Koffie, aardappeltaart en koud bronwater bestellen in de bar van El Acebo |
Van Le Puy-en-Velay naar Santiago de Compostela
Camino del Norte & Camino Primitivo > Irún – Santiago de Compostela
Camino Primitivo van Grandas de Salime naar A Fonsagrada
Woensdag 15 juli 2015 – 25,2 km.
Dag 31: 634,1 -659,3 km
Mistige start in Grandas de Salime
Om 6.45 uur gaat de wekker en om 7.50 uur staan Durkje en ik vanmorgen klaar bij de ingang van onze camping in A Fonsagrada. Stipt op tijd komt de taxichauffeur van A Fonsagrada aanrijden om ons vanaf de camping in A Fonsagrada naar ons startpunt van onze etappe van vandaag te brengen, naar Grandas de Salime. Gisteravond hebben we via een Spaanse mede-campinggast deze taxi nog gereserveerd voor vanmorgen om 8.00 uur.
Het grensgebied van Galicië en Asturië ligt vanmorgen onder een dichte mist, dus de taxichauffeur rijdt ons behoedzaam de hoge Alto del Acebo over, en dan arriveren we tegen 8.30 uur bij de kloosterkerk van Grandas de Salime.
We beginnen onze 25,2 kilometer lange pelgrimsetappe van Grandas de Salime naar A Fonsagrada vanmorgen om 8.30 uur bij het gemeentehuis van Grandas de Salime.
Door oude straatjes en langs oude gebouwen lopen we deze gezellige klooster-pelgrimsplaats uit, om aan de rand van de bebouwde kom het buitengebied in de mist in te wandelen.
Dorpentocht in Asturië
Al na anderhalve kilometer
wandelen we het dorpje A Farrapa binnen. We lopen langs de kaasfabriek die hier
op het bedrijventerrein langs de verkeersweg is gebouwd.
Onderweg ontmoeten we ook de
drie Amerikaanse pelgrims, die we gisteren ontmoetten in La Mesa. Ze zijn weer
op pad, maar staan momenteel stil, omdat de waterzak van één van de dames lekt.
We zien dat één van de jonge dames nota bene op blote voeten de etappe loopt.
Erg onverstandig, want een goede wandelschoen is op zo’n lange etappe een ‘essential’.
Voorbij Cereijeira komen we
in Malneira. In dit dorpje passeren we de kapel van Esparanza.
Het dorpje Castro zijn we al door
voordat we het in de gaten hebben, en dan lopen we voorbij Castro langs de
Ermita de San Lázaro van het dorpje Padraira.
In het voorportaal van deze
kapel hangt aan een prikbord een groot aantal briefjes met daarop allerlei
dankgebeden en voorbeden voor de goede en voor de kritische zaken in het leven.
Het volgende dorpje waar we
doorheen wandelen, is Xestoselo.
En daarna volgt Peñafonte.
Nog meer Amerikaanse pelgrims in de mist
We zijn vanmorgen in de
dichte mist op stap gegaan, bij een temperatuur van 15 graden Celsius. Dat is
weliswaar fris, maar dat deert ons niet, want we weten dat we vandaag de klim
moeten maken naar de top van de Alto del Acebo, tot op een hoogte van 1.030
meter.
Vlak buiten Grandas de Salime
gaan we al over prachtige veldpaden, soms door open veld, maar hier en daar met
bomen overdekt. De paden zijn ook prima begaanbaar, dus het gaat allemaal super
voorwaarts.
Op zeker moment doemen er
enkele gestaltes vóór ons op in de mist. Als we dichterbij komen, zien we dat
het de achterhoede is van de uit 14 personen bestaande familiegroep van de
Amerikaanse pelgrims, die wij gisteren ontmoetten op het terras van Las Grandas
in Vistalegre. Ook zij loven de lage temperatuur en de ochtendmist, want ook
zij realiseren zich dat dit het beklimmen van de Alto del Acebo straks
aanmerkelijk zal vergemakkelijken.
We passeren de grote en
langgerekte groep Amerikaanse pelgrims, die in kleine subgroepjes over een
behoorlijke afstand zijn verspreid.
Meditatief bergop wandelen in de mist
De klim op de camino naar de
bergtop gaat door een prachtig landschap. De lage planten – waaronder ook de
varens – zijn bedekt met heel veel spinnenwebben, die volledig bedekt met de
dauw van de mist de bermen langs de camino prachtig decoreren.
Het in de mist wandelen in de
stilte van de natuur is ook wel mystiek. Wie meditatief zou willen wandelen,
zou dat hier nu heel goed kunnen doen.
Over de grens
Alsmaar hoger komen we over
de mooie bergpaden. Totdat we op een gegeven moment links van het pad een
gemetseld bermpaaltje zien, waarop een losse steen ligt met daarin een tekst
gegraveerd. Dwars over het pad ligt van links naar rechts een grote hoeveelheid
stenen. Zou dit dan de grenssteen zijn?
De tekst in het natuursteen
maakt duidelijk dat dit inderdaad de grens is tussen de Spaanse provincies
Asturië achter ons en Galicië vóór ons. We wandelen dus nu van Asturië de
provincie Galicië binnen, de provincie waarin Santiago de Compostela ligt.
We zijn dan nu ook op de top
van de Alto del Acebo, want deze bergtop markeert de grens tussen de beide
Spaanse provincies. Precies op dit moment breekt ook de zon door, dus we laten
hiermee niet alleen het prachtige Asturië achter ons, maar ook de dichte
ochtendmist.
Het eerste terras voor pelgrims in Galicië
We zetten daarna de afdaling
in en lopen dan naar het eerste dorpje in Galicië, naar El Acebo. Daar passeren
we ook de grenssteen van de camino, en verderop zien we tot onze vreugde een
bar langs de weg, die voor ons de eerste pleisterplaats van vandaag betekent.
In de kleine bar zitten
slechts enkelen koffie te drinken en te eten. Ook het Spaanse stel dat we de
hele dag steeds wisselend voor en achter ons hebben.
Ik bestel koffie,
aardappeltaart en flesjes koud bronwater.
En dan genieten we buiten op
het eenvoudige terras te midden van enkele ander pelgrims van al dat lekkers
dat de barkeepers de passerende pelgrims aanbieden.
A Fonsagrada in zicht
Als we achter het café de
tocht hervatten, zien we dat de zon aan kracht wint, en dat langzamerhand in
het linker dal de mist verdwijnt, die overigens in het rechter dal nog langer
blijft hangen. Het blijft een genoegen om door zo’n mooi open landschap te
wandelen.
We passeren het dorp
Cabreira.
En dan hebben we nog
ettelijke kilometers te gaan, maar ineens zien we op grote afstand onder de
horizon links van ons de stad A Fonsagrada hoog op de bergkam liggen. Daar
moeten we heen, maar het landschap tussen ons en de stad in ogenschouw nemend,
leert ons dat we er nog lang niet zijn.
Ontmoetingen nabij Fonfría
Eerst komen we nog door het
dorpje Fonfría.
Als we over een boerderijerf
lopen, zien we dat de plaatselijke kapel als het ware op het boerenerf staat.
Nagenoeg alle kapellen langs
deze route zijn gesloten, ook deze, dus we gaan weer door.
Een eind verder ontmoeten we
de Spaans-Nederlandse moeder Agata met haar achtjarige Nederlandse zoon Felix,
die wij twee dagen geleden ook ontmoetten toen wij de Variant over Los
Hospitalos liepen. Zij zijn vandaag vanuit Castro vertrokken. We lopen weer
even een eindje met elkaar op, totdat zij onderweg een rustpauze in een café
nemen. Bij dit café staan een wandelende en een fietsende pelgrim langs de weg,
beide gemaakt van cortex-staal.
Voordat we afscheid van
elkaar nemen, voegen ook de twee Spaanse pelgrims – uit de bar van zojuist -
zich nog even bij ons.
De Spaanse pelgrims gaan
eerst verder.
En dan nemen we afscheid van
de Nederlandse pelgrimerende Agata en Felix.
De kapel voor Sint Jacob in Silvela
Verderop passeren we een
steengroeve. Men heeft inmiddels een forse hap steen uit het bergmassief
verderop gedolven.
Wij komen dan door het dorpje
Silvela.
Vlak buiten Silvela passeren
we de kapel van Santa Bárbara del Camino, die geheel aan Sint Jacobus is
gewijd.
Boven de ingang van de kapel
is een mooie gevelsteen ingemetseld, met daarop enkele pelgrimssymbolen zoals
de Jacobsschelp, de staf, de kalebas en het zwaardkruis.
De kerk van A Fonsagrada
Daarna volgt een mooi pad,
waarbij we A Fonsagrada steeds duidelijker in beeld krijgen.
Vóór, door en na het dorpje
Paradanova gaan we alsmaal stijgend naar de bebouwde kom van A Fonsagrada. De
wandelgids geeft aan dat deze klim nog een kuitenbreker zou zijn, maar dat valt
ons na al dat klimmen in het Asturische bergland heel erg mee. Wel is het zo
dat de temperatuur inmiddels behoorlijk is gestegen, en dat ze zon het ons wel
wat lastiger maakt tijdens deze laatste klim. Maar al met al komen we toch
redelijk gemakkelijk aan bij de grote kerk in het centrum van A Fonsagrada.
We bezichtigen eerst het
interieur van deze kerk.
De kerk heeft een mooie serie
glas-in-lood-ramen, waarvan een langwerpig horizontaal raamwerk, met daarin de
pelgrimssymbolen van de Jacobsschelp, het zwaardkruis, de staf en de kalebas.
Pelgrimsinformatiecentrum van de parochie
Tegen de kerk is een
pelgrimscentrum gebouwd, in eigendom en beheerd door de plaatselijke parochie.
Die is gelukkig open, dus we
gaan naar binnen om hier een pelgrimsstempel van de parochie in onze
pelgrimspaspoorten te vragen. Dat is snel klaar.
We krijgen van de
medewerkster van dit informatiecentrum twee mooie brochures mee over de Camino
Primitivo.
Overal in deze ruimte hangen
zaken die meestal iets te maken hebben met het pelgrimeren. Zo hangt er
bijvoorbeeld een houten plaquette die een voet voorstelt, met op de tenen de
pelgrimssymbolen. Het is een houtsnijwerk uit 1993 dat aangeeft dat we ons hier
bevinden in het huis voor de pelgrims.
Menu del Peregrino
We bedanken de medewerkster
van dit mooie pelgrimshuis, en dan volgen we de route van de camino verder de
stad uit. Aan de rand van A Fonsagrada verlaten we aan het eind van deze
pelgrimsdag de dagroute, om af te slaan naar onze camping, die gelegen is aan
de rand van de stad.
Vanavond gaan we terug naar
het stadscentrum van A Fonsagrada om daar te genieten van een pelgrimsmaaltijd,
het onder pelgrims alom bekende ‘Menu del Peregrino’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten