 |
| Wat nog resteert van een kazemat na de Koude Oorlog |
9
De pelgrimstocht van Durkje en mij van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela, en iets verder door naar Cabo Fisterra duurde 152 + 4 = 156 dagen. Met enige berekening had dat ook wel in 150 dagen gekund.
Wij zijn er op uit getrokken, naar buiten getreden, en ontdekten onderweg steeds meer dat je gaandeweg ook een reis naar binnen maakt, een innerlijke reis. Die reis naar binnen kun je sturen door elke dag een tekst ter bezinning mee te nemen, die je dan wandelend en/of rustend overdenkt. Durkje en ik hebben dat niet gedaan.
Maar daar hoeft het niet bij te blijven.
Ik ben opnieuw op reis gegaan.
Deze denkbeeldige tocht is een reis van Psalmen, van één Psalm voor elke pelgrimsdag. Een avontuur met de vraag wat het verbinden van de volgende Psalm aan de volgende Pelgrimsdag op je wandeling naar binnen van je vraagt, en wat het je heeft geschonken als je wandeling met God en met elkaar ten einde is.
Een inleiding op deze Psalmenpelgrimage schreef ik in mijn blog van 16 januari 2015.
Nog steeds nieuwsgierig naar onze bestemming en bovenal naar wat deze weg ons brengt, wandel ik vandaag verder op deze denkbeeldige Psalmenreis met Psalm 9 op Pelgrimsdag 9.
Leestip
Hieronder staat eerst een weblink naar ons wandelverslag van deze Pelgrimsdag.
Daaronder staat een weblink naar deze Psalm, met de bijbeltekst van de 'Nieuwe Bijbelvertaling' (NBG 2004).
Onder de Psalm staan altijd de tussenkopjes van de 'Bijbel in Gewone Taal' (NBG 2014).
Ultreia!
Van Wijhe naar Deventer
Ik dank de Heer
De Heer is koning voor altijd
De Heer redt mij van de dood
De Heer straft slechte mensen
Vriend of vijand
Op onze 9e pelgrimsdag - op weg van Wijhe naar Deventer - passeren we de restanten van een oud verdedigingswerk, dat deel uitmaakte van de oude verdedigingslinie uit de periode van de zogenoemde 'Koude Oorlog' uit de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw. Zo vlak na de Tweede Wereldoorlog, en met de dreiging van het Rode Leger, van de Russen, boven ons hoofd, werden de toen vermeende nodige voorzorgsmaatregelen ook in het Nederlandse landschap getroffen om zo nodig een scheiding te maken tussen enerzijds wie wij als vijand zagen en anderzijds onszelf. Heel begrijpelijk overigens, en in in de aard ook niet eens zo verschillend van de tegenwoordige tijd.
In de loop van de tijd is het beeld van wie onze vijand is, voortdurend aan verandering onderhevig geweest, maar kennelijk zit het in de mens om in termen van vriend en vijand te denken, want waar we ook zijn, en in welke verleden tijd we ons ook denkbeeldig verplaatsen, overal en altijd was en is daar een 'vijand'.
Veiligheid bestaat niet
Het is ook menselijk om je in te dekken tegen de vijand. Of je dat - zoals vroeger - nu deed met burchten, kastelen, stinsen, grachten, kazematten en wapens of - zoals vandaag de dag - met kernwapendreiging, internationale verdragen en/of het sluiten van je landsgrenzen; wat zo langzamerhand wel tot ons besef doordringt, is het feit dat dergelijke verdedigingsinstrumenten niet meer dan denkbeeldige veiligheden en vermeende zekerheden betreffen. Want hoe effectief was in de Tweede Wereldoorlog het luchtafweergeschut van de platgebombardeerde steden, hoe lang hadden we de Russische legers tegen kunnen houden met onze kazematten-linie, hoe was het leven in en na de atoomvrije schuilkelders geweest na het vallen van een atoombom, en welk Europees land is er Anno 2015 in geslaagd om met 100% succes de vluchtelingenstromen vanuit het Midden-Oosten en Afrika te keren?
Recht en gerechtigheid
De psalmist van Psalm 9 zoekt die bescherming tegen diens vijand niet in burchten en steden, alhoewel de (vaste) burcht niet onvermeld blijft.
Het vijandsdenken zit wel degelijk in deze Psalm, want aanduidingen als 'goddeloze', 'moordenaars', 'wie God vergeten', de 'haters', 'slachters', 'slechten' en de boze 'vijand', van wie de psalmist onmiskenbaar iets heeft te vrezen, worden wel degelijk benoemd, De psalmist vraagt de Heer om recht en gerechtigheid, en om bescherming middels boete, straf en dood aan de vijand.
Refugee & Refuge
Daar staat in Psalm 9 daarentegen ook een heel ander beeld tegenover, als de aandacht zich richt op de kleine (knecht), de onschuldige, onderdrukte, vertrapte en vervolgde, de arme, verworpene, nederige en nietige, en de zwakke. Die beelden van de liefde, aandacht en zorg voor bijvoorbeeld de vervolgde, de arme en de zwakke in de samenleving komen we niet alleen in het Oude Testament van de Bijbel tegen, maar zeker ook in het Nieuwe Testament, en direct al in het begin daarvan, als Gods eigen Zoon Jezus Christus prominent in beeld komt en in niet mis te verstane woorden & daden duidelijk maakt dat het antwoord op de (vermeende) vijand niet ligt in geweld en wapens, maar in liefdevolle zorg.
De psalmist is nog wel rechtlijnig en hardhandig, zo van: laat de Heer mijn vijanden maar vallen in hun eigen kuil, straf ze maar, zelfs tot de dood erop volgt.
Maar wat zou Jezus vandaag de dag hebben gedaan, als hij de pelgrims - de vreemdelingen - van deze wereld tegemoet zou treden. Zou Hij de grenzen hebben gesloten en hen terug sturen naar hun onveilige thuisland, of zouden we Hem in deze wereld vinden als vrijwilliger in een opvangcentrum voor thuis- en daklozen, of wellicht, nee, vast en zeker op de levensgevaarlijke scheiding van zee en land op bijvoorbeeld Lesbos, waar de hooploze hulplozen in de dobberende rubberbootjes aan vaste wal dan toch eindelijk wel weer de zo nodige hoop en hulp krijgen.
Pelgrim, vreemdeling
Pelgrim, vreemdeling, zoek hier bij Mij-mij een vluchtplaats, geef Mij-mij je hand, en vind hier bij Mij-mij een rustplaats.
The Lord is a refuge for the oppressed,
a stronghold in times of trouble.
Kijk, luister en zing mee: PSALM 9
Geen opmerkingen:
Een reactie posten