 |
| Uitzicht over het Rijn-dal vanaf het Waldhotel in Hoch Elten |
De eerste 31 pelgrimsdagen
De eerste pelgrimstocht van Durkje en mij - van het Friese Sint-Jacobiparochie naar het Spaanse Santiago de Compostela - duurde 152 dagen, in de periode van 16 mei 2005 tot en met 21 oktober 2012. Daarna liepen we aansluitend nog vier dagen door naar het ultieme eindpunt van deze pelgrimage op Cabo Fisterra, op de West-Spaanse rotskust van de Atlantische Oceaan.
Van alle 156 pelgrimsdagen schreven we een verslag, dat in combinatie met de onderweg gemaakte foto's een bijzonder document is geworden van een al evenzo bijzondere pelgrimage. Vanaf dag 32 zijn alle dagverslagen in de loop van de jaren gepubliceerd op mijn (deze) weblog. De eerste 31 dagverslagen zijn hier nog niet gepubliceerd, omdat ik in die periode nog geen weblog bijhield.
Om toch het verslag van die hele pelgrimstocht op deze blog te kunnen lezen, ga ik met terugwerkende kracht nog de ontbrekende eerste 31 wandelverslagen op deze weblog plaatsen. Af en toe zal ik zo'n dagverslag hier publiceren. Vandaag ga ik daarmee verder, met het verslag van pelgrimsdag nummer 13, over het traject van Doetinchem naar Spijk.
Van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela
Pieterpad van Doetinchem naar Spijk
Zaterdag 5 juni 2006 – 23 km
Dag 13: 266 – 289 km
2e Pinksterdag
Een natuurrijke wandeldag op Pinkstermaandag.
De zon breekt tijdens de middag af en toe even door.
Prima omstandigheden voor een mooie wandeldag, waarbij het met een temperatuur van tussen de 14 en 20 graden Celsius vanmorgen nog niet, maar vanmiddag wel mogelijk is om zonder jas - weliswaar in een trui - te wandelen.
Vandaag is de tweede dag dat we het Pieterpad bewandelen.
Oude IJssel bij Doetinchem
Om 8.20 uur vertrekken we samen met onze oudste zoon Jan Wijbe met de auto vanuit Stiens.
Om half elf parkeren we in Doetinchem aan de voet van het restant van de oude stadswal, waarop de Walmolen staat.
Jan Wijbe neemt vandaag de auto mee om in de grensstreek te toeren en wij starten onze wandeling vanaf dit punt.
Langs de Walmolen en over het kleine restant van de oude stadswal lopen we naar de brug over de Oude IJssel.
Wijnbergen
Daarna gaan we onder de spoorlijn door en verlaten we in zuidelijke richting de bebouwde kom in de richting van het dorpje Wijnbergen.
Bij het nieuwe bedrijventerrein aangekomen, zien we dat de oorspronkelijke route van het Pieterpad is omgeleid naar een alternatief traject, dat we volgen.
Vlak vóór de autosnelweg A18 verlaten we Wijnbergen.
Stroombroek en Palestra
Via het viaduct steken we dan de A18 over en vervolgen onze weg in de richting van Recreatiepark Stroombroek.
De recreatieplas van dit dagrecreatiepark is een zandwinplas, die is ontstaan bij de aanleg van de A18.
We pauzeren in dit recreatiepark - na ongeveer een uur wandelen - bij het recreatiecomplex Palestra, waar we een lekker kopje koffie drinken op het terras, met uitzicht over het water.
Het Loo
Ondanks het feit dat het hier en nu nog niet aangenaam warm is, verblijven in dit gebied al veel mensen voor bijvoorbeeld een wandeling, om samen koffie te drinken, of om de kinderen hier te laten spelen aan de oever en op de speelweiden langs deze plas.
Kort daarna verlaten we het recreatiepark en lopen we tussen een maïsveld en een andere recreatieplas door in de richting van Het Loo.
Hier eindigt het eerste (7 kilometer) lange deel van de tweede etappe.
Hettenheuvel in het Bergher Bos
Via de Loolaan komen we bij de Zeddamse Weg, die we oversteken om aan de voet van de Hettenheuvel uit te komen.
Hier treden we het Bergher Bos binnen; een uitgestrekt bosperceel dat we de komende 8 kilometer geheel doorkruisen.
De temperatuur is behoorlijk gestegen en de zon begint door te breken, zodat we vanaf hier zonder jas onze voettocht door het bos kunnen vervolgen.
En dan begint een pad over een hol bospad, behoorlijk stijgend en dalend, over de Hettenheuvel.
De steile hellingen van deze stuwwallen zijn ongeveer 75.000 jaar geleden ontstaan in de zogenoemde Weichsel-ijstijd.
De holle bospaden wijzen op jarenlange uitslijting door het naar beneden stromende regenwater.
We passeren een aantal hele grote beuken.
Gelders Montferland
Als we klimmend en dalend over verschillende bospaden de Beekseweg tussen Beek en Zeddam bereiken, hebben we weer 4 kilometer gelopen.
De eerste 11 kilometer hebben we vandaag afgelegd en we bevinden ons hier in het centrum van het schitterende Gelderse Montferland.
We zijn hier en nu aan het eind van het tweede deel van de tweede etappe en daarmee bijna op de helft van deze dagtocht.
Lunchen op een slagboom
Vanaf hier zoeken we een geschikte plaats met een bankje om even te pauzeren en te eten.
Als we bij een heel mooi open veld in het bos arriveren, hebben we pech dat op het bankje aan de kopse kant van het veld een viertal wandelaars pauzeren op dit zo mooie uitzichtpunt in de warme zon.
Uiteindelijk lopen we dan nog ongeveer twee kilometer verder, vergeefs zoekend naar een volgende zitbank.
Rondom de wandelpaden is de bodem van het bos bedekt met grote hoeveelheden varens; een schitterend gezicht als de zon tussen de bomen door schijnt op de fris-groene varentoppen.
Uiteindelijk vinden we een geschikte zitplaats op een slagboom aan de Boterweg, een heel breed zandpad dat het Pieterpad hier snijdt.
We rusten en lunchen hier.
Van de overzijde komen regelmatig mountainbikers uit het tegenoverliggende bosperceel, die doorgaans in volle vaart hun weg rechtsaf vervolgen.
Aankomst in Duitsland
Als we na de rustpauze ongeveer een kilometer verder zijn, arriveren we bij een schitterend heideperceel van de Hooge Heide, aan de zuidzijde van dit bosperceel; een lust voor het oog.
Het pad brengt ons naar de Eltense Weg, waar ook het Noaberpad zich over enige afstand bij onze route voegt.
We hebben vandaag al meer medewandelaars ontmoet dan in de afgelopen 12 wandeldagen.
We kunnen aan de drukte op dit wandelpad merken dat het vandaag een vrije dag is voor nagenoeg iedereen en ook dat we inmiddels veel zuidelijker op onze wandelroute door Nederland zijn gekomen.
Een eindje verder komen we bij een viaduct over de A3, de autosnelweg tussen Arnhem en Oberhausen.
Hier passeren we bij Grenspaal 700 de Nederlands-Duitse grens, om onze weg voor de komende kilometers door Duits gebied te vervolgen.
Bij de boerderij in Rietbroek komen we op het eindpunt van het derde deel van deze tweede etappe.
Al weer 6 kilometer afgelegd, waarmee we vandaag totaal op 17 km komen.
Hoch Elten
Voorbij Rietbroek doorsnijden we een open glooiend veld om al vrij snel weer het bos in te lopen.
En dan gaan we weer stijgen om uiteindelijk na 2 kilometer bij het Waldhotel in Hoch Elten uit te komen.
Op het terras van het Waldhotel is het gezellig druk.
We pauzeren hier en drinken op het terras een kop thee, ondertussen genietend van de muziek van de pianist en van de koolmezen-ouders die af en aan vliegen om de jongen in het nestkasje naast onze tafel frequent van nieuw voer te voorzien.
Vanaf dit terras hebben we een schitterend uitzicht over de vlakke rivierdelta aan de noordoever van de Rijn, aan de voet van deze Eltenberg.
Diepe Drusus Brunnen
Op dit punt eindigt ook het vierde en laatste deel van de tweede etappe, een deel van slechts 2 kilometer.
En dan beginnen we aan ons laatste deel van vandaag: het vier kilometer lange eerste deel van de derde etappe van dit zuidelijk Pieterpad-traject.
Voorbij de Sint-Vituskerk van Hoch Elten zien we rechts de Drusus Brunnen, een 57 meter diepe put die de Romeinse veldheer Drusus heeft laten graven voor de watervoorziening van zijn legioen.
Eltenberg
Voorbij die waterput passeren we links de Belvédère, het panoramisch uitzichtpunt van Hoch Elten.
In de afdaling van de Eltenberg ontmoeten we nog een Fries echtpaar, dat we hier passeren.
Aan de voet van de Eltenberg kunnen we door een tunneltje onder de spoorlijn door en daar worden we op dat moment gebeld door Jan Wijbe met de vraag hoever we zijn gevorderd op ons traject.
We spreken af dat we elkaar over een half uur, rond 15.30 uur zullen ontmoeten aan de oever van de Rijn, bij Spijk.
Terug in Nederland
Voorbij het riviertje Wild komen we in een vlak en tamelijk kaal landschap van de rivierdelta en lopen daar langs een brede, vandaag drukke weg in de richting van Spijk.
Halverwege Hoch Elten – Spijk passeren we bij Grenspaal 661 de Duits-Nederlandse grens, waar we vóór ons de rivierdijk al zien liggen en waar achter ons op de Eltenberg nog de toren van de Sint-Vituskerk in Hoch Elten is te zien en iets verder naar links de toren van de kerk van het daar nabijgelegen Elten.
Spijkse Dijk bij Spijk
Ruim een kilometer verder arriveren we in Spijk.
Door de woonwijken en de hoofdstraat van Spijk - met daar haar kerk met een dubbele toren – komen we aan de voet van de Spijkse Dijk, een hoge rivierdijk waarop de doorgaande verkeersweg ligt.
Achter deze rivierdijk zien we de Rijn.
Als we de landkaart raadplegen, constateren we dat de Rhein / Rijn niet bij het verderop gelegen Lobith, maar hier bij Spijk Nederland binnenkomt.
De landsgrens ligt hier namelijk even ten zuidoosten van Spijk.
Hier op de rivierdijk bellen we Jan Wijbe om hem de laatste kilometer naar ons te loodsen.
Aan de warme zuidkant van de dijk pauzeren we gedrieën in de volle zon om elkaar te vertellen wat we vandaag hebben gedaan en gezien.
Aan de oever van de Rijn
Via Elten, Arnhem, Apeldoorn en Zwolle brengt Jan Wijbe ons in de auto weer veilig thuis.
Vandaag zijn we weer 23 kilometer gevorderd op ons pelgrimspad en mogen we terug kijken op één van de mooiste van de - tot nu toe - 13 dagtochten.
We staan voor de Rijn en hopen die de volgende keer over te steken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten