlening onder andere de Lange Afstandswandelgids 'Zuiderzeepad' van haar collega's kado. De subtitel van deze wandelgids is 'Wandelen rond het Gouden Hart van Nederland', waarbij met het gouden hart de voormalige Zuiderzee, en nu het huidige IJsselmeer wordt bedoeld. Deze routegids beschrijft de lange afstandswandeling rondom de voormalige Zuiderzee, te beginnen in Enkhuizen, om dan onder andere via Amsterdam, over de Veluwe en via Kampen naar Stavoren te lopen, over een afstand van ongeveer 400 kilometer.
Vandaag wandelen Durkje en ik ons negende traject van het Zuiderzeepad, van Huinen naar Leuvenum, over een afstand van 21,4 kilometer. Het thema van dit traject is‘Veluwe (Verwaaide Zandbergen)’.

Huinen

Om 8.00 uur vertrekken we vanuit hotel-gasterij De Roode Schuur in Nijkerk om met de auto naar Huinen te rijden. Onze vierde dag van deze wandelvierdaagse over het Zuiderzeepad begint om 8.30 uur in de dorpskom van Huinen. We parkeren op dat moment de auto bij de kerk van Huinen en steken de Voorthuizerweg over om via de Schoonhoverweg Huinen ook direct al weer te verlaten. Via het brede zandpad van een voormalige schapendrift wandelen we het bosgebied van het Huinerveld in.

Kolthoorn, Koudhoorn, Koehoorn

Ter hoogte van de grafheuvels in het Huinerveld gaan we in noordelijke richting verder. We kruisen de Kolthoornse Weg.

Bij Klein Spriel in de Poolsche Driesen lopen we tussen twee weilanden door. Hier zijn de weilanden en het graspad ertussen op de vroege ochtend nog mooi gedecoreerd met een winters witte laag rijp op het gras.

Ruim een kilometer verderop arriveren we in het buurtschap Koudhoorn. Deze Gelderse plaatsnaam is verwant aan mijn Friese familienaam. De Friese naam ‘Koehoorn’ betekent namelijk ‘koude (= koe) hoek (= hoorn)’. Zojuist kruisten we de Kolthoornse weg, die naar Koudhoorn loopt. Het woord ‘Kolt’ betekent ook ‘koud’. De plaatsnaam ‘Koudhoorn’ verwijst dus naar een koude hoek, en de Kolthoornse weg is dus de weg naar die koude hoek. Zo zijn de namen Kolthoorn, Koudhoorn en Koehoorn etymologisch (qua woorden-herkomst) dus aan elkaar verwant.

Drie

Vanuit Koudhoorn volgt een kilometers lang traject door het Prielderbosch en het Speulderbos. Via de boswegen Peppelse Weg, Solsche Passage en de Nieuwe Prinsenweg naderen we het buurtschap Drie. Op dit deel van het traject merk je aan den lijven dat we over de hoogten en door de laagten moeten lopen, die als gevolg van eeuwen zandverstuivingen hier zijn ontstaan. We klimmen en dalen herhaaldelijk licht, en voortdurende zien we het bospad golvend vóór ons liggen.

In het bos nabij Drie komen we langs een hoge boom met een hooggeplaatst houtsnijwerk. In de stam is een hele grote kever uitgesneden, die van boven naar beneden kruipt.

In Drie arriveren we bij Het Boshuis, een voormalige boerderij uit 1765, momenteel een café-restaurant. Het is nu vijf over half elf, en om half elf is Het Boshuis open gegaan, getuige het bordje met de vermelde openingstijden. En zowaar, we kunnen naar binnen, en kunnen daar genieten van ‘Drie’ koffie, met iets lekker erbij. Het is de laatste van deze vier wandeldagen, dus een traktatie bij de koffie hebben we op de laatste dag van deze vierdelige wandeldagenserie wel verdiend, toch?

Na deze warme koffiepauze gaan we weer verder. De temperatuur is inmiddels wel van onder het vriespunt nu boven het vriespunt gekomen, maar het is en blijft vandaag een bewolkte dag. De zon zien we in het geheel niet vandaag. In Fryslân noemen we een dergelijke dag ook wel ‘in wetterkâlde dei’.

Speuld en Speulderveld

Nadat we het buurtschap Drie door zijn gelopen, gaat de route verder door het Speulderbos. Bij een boerderij aan de rand van het dorpje Speuld komen we het bos weer uit. Een grote tractor met een enorme giertank met bemester komt ons tegemoet op het boerenpad.

Door een mooi coulissenlandschap wandelen we naar het Speulderveld, een uitgestrekt heideveld, dat wordt doorsneden door een bijkans kaarsrecht zandpad, de Koningsweg.

Staverden, kleinste stad van Nederland

We gaan nu verder richting Staverden. Tussen de plaatsnaamborden van de gehuchten De Beek en Staverden staat een picknickbank langs de doorgaande weg. Hierop nemen we plaats, want we merken dat het de hoogste tijd is dat we weer eens iets eten. Onze lunch laten we niet al te lang duren, want enerzijds is het hier en nu te koud om buiten stil te zitten, en we weten van het weerbericht dat de kans op regen vandaag toeneemt naarmate de tijd verstrijkt.

Over een mooi bospad langs een bosbeekje lopen we daarna door naar het kasteel van Staverden. Het plaatsnaambord ‘Staverden’ vermeldt als ondertitel ‘de kleinste stad van Nederland’, verwijzend naar Graaf Reinald I, die in 1291 van de keizer de vergunning kreeg om hier op de ‘Velua’ (Veluwe) een nieuwe stad te stichten. Een stad werd het nooit, want het bleef hier beperkt tot een hof.

In het kasteelpark passeren we eerst de vijverpartij, dan de ijskelder (vleermuizenverblijf), het halfopen prieel, en tenslotte lopen we aan de buitenzijde van de slotgracht om het kasteel Staverden heen.

Landgoed Leuvenum

Het Landgoed Staverden en het Landgoed Leuvenum lopen in elkaar over, dus door het bos, langs bosbeekjes en langs akkers en weiden lopen we van landgoed naar landgoed.

Het is nog lang goed gegaan met de winterse neerslag, maar als we nog in het Landgoed Staverden lopen, begint het al zachtjes te hagelen. Het geeft een licht tikkend geluid om je heen als de hagel zachtjes op de uitgedroogde bladeren van de eiken aan weerszijden van het bospad neerkomt.

Hoe dichter we bij het statige Huis te Leuvenum komen, hoe prominenter de hagel over gaat in zachte regen.

Spoedig arriveren we bij hotel-restaurant De Zwarte Beer, maar wij moeten nog een klein eindje doorlopen over de asfaltweg richting Ermelo, omdat we gisteren onze auto voor de nacht op het erf mochten parkeren van één van de bewoners van Leuvenum die hier langs de doorgaande weg woont.

Het is nog maar 13.30 uur als we bij de man op het erf arriveren, en hem bedanken voor zijn parkeer-gastvrijheid. We hebben de 21,4 kilometers vandaag dus in vijf uren gewandeld, gemiddeld ruim vier kilometer per uur, wat een prima wandeltempo is.

Regen tot slot

We hadden trouwens ook niet veel later moeten arriveren, want het begint steeds harder te regenen. Als we met de auto van Leuvenum naar Huinen rijden om onze andere auto daar af te halen, regent het al onophoudelijk, en het houdt gedurende onze hele terugreis van Huinen tot aan Stiens niet op met regenen.

Terugblikkend op de vier afgelopen wandeldagen hebben we dus perfect wandelweer gehad. Aanvankelijk zouden we pas in de tweede helft van deze week gaan wandelen, maar toen het weerbericht vorige week donderdag zonnige dagen liet zien voor zaterdag tot en met gisteren, met voor vandaag een overgangsdag naar regenachtig weer, hebben we gelukkig besloten om onze vier wandeldagen naar voren te verplaatsen, met als gevolg dat we nu terug kunnen blikken op vier schitterende wandeldagen met lekker fris en zonnig winterweer.

Vier dagen Nederland

In de afgelopen vier dagen hebben we de 21,5 + 18,9 + 27 + 21,4 = 88,8 kilometers afgelegd op het Zuiderzeepad van Muiderberg (zaterdag) via Blaricum (zaterdag/zondag), Spakenburg (zondag/maandag) en Huinen (maandag/dinsdag) naar Leuvenum (dinsdag). Daarmee wandelden we door de Vecht, Gooi & Eemland, de Gelderse Vallei tot op de Veluwe. Kortom een hele aantrekkelijke manier om ons eigen land nog beter te leren kennen.